บทที่ 65: บุญคุณใหญ่หลวง เอาตัวเข้าแลก

ครั้งแรกมานพเอามาห้าแสน ผ่านไปสองวัน เขาก็

เอามาอีกหนึ่งล้าน

มีเงินของมานพมาช่วยเหลือ พิงกี้รู้สึกภาระเบาลง

เยอะเลย

เธอไม่ต้องกังวลว่าจะหาเงินมาจากไหน? ไม่ต้อง กังวลว่าพรุ่งนี้จะเอาเงินที่ไหนมาจ่าย

และไม่ต้องถูกชาตรกดขี่….เธอรู้สึกทุกอย่างกำลัง

เป็นไปในทิศทางที่ดี

ถึงแม้ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะหาเงินคืนให้มานพได้ แต่ เธอก็ตั้งใจเขียนใบติดหนี้และเอาให้เขา

‘ พี่มานพ นี่คือใบติดหนี้ที่ฉันเซ็นต์ชื่อไว้ให้พี่ พี่

ต้องเก็บไว้ดีๆนะ

นี่เป็นหลักฐานที่พี่เป็นเจ้าหนี้ฉันเชียวนะ

มานพก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขาดูแล้วยิ้ม จากนั้นก็รับไว้ เขา รู้ถ้าเขาไม่รับไว้ เธอต้องไม่สบายใจแน่ๆ

“ ยืมเงินให้เธอ มีดอกเบี้ยไหม? “มานพยาม

“ มีสิ ฉันคิดไว้แล้ว คิดตามดอกเบี้ยของธนาคารเลย “พิงกี้แลบลิ้นอย่างซุกซน

“ เพราะถ้าพี่เก็บดอกเบี้ยโหดเหมือนหนี้นอกระบบ ฉันก็ไม่มีปัญญาจ่ายอยู่แล้ว

* จ่ายไม่ไหว งั้นก็เอาตัวเธอให้พี่ก็พอแล้ว พูดคำ นี้ออกมา ทั้งสองเริ่มรู้สึกเกร็งขึ้นมา

“เออ…พี่มานพ ให้ฉันเลี้ยงข้าวมื้อนึงเถอะ “พิงกี้ชี้ ไปที่ร้านอาหารร้านนึง

* ฉันรู้สึกเนื้อแพะย่างร้านนั้นรสชาติใช้ได้นะ จะลอง ไปชิมดูไหม? ”

* ได้สิ มานพอมยิ้มและพยักหน้า ทั้งสองหาที่นั่ง ติดกับหน้าต่างแล้วนั่งลง

ถึงเป็นหน้าร้อนมีแดดส่องมาที่หลัง แต่ก็ไม่ได้รู้สึก

ร้อนอะไร

นั่งดูรถยนต์และผู้คนสัญจรไปมาผ่านกระจก ก็รู้สึกดี

เหมือนกัน

พี่มานพ ตอนนี้พี่เปิดบริษัทเองแล้วใช่ไหม? ถึงได้

รวยอย่างนี้? ”
พิงกี้กินเนื้อแพะไปด้วยและพูดอย่างมีรอยยิ้มไปด้วย

“ ไม่รู้ว่าบริษัทพี่ยังต้องการคนอีกไหม? ฉันรู้สึกฉัน หน้าตาสวยใช้ได้

ฉันสามารถเป็นพนักงานต้อนรับที่บริษัทได้นะ หรือไม่ก็เลขาส่วนตัวของพี่ก็ได้นะ!

มานพอดขำไม่ได้ กำลังจะเปิดปากพูด จู่ๆรู้สึกมี สายตาที่เย็นชากำลังจ้องมองเขา

เขาหันไปมองด้วยความสงสัย แต่สายตาที่เย็นชา กลับดึงสายตากลับและนั่งหันหลังให้มานพ

“ พี่มานพ? ”

“ อืม…”มานพดึงสติกลับมา

บริษัทพี่เล็กมาก เถ้าแก่เล็กๆอย่างพี่ตอนนี้ยังไม่

ต้องการเลขา

แต่ว่าถ้าเธออยากทำ พี่สามารถแนะให้เธอไปทำที่ บริษัทของเพื่อนพี่ได้นะ

เขามีความคิดที่อยากให้เธอไปทำงานที่บริษัทเขาตั้ง นานแล้ว แต่กลัวเธอไม่ยอมเลยไม่กล้าพูด
ตอนนี้เปลี่ยนมาใช้วิธีนี้เธอคงไม่ปฏิเสธมั้ง? พิงกี้

รู้สึกสนใจจริงๆ

“ แล้วทำงานเกี่ยวกับอะไรคะ?” “เป็นงาน

ออกแบบเกมส์กราฟฟิก

เธอต้องออกแบบกราฟฟิกพื้นหลัง คาแรคเตอร์

ดีไซน์ประมาณนี้แหล่ะ

เป็นไงสนใจไหม?

“ สนใจสิคะ! ” พิงกี้เซอร์ไพร์สมาก

“ แต่ว่าฉันเพิ่งเรียนจบ ไม่มีประสบการณ์ในการ

ทํางาน

พี่คงไม่ใช่สงสารฉันถึงให้โอกาสฉันใช่ไหม? ฉันไม่ อยากให้เพื่อนของพี่รับฉันเข้าทำงาน

ทั้งๆที่ไม่ต้องการพนักงาน อีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้

พี่ขายหน้าด้วย ”

* ไม่แน่นอน “มานพยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ ถ้าเธอไม่สบายใจ ก็ลองไปดูที่บริษัทเขาแล้วค่อยตัดสินใจก็ได้ ”

“ ได้ค่ะ! “พิงกี้ตอบตกลง เธอไม่รู้สึกว่าทำงานที่ บริษัทเพื่อนเขาถือว่าเอาเปรียบเขา

และไม่รู้สึกว่าเกรงใจที่รบกวนเขา เพราะเธอคิดว่า

ถ้าเธอออกแรงแล้ว

คนอื่นจ่ายเงินเดือนให้เธอมันก็เป็นเรื่องปกติ ขอแค่ เขาไม่ดูแลเธอเป็นพิเศษ

ให้เธอมีสิทธิพิเศษเกินกว่าคนอื่นก็พอ

เธอทํางานที่บริษัทของคนรู้จักไม่ต้องกังวลว่าจะโดน

ลวนลาม ไม่ต้องกลัวจะถูกต้มตุ๋น

นี่ก็เป็นเรื่องดี เธอยกถ้วยน้ำชาขึ้นและยิ้มอย่าง

จริงใจ

คุณมานพคะ ดิฉันขอใช้ชาแทนเหล้าคารวะคุณ

แก้วนึง

ขอบคุณที่คุณให้โอกาศอันล้ำค่านี้กับดิฉัน

บุญคุณใหญ่หลวงของคุณ ฉันจะจำไว้ตลอดชีวิต

เลยค่ะ
“ บุญคุณใหญ่หลวง เอาตัวเข้าแลกให้พี่ไหมหล่ะ?

เลยค่ะ”

.”พิงกี้รู้สึกอัดอัดใจ “พี่มานพ อย่าล้อฉันเล่น

“ พี่ไม่ได้ล้อเล่น พี่รอเธอตลอด รอวันนี้เธอจะ

ยอมรับพี่ ”

สายตามืดมนเหมือนมีเมฆปกคลุม ถ้าเทียบกับ ความขมขื่นของเขาแล้ว

ใบหน้าที่เขินอายของพิงกี้เหมือนเคลือบไปด้วยน้ำ ผึ้งช่างหวานหยดย้อย ทนดูไม่ได้อีกต่อไป

เขาลุกขึ้นและก้าวเท้าออกไปอย่างไว มานพสังเกตุ

เห็นแล้ว

แต่ว่าสายตาหยุดไว้ที่ผู้ชายแค่หนึ่งวินาที ก็ดึง

สายตากลับมาอย่างไว

ดวงตาที่สดใสของเขาจ้องมองพิงกี้ตลอด เหมือน มองยังไงก็มองไม่อิ่ม

เควินนั่งอยู่บนรถ เขาจุดบุหรี่ขึ้นมามวนนึง
สายตาจ้องมองชายหญิงคู่ที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างในร้าน

อาหาร ในรถมีแต่ความเงียบงัน

พายุเก็บความกลัวไว้แล้วเอ่ย” เจ้านายครับ เรา…จะ นั่งรออยู่ที่นี่ตลอดหรือครับ?

* ไปเถอะ เควินดับบุหรี่

“ ได้ครับๆ “พายุรีบส่งสายตาให้คนขับ ในที่สุดรถ มายบัคสีดก็ขับออกจากร้านอาหารนั่น

ผ่านไปสักพัก เสียงที่เย็นชาของเควินดังขึ้น

* ฉันให้เวลานายหนึ่งวันตรวจสอบข้อมูลของผู้ชาย

คนนั้นมาให้ฉัน

….ครับ ”

* ในเมื่อเขาเปิดบริษัท คิดเรื่องให้เขาปวดหัวหน่อย รวมทั้งบริษัทของเพื่อนเขาด้วย

ไม่ใช่ว่างจนไม่มีอะไรทำวันๆเอาเงินมายัดให้ผู้หญิง

คนอื่น ”

..พายุกะพริบตา “ ครับ ” ถึงพูดแบบนี้จะไม่

ค่อยดีเท่าไหร่
แต่ว่า……. พายุอดไม่ได้อีกเช่นเคย ” เจ้านายครับ

รู้สึกว่า….

ตอนนี้คุณหนูพิงกี้ก็ไม่ใช่ผู้หญิงของเจ้านาย

ครับ…”

…..เงียบไปครู่นึง เควินจุดบุหรี่ขึ้นมาอีกมวนนึง

และพูดเบาๆ

พายุ นายอยากไปขุดพลอยกับเตชิตที่แอฟริกาใต้

ใช่ไหม? ”

พายุ ………..” เขาผิดไปแล้ว เขาสำนึกผิดแล้วจริงๆ!

พิงกี้ทำงานมาหนึ่งสัปดาห์ ก็ถูกเจ้านายเรียกไปที่

ออฟฟิศ

บริษัทที่มานพแนะนำมานี้ทำเกี่ยวกับเกมส์เบราเซอร์ พิงกี้ทำงานที่นี่ก็ไม่ได้รู้สึกไม่ดีอะไร

เพราะยังไงมีงานที่มั่นคงและสามารถหาเงินได้ พอแล้ว แต่ว่าครั้งนี้ถูกเรียกเข้าไปที่ออฟฟิศ

เธอรู้สึกกระวนกระวายใจไม่น้อย มีลางสังหรณ์ เหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดี
“ เจ้านายเรียกดิฉันหรือคะ? ” เข้ามาถึงที่ออฟฟิศ

พิงกี้ทําหน้ายิ้ม

“ ใช่ “ประดิษฐ์บอกให้พิงกี้นั่งลง “ เชิญนั่ง ฉันมี เรื่องจะคุยกับเธอ! “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ