บทที่ 48 เธอหายไปไหน?

“ เป็นอะไรไป? ฟังกี้ เธอจะพูดก็พูดดีๆ ไม่ต้องมา เสแสร้งกับฉัน!”

จ่านัยต์ตาเควินหด มองดูพิงก็มีสีหน้าที่เจ็บปวด ตื่นเต้นอย่างหาที่สุดไม่ได้

มือสองข้างของเขาค้างอยู่ที่ข้างกายเธอ อยากอุ้ม เธอ แต่ก็กำหมัดไว้แน่น

เขากลัวตัวเองจะทำให้เธอยิ่งเจ็บปวด เขาเป็นถึง หัวหน้าสายสืบของกองกำลังพิเศษ

ที่ผ่านมาไม่ว่าเกิดเรื่องใหญ่โตอะไรสีหน้าก็ไม่

เปลี่ยน

เขากลายเป็นคนตื่นตระหนกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? ถึงกับวุ่นวายใจจนทำอะไรไม่ถูกเลย!

“ ฉันเสแสร้ง?” พิงกี้จะบ้าตาย เธอทนเจ็บไว้แล้ว

ตะคอก

“ฉันแกล้งป้าคุณสิแกล้ง! ถ้า…ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณคิดว่าฉันจะเป็นแบบนี้หรือ?”

ทำให้เธอต้องกินยาคุมฉุกเฉินจนประจำเดือนมาผิด
แถมยังพาเธอกินหม่าล่าและกินไอศกรีม แล้วยังให้

เธอดื่มเบียร์เย็นอีก!

นี่เขากำลังแก้แค้นเธอหรือนี่? คนไม่หวังดี!

* ฉันทำไม? “เควินไม่เข้าใจ

เพราะ…เพราะคุณนั่นแหล่ะ!

ู” เควินหายใจลึกๆเฮือกนึ่ง และอุ้มพิงกไว้ใน

อ้อมอก

จากนั้นก็อุ้มเธอไปที่แผนกฉุกเฉิน

“ คุณไม่ต้องไปแผนกฉุกเฉิน ฉัน…

”

พิงกี้เดาใจเควินออก เธอดึงคอเสื้อเขาและพูด

อย่างรีบร้อน

“ พาฉันไปแผนกสูติ ฉันปวดประจำเดือน

“ปวดประจำเดือน?”

4.อืม คำพูดเหล่านี้พูดออกมาแล้วอาย แต่พิงกี้

ก็ไม่แคร์แล้ว
เพราะเลือดเปื้อนที่รถมายบัคขายหน้ากว่านี้ก็ทำมา แล้ว เธอยังจะอ้อึ้งไปเพื่ออะไร?

เควินอุ้มพิงกี้ถึงแผนกสูติ และดึงหมอมาคนนึงให้มา ตรวจพิงกี้

“คุณรีบตรวจดูอาการเธอเร็ว! ” กลางคืนไม่มีคนไข้ หมอก็พักผ่อนกัน

เควินถือว่าโชคดีที่จับหมอที่เพิ่งออกมาจากห้อง ผ่าตัด หลังจากถามไถ่และตรวจสอบ

หมอเห็นพิงกี้ก็แค่ปวดประจำเดือนจริงๆ ไม่นาน

พยาบาลก็มาให้น้ำเกลือให้

มองดูสีหน้าของเควินเหมือนเผชิญหน้าศัตรูแล้ว

ทำให้เธอหมดคำพูด

ตอนที่พิงกี้ให้น้ำเกลือ หมอได้ทำตามหน้าที่มาย้ำ

อีกครั้งเกี่ยวกับเรื่อง

ยาคุมกำเนิดฉุกเฉินเลี่ยงได้ก็เลี่ยงบ้างหล่ะ

ประจำเดือนมา งดทานของเผ็ดของเย็นบ้างหล่ะ
ช่วงประจำเดือนมาต้องดูแลความอบอุ่นของร่างกาย

บ้างหล่ะ

ดื่มน้ำเย็นไม่ได้…หมอพูดมายาวเหยียด ยิ่งฟังที่ หมอพูดสีหน้าเควินยิ่งดูไม่ดี

ในที่สุดหมอก็เดินออกไป สายตาที่แหลมคมเหมือน

ใบมีดจ้องมองมาที่พิงกี้

จ้องจนเธอละอายใจ “ คุณ..จ้องฉันทำไม อยาก แข่งว่าตาใครใหญ่กว่าหรือ? ”

รู้ทั้งรู้ว่าทานเผีไม่ได้ ดื่มน้ำเย็นไม่ได้ เมื่อกีเธอ กำลังรนหาที่ตายหรือ?! )

เควินแทบอยากจะบีบคอผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านี้ให้

ตาย

“ เมื่อไหร่เธอจะโตเป็นผู้เป็นคนหน่อย คอยให้คน เป็นห่วงอยู่นั่นแหละ

แ ใครเป็นห่วงฉัน คุณหรือ? อย่ามาล้อเล่นเลย ! ถ้า คุณเป็นห่วงฉัน

ทำไมต้องข่มขืนฉัน ให้ฉันไปทานยาคุมฉุกเฉินทำไม? พิงกี้ทำตาขาวใส่

เธอจะยอมแพ้ไม่ได้ “ ฉันจะบอกคุณนะ เมื่อก่อนฉัน

ไม่เคยปวดท้องเมนส์เลย

ก็เพราะว่ากินยาคุมฉุกเฉินเข้าไปถึงได้กลายเป็น

แบบนี้ ! ”

ฉันบอกเธอแล้วว่าไม่ต้องกิน! )

จริงหรือ? ทำไมฉันจำได้ครั้งก่อนคุณบอกให้ฉัน «

กิน? )

” เควินสีหน้าไม่ดี

“ครั้งก่อน ฉันไม่รู้ว่าจะมีผลกระทบใหญ่ขนาดนี้กับ

เธอ ฉันก็นึกว่า…)

พิงกี้พูดตัดหน้าเขา * ถ้าฉันไม่กินยาเผลอท้องขึ้น

คุณจะให้ฉันไปทำแท้งหรือยังไง? ถ้าอย่างนั้นยิ่งมี

ผลเสียต่อสุขภาพกว่าอีก!”

* เธอคลอดออกมาไม่หรือไง? ) ได้ยินคำว่าทำแท้ง
แล้วมองไปที่ใบหน้าขาวซีดของเธอ

หัวใจเควินเหมือนมีไฟโกรธแค้นลุกท่วม นี่เธอไม่ อยากคลอดลูกให้เขาขนาดนี้เลยหรือ?

เมื่อก่อนใครคอยไล่ตามหลังเขา และพูดว่าจะรักเขา

ตลอดชีวิตอย่างไม่รู้จักยางอาย

และจะทำทุกอย่างเพื่อเขา?

คลอดลูกออกมา?

* พิงกี้อดขำไม่ได้ สายตากลมโตของเธอแฝง

ด้วยการกลั่นแกล้ง

“ ทำไมฉันต้องคลอดลูกให้ผู้ชายของลิสาด้วย? พี่ เขยคะ ถ้าคุณจำสถานะของเราไม่ได้

ไม่งั้นเราอัดเสียงเมื่อก็ส่งให้ลิสาฟังหน่อย ว่าเธอจะ

มีปฏิกิริยายังไง?

ฉันอยากเห็นเธอเธอบ้าคลั่ง แต่ไม่รู้ว่าพี่เขยจะยอม ทนเห็นหรือเปล่า? )

เควิน 4 ” เขาจ้องพิงกี้อย่างโหดไปหลายวินาทีจากนนกเดินจากไปอย่างสงบ

แต่พิงกี้ไม่แคร์หรอก หลังจากให้น้ำเกลือเสร็จ เธอ

ไม่มีอาการปวดก็พอใจแล้ว

แต่ว่า ตอนที่ใกล้หลับ จู่ๆพิงกี้นึกขึ้นมาได้เรื่องนึง

รู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่ามาที่กลางสมอง

พริบตาเดียวทำให้เธอไม่กล้าซ่าส์เหมือนก่อนหน้านี้ เธอไม่มีตังค์นี้หนะ

ทำไมถึงลืมเรื่องสำคัญขนาดนี้ได้หล่ะ?! เธอรีบร้อน

หยิบโทรศัพท์มา

พอเสียงที่ทุ้มต่ำไพเราะของเควินดังขึ้นมา เธอรีบ เปิดปากพูดอย่างประจบประแจง

* พี่เขยสุดที่รักคะ พี่เขยช่วยฉันจ่ายค่ารักษาหรือยัง

คะ? )

* ไม่! )

* งั้น…)

“ตุ๊ดๆๆ…” เพิ่งพูดได้คำเดียว โทรศัพท์ก็ถูกตัด สายทั้ง พิงกี้มีนไปเลย

หลังจากให้น้ำเกลือเสร็จ พยาบาลมาเอาเข็มออกให้ เธอ เธอยังจำเรื่องนี้ได้

เลยรีบถามอย่างกังวลใจ ของฉันจ่ายเงินไปหรือยังคะ? ” พยาบาลคะ ค่ารักษา

* จ่ายแล้วค่ะ ” พยาบาลพูดอย่างอ่อนโยนแถมยัง รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

“แฟนคุณจ่ายมาทีเดียวห้าหมื่นเลย! ทางเราบอก แล้วว่าไม่ต้องจ่ายเยอะขนาดนั้น

คุณแค่ปวดประจำเดือนเรื่องเล็กน้อยเฉยๆ มากสุดก็ แค่จ่ายไม่กี่พัน แต่เขาไม่ยอม

บอกว่าจะให้คุณย้ายไปห้องvipด้วย ให้คุณได้พัก

ผ่อนดีๆหน่อย ”

พิงกี้ 4 แบบนี้ทุกที่แหละ ู” มันก็ใช่ ตอนนี้โรงพยาบาลก็เป็น

ไม่จ่ายเงินใครจะรักษาให้? เธอก็กังวลไปเอง!
คุณคะน้ำเกลือของคุณให้หมดแล้ว ตอนนี้ฉันไป ทำเรื่องย้ายห้องให้คุณนะคะ”

4 ไม่ต้องแล้วค่ะ “พิงกี้แววตาสว่างไสว

* พี่เขย…แก๊กๆ แฟนฉันไม่รู้เรื่องเล็กน้อยของผู้

หญิง เลยตื่นตูมไปหน่อย แต่ฉันรู้ดีค่ะ ตอนนี้ฉันจ่ายตังค์เสร็จก็จะไปเลยค่ะ

ไม่ต้องทำเรื่องเข้าพักค่ะ ”

เดิมที่อยากอยู่เป็นเพื่อนยายสักหน่อย แต่ตอนนี้เธอ

กลัวเควินมาหาเรื่องเธอ

เธอไปก่อนดีกว่า เดินออกจากโรงพยาบาล พิงกี้

รู้สึกอารมณ์เบิกบานสุดขีด

เธอรู้สึกตัวเองปวดประจำเดือนครั้งนี้ก็คุ้มแล้ว ได้ เงินคืนเกือบห้าหมื่นแหนะ!

ตอนนี้เธอเพิ่งเรียนจบยังไม่มีงานทำ จะไปหาเงิน ห้าหมื่นได้จากไหน?

เงินพวกนี้ถือว่าเควินชดใช้ให้เธอแล้วกัน เพราะเธอ

ก็รู้สึกสมเหตุสมผล
ยายสมศรีเข้าโรงพยาบาลต้องใช้เงินเยอะมาก ค่า

ใช้จ่ายวันละเกือบห้าพัน

หลังจากเธอเอาเงินห้าหมื่นนี้ได้แล้ว เธอก็เอาเงิน ฝากเข้าไปที่บัญชีค่ารักษาของยาย

ตอนนี้ค่อยรู้สึกเบาใจไปหน่อยนึ่ง พิงกี้เพิ่งจากไป

ไม่นาน

เควินก็กลับมาอย่างรีบร้อน พอเห็นเตียงที่พิงกี้นอน อยู่ว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงา

ทันใดนั้น เขาเกิดความสงสัยขึ้นมา นึกถึงตอนที่พิง

ก็โทรมาหาเขายิ่งรู้สึกอารมณ์ขึ้น

เธอคงไม่ใช่คิดว่าเขาไม่จ่ายค่ารักษาให้จริงๆ เลย

แอบหนีไปมั้ง?

มีพยาบาลเดินเข้ามาพอดี เขาขวางพยาบาลไว้และ

“ คนไข้ที่ให้น้ำเกลืออยู่ห้องนี้ เธอหายไปไหน? ”

“ คนไข้ท่านนั้นออกจากโรงพยาบาลแล้วค่ะ เธอไม่

ได้บอกคุณหรือคะ? )
พยาบาลคนนี้ก็คือพยาบาลที่คุยกับพิงกี้เมื่อกี้ หลัง จากได้ยินแล้วรู้สึกอึ้ง

ออกจากโรงพยาบาล? ” : จู่เควินนึกถึงประเด็น

สำคัญ

“เงินที่ผมจ่ายให้คนไข้หล่ะ?”

“ ทางเราคืนส่วนที่เหลือให้คุณผู้หญิงท่านนั้นหมด แล้วหนีคะพยาบาลตอบ

“ คุณผู้หญิงท่านนั้นจ่ายค่าให้น้ำเกลือเสร็จ

ทางโรงพยาบาลก็คืนส่วนที่เหลือให้เธอหมดเลย

พริบตาเดียว สีหน้าเควินดูไม่ดีขึ้นมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ