บท ที่ 45: ถอดเสื้อ

โดยเฉพาะ ตอนที่สายตาเคร่งขรึมของเควินมองมา พิงกี้ยิ่งรู้สึกละอายใจ

* ดูอะไร?” เธอแกล้งทำหน้าด

“ ถ้าไม่ใช่คุณดึงฉันมาจากคุณเตชิต ตอนนี้รถที่

เปื้อนก็เป็นรถเขาแล้ว

นี่..รถคุณสกปรก ไม่เกี่ยวกับฉันนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ

นะ! ”

เควิน 4. เขายังไม่ทันสั่งสอนเธอเลย เธอก็เอา

ความผิดโยนใส่เขาแล้ว

เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่ปากนี้ร้ายไม่เบาเลย

เหลียวมองพิงกี้ เขาเดินลงมาจากรถและเดินอ้อม

หน้ารถมาที่เธอ

พิงกี้แนบชิดที่ประตูรถ มีความตื่นเต้นนิดหน่อย

ผู้ชายคนนี้ เขา คงไม่ใช่ จะชกต่อยเธอมั้ง?

ต่างก็บอกว่าผู้ชายให้ความสำคัญกับรถของตัวเอง

มาก
และยังบอกอีกว่าผู้หญิงกับรถเป็นของที่ให้ยืมไม่ได้

ตอนนี้เธอทำรถเขาเปื้อน..

พิงกี้เหลียวมองเขาอย่างอยู่ไม่เป็นสุข กลับเห็นเค

วินดึงเสื้อผ้าออกจากเข็มขัด

และแกะกระดุมออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ ถึงท่าทางนี้

ของเขาดูแล้วเซ็กซี่

แต่เธอก็ตกใจจนตาค้าง

* เหีย ฉันแค่ทำรถคุณเปื้อน คุณไม่ต้องถึงขั้นลงมือ กับฉันขนาดนี้มั้ง?

เป็นถึงลูกผู้ชาย จะทำแบบนี้กับผู้หญิงตัวเล็กๆได้

ยังไง

อย่างมากก็แค่..ฉันทำความสะอาดให้คุณก็น่าจะโอ

เคแล้วมั้ง! ”

“ เธอก็รู้จักกลัวด้วยหรือ?” เควินอดขำไม่ได้

เขาถอดเสื้อเชิ้ตสีดำลงมา และเอาเสื้อเชิตคลุมไว้ที่

ไหล่เธอ
ถามด้วยน้ำเสียงชา “จะไปซื้อของไม่ใช่หรือ? ฉัน

ไปเป็นเพื่อนเธอ ”

“ แต่ เสื้อผ้า…

* ฉันไม่เอาเสื้อผ้าให้เธอคลุม

หรือเธอจะให้คนมองเห็นคราบสกปรกที่กางเกงของ

เธอหรือ?”

พิงกี้ 4.” ว่าไปแล้วเขาก็หวังดี?

ผู้ชายคนนี้กลายเป็นคนระเอียดอ่อนและใส่ใจเธอ

ตั้งแต่เมื่อไหร่?

แล้วก็.. มองดูท่อนบนที่เปลือยกายของเควิน หุ่น

ที่ดูดีกว่านายแบบ

ทำให้พิงกี้รู้สึกรอบๆมีสายตามากมายจ้องมาที่เขา

ว่าไปแล้วหุ่นของเควินก็ดูดีไม่เบาเลย

ผิวสีแทนที่อยู่ใต้แสงแฟงสีเหลืองอ่อนดูแล้วยิ่งรู้สึก

มีเสน่ห์ที่น่าค้นหาอีก

ซิกแพคที่ชัดเจนยิ่งน่าดึงดูดสายตาคน
เธอไม่ใช่เพิ่งจะเคยเห็นครั้งแรก แต่ดวงตาของพิง

ก็ถอดมองดูไม่ได้

ตอนนั้นเธอหลงรักเควิน ไม่เพียงแค่เพราะเขาเคย

ช่วยเธอ

แต่ยังเป็นเพราะว่าหน้าตาที่หล่อเหลาของเขาทำให้

เธอตกหลุมรักด้วย

เธอยอมรับว่าเธอก็เป็นคนชอบคนหน้าตาดี

* ไปเถอะ! )

เออ..เออ ” เควินก้าวท้าวเดินไป พิงกี้เดินตาม

หลังไป

เข้าไปถึงที่ร้านสะดวกซื้อ พิงกี้รีบร้อนหยิบผ้า

อนามัยห่อนึ่ง

และยืมใช้ห้องน้ำกับเจ้าของร้าน เธอเริ่มรู้สึกเครียด

เธอคงจะคลุมเสื้อของเควินไว้ตลอดไม่ได้มั้ง ไม่ เพียงแต่ดูรักใคร่กันเกิน

ถ้าเควินเปลือยกายพาเธอไปที่โรงพยาบาลก็ยิ่งไม่เหมาะสมเข้าไปอีก

ถ้าถูกคนรู้จักพบเห็น ไม่รู้ว่าจะถูกปล่อยข่าวไม่ดี

อะไรออกมาอีก?

พิงกี้นั่งลังเลอยู่ในห้องน้ำไปสักพัก

เธอ…จะให้เควินไปช่วยเธอซื้อกางเกงมาสักตัว

ไหม?

เธอกำลัง กลุ้มใจอยู่ จําประตูห้องน้ำถูกเคาะขึ้นมา

เสียงดังจนเธอตกใจ

แ ใครคะ?”

* ฉันเอง ” ข้างนอกมีเสียงที่ไพเราะดังขึ้นมา

“ เปิดประตู ฉันมีของให้เธอ”

“ ของอะไร? ” พิงกี้รู้สึกสงสัย

“ กระโปรง และก็…” นิ่งไปครู่นึ่ง เควินเปิดปาก พูด “ กางเกงใน

พิงกี้ 4 ” เธอหน้าแดงและเปิดประตู รับถุงนิ้ว มาจากมือของเควิน
สังเกตเห็นว่าข้างในมีกระโปรงที่ยังไม่ได้แกะป้าย

ออกอยู่ตัวนึง

ดูก็รู้ว่ารีบร้อนไปซื้อมาจากร้านค้าระแวกนี้ นอกจาก

ในถุงนิ้วยังมีกางเกงในที่ไม่ได้อกะป้ายออกอีกตัวนึง

ถือเอากางเกงในไว้ พิงกี้เริ่มรู้สึกอายจนหายใจไม่

คล่อง!

เพราะยังไงนี่ก็เป็นของใช้ส่วนตัวมาก เธอนึกไม่ถึง วันนึงเควินจะซื้อของอย่างนี้ให้เธอ

แต่ว่าก็ทำให้เธอแก้ปัญหาที่ยากลำบากตรงหน้านี้ได้

ขอบคุณค่ะเสียงพูดเธอเบาเหมือนเสียงยุง

* อิม * เสียงทุ้มต่ำและชิวๆของผู้ชายดังขึ้นมา

พิงก็รู้สึกโล่งอกไปที่ เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ข้างใน

เขายืนเฝ้าอยู่ข้างนอก เธอเงยหน้าขึ้นมาก็สามารถ มองเห็นผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างนอก

ในใจรู้สึกมีความปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก เปลี่ยน
กระโปรงที่สะอาดเสร็จ

พิงกี้สังเกตุเห็นไซส์พอดีกับเธอมาก

เธอคิดๆแล้วเควินอยู่ข้างนอกเลยอดถามอย่างสงสัย

ไม่ได้

คุณรู้ไซส์ฉันหรือ? กระโปรงตัวนี้พอดีกับไซส์ของ

ฉันเป๊ะๆเลย! ”

ถามก็ถามแบบนี้ แต่ส่วนมากพิงกี้รู้สึกเควินคงโชคดี ที่หยิบมาถูกไซส์มากกว่า

เขาเป็นผู้ชายที่มาดเข้มขนาดนั้น อีกอย่างทั้งสองก็ ไม่สนิทกัน

เขาคงไม่มาใส่ใจเธอขนาดนี้หรอก

* อืม..” เควินเปิดปากพูดอย่างเขินอาย แต่แฝง

ด้วยความได้ใจ

“ สายตาฉันแม่นยำ ความรู้สึกของมือยิ่งแม่นยำ ” บังเอิญจริงๆ คำนี้เพิ่งพูดจบ

พิงกี้ก็ประประตูเดินออกมาห้องน้ำ
พิงก์่ 4 4..

เควิน “.*

คำพูดบางคำ มีประตูบานนึงกั้นไว้ยังดีหน่อย ตอน

ที่ทั้งสองสบดากัน

ทันใดนั้น สายตาของทั้งสองเขินอายอย่างควบคุม

ไม่ได้

พิงกี้สมองว่างเปล่าไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่

แต่เควิน…เขากลับคิดถึงความเร่าร้อนที่เหมือนไฟ

ในคืนนั้น

ตอนที่เขาลูบจับเอวที่นุ่มนวลผอมบางของผู้หญิง บุกแทงเข้าไปจุดที่อบอุ่นและซ่อนเร้นครั้งแล้วครั้ง

ความรู้สึกที่สบายและสะใจจนเข้าทรวงอก

ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะระลึกถึงครั้งแล้วครั้งเล่า

แล้วจะจำไม่ได้ๆยังไงว่าเอวเธอไซส์อะไร?
เอา คืนให้คุณ รีบใส่เสื้อเถอะ” เอาเสื้อผ้าคืนให้

เควิน พิงกี้บ่นเสียงเบา

มีไม่มีเรื่องก็โชว์หุ่น อยู่นั่นแหละ นึกว่าตัวเองเป็น นายแบบไง..”

* ฉันไม่ใช่นายแบบ แต่เธอก็ดูจนไม่คลาดสายตา เลยไม่ใช่หรือ? )

“ใคร..ใครดูจนไม่คลาดสายตา? “จ่าหน้าแดงขึ้น มา พิงกี้จ้องเขาอย่างโหด

และผลักเขาออก เธอวิ่งออกไปจากร้านสะดวกซื้อ

อย่างไว

จนลืมไปเลยว่าตัวเองยังไม่ได้จ่ายเงิน เควินยกมุม

ปากขึ้นอ่อนๆ

แล้วเดินไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ พนักงานแคชเชียร์

พูดอย่างอิจฉา

“ คุณดีกับแฟนคุณจังเลย ความสัมพันธ์พวกคุณ ต้องดีมากเลยใช่ไหมคะ? )

” เควินนิ่งไปครู่นึง สายตามีรอยยิ้มที่ลึกซึ้ง
พิงกีนึกว่ายายสมศรีไม่ค่อยสบาย ตอนนี้คงจะนอน หลับแล้ว พอเปิดประตู

นึกไม่ถึงว่าโทรทัศน์ในห้องผู้ป่วยเปิดเพลงเสียงดัง

ยายสมศรีกำลังมองดูท้องฟ้ายามค่ำคืน ได้ยิน

อยู่

เสียงคนเดิน

ยายสมศรีหันมาพร้อมสีหน้ายิ้มแย้ม “ พิงกี้ หลาน มาเยี่ยมยายจริงๆหรือเนี่ย? ”

สายตาหยุดไว้ที่ข้างหลังของพิงกี้ สมศรีเซอร์ไพรส์

“คนนี้คือ? ”

“ คนนี้คือเพื่อนของพิงกี้เองค่ะ ชื่อเควิน ยายไม่

ต้องสนใจเขาหรอกค่ะ…

พิงกี้เอากระเช้าผลไม้วางที่โต๊ะ เธอมีสีหน้ากังวล

“คุณยายคะ คุณณยายเป็นไงบ้างคะ

พวกเขาทำให้คุณยายจนกลายเป็นแบบนี้อีกแล้วใช่

ไหมคะ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ