บทที่ 43: ถูกขวางกลางทาง

เขาอุ้มร่างที่ผอมเล็กของพิงกี้ไว้แน่น เตชิตโมโห

จนกัดฟันแน่น

* ตอนนี้ปล่อยให้เธอเหิมเกริมเต็มที่ก่อน เดี๋ยวถึง

ถิ่นของฉัน

ตะโกนร้องจนเสียงแหบก็ไม่มีใครมาช่วยเธอ! ”

พิงกี้ก็ไม่ได้ขัดขืน แต่แค่พูดอ่อนๆ

* อ๋อ..งั้นนายก็เตรียมให้เครื่องเสียงสุดที่รักของ นายเต็มไปด้วยเมนส์ของฉันเถอะ

สีแดงสดเป็นสีมงคลด้วยนะ »

“ ฟู! ” เตชิตเกือบจะกระอักเลือดออกมา

* แม่ง เธอทำตัวให้มันเป็นกุลสตรีหน่อยได้ไหม? )

ผู้หญิงคนนี้ถึงขั้นเอาเมนส์มาข่มขู่เขาเลยหรือ? เขาสงสัยจริงๆ

ผู้หญิงที่สวยงามน่าหลงไหลที่โบราณว่าไว้

คนที่มีเสน่ห์โดดเด่นก็คือผู้หญิงที่พูดคำหยาบตรง หน้าเขาคนนี้หรือ?
ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นเขาคงต้องสงสัยแล้วว่าผู้ชายที่ เมืองBตัดสินด้วยสายตาอะไร

“ ที่จริงฉันก็เป็นกุลสตรีนะ ฉันมีความลับที่ไม่เคย

บอกนาย…”

พิงกี้ก็หมดปัญญาจริงๆ นายอยากรู้ไหม? ”

* อะไร? )

* ฉันมี ชื่อเล่นอีกชื่อนึง…”

(ชื่ออะไร? ”

* ฉัน ชื่อผู้หญิงไร้เดียงสา

* ฮ่าๆๆๆ..” เตชิตหัวเราะจนเกือบจะโยนพิงกี้ ลง

* เธอล้อฉันเล่นหรือ? ถ้าเธอถือว่าเป็นผู้หญิงไร้

เดียงสาจริงๆ

งั้นฉันก็คงจะเป็นผู้ชายโสด และซิงแล้ว ! ไม่พูดไป

ใกล

แค่ผู้ชายที่เป็นเพื่อนฉันอ้วนๆคนนั้นก็เคยนอนกับเธอ แล้ว เธอยอมรับเถอะ?”
* ใช่หรือ? “อารมณ์ขันของพิงก็อ่อนลง สายตาเริ่ม

เย็นชา

ในเมื่อฉันเป็นผู้หญิงไม่ดีแบบนี้ นายยังมาใกล้ชิด ฉัน นายก็อยากนอนกับฉันหรือ?”

“ ฉันไม่ได้….* เตชิตเสียใจกับคำพูดที่เอ่ยออกมา

ตอนนี้ได้ยินเสียงของพิงกี้เย็นชา ทำให้เขามียิ่งมี

อารมณ์ไม่สงบนิ่ง

* อ้อหรอ…นายไม่อยากนอนกับฉันจริงๆ? พิงกี้

ประชดประชันเตชิต

เธอพูดจนเขาจนมุม เตชิต

4 9 ไม่ยากหรือ ? อยากอยู่แล้ว! …

ครั้งที่แล้วเธอไม่ระวังล้มลงมาทับที่บนกายเขา ยัง

ไม่ทันทำอะไร

อาวุธของเขาก็แข็งแล้ว บอกไม่อยาก เขาหลอกคน

อื่นได้แต่หลอกตัวเองไม่ได้

แต่ว่า เขาไม่ใช่เพราะอยากนอนกับเธอถึงได้เข้า

ใกล้เธอ
เขายิ่งรู้ว่าตอนนี้ถ้าเขาพูดอะไรผู้หญิงคนนี้ก็คงจะ โกรธ เขายอมไม่พูดอะไรเลยดีกว่า

ลูกผู้ชายตัวจริง ยอมผู้หญิงหน่อยก็ไม่ตายหรอก

เดินมาถึงที่รถ เตชิตก็อุ้มพิงกี้ขึ้นรถสุดที่รักของตัว

เองเลย

“ห้ามดื้อนะ ไม่งั้น คอยดูฉันจะจัดการเธอยังไง! ”

ไม่อยากให้พิงกี้จากไป

เตชิตก็เอาหน้า ไม่กล้าพูดอ่อนข้อ พอเปิดปากก็

พูดข่มขู่เลย

แ อืม..” พิงกี้ไม่ชายตามองเขาก็ตอบไปคำนึง

เบาะนั่งของรถสปอร์ตถือว่าสบายใช้ได้ เธอปวด เมื่อยไปทั้งตัวจนไม่อยากขยับตัว

เตชิตขึ้นรถก็ล็อคประตูรถเลย แต่เสียดาย เขายัง ไม่ทันกดปุ่มสตาร์ท

ก็ได้ยิน ปัง “เสียงดัง รถที่ยังไม่ได้สตาร์ทไถล

ไปข้างหน้า

เกือบจะชนกับแปลงดอกไม้ข้างๆ นี่ถชนท้ายหรือเนี่!

* สารเลวคนไหนกล้ามาชนรถของฉัน คอยดูฉันจะ เอามันตาย! ”

เตชิตลงมาจากรถจะไปหาเรื่องคนผิดด้วยความดุร้าย พิงกี้เหลือบดูกระจกมองหลัง

ทันใดนั้นเธออึ้งไปเลย นี..นี..ไม่ใช่รถของเควิน

หรือ?

โอ้พระเจ้า ! มารผจญคนนั้นอยู่นี่ได้ไง? พิงกี้อึ้งและ งงจนอ้าปากค้าง

เธอทนความเจ็บปวดและลงจากรถ เธอกลัวถ้าเควิน

คิดไม่ตกแล้วชนเข้ามาอีก

อาจจะทำให้เธอได้รับบาดเจ็บ

* เควิน ทำไมเป็นนายไปได้? ” ดูผู้ชายเย็นชาที่

ค่อยๆเดินมา

เตชิตสายตาตึงเครียด

“ ดูจากฝีมือขับรถอย่างนาย นายตั้งใจชนใช่ไหม?
“ นาย คิดว่าไงหล่ะ? ” เควินเย้ยถามมองเตชิต และ เดินไปตรงหน้าพิงก์

เขาดึงแขนเธอและพูดอย่างแข็งข้อn 4 ไปกับฉัน ”

* นี่คุณทำอะไร?ปล่อยฉัน! ” พิงกีสะบัดมือเขาออก เควินเก็บงำความโกรธไว้ และจับแขนเธออีกครั้ง

ใช้คำพูดที่หนักแน่นพูดกับเธอ “ ไปกับฉัน! ”

เขาไม่ชอบคนขัดคำสั่งเขา เขาใช้ความอดทน

ทั้งหมดที่ทนเธอไว้

* กลับไปหรือ จะไปไหน? ” พิง ก็้ยิ้มอย่างเยือกเย็น

และค่อยๆดึงมือเขาออก

“ คอนโดของฉันไม่ต้อนรับคุณ และตระกูลภิรมย์ ภักดียิ่งไม่ต้อนรับฉัน.

จะให้ฉันกลับไปไหน? คำพูดนี้ฟังแล้วช่างตลก

เธอกับเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ถึงเคยมีความ สัมพันธ์ที่แนบชิดกัน
แต่มนกเบนแคเสนทางทหลงจบความสมพิธีกรแยก

ย้ายกันไป

* เควิน ฉันว่านายทำตัวลูกผู้ชายหน่อยจะดีกว่า

นายว่าไหม? )

เตชิตเดินมาดึงมืออีกข้างของพิงกี้ไว้ ใบหน้าที่หล่อ เหลายิ้มอ่อนๆ และพูดท้าทาย

“ พิงกี้บอกแล้วว่าจะไปกับฉัน นายมาแทรกอย่างนี้ หมายความว่าไง?)

“ฉันหมายความว่าไง ไม่นานนายก็จะได้รู้ ถ้านาย

ยังจะขัดขวางฉันอีก ”

เควินมองเตชิตด้วยสายตาที่ดูร้าย เตชิตก็ไม่ใช่คน

ที่ไม่เคยเลือดมาก่อน

เขารู้สึกตกใจพร้อมสีหน้าที่มึนงง เควินเกิดความคิด ที่อยากจะฆ่าเขา!

เควินไม่สนสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเควิน เขาก้มตา

จ้องมองพิงกี้และพูดอย่างเย็นชา

* ยายสมศรีเข้าโรงพยาบาล เธอไม่ไปดูท่านหน่อย

หรือ?
เขามั่นใจพิงก็ไม่มีทางปฏิเสธเขา

“ยายสมศรี? “พิงกี้ไม่ทันดึงสติกลับมา

“ยายสมศรีเป็นแม่ของสมคิด อย่าบอกฉันว่าเธอจำ

ไม่ได้นะ”

“ ฉันจำได้อยู่แล้ว แค่ยังไม่ทันตั้งตัว!พิงกี้ขาย

หน้าจนโกรธ

“ ทำไม ตอนนี้คุณจะเอายายสมศรีมาข่มขู่ฉันหรือ?

“ใช่” เควินพูดอย่างชิวๆ

“ตอนนี้ยายเธออยู่ในมือฉัน ถ้าเธออยากเห็นคุณยาย

ตอนนี้เธอต้องตัดสินใจ”

พิงกี้ 4

” เธอรู้ว่าคนเลือดเย็นอย่างเควิน

ถ้าเธอๆไม่มีทางสู้คนอย่างเควินชนะได้แน่นอน

เธอต้องไปกับเขาถึงจะได้เจอหน้ายายสมศรี ถ้าเธอ

ไปกับเตชิต

เขาก็คงจะกักตัวยายสมศรีไว้ไม่ให้เธอไปเยี่ยม
ก่อนหน้านั้นเธอคิดว่ายายสมศรีไม่ได้เป็นอะไร เธอ

คิดว่าสมคิดโกหกเธอ

แต่ตอนนี้รู้ทั้งรู้ว่ายายสมศรีอยู่โรงพยาบาล

แล้วเธอจะไปกับเตชิตอย่างสบายใจเฉิบได้ยังไง

เธอจะทั้งยายสมศรีไว้ไม่เหลียวแลได้ยังไง? นี่นาย เควินจับจุดอ่อนเธอไว้

“ ฉันไปกับคุณ! “พิงกี้แทบไม่ลังเล เธอกล่าวคำขอ

โทษกับเตชิต

“ คุณเตชิต วันนี้ฉันไปกับคุณไม่ได้แล้ว….แต่เรื่องที่ ฉันรับปากคุณยังไม่โมฆะนะ

สองคืนไม่มีทางลืมแน่”

4 ได้ ”เตชิตรู้ว่ายังไงก็พาพิงกี้ไปไม่ได้แล้ว เขาก็

ไม่ได้แข็งข้อต่อ

แต่แค่เดินเข้าไปกระซิบข้างๆหูเธอ พร้อมทั้งท้ายคำ

หวานคำนึง

4 งั้นฉันจะรอเธอ เธออย่าลืมคิดถึงฉันนะทั้งสอง คุยกันอย่างสวีทหวาน
มือที่อยู่ข้างกายของเควินกำไว้แน่น สายตาก็เยือก

เย็นลงไม่น้อย

แต่เตชิตยังแกล้งอำลากับเขา “ พี่เขย งั้นผมไป

ก่อนนะครับ )

นี่เขาเรียกตามพิงกี้ ทำให้เควินยิ่งหนักใจขึ้นไปอีก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ