บทที่ 44 : เสียการควบคุม

“ สองคืน? “รถสปอร์ตของเตชิตเพิ่งจากไป สายตา

ที่เย็นชาของเควินจ้องมาที่พิงกี้

เหมือนจะจ้องเธอให้ทะลุเป็นพรุนเลย หัวใจเขามี

ไฟปะทุขึ้นมา

ต่อหน้าเขา ทั้งสองก็หยอดคำหวานแบบไม่เกรงใจ

นี่เห็นเขาเป็นอากาศหรือว่าเห็นเขาเป็นคนตาย?

เขาก็บอกความปราถนาในใจให้เธอแล้ว เธอยัง

กล้า…?

“อารมณ์ไม่ดีหรือ? ” พิงกี้ย้อนถาม

เธอเห็นเควินอารมณ์ไม่ดีแล้วเธอมีความสุข มองดู

ผู้ชายที่เย็นหน้าทิ้ง

เธอยิ้มอย่างร่าเริง “ คุณเตชิตช่วยฉันจัดการปัญหา

ได้เรื่องนึง

เพราะฉะนั้นฉันให้ค่าตอบแทนเขาเป็นเวลาสองคืน

ว่าไปแล้วคุณเตชิตแกร่งกว่าคุณเยอะเลย”

“ เขาแกร่งกว่าฉัน นี่ตาเธอไม่ได้บอดใช่ไหม?” เค

วินน้ำเสียงไม่ชอบใจ

“ ก็แค่จัดการเรื่องที่คนของตระกูลบุญถาวรมา

อาละวาด )

อยู่ในสนามรบ ถ้าเขาบอกว่าสอง ไม่มีใครกล้าบอก

ว่าหนึ่ง

ถึงแม้เขาจะอยู่คนละกองกำลังพิเศษกับเตชิต

แต่กองกำลังของเขาแข็งแกร่งกว่ากองกำลังของเต

ชิตไม่รู้ตั้งเท่าไหร่

เขาก็เป็นคนที่มีฝีมือในการรบมากที่สุดคนนึง เตชิต

ฝีมืออ่อนกว่าเขาตั้งเยอะ

ถ้าพูดถึงเรื่องธุรกิจ บริษัทข้ามชาติโมเดิร์นกรุ๊ปเขา เป็นคนสร้างขึ้นมาเองกับมือ

ธุรกิจที่เกี่ยวข้องหลายอย่างไม่สามารถปฏิบัติการ

อย่างเปิดเผยได้

แต่ฐานธุรกิจใหญ่มาก อำนวยความสะดวกให้ กองทัพรัฐบาลอย่างลับๆ
และมีความสำคัญกับรัฐบาลเป็นอย่างมาก! เรื่อง พวกนี้คนอื่นไม่ได้รู้อย่างลึกซึ้ง

แต่ความน่าเกรงขามที่ควรมีก็กลับไม่น้อยเลย กลับ

กันยิ่งลึกลับยิ่งน่าเกรงกลัว

แม้แต่ผู้หญิงตัวน้อยๆคนนี้

ก่อนหน้านี้ไม่นานเธอยังปลื้มเขาและเกรงขามเข้า

เหมือนเทพเลย..

แต่ตอนนี้เธอกลับไม่แคร์เขา แทนที่จะกล้วจนหลบ

หลีกไม่ทันไม่พอ

แถมยังกล้าบอกว่าเขาสู้ไอ้หน้าอ่อนอย่างเตชิตไม่ได้ อีก ความมั่นใจของเควิน

ดูออกว่าพิงกี้ไม่เห็นด้วย เธอยักไหล่และแกล้งยั่ว

โมโหเขา

เขาแกร่งกว่าคุณอยู่แล้ว อย่างน้อยเขา เรา ค้าขายกันอย่างแฟร์ๆ

แต่คุณ…ครั้งที่แล้วคุณนอนกับฉัน ฉันยังไม่ได้ผล ประโยชน์อะไรเลย”
ไม่เพียงไม่ได้ผลประโยชน์ แถมถูกรังแกจนต้องไป

ซื้อยาคุมฉุกเฉินมากิน

ทำให้ประจำนเดือนมาไม่ปกติ แถมยังเจ็บปวดปาง

ตาย

พอพูดจบพิงกี้ก็เริ่มรู้สึกปวดที่ท้องน้อย เหมือนมี เครื่องมือกำลังบดสับอยู่ที่ท้องน้อย

เจ็บจนเธอหน้าซีด

* ขึ้นรถค่อยคุยเถอะ ” พิงกี้เตรียมเข้าไปนั่งในรถ แต่กลับถูกเควินจับที่ไหล่ไว้

แรงเขาเยอะมาก ความโกรธของเควินปะทุขึ้นมา

อย่างเห็นได้ชัด

พิงกี้แค่สบตาก็มองเห็นดวงตาที่คมลึกของเขา

จากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงที่เย็นชาของเขาดังขึ้นมา

“ ค้าขายกันอย่างแฟร์ๆ คำพูดแบบนี้เธอก็พูดออก

มาได้?

ใช้ร่างกายตัวเองแลกกับผลประโยชน์ เธอก็รู้สึกว่า เป็นเรื่องที่สบคารใช่ไหน??
* แล้วคุณมายุ่งเกี่ยวอะไรด้วย?! ” ขิงก็ ้ขมวดคิ้ว

“ ฉันจำได้ ฉันกับคุณไม่ค่อยชี้กันเท่าไหร่ คุณยัง ไม่มีสิทธิ์ถึงขั้นมายุ่งกับฉันได้”

เธอขี้เกียจอธิบาย เพราะเขาเข้าใจเธอผิดไม่ใช้แค่ ครั้งนี้ครั้งเดียว

เธอชินตั้งนานแล้ว “ฉันไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอ แล้วใคร

จะมายุ่งเกี่ยว?

เธอยังมีความละอายใจไหม? ต่อหน้าฉันยังกล้านัด

เดทกับผู้ชาย

นี่เธอเห็นฉันเป็นอะไร?”

ถ้าบอกว่าตอนแรกแค่โกรธ แต่ตอนนี้ก็คงโกรธถึง

ขั้นขีดสุด

พิงกี้ถูกกดไว้ที่ประตูรถ ร่างที่สูงใหญ่กดทับเธอไว้

ฝ่ามือที่แรงใหญ่บีบที่หลังคอเธอไว้ และจ้องมอง

เขาหายใจลึกๆ แอบมีสัญญาณที่เสียการควบคุม

เขาเหมือนสัตว์ป่าที่โมโหบ้าคลั่งถึงขีดสุด

แค่กะพริบตาก็สามารถบีบคอของเหยื่อที่อยู่ในมือให้ ขาด พิงกี้กลับไม่รู้สึกกลัว

“ คุณอยากบีบคอฉันตายใช่ไหม? “เธอขมวดคิ้ว และถามอย่างใจร้อน

* ถ้าไม่ใช่ก็รีบขับรถ ฉันอยากไปโรงพยาบาลเร็วๆ

* เธอไม่กลัวฉันบีบคอเธอตายจริงๆหรือ?” สายตา เควินเหมือนมีดที่แหลมคม

ถึงคุณฆ่าคนตายก็ไม่ต้องรับผิดชอบ ถ้าฉันกลัว คุณก็จะไม่ลงมือกับฉันหรือ?

เควิน คนที่คุณรักและห่วงใยไม่เคยใช่ฉัน และฉันก็

จะไม่ฝันกลางวันเหมือนเมื่อก่อนอีก

และเฝ้ารอของที่ไม่ใช่ของตัวเอง! ”

เควินนิ่งไปครู่นึง “ จะไปก็รีบไป ไม่ต้องมายืนเสีย เวลาอยู่ที่นี่! ”

พิงกี้ผลักเขาออกแล้วนั่งเข้าไปในรถ เควินกำหมัดแน่น

มือเหมือนยังหลงเหลือการสัมผัสผิวที่นุ่มนวลของ

เธอ ขึ้นรถ เขาหันไปมองพิงกี้

แต่เห็นเธอหลับตาไว้

เขา

สีหน้าเหมือนไม่อยากคุยกับ

นึกถึงความคิดที่ยับยั้งชั่งใจไม่ได้ นึกถึงลิสาปฏิเสธ

ไม่ยอมคุยรายละเอียดกับเขา

นึกถึงอุปสรรคที่จะต้องเผชิญในวันข้างหน้า…เควิน

เก็บกดอารมณ์ที่อัดอั้นตันใจไว้

เหยียบคันเร่งไปอย่างเร็ว ระหว่างทาง

พิงก็ไม่อยากคุยกับเควินยังไงก็ไม่มีวิธีแล้ว เรื่อง เกิดขึ้นกระทันหัน

เธอถูกเตชิตแบกลงมาจากตึก เธอไม่ได้พกผ้า

อนามัยมา

แต่เมนส์เธอ..มาแบบโหมกระหน่ำแบบนี้

ทำยังไงได้?

เธอจะ

เธอก็จนปัญญา ! ถ้าไม่จัดการเธอก็กลัวเดี๋ยวเลือดอาบรถมายบัคคันนี้แน่!

“เอ่อ..คุณจอดข้างทางให้ฉันหน่อย ฉันจะไปซื้อ ของที่ร้านสะดวกซื้อ

พิงกี้พูดๆอี้ๆ แต่เธอพยายามแกล้งทำตัวสงบนิ่ง

แต่เธอไม่รู้ว่าท่าทางเธอแบบนี้

เควินดูแล้วเหมือนคนกำลังจะทำเรื่องร้ายแต่ไม่มี

ความมั่นใจ

* ซื้ออะไร? ”

“ อืม..ก็แค่ซื้อของนิดหน่อย..

ซื้ออะไร?! ”

ถ้าต่อหน้าเควิน บอกว่าซื้อผ้าอนามัยเธอก็มีความ

รู้สึกเขินอายอยู่

พิงกี้หันไปจ้องเขา “ คุณไม่ใช่พ่อฉันสักหน่อย ยุ่ง อะไรกับฉันขนาดนี้

คุณนี่มันตลกสิ้นดีเลย!”
ขับมาเห็นร้านสะดวกซื้อพอดีเลย เควินจอดรถ

ดวงตาที่หนักแน่นมองไปที่เธอ

* บอกมาซิจะซื้ออะไร ฉันลงไปซื้อให้เธอเอง”

เขารู้สึกว่าพิงกี้เสียใจที่มากับเขา เลยฉวยโอกาศอ

ยากวิ่งหนี

แต่ว่าเขาไม่ให้โอกาสเธอหรอก!

4 ไม่ได้ ฉันไปซื้อเอง ! ” เธอยังจะต้องแวะเปลี่ยนผ้า

อนามัยด้วยนะ

มือของพิงกี้เพิ่งจับที่ประตูรถ เควินก็รีบกดปุ่มล็อค

เสร็จแล้ว

เขาจับข้อมือเธอไว้แน่น

“ พิงกี้ เธออย่ามาเล่นตุกติกกับฉัน ถ้าไม่ใช่ฉันยอม

เธอคิดว่าเธอจะเอาชนะฉันได้หรือ?”

พิงกี้ 4

อยาก..

” เมนส์ไหลออกมาไม่หยุด เธอนี้
อยาก..

* เควิน ไอ้สารเลว ถ้าคุณยังไม่ปล่อยฉันอีก

ฉัน…ฉันก็จะ…”

*จะอะไร? ” เควินพูดอย่างชิวๆ

“เมนส์ฉันมาจนใกล้ทะลักออกมาแล้ว คุณอยากให้ เลือดของฉันเปื้อนรถคุผณหรือ?

รีบเปิดประตูให้ฉัน เร็วๆ!พิงกี้เคาะประตูจนดัง

เธออัดอั้นมานาน เหมือนแมวที่กำลังยื่นกรงเล็บ

ออกมา

แทบอยากจะช่วนหน้าที่นิ่งเฉยสบายๆของเควิน !

เธอโมโหมากจริงๆ!

เควิน”

” เขาคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องนี้

ใบหูแดงขึ้นอย่างมีพิรุธ เควินปลดล็อคประตูรถ เม้มปากไว้ไม่พูด

ในที่สุดก็ลงจากรถได้สักที พิงกี้วีบวิ่งลงจากรถ
เดินยังไม่ถึงสองก้าวตัวเธอก็หยุดนิ่งไว้….แย่แล้ว เมื่อกี้เสียเวลาอยู่บนรถ

ตอนนี้เมนเธอเลอะออกมาแล้ว ! หันไปมองที่เบาะ

นั่งข้างคนขับ

เบาะหนังแท้นั่นสามารถมองเห็นคราบเลือด พิงกี้ รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ