บทที่ 24: ตรวจเจอความจริง

* นี่ก็คือข้อมูลที่ให้คนตรวจสอบหรือ? นายมั่นใจว่านี่ คือข้อมูลที่ถูกต้อง? ”

เสียงที่เงียบขรึมดังขึ้น เควินโยนเอกสารในมือไปที่

โต๊ะอย่างแรง

ใบหน้าที่หล่อเหลามีแต่ความโมโห ดวงตาที่คมลึก

จ้องมองพายุ

“ใช่..ใช่ครับ…” พายุถูกเขาจ้องมองจนหนาวสั่น

แม้แต่พูดจายังติดขัด

* ข้อมูลนี้…ผมให้..แยกกัน..ตรวจสอบทั้งสอง ฝ่าย.ผลที่ได้ก็เหมือนกันครับ

ก็ไม่แปลกที่ท่านประธานจะโกรธกริ้วหรอก ขณะ ตอนที่เขาเห็นเอกสารสองฉบับนี้

เขาก็ยังอึ้งเลย ที่ผ่านมาเขาก็ไม่ค่อยชอบคุณหนูลิ สาผู้ที่สวยเหมือนนางฟ้าสักเท่าไหร่

เขารู้สึกว่าเธอเพอร์เฟคจนเกินจริงไปหน่อย

แต่ก็คิดไม่ถึงว่าคุณหนูลิสาคนนี้จะใจกล้าได้ขนาดนี้

กล้าถึงขั้นใช้จิ๊กโก๋มาปลอมตัวเป็นนักข่าวและตำรวจ!

๕ ท่านประธานครับ ตอนนี้จะทำยังไงครับ? ”

* นายออกไป 3)

“ครับ เขาไม่กล้าไปกระทบอารมณ์ที่อ่อนไหว

ของเควิน

ก็ได้แต่ปิดประตูเบาๆแล้วเดินจากไป เควินลุกขึ้น จากเก้าอี้และเดินไปที่ริมหน้าต่าง

แสงสว่างที่เจิดจ้าส่องที่ตัวเขา แสงสีทองอ่อนๆส่อง

ร่างที่สูงใหญ่ของเขา

ทำให้เขาดูเหมือนเทพบุตร แต่อารมณ์ของเขากลับ เหมือนดิ่งลงเหว

ตอนที่เตรียมตัวจากไป เขาเหลือบไปมองเห็นเงา เล็กๆที่ใส่เสื้อสีเหลืองอ่อน

ผู้หญิงที่ร่างผอมบางนั่งอยู่ริมแปลงดอกไม้ ไม่รู้ว่า ทำอะไรอยู่?

เขารู้สึกคุ้นเคยเงานี้ และทำให้เขารู้สึกเกิดความ

สงสาร
จากนั้น พังกิเดินไปทางเข้าสถานีรถไฟใต้ดินอยาง

เร่งรีบ

ทันใดนั้นสมองเขามีชื่อคนๆนึงโผล่ขึ้นมา

พิงกี้ ! เธอมาทำอะไรที่นี่?

ตอนแรกกะจะให้พายุไปตรวจสอบดู แต่พอนึกถึง

ท่าทีที่แข็งกล้าของเธอ

นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้นแล้ว เขาก็ลัมเลิกความ

คิดนี้ไป

เพราะยังไงลิสาก็เป็นผู้หญิงที่เขาปกป้องดูแลมา

ตั้งแต่เด็ก

เธออ่อนแอขนาดนั้น และเรียบร้อยขนาดนั้น

ถึงแม้ครั้งนี้เธอ.. สรุปก็คือเขาต้องไม่ละทั้งเธอ

เพราะเรื่องเล็กๆแค่นี้

ไม่งั้น ความสัมพันธ์ที่ผ่านมาหลายปีนี้ก็กลายเป็น

เรื่องตลกแล้วสิ?

สามวันนี้ พิงกี้มัวแต่ยุ่งอยู่กับ การหางาน เธอเป็น คนที่ยิ่งเจออุปสรรคก็ยิ่ง เข้มแข็ง
ถึงจิตใจจะรู้สึกหดหูไปช่วขณะ แต่เธอจะไม่ถูก

โจมตีจนพ่ายแพ้

เธอเคยผ่านเรื่องยากลำบากมามากกว่านี้

ครั้งนี้แค่เจอเจ้านายที่งี่เง่คนนึงจะเป็นอะไรไปเชียว? เธอไม่โทษหรือตำหนิตัวเองหรอก!

เพราะมีบทเรียนมาครั้งนึง ครั้งนี้เธอไม่ได้ให้ความ

สำคัญขนาดนั้น

แต่หลังจากเปรียบเทียบแล้ว เธอแค่พยายามเลือก งานที่อาศัยความสามารถ

และบรรยากาศออฟฟิศโอเค จากนั้นก็ยื่นประวัติส่วน

ตัวไป

แต่ว่างานก็ไม่ได้หาง่ายๆ เธอวิ่งหางานติดต่อมา

สามวัน ก็เริ่มรู้สึกเหนื่อย

เธอแบกร่างที่เหนื่อยล้าเดินกลับถึงหน้าคอนโด

เธอที่กำลังนั้วข้าวกล่องเจอกับลิสาที่ควงแขนเควิน

อีกแล้ว

ทั้งสามต่างคาดคิดไม่ถึงว่าจะเจอกันอีกแล้ว
พิงกีแค่อยากกลับห้องพักผ่อน เธอแค่ชายตามอง

ทั้งสอง

จากนั้นก็เดินผ่านทั้งสองไป

* พิงกี้ เธอหยุดก่อน! ” ลิสาขวางตรงหน้าเธอไว้

ใบหน้าที่เติมแต่งงดงามเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “เธอยังบอกไม่ได้สะกดรอยตามเราอีก ถ้าไม่ได้

สะกดรอยตาม

แล้วทำไมถึงโผล่มาตรงหน้าเราครั้งแล้วครั้งเล่า

หล่ะ?”

* แถวนี้มีแต่เธอสองคนมาได้หรือ? ” เธอไม่อยาก

คุยกับหล่อน

เธอแกว่งกุญแจในมือไปมา จากนั้นก็พูดด้วยน้ำ

เสียงเย็นชา

“ หลีกไป! )

เธอซื้อคอนโดที่นี่หรือ ?เฮ้อ…ผู้ชายโง่เขลาคน ไหนซื้อให้เธออีกหล่ะ?”
คนที่โผล่ที่นี่มีแต่คนที่ผู้ชายเลี้ยงหรือ? ความคิดลิสา

ช่างสกปรกและต่ำช้า

ทำให้พิงก็อดขำไม่ได้

พี่เขยฉันซื้อให้ อ๋อ…เขายังไม่ได้รายงานเธอใช่

ไหม? ”