บทที่548: โลกสงบสุข ชีวิตสงบสุข(ตอนจบ)

น้ำหวาน “ ….………….”

“ถ้าคุณไม่เชื่อ ในห้องนี้มีกล้องวงจรปิดอยู่ เดี๋ยวคุณลุกขึ้นมาดูก็จะรู้เอง ผมยังได้ฝากคำพูดให้ คุณไว้ท่อนหนึ่งโดยเฉพาะ เพื่อพิสูจน์ว่าผมบริสุทธิ์ ใจ”

“.……………….” น้ำหวานทั้งอายทั้งโกรธ โกรธเตชิต แต่ยิ่งโกรธตัวเอง “ในเมื่อ เมื่อคืนถูกฉันบังคับ แล้ว ตอนนี้คุณกำลังทำอะไรอยู่? ตอนนี้คงไม่ใช่ฉันเป็น คนบังคับคุณอีกมั้ง?

“เอาคุณไง! คุณไม่รู้เหรอ?”

“คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ ตอนนี้ฉันไม่อยากเอาแล้ว ไม่……อยากเอาแล้ว……

“เหอะๆ” เตชิตหัวเราะเยาะ

อ๋อ……ตอนที่เธออยากเอา ก็หน้าด้านไร้ ยางอายเอาของๆเขายัดไปที่ด้านล่างของตัวเอง พอ ไม่อยากเอาแล้ว ก็ไม่ยอมรับอย่างหน้าด้านๆแถมยัง ไม่ยอมให้เขาทำแล้วด้วย?

เตชิตเป็นคุณชายเพลย์บอยที่หัวกะทิและประสบความสำเร็จที่สุด ที่น้อยมากจะได้เห็นใน บรรดาคุณชายเพลย์บอยทั้งหลาย แต่ยังไงซะเขาก็ เป็นเพลย์บอย

แต่ไหนแต่ไรมีแต่เขาที่ไปรังแกคนอื่น มีที่ไหน ที่คนอื่นมารังแกเขา?

ตอนนี้ เตชิตก็ได้ยืดเอวกระแทกน้ำหวานแรงๆ หลายที มองดูใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ เปิดปากพูด และยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “เมื่อคืนผมปรนนิบัติคุณมาทั้ง คืน ถึงไม่มีความดีความชอบ อย่างน้อยก็ได้ทุ่มแรง อยู่ ตอนนี้คุณบอกไม่อยากเอาก็ไม่เอางั้นเหรอ? ฝัน ไปเถอะ!”

ไม่ว่าน้ำหวานจะโมโหยังไง เตชิตก็ตัดสินใจจะ ทำต่อไป

ไม่เพียงแต่จะทำ แต่ยังจะทำจนเธอเลื่อมใส อย่างสุดจิตสุดใจด้วย!

เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีกระแทกเข้าไปแรงๆและ ดึงออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่นานก็ทำให้น้ำหวาน แพ้อย่างราบคาบ นิ้วมือของเขายังคอยเขี่ยไข่มุก แดงของเธอ ยิ่งทำให้เธอร้องครางและเบ่งบานเพื่อ เขา ในปากรู้แต่คอยร้องคราง “อื้ออ๊าๆ” อย่างเดียวจะด่าอะไรก็ด่าไม่ออกแล้ว

น้ำแตกอยู่ในรูสวาทของน้ำหวานอีกครั้ง เตชิต หอบหืดอยู่ใต้ร่างเธอ

“คุณ…..คุณออกไปเดี๋ยวนี้!” น้ำหวานถีบเขา

“ถ้าผมเอาออก ใครจะช่วยคุณอุดเอาไว้? ผม ยิงออกไปเยอะขนาดนี้ ไม่อุดเอาไว้เดี๋ยวก็ไหลออก มาหรอก คุณจะให้ผมเช็ดหรือไง?”

น้ำหวาน

เธอหลับตาลงอย่างปวดหัว ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า ทำไมระหว่างเธอกับเตชิตถึงได้กลายเป็นแบบนี้ ต่อ ไป ต่อไปยังจะสู้หน้ากันยังไง? จะอึดอัดและเก้อ เขินตายมั้ยเนี่ย?

ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว ทั้งคู่ก็เหมือนได้กลับคืนสู่ ความปกติ แต่ว่าก็แค่“เหมือน”เฉยๆนะ

นอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบกริบไปครึ่งชั่วโมง เตชิตลุกขึ้นมาจากเตียง และเดินไปเข้าห้องน้ำ หลัง จากเขาออกมา น้ำหวานก็ได้เข้าไปชำระล้างรอบ หนึ่ง
ทั้งคู่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ นั่งเผชิญหน้ากัน เหมือนได้กลับไปสู่ก่อนหน้านั้น แต่ว่า ทั้งคู่ต่างก็รู้ดี ว่ากลับไปเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้อีกแล้ว

“ฮ่มๆ…….” เตชิตเปิดปากพูด “คุณจะดู กล้องวงจรปิดของเมื่อคืนมั้ย?”

……ดูค่ะ” น้ำหวานลังเลไปครู่หนึ่ง สุดท้าย ก็ได้พยักหน้า

เตชิตหยิบคอมออกมา และเปิดกล้องวงจรปิด ให้เธอดู

พอดูกล้องวงจรปิดเสร็จ น้ำหวานเงียบกริบ อย่างหัวใจตายด้าน

ที่เตชิตพูดคือความจริง เธอหน้าด้านราวีเขา จริงๆ ดัน…..ดันจะให้เขาทำแบบนั้นกับเธอ เธอ ทำไมถึงได้ไม่รักนวลสงวนตัวขนาดนี้ แค่ดื่มเหล้า ไปนิดหน่อยก็ทำเรื่องแบบนี้ออกมาแล้ว?

“ขอโทษค่ะ……” น้ำหวานเก็บสีหน้าที่เต็ม ไปด้วยความโกรธไว้ ก้มหน้าลงด้วยความละอาย ใจ “ขอโทษค่ะ เมื่อคืนฉันเป็นคนผิดเอง ฉันไม่ควร ลวนลามคุณ………
เธอรู้สึกตัวเองควรจะไปตายได้แล้ว

ทั้งๆที่เธอลวนลามคนอื่นยังย้อนกลับมาเล่น งานคนอื่นอีก นี่มันหน้าเนื้อใจเสือชัดๆ! ผู้หญิงเหี้ย ชัดๆ! ไอ้โรคจิตชัดๆ!

น้ำหวานด่าตัวเองอยู่ในใจอย่างไร้เยื่อใย

“ไม่เป็นไร เพราะผมเองก็เอาได้อย่างมันส์ มาก” เตชิตพูดอย่างใจกว้างมาก

บางทีผู้ชายล้วนแต่คิดไม่ละเอียด เพราะหลัง จากเขายอมรับเรื่องนี้แล้ว ก็ไม่ไปลังเลอีก ยังจะ ลังเลอีกทำไม ทำก็ทำไปแล้ว แถมยัง……เสียวมาก ด้วย

น้ำหวาน “…”

เพราะฉะนั้น เธอจะพูดยังไงต่อ?

“งั้น….…..ในเมื่อคุณไม่แคร์ ฉัน ฉันก็ไม่มีอะไร ต้องแคร์เหมือนกัน 55..…..…..” คิดๆแล้ว น้ำหวาน แกล้งทำเป็นหัวเราะอย่างชิวๆ เตรียมตัวจะชิ่ง หนี“เอ่อ…..วันนี้ฉันยังต้องนั่งรถไฟกลับอีก ฉัน ฉัน ขอตัวก่อนนะคะ ลา ลาก่อนค่ะ…..…..”
เธอลุกขึ้นมาจากโซฟา เพราะรีบร้อนเกินไป แถมเมื่อคืนใช้งานหนักเกินไปด้วย อีกนิดเดียวก็จะ เข่าอ่อนทรุดลงไป ยังดีที่เตชิตตาไวมือไวคว้าเธอ มาไว้ในอ้อมอก เธอถึงได้ไม่ขายหน้า

น้ำหวาน “ เตชิต “ ((

สบตากันทีหนึ่ง ทั้งคู่ก็เก้อเขินขึ้นมาอีก

คู่นอนอะไรนั่น ต่างก็เป็นครั้งแรกของทั้งคู่ ไม่มี ประสบการณ์ในการจัดการเรื่องแบบนี้เลย

“ที่จริง เมื่อคืนผมรู้สึกดีมาก” จู่ๆ เตชิตเปิด

ปากพูดแล้ว

” น้ำหวานหน้าแดง นึกย้อนถึงฉาก ร่วมรักที่ดุเด็ดเผ็ดมันส์ในตอนเช้า เธอก็ไม่อาจพูด คำพูดที่ฝ่าฝืนหัวใจออกมาได้ ได้แต่พยักหน้าอย่าง แข็งกระด้าง “รู้สึก……ก็โอเคอยู่ค่ะ”

“ในเมื่อแบบนี้ งั้นเรา………

น้ำหวานอึ้ง มองเขาอย่างประหลาดใจ ในแววตามีความคาดหวังที่เธอเองก็ยังไม่พบเห็น

“ฮ่มๆ……..” เตชิตจับจมูกด้วยความเขิน (( “หรือว่า เรามาเป็นคู่นอนกันมั้ย? เพราะเราต่างก็ ไม่มีแฟน ไม่ต้องไปรับผิดชอบคนอื่น เราสองคน ก็ทําได้อย่างสบายและสนุกอย่างเต็มที่มาก เห็น ได้ชัดว่าร่างกายถือว่าเข้ากันได้อยู่ ตอนที่มีความ ต้องการสามารถหาอีกฝ่ายระบายความใคร่ได้ อัด อั้นนานเข้าไม่ปลดปล่อยเลยมันก็ไม่ดี ถูกมั้ย?”

น้ำหวาน ((

“คุณไม่เห็นด้วยเหรอ? รู้สึกว่ามันกระทันหัน เกินไปใช่มั้ย?” เตชิตก็รู้สึกไม่เหมาะสมแล้ว เขาพูด ด้วยความเก้อเขิน “ผมลืมไปว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิงที่ ชอบเล่นแบบนั้น ผมขอโทษ คงจะเป็นเพราะผมไม่ ได้คิดพิจารณาให้ดีพอ”

“ไม่ค่ะ….……..….”

« หืม?

“ฉันตกลงค่ะ” น้ำหวานพูด

ต๊ะ? ” ทีนี้ กลายเป็นเตชิตที่ประหลาดใจแล้ว

“อืม……เอาตามนี้เถอะ”

“งั้นคุณยังจะกลับไปอีกมั้ย?” เตชิตถาม

“อืม…….” น้ำหวานพยักหน้า และเปิดปาก (( พูด “ถึงฉันจะกลับมาที่เมืองหลวง ก็ต้องไปลาออก จากงานของที่นั่นและคืนห้องอะไรด้วย”

ทั้งคู่ถ้าอยู่กันคนละเมือง ยังจะเป็นคู่นอนได้ยัง

ไงล่ะ?

“อืม งั้นก็ได้”

“อืม งั้นฉันไปก่อนนะ

“ผมไปส่งคุณ”

“ไม่ต้องค่ะ ฉันไปเองได้”

โต้เถียงกันไปรอบหนึ่ง ยังเป็นน้ำหวานที่เห็น ด้วยกับคำแนะนำของเตชิต ได้ขึ้นรถของเขาไปที่ สถานีรถไฟความเร็วสูง
หลังจากขึ้นไปนั่งบนรถไฟ จู่ๆน้ำหวานถึงนึก ขึ้นมาได้ว่ากระเป๋าของตัวเองยังทิ้งไว้ที่บ้านของพิง กี้อยู่เลย ถ้าไม่ใช่ว่าเอาบัตรประชาชนไว้ในกระเป๋า สะพาย คาดว่ารถไฟก็คงขึ้นไม่ได้แล้ว……….

นี่มันอลหม่านจริงๆ

แต่ว่าในเมื่อตัดสินใจจะกลับเมืองหลวงแล้ว กระเป๋าทิ้งไว้ที่บ้านพิงกี้ก็ไม่เป็นไรแล้ว

พิงที่เบาะนั่งเบาๆ น้ำหวานมองดูวิวนอก หน้าต่างที่ถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกที่หลง เหลืออยู่ในร่างกายยังมีผลกระทบเธออยู่เรื่อยๆ ไม่มี ทางที่ระยะเวลาสั้นๆจะกลายเป็นว่าไม่มีอะไรเกิด ขึ้นมาก่อน

แต่ว่า..

ไม่นึกเลยว่าเธอจะไม่รู้สึกต่อต้าน

นึกย้อนถึงฉากของเมื่อคืน ยังมีภาพที่ชัดเจน ในคลิปพวกนั้น….…….น้ำหวานส่ายหัว ใช้มือแนบอยู่ ที่แก้ม พยายามให้อุณภูมิของใบหน้าตัวเองลดลง

การตัดสินใจนี้คงจะไม่ผิดมั้ง?
ที่จริงประสบเรื่องราวมาเยอะขนาดนี้ เธอต่อ ต้านการแต่งงานจากใจจริง ไม่อยากแต่งงาน ไม่ อยากมีความรัก แต่ถ้าเผชิญกับใจที่แท้จริงของตัว เอง เธอก็ต้องการความอบอุ่นและการปลอบโยน เป็นครั้งคราวอยู่ บางทีเตชิตก็สามารถเป็นตัวละคร ที่ให้ความอบอุ่นแก่เธอได้

ไม่ต้องรับผิดชอบ แค่สรรค์หาความสุขเป็นครั้ง

ก็ดีเหมือนกัน

ถ้าเป็นเตชิต เธอปฎิเสธไม่ลงจริงๆ

คราว

สามปีต่อมา

พริบตาเดียวก็ผ่านไปสามปีแล้ว น้องแอ๊ปเปิ้ล ที่อ้วนเหมือนซาลาเปา ตอนนี้ได้กลายเป็นเด็กหนุ่ม อายุสี่ขวบแล้ว ตอนนี้ก็เข้าเรียนที่อนุบาลแล้ว

ในลานบ้าน แอ๊ปเปิ้ลห้อมล้อมอยู่ที่ข้างกาย ของพิงกี้ คอยพูดเจ๊าะแจ๊ะถึงเรื่องที่อยู่ในโรงเรียน ใบหน้าแฝงด้วยความเศร้าที่ไม่เข้ากับอายุเลย
“หม่ามี้ครับ เมื่อไหร่ผมจะได้ไปจากอนุบาลสัก ทีครับเนี่ย? เฮ้อ~ ”

“ลูกไม่ชอบโรงเรียนอนุบาลแล้วหรอครับ?”

“ก็ใช่น่ะสิครับ เพื่อนๆที่โรงเรียนอนุบาลต่างก็ ปัญญาอ่อนเกินไป ผมรู้สึกผมคุยกับพวกเขาคนละ ภาษาเลย” น้องแอ๊ปเปิ้ลพยักหน้า “เมื่อวานคุณครู ได้เริ่มสอนวิชาเรียนของป.4 ให้ผมแล้ว ผมสามารถ ข้ามไปเรียนป.4 ได้เลยใช่มั้ยครับ?”

” ถึงแม้พิงกี้ดีใจมากกับการเป็นอัฉริ ยะของลูก แต่เธอก็ยิ่งรู้สึกเป็นห่วงลูกตัวเอง “อย่า เลยดีกว่า ถ้าลูกไปเรียนป.4 ในตอนนี้ กลัวก็แต่ที่ ห้องเรียนคงจะไม่มีโต๊ะและเก้าอี้ที่เหมาะสมกับลูก

แอ๊ปเปิ้ล

มองดูแขนขาของตัวเองอย่างเศร้าใจ เขารู้สึก ได้ถึงเจตนาร้ายของโลกอย่างลึกซึ้ง

เควินก้าวเท้ายาวเดินมา มือข้างเดียวก็หิ้วน้อง แอ๊ปเปิ้ลที่ติดพิงกี้งอมแงมไป และพูดปลอบใจพิง กี้ “เขาอยากข้ามชั้นเรียนก็ให้เขาข้ามเถอะ อย่า กังวลว่าเขาจะไม่เข้าพวกเลย เพราะตอนนี้เขาเรียนที่อนุบาลก็ไม่มีเด็กคนไหนชอบเขาอยู่แล้ว”

พิงกี้ “

นี่ก็ถือว่าเป็นการปลอบใจเหรอ?

เอาเถอะ เธอรู้ว่าลูกตัวเองเก่งกาจมาก อีก ทั้งปากก็ร้ายได้ เก่งในเรื่องฝีมือการต่อสู้ นักเรียน ที่อนุบาลไม่ว่าจะทางด้านไอคิว กำลังหรือแม้แต่ ฝีปากก็สู้เขาไม่ได้ นักเรียนพวกนั้นไม่ชอบลูกชาย ตัวเองจริงๆ แต่……….

คำพูดนี้ตรงมาก มันทำร้ายจิตใจคนเกินไป!

“แอ๊ปเปิ้ลลูกเราก็ยังมีเด็กผู้หญิงมาชอบอยู่ พิงกี้พูดเข้าข้างลูกชายตัวเอง

“ไม่มีนี่ครับ” แอ๊ปเปิ้ลส่ายหัวอย่างตรงไปตรง มา “ไม่มีคนชอบผมจริงๆ แต่ว่าผมก็ไม่ชอบพวกเธอ เหมือนกัน! แม่ไม่รู้ว่าเด็กผู้หญิงที่อนุบาลน่ารำคาญ มากแค่ไหน เอะอะๆก็ร้องไห้ ใครจะไปชอบพวกเธอ ล่ะ!”

พิงกี้ “ ………….”
จู่ๆ เธอรู้สึกลูกชายตัวเองยังเด็กยังเล็กอยู่ ก็ สามารถดูออกว่าจะโดดเดี่ยวเดียวดายทั้งชีวิตแล้ว

น่ากลัวจริงๆ

หวังว่าลูกที่อยู่ในท้องจะเป็นเด็กดีชื่อฟังหน่อย อย่างน้อย ขอให้น่ารักน่าชังนานๆหน่อย อย่าฉลาด เกินวัยขนาดนี้

พิงกี้ลูบท้องที่กลมโตของตัวเอง สายตาเต็มไป ด้วยความอ่อนโยน

ปีที่แล้ว เธอกับเควินปรึกษากันว่าจะมีลูกอีกคน เควินได้ไปผ่าตัดแก้หมันอีกครั้ง ส่วนเธอก็เริ่มทาน ยาสมุนไพรบำรุงร่างกาย โชคดีมาก หลังจากผ่าน ไปไม่กี่เดือนพวกเขาก็ได้สมปรารถนาแล้ว

ตอนนี้ลูกในท้องก็มีอายุครรภ์หกเดือนแล้ว อีก แค่สามสี่เดือนก็สามารถออกมาเจอโลกแล้ว

ครั้งนี้เป็นเด็กผู้หญิง คาดว่าคงเป็นเด็กดีกว่า เจ้าตัวแสบคนนี้เยอะเลย

พ่อแม่ลูกสามคนกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน ที่สวนหลังบ้าน จู่ๆป้ามะลิได้เดินมา “คุณผู้หญิงคะคุณน้ำหวานมาหาค่ะ”

“อืม…….” พิงกี้ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้พิงยาว “ให้เธอมาที่นี่เลยค่ะ”

เธอก็ขี้เกียจไปต้อนรับแล้ว เพราะเธอกับน้ำ หวานก็สนิทกันมากขนาดนี้แล้ว

น้ำหวานเดินมา ในฐานะที่เป็นผู้ชาย“ขวางหู ขวางตา” เควินได้กลับไปที่ห้องอ่านหนังสืออย่าง รู้ตัว

ร่างเงาที่ผอมบางเดินมา พิงกี้ที่อยู่ใต้แสง อาทิตย์มองไปด้วยรอยยิ้ม

น้ำหวานที่เดินมาอย่างไว หน้าตาก็ยังเหมือน สามปีก่อนไม่มีเปลี่ยน ใบหน้าเธอก็ยังเบบี้แฟตก ลมดิ๊กอยู่เช่นเคย กาลเวลาไม่ได้พรากความอ่อน เยาว์ของเธอไปเลย มีแต่จะทำให้เธอยิ่งดูสวยและมี เสน่ห์ขึ้น

“พิงกี้ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ!” น้ำหวานโบก

กระดาษที่อยู่ในมือ

“นี่คืออะไรหรอ?” พิงกี้แปลกใจ
“เธอดูเองเถอะ”

พิงกี้รับกระดาษมาจากมือของเธอด้วยความ แปลกใจ พอดูแล้วก็อึ้งค้างเลย

นี่คือ…………

“ใช่!” น้ำหวานมองดูสีหน้าตกตะลึงของพิงกี้ แล้วอดขำไม่ได้ “สเปิร์มของเตชิตนี่แข็งแรงจริงๆ ขนาดใช้ถุงยางยังสามารถทำให้ฉันท้องได้ ฉัน สงสัยจริงๆ ต้องเป็นเพราะท่าทางเขารุนแรงเกิน ไป เลยทำถุงยางรั่วแน่นอน แต่ตีให้ตายเขาก็ไม่ ยอมรับ”

“แล้วต่อจากนี้ล่ะ..

“ก็คลอดออกมาน่ะสิ”

“แล้วเตชิตเขา…….

“เมื่อกี้เขาขอฉันแต่งงานแล้ว แต่ว่าฉันกะจะ ให้เขาทรมานอีกสักพักก่อน” น้ำหวานยิ้มอย่าง อ่อนโยน แต่คําพูดที่พูดออกมากลับไม่อ่อนโยนเลย “สามปีก่อนหลอกให้ฉันเป็นคู่นอน แถมยังเซ็กส์จัด ขนาดนั้น เอาทั้งวันทั้งคืนไม่รู้จักเหนื่อย ตอนนี้ไม่ให้เขาทนทุกข์ทรมานหน่อย มันจะสาสมกับที่ฉันถูก ทรมานได้ยังไง?

พิงกี้เห็นด้วยอย่างยิ่ง เธอมีแต่จะสนับสนุน

“ฉันเห็นด้วยอย่างยิ่ม เตชิตนี่สมควรถูกจัดการ จริงๆ”

คนอย่างเตชิตดูเหมือนจะเจ้าชู้ แต่แท้จริงแล้ว เป็นคนที่อีคิวต่ำจนน่ากังวลมาก

สามปีก่อน เตชิตมีใจให้น้ำหวานตั้งนานแล้ว ทั้งคู่ยังมีความสัมพันธ์ที่แนบแน่นขนาดนั้น แต่เขา ดันยังแยกแยะความรู้สึกของตัวเองไม่ออก เอา ความสัมพันธ์ที่ดีงามชี้นำไปทางคู่นอน นี่ไม่ใช่น้ำ เข้าสมองแล้วคืออะไร?

โชคดีที่น้ำหวานนิสัยดี ที่ถึงได้ไม่ตบหน้าเขา แต่ยังเอากับเขาด้วย

แต่ดูมาสามปี พิงกี้ก็พบแล้วว่าเพื่อนรักตัวเองก็ ชอบเตชิตโดยที่ไม่รู้ตัวตั้งนานแล้ว แต่เพราะความ เจ็บปวดที่เคยประสบมา เธอจึงไม่กล้าเปิดใจมีรัก ครั้งใหม่ ถ้าไม่ใช่เตชิตเสนอออกมาว่าเป็นคู่นอน เกรงว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่คงไม่ราบรื่นอย่างนี้มั้ง
ตอนนี้ ใช้เวลาเข้าหากันนานขนาดนี้ ในที่สุด ทั้งคู่ก็ได้ตกลงปลงใจแล้ว นี่ก็ถือได้ว่า…….อืม “กิน ตับกันไปนานๆเดี๋ยวก็รักกันเอง มั้ง?

วิลล่า No.3

เตชิตไม่รู้เลยสักนิดว่าการ“โจมตีที่โหด เหี้ยม”ที่มาจากว่าที่ภรรยาและคู่นอนในปัจจุบัน กำลังเข้าสู่สนามรบ เขากำมือถือไว้กำลังคุยกับเค วิน “ถึงแม้ฉันเกลียดนายมาก แต่ว่าวิธีที่นายบอก มันใช้ได้ผลจริงๆ นายคิดแผนการชั่วๆที่ใช้เข็มทิ่ม ถุงยางรั่วได้ยังไง? เมื่อก่อนฉันก็ว่าแล้วว่านายมัน เจ้าเล่ห์ ดูไม่ผิดเลยจริงๆ!

เควินที่นั่งอยู่ในห้องอ่านหนังสือกำลังเปิดไฟล์ งานออกมาหนึ่งไฟล์งาน และพูดอย่างราบเรียบ “คุณเตชิต นี่คุณกำลังพูดอะไรอยู่ ผมไม่เข้าใจ ความหมายของคุณ?”

“เฮ้ย เควิน นายคงไม่ใช่กะว่าจะไม่ยอมรับ เรื่องที่นายสอนฉันแล้วมั้ง?”

“ตอนนี้นายได้สมปรารถนาแล้ว อย่างอื่นยังสำคัญอีกเหรอ? ตอนนี้นายแค่ขอแต่งงานสำเร็จ ก็ได้แต่งงานแล้ว ต่อไปนายก็จะได้อยู่กับผู้หญิง ของนายทุกวี่ทุกวันอย่างสมใจแล้ว”

ดีที่สุดก็ไม่ต้องเอะอะก็มาเที่ยวหาที่บ้าน จะได้ ไม่รบกวนโลกส่วนตัวของเขากับสาวน้อยของเขา

“แต่ว่า…………….”

“ตุ๊ดๆๆ”

เตชิตยังอยากพูดอะไรสักหน่อย แแต่ควิน กลับวางสายไปอย่างเย็นชาแล้ว ในสายมีแค่ เสียง“ตุ๊ดๆๆ”

“ชิ……. .” เตชิตขมวดคิ้วอย่างโศกเศร้า พูด ดูถูกอย่างเสียงเบา “กูจะเป็นพ่อคนแล้ว ก็ไม่ยินดี กับกูสักค้า คนแบบนี้ สมควรถูกโยนไปแช่แข็งที่ขั้ว โลกเหนือจริงๆ! ”

อีกอย่าง ทำไมคำพูดของเควินฟังแล้วถูกต้อง ทุกอย่างเลย แต่ว่า………..ไมเขาถึงรู้สึกว่าตัว เองเหมือนถูกเควินวางอุบายเลย?

นี่เขาคิดไปเองเหรอ?
คงใช่มั้ง?

ต้องใช่แน่นอน! เพราะเขาเป็นคนฉลาดขนาดนี้ จะตกหลุมพรางใครง่ายๆได้ยังไง?

อีกอย่าง ถึงถูกวางอุบายแล้วจะทำไม?

ตอนนี้เขาเจอคนที่ตัวเองรักจริงๆแล้ว หาคน ที่จะมาใช้ชีวิตคู่กับตัวเองได้แล้ว โลกสงบสุข ชีวิต สงบสุข ชีวิตแบบนี้ก็คือชีวิตที่เขาปรารถนาอย่างยิ่ง แม้แต่ในฝันก็ยังถวิลหาเลย

(จบบริบูรณ์)

ปล.ขอบคุณผู้อ่านที่ติดตามนิยายเรื่องนี้มา โดยตลอดนะคะ เรื่องอาจจะยาวไปหน่อย แต่ส่วน ตัวรู้สึกเนื้อเรื่องมีความสนุกสนานน่าติดตามดีค่ะ เสียดายมาก ที่มานพต้องจากไปแบบนี้ แต่คู่ของเต ชิตกับน้ำหวานก็น่ารักมาก เป็นคู่กัดกันมาตลอด แต่ สุดคู่นี้ก็ลงเอยกัน สุดท้ายก็ Happy Ending

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการติดตาทผลงานของ แอดมินนะคะ และอย่าลืมติดตามผลงานอื่นๆของแอ ดมินด้วยนะคะ
1.ใบชาขาวกับกุหลาบแดง

2.สายลมพัดผ่านโรสแมรี่

3.รักคุณชั่วนิรันดร์

4.รักแท้แพ้กาลเวลา

5.รักแท้ไม่กลัวกาลเวลา

6.ถ้ารักสามารถเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ