บทที่ 40: สามีภรรยาคู่นั้นของตระกูลบุญถาวร

“ได้” เควินพูดเบาๆ กำลังเตรียมจะคุยกับลิสา

พอหันไป กลับเห็นลิสาหันหน้าไปที่นอกกระจกรถ สีหน้าที่ระมัดระวังและอ่อนแอ

ขนตาเธอสั่นคลอนและหลบหน้าไม่กล้ามองเขา เหมือนกลัวเขาพูดอะไรอีก

เควินเห็นเธอเป็นแบบนี้ก็ทนไว้พูดไม่ออก

เขากำลังคิดทบทวนว่าตัวเองใจร้อนไปหน่อยหรือ

เปล่า?

เสียงที่แท้จริงในใจละเลยไม่ได้

แต่ลิสาก็เป็นคนที่เขารักและเอ็นดูเหมือนน้องสาวมา

นานหลายปี

ไม่ว่าเมื่อเพราะรักเหมือนคนในครอบครัวก็ดี หรือว่า เพราะมีความรักเชิงชู้สาวจริงๆ

เขาเด็ดขาดแบบนี้ สำหรับเธอเป็นความโหดร้าย อย่างนึง

หัวใจวุ่นวายและสับสน เควินไม่พูดต่ออีกสักคำ
ลิสาอารมณ์กลับไม่ผ่อนคลายลง เธอรอดครั้งนี้

แล้วจะหลบหลีกได้อีกนานเท่าไหร่? ในใจมีมีดเล่ม นึงแขวนไว้ไม่รู้จะตกลงมาเมื่อไหร่

นี่ช่างเป็นเจ็บปวดที่ทรมาน

ดำรงกูล

นี่คือครั้งแรกที่ลิสาไม่เอ่ยปากรั้งเควินไว้

มองก็ไม่มองหน้าเขาเธอก็เดินไปที่ห้องอย่างรีบร้อน

พิงที่เตียงอย่างหมดแรง

เหมือนคนที่ถูกดูดแรงในร่างกายออกจนหมด ชาตรี

กลับเอ่ยปากรั้งเควิน

แต่เขากลับปฏิเสธเย็นชาอย่างมีมารยาท และเดิน

ไปอย่างเร็ว

ชาตรีกับมาลาตีสบตากันต่างก็รู้สึกผิดปกติ

ทั้งสองเดินขึ้นชั้นบนและผลักประตูห้องของลิสา

* ลิสา เธอทะเลาะกับเควินใช่ไหม? ” ชาตรีขมวดคิ้ว และพูดอย่างไม่พอใจ

* ตอนเธออยู่บ้าน พ่อกับแม่ก็ตามใจเธอ แต่อยู่

หน้าคุณเควิน

เธอต้องดูแลเขาดีๆนะ ห้ามเอานิสัยคุณหนูลงที่เขา เข้าใจไหม?! ”

“ลิสาลูกเรามีนิสัยคุณหนูที่ไหน เธอไม่ใช่พิงกี้สัก

หน่อย

มาลาตีเห็นสีหน้าขาวซีดของลิสา และดึงชายเสื้อ

ของชาตรี พร้อมพูดอย่างอ่อนโยน

” อย่าเพิ่งใจร้อนอย่างนี้สิ ลิสาไม่สบายคุณไม่เห็น

หรือ? ))

4 ไม่สบาย แต่นี่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะละเลยตุณเควิน!

ชาตรีสะบัดมือและตะคอกด้วยเสียงที่ดุร้าย

* ข้างนอกมีคนเท่าไหร่อยากจะไต่เต้าสานสัมพันธ์ กับคุณเควินแต่ไม่มีลู่ทาง
ทั้งๆที่เรามีข้อได้เปรียบกลับไม่รู้จักรักษาไว้ อย่างนี้ เค้าเรียกว่าโง่! ?”

“ นิสัยของคุณเควินก็เป็นคนเข้าถึงยากอยู่แล้ว คุณ ก็ว่าแต่ลิสาไม่ได้”

“ ฉันว่าเธอก็เพราะหวังดีกับเธอ? อีกอย่าง ตอนนี้ ทำให้คุณเควินไม่พอใจ

โครงการที่เมืองAเอาไม่ถึงมือจะทำยังไง? มีคน อยากเอาโครงการนี้ตั้งเท่าไหร่

แข่งขันสูงมาก!”

“ คุณพ่อคุณแม่คะ ลิสารู้ค่ะ ” ใบหน้าที่สะสวยของ

ลิสายิ้มขึ้นมา

“ลิสากับเควินไม่ได้ทะเลาะกันค่ะ แค่วันนี้ลิสาไม่ สบายยังทนไปทำอาหารให้เขา

ถูกเขาพบเห็น เขาถึงโกรธที่ลิสาไม่ดูแลตัวเอง

เขา…ยังบอกว่าถ้าครั้งหน้าลิสาเป็นแบบนี้ จะรีบขอ

ลิสาแต่งงาน
ลิสาจะได้เชื่อฟัง”

* จริงหรือ?” ชาตรีเซอร์ไพรส์มาก

เขาขอลูกแต่งงานจริงหรือ? )

“ ก็ไม่ได้ขอแต่งงานอย่างเป็นทางการ แค่พูดลอยๆ

คำนึงค่ะ ”

ลิสากัดริมฝีปาก ก้มหน้าเหมือนละอายใจเล็กน้อย

“ฮ่าๆๆ….เป็นลูกรักของพ่อจริงๆ ก็ลูกเท่านั้นแหละ

ที่มีปัญญามัดใจคุณเควินได้

ทำให้คนที่เหมือนเหล็กแข็งอย่างเขากลายเป็นคน

อ่อนนุ่มลง!”

ชาตรีตื่นเต้นจนแทบอยากจะจุดพลุฉลองเลย

“ฉันว่าแล้ว ลูกสาวเราเก่งที่สุดเลย! ” มาลาตีก็รู้สึก

ลิสารู้สึกไม่สบายใจมีทุกข์ในใจก็พูดออกมาไม่ได้

คนอย่างชาตรีเห็นผลประโยชน์สำคัญกว่าทุกอย่าง
คำโกหกแบบนี้จะรักษาได้นานเท่าไหร่? ในที่สุดเธอ ก็อดถามแกมหยอกเล่นไม่ได้

“ ลิสาเป็นเด็กดีของคุณพ่อและคุณแม่เชียวนะ ถึงลิ สาเลิกกับเควินแล้ว

คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่เอาลิสาแล้วหรือคะ? ถ้าอย่างนั้น ลิสาจะเสียใจมากเลย! )

มาลาตีรีบเปิดปากพูดปลอบใจ

“ จะเป็นไปได้ไง แม่รักลูกแล้วจะยอมทั้งลูกได้ยังไง

หล่ะ? ”

ลิสามองไปที่ชาตรี กลับเห็นชาตรีขมวดคิ้วอ่อนๆ ดู

ออกว่าอารมณ์ไม่ดี

ทันใดนั้นหัวใจเย็นเหมือนตกลงไปที่แม่น้ำที่หนาว

เย็นสุด

ชาตรีเป็นคนที่ใหญ่ที่สุดในบ้านดำรงกูล มาลาดี แทบจะไม่มีที่ยืนให้เธอพูดเยอะ

แถมมีที่ยืนสู้ลิสาไม่ได้ด้วยซ้ำ เธอเข้าใจแล้ว
ถ้าเธอเป็นคุณผู้หญิงของตระกูล ภิรมย์ภักดีไม่ได้

ตระกูลดำรงกูลก็ไม่มีที่ยืนสำหรับเธอ

ถ้าอย่างนั้น ทุกอย่างของตอนนี้ก็จะกลายเป็นสูญ

เปล่า..

คืนนี้ทั้งคืนลิสานอนไม่หลับ เธอลืมตามองดูเพดาน ห้องของเธอดูดีทุกที่

ดูดีกว่าห้องของพิงกี้ตอนที่อยู่บ้านหลังนี้ไม่รู้กี่เท่า

ไม่รู้เพราะแบบนี้หรือเปล่า

พิงกี้ถึงได้โกรธแค้นเธอ ถึงได้อยากแย่งของที่เธอ

มีทุกอย่างไป?

สมองเธอมีแต่ภาพที่เควินยืนอยู่ข้างกายพิงกี้

และสายตาที่ยืนหยัดหนักแน่นของเขา..ทำให้

หัวใจเธอยิ่งสับสนวุ่นวาย

พิงกี้นางแพศยาคนนี้ ! กว่าเธอจะมายืนอยู่ข้างๆเควิน

ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย

แถมยังให้เขายอมรับเธอเป็นว่าที่ภรรยา ถ้าไม่ใช่พิงกี้

เควินทำไมถึงมีใจอยากจะเลิกกับเธอ? นึกถึงคำพูด ที่แอบได้ยินวันนี้

ลิสาเครียดจนตัวสั่น เธอนึกไม่ถึงว่าพิงกี้ถึงกับกล้า

ยั่วสวาทเควิน

และดึงเขาขึ้นเตียงกับเธออีกครั้ง..พิงกี้ทำไม แพศยาอย่างนี้?! เธอกล้าดียังไง?!

ลิสากำมือไว้แน่น สีหน้าบูดเบี้ยว สายตาเต็มไป

ด้วยความอาฆาตแค้น

ต้องทำยังไงถึงจะกู้วิกฤตินี้ได้

เธอยังมีวิธีอะไรอีก?

จ่าสมองเธอมีความคิดที่ชั่วร้ายโผล่ขึ้นมา

คนๆนั่น….น่าจะช่วยได้.ลิสาหยิบโทรศัพท์ขึ้น

เธอคิดอยู่ตั้งนานแล้วส่งข้อความออกข้อความนึง

ด้วยสีหน้าเย็นชา

เห็นข้อความแสดงว่าส่งออกแล้ว สายตาเธอเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

พิงกี้ ถ้าตอนที่แกยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

ดูซิว่าแกยังจะมีกะจิตกะใจแย่งผู้ชายกับฉันไหม? พิง ก็ไม่ได้ออกจากบ้านมาสามวัน

เธอหมดเรี่ยวหมดแรงไปทั้งตัวและนอนอยู่ที่โซฟา

ยาคุมฉุกเฉิกดีที่สุดไม่ต้องไปแตะต้องมัน…ถ้ารู้ อย่างนี้เธอฟังเควินก็ดีแล้ว

ถ้าท้องขึ้นมาจริงๆ เธอก็ซื้อเขาบังคับให้เขา

แต่งงานกับเธอ

ไม่แน่เธอยังสามารถได้กินดีใช้ดี ต่อจากนี้จะได้ใช้ ชีวิตที่สุขสบาย!

หลังกินยาคุมไปแล้วเมนเธอมาล่วงหน้าสามวันไม่ พอ แถมยังมาแบบโหมกระหน่ำ

ดูจากตาเปล่าปริมาณไม่น้อยกว่า100M พูดได้คำ เดียวว่าแย่ แย่มากๆ!

ตอนที่พิงกี้บ่นและอยากร้องไห้ เสียงกริ่งประตูดังขึ้น

เธอทนความเจ็บปวดและเดินไปดู

คนที่ยืนอยู่นอกประตูคือสามีภรรยาคู่นั้นของบุญ

ถาวร!

พิงก็ไม่คิดจะเปิดประตูให้ก็หันหลังกลับ แน่ว่าเสียง เคาะประตูกลับดังอย่างไม่หยุด

“ พิงกี้ แกเปิดประตูเดี๋ยวนี้ ฉันรู้ว่าแกอยู่ข้างใน แก อย่ามาแกล้งตายกับฉัน! !”

สมคิดเคาะประตูจนเสียงดึงเหมือนไม่ยอมเลิกลา

“ฉันบอกแกนะ ตอนนี้ยายสมศรีแกเข้าโรงพยาบาล

ถ้าแกไม่อยากให้ยายแกตายก็เปิดประตูเดี๋้ยวนี้! ”

“ แกว่าอะไรนะ? พิงกี้รีบเปิดประตู

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ