บทที่536: โอ้ว ดีจังเลย……

“.……..….” เควินเงยหน้ามองเธอ “แล้วคุณคิด ว่าไงล่ะ?”

สีหน้าของเขาทั้งบึ้งทั้งเย็นชา แค่ดูก็รู้ว่า อารมณ์ไม่ดี แต่พิงกี้กลับไม่กลัว “ฉันคิดว่า คุณ ต้องเห็นด้วยกับฉันแน่นอน”

“งั้นคุณไม่รู้จักผมดีพอซะแล้ว” เควินดึง สายตากลับมาที่หน้าจอ และพูดอย่างเรียบเฉย “ผมเป็นคนที่นิสัยธรรมดามาก ไม่ชอบให้ข้างกายมี คน ผู้หญิงก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย”

พิงกี้ c

น้ำหวาน “

‘ พายุเกาหัวอย่างซื่อบื้อ “เจ้านาย ครับ แล้วผมไม่นับว่าเป็นคนรึไงครับ?”

ถ้าไม่ชอบให้ข้างกายมีคน งั้นดีที่สุดก็ไม่ต้อง เอาคนขับเลยไม่ใช่เหรอ? ยังรู้สึกขอบคุณที่คุณ ผู้หญิงเสนอออกมาว่าจะให้น้ำหวานจะไปทำงาน พร้อมกับพวกเขา เขายังแอบดีใจอย่างลับๆอยู่เลย

เฮ้อ~
เขาช่างน่าสงสารจริงๆ

เควินมองเขาทีหนึ่งด้วยความเยือกเย็น “ไม่

นับ”

แค่มองแว๊บเดียว ทันใดนั้นพายุก็หดคอแล้ว “โอเคๆ…..ผม ไม่ใช่คน

ในเมื่อเควินไม่อยากให้บนรถมีคนเพิ่มขึ้นอีก หวานก็ได้หยิกเธอลับๆทีหนึ่ง จากนั้นพิงกี้ คน ก็ไม่ได้ยืนหยัดความคิดนี้แล้ว ยิ่งไม่มีเรื่องขัดแย้ งกับเควินเพราะเหตุนี้

ถ้าทะเลาะกัน มันดูไม่ดีกับทุกคน

อีกอย่าง พิงกี้เชื่อว่าต้องมีคนๆหนึ่งที่ยอม บริการรับ-ส่งน้ำหวานไปทำงานแน่นอน

ฮ่มๆ………

ช่วงนี้ คุณชายเตชิตก็เตรียมตัวจะไปทำงาน แล้วไม่ใช่เหรอ?
น้ำหวานมาถึงที่ฝ่ายบุคคล ถึงแม้เริ่มจากงาน ขั้นพื้นฐานก่อน แต่พิงกี้ไม่ได้มีความคิดที่จะให้เธอ เป็นคนถ่อมตน

ดึงเควินที่เป็นคนที่มีอำนาจสุดในบริษัทเดิน วนที่ฝ่ายบุคคลรอบหนึ่ง พิงกี้ฝากฝังน้ำหวานให้กับ หัวหน้าของฝ่ายบุคคลด้วยรอยยิ้มและมารยาท ให้ เธอช่วยดูแลน้ำหวานหน่อย แต่ก็ได้พูดอย่างชัดเจน แล้วว่าไม่ต้องเกร็งและทำอะไรระมัดระวังเกิน

ใช่ เธอให้ท้ายน้ำหวาน แต่ก็ไม่อยากสร้างศัตรู ให้กับน้ำหวาน

บางครั้งถ้าแข็งกร้าวเกินไป ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับ น้ำหวานเลย ถึงแม้คนอื่นจะเคารพน้ำหวานเพิ่มขึ้น เพราะความที่เกร็งกลัวเควิน แต่ที่ยิ่งเป็นไปได้คือจะ ทำให้คนอื่นเคารพรักและอยู่ห่างๆจากน้ำหวาน

ไม่ว่ามีใจหรือไม่ได้ตั้งใจ ทำให้น้ำหวานมีความ รู้สึกอึดอัดในการทำงานไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน เพราะ ฉะนั้นเธอต้องทำอะไรให้มันพอเหมาะพอควร

ดีที่หัวหน้าของฝ่ายบุคคลเป็นคนดีมาก แค่ดูก็ รู้ว่าเป็นผู้หญิงที่มีคุณสมบัติดี ไม่ว่าจะทำอะไรย่อม ได้เปรียบ สำหรับการฝากฝังของพิงกี้ เธอไม่คิดอะไรก็รับปากเลย พอรับปากเสร็จ เธอก็ได้แนะนำ น้ำหวานให้กับเพื่อนร่วมงานของฝ่ายบุคคลรู้จักต่อ หน้าพิงกี้ จากนั้นก็ให้พนักงานคนหนึ่งคอยสอนงาน น้ำหวาน เพื่อให้เธอชินกับงานของที่นี่

พอจัดเตรียมเสร็จ พิงกี้ก็กะว่าจะกลับแล้ว

“น้ำหวาน งั้นฉันกลับก่อนแล้วนะ สู้ๆนะ” พิงกี้ บอกลาน้ำหวาน

วันนี้น้ำหวานเริ่มงานวันแรก เธอส่งน้ำหวาน มาถึงที่บริษัท แต่ก็ทำให้น้ำหวานเสียเวลาในการ ทำงานไม่ได้

“อืม!” น้ำหวานทำท่าชูสองนิ้วขึ้นมาที่ข้างแก้ม อย่างรื่นรมย์ “เอาล่ะๆ ฉันจะตั้งใจทำงาน ทำงาน หนักเป็นวัวเป็นควายให้สามีเธอ เพื่อไขว่คว้าเอา เงินเดือนจากเขามาเยอะๆ ให้เธอได้สงสารเขาสัก หน่อย แหะๆ”

“เธอพอเถอะ สามีฉันหาเงินเก่งขนาดนั้น ฉัน ไม่สงสารเขาหรอก

พูดคุยกันสองสามคำ พิงกี้ก็ได้เดินเข้าไปที่ ออฟฟิศของเควินโดยตรง
เพิ่งเข้ามาในออฟฟิศ เธอก็ถูกเควินที่รออยู่ที่ ประตูจับข้อมือเอาไว้ จากนั้นก็ถูกเขากดไปแนบชิด ที่ผนัง

“คุณนี่เห็นเพื่อนสำคัญกว่าสามีตัวเองจริงๆ แทบอยากจะให้ผมเป็นคนขับรถส่วนตัวให้เพื่อนคุณ ยใช่มั้ย?” เควินเข้าใกล้เธออย่างอันตราย คอย ดมอยู่ที่ซอกคอเธอแล้วพูดว่า “ผู้หญิงล้วนแต่ขี้หึง และ กลัวสามีของตัวเองจะถูกเพื่อนคาบไปกิน แต่ ทำไมคุณถึงไม่แคร์ผมขนาดนี้เลย?”

ปลายจมูกของเขาถูไถอยู่ที่ซอกคอเธอ เธอ เป็นคนที่เซนซิทีฟกับซอกคอมาก เวลาเขาเอาจมูก มาถูไถแล้วจะรู้สึกจั๊กจี้มาก พิงกี้ถูกทำจนทนไม่ไหว ที่จะส่งเสียงหัวเราะออกมา

“อย่าค่ะ อย่าทำแบบนี้……” เธอผลักเควิน แต่กลับถูกเขากอดไว้แน่นขึ้นไปอีก

“คุณไม่ให้เหตุผลกับผม ผมก็จะไม่ปล่อย

คุณ”

พิงกี้จ้องเขาด้วยการตำหนิทีหนึ่ง “งั้นคุณก็ฟัง ฉันอธิบายดีๆสิคะ อย่าขยับไม้ขยับมือ!
“ผมไม่ได้ขยับมือ แค่ขยับปากเฉยๆ” กัดที่ ซอกคอเธอเบาๆคำหนึ่ง เควินพูดอย่างเอื่อยเฉื่อย “แน่นอน ถ้าคำอธิบายของคุณพูดโน้มน้าวผมไม่ได้ เดี๋ยวผมก็จะมีวิธีที่มากกว่าเอาไว้จัดการคุณเอง”

พิงกี้ “ ….…….”

เธอนึกถึงห้องพักผ่อนที่อยู่ในออฟฟิศของท่าน ประธาน และเตียงใหญ่ของห้องพักผ่อน………

คงไม่ใช่อย่างที่เธอคิดมั้ง?

ทีนี้พิงกี้ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาแล้ว

ก็ไม่ตื่นเต้นไม่ได้นี่น่ะ ใครบางคนพอตื่นขึ้น มาปุ๊บก็ทำหลายชั่วโมงเลย ถ้าเธอถูกจัดการที่ใน ออฟฟิศนี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เผยความผิดปกติ ออกมาเลย ถึงจะปกปิดยังไงอุณภูมิของแก้มก็ไม่ ลดลงมาหรอก ถ้าถูกคนอื่นพบพิรุธจะทำยังไง?

ป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ว่ามีอะไรกันกลางวัน แสกๆ ออฟฟิศPLAY แค่คิดก็ขายหน้าจะแย่อยู่ แล้ว!

“ฮ่มๆ คืออย่างนี้ค่ะ คุณอย่ารีบร้อนสิคะ ฟังฉันค่อยๆพูด…….

พิงกี้รีบอธิบายให้เควินฟัง ว่าตัวเองแค่เป็นห่วง นําหวาน และอยากช่วยรักษ์โลก ดังนั้นเลยให้น้ำ หวานติดรถมาด้วย……….

แต่เสียดาย คำอธิบายนี้พูดโน้มน้าวเควินไม่ได้ เลยแม้แต่น้อย

หรือว่า ตั้งแต่แรกเขาก็ไม่คิดที่จะฟังคำอธิบาย ของพิงกี้อยู่แล้ว

พิงกี้ใช้สมองคิดอย่างหนัก พูดอย่างติดๆขัดๆ แต่ยังพูดไม่จบ ฝ่ามือใหญ่ของผู้ชายก็ได้ล้วงเข้าไป ในเสื้อของเธอแล้ว ไต่ขึ้นไปที่ยอดภูเขา จับหิมะ ขาวสองก้อนไว้และขยำเอาไว้

แววตาคมเข้มของเขาคอยจ้องมองเธอ แววตา แฝงด้วยความได้ใจ ราวกับว่าแน่ใจว่าเธอจะไม่ผลัก เขา

เควินที่เป็นแบบนี้ทั้งเซ็กซี่และอันตราย

พิงกี้ไม่ได้ผลักเขาจริงๆ ไม่ใช่เพราะตัดใจ ทำไม่ลง และไม่ใช่เพราะเธอต่อต้านไม่ได้ แต่เพราะ……เธอถูกความหล่อ ความเซ็กซี่ของเขา ดึงดูด ความวู่วามของในใจก็บอกกับเธอ ที่จริง ทั้งหมดนี้ตรงตามความต้องการของเธอ

“เราไปข้างในกันเถอะค่ะ…….”

ตอนที่นิ้วมือของเควินปลดเสื้อในเธอออก พิงกี้ พูดเบาๆจนแทบจะไม่ได้ยิน

มือของมือชายเหมือนมีพลังวิเศษที่อัศจรรย์ ลูบไล้ผ่านจุดไหนของร่างกายเธอ ก็จะทำให้เกิด ประกายไฟ เธอรู้สึกร่างกายของตัวเองยิ่งอยู่ยิ่งร้อน และเฝ้ารอการเข้าใกล้ของเขา

“ไม่ไปข้างใน เอาตรงนี้แหละ”

เควินหัวเราะเสียงต่ำ ยิ้มมุมปากขึ้นอย่างร้ายๆ

เขาที่เป็นแบบนี้ดูเคร่งขรึมน้อยลงจากปกติ แต่

มีเสน่ห์เพิ่มมากยิ่งขึ้น

เอาที่นี่?

พิงกี้ยังไม่ทันได้คิดลึกซึ้งไปกว่านั้น ก็ถูกผู้ชาย จูบแล้ว ความรู้สึกที่ขาดออกซิเจนทำให้เธอหน้าแดงใจเต้น สมองรู้สึกวิงเวียน

เสื้อกันหนาวมีฮู้ดที่ใส่อยู่บนตัวถูกผู้ชายถอด ออก เสื้อชั้นในลายลูกไม้สีดำแขวนอยู่บนตัวอย่าง หละหลวม บดบังหิมะขาวสองก้อนของเธอไม่ได้ ด้วยซ้ำ พิงกี้มองผู้ชายที่ก้มหน้าดูดหน้าอกของตัว เอง ความรู้สึกเปียกชุ่มของตรงหน้าทำให้เธอทั้ง อายและทั้งเสียวซาบซ่าน

ลิ้นคอยดูดดึงยอดดอกสีอ่อนไว้ ราวกับจะ แกล้งให้ทรมานเล่น การเลียดูดทุกครั้งสามารถ ทำให้ร่างกายผู้หญิงสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

เควินดูดไปสักพัก รู้สึกช่วงล่างอัดแน่นมาก เขาได้ม้วนกระโปรงของพิงกี้ขึ้นไปไว้ที่ช่วงเอวเธอ โดยตรง นิ้วมือดึงผ้าชิ้นบางๆที่กีดขวางออก เอา ท่อนเอ็นใหญ่ของตัวเองสอดเข้าไปในส่วนลึกๆของ เธอ

ฟิต แน่น อ่อนนุ่ม อบอุ่น…….

ความรู้สึกที่สบาย ทำให้เควินหายใจออกมา ทางปากทีหนึ่ง “โอ้ว ดีจังเลย……