บทที่524 คุณคิดว่ากําลังของผมไม่พอ?

“ใช่ คุณแม่เป็นคนเลือกโดยเฉพาะเลย ถ้าคุณ ชอบล่ะก็ เดี๋ยวตอนที่เจอท่าน สามารถแสดงว่าถึง ความชอบของคุณได้”

“ฉัน…..ต้องชอบแน่นอนอยู่แล้วค่ะ!” พิงกี้ เม้มปากยิ้ม “เควิน คุณใส่ให้ฉันเถอะค่ะ”

ถึงแม้ก่อนหน้านั้นเคยมีเรื่องบาดหมางกับหทัย รัตน์ แต่ต่อมาความสัมพันธ์ของพวกเธอกลับมาดี ขึ้นเยอะเลย

พิงกี้ไม่ใช่คนที่ดื้อรั้นไม่รู้จักพลิกแพลง และ ประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาก็ทำให้เธอรู้เคล็ดลับที่ จะบริหารความสัมพันธ์ของครอบครัวมากมาย อย่า ดูว่าเธอแค่แต่งงานกับเควินนะ ถ้าอยากให้ชีวิตหลัง แต่งงานมีความสุขสมบูรณ์แบบ งั้นยังไงเธอก็หนีไม่ พ้นที่จะต้องเข้าหากับพ่อแม่ของเควิน

ความสัมพันธ์ที่เข้ากันได้ มันสำคัญมากเลยนะ

เธอไม่อ่อนแอถึงขั้นปล่อยให้หทัยรัตน์ทำอะไร เหิมเกริมใส่เธอ แต่ก็ไม่แข็งกร้าวจนทำให้เควินห่าง เหินจากพ่อแม่เพราะเธอ ขอแค่หทัยรัตน์ไม่แตะฟาง เส้นสุดท้ายของเธอ เธอก็เต็มใจที่จะอยู่ด้วยความ สงบและไม่มีเหตุทะเลาะเบาะแว้งซึ่งกันและกัน
ความรู้สึกที่เย็นเฉียบคืบคลานเข้ามาหา ในตอ นที่เควินใส่สร้อยคอให้เธอ

พิงกี้ก้มหน้าไว้อย่างเงียบสงบ เพื่อสะดวกต่อเค วินใส่สร้อยให้เธอ แต่คาดไม่ถึงหลังจากเขาใส่เสร็จ กลับจับคางเธอขึ้น ให้เธอเงยหน้าขึ้นมา และประทับ จูบลงมาที่ริมฝีปากของเธอ

พิงกี้ “.……….

ท่ามกลางเสียงโห่ฮั้วของผู้คนที่อยู่รอบๆ เค วินก็ยังนิ่งดุจขุนเขา เสียงหนักแน่นอีกเช่นเคย “อืม……อยากจูบ ก็เลยจูบเลย”

พิงกี้ “

มงกุฎที่สวยงามหรูหราและเลอค่าสวมอยู่บน ศีรษะ สร้อยคอและกำไลข้อมือที่เป็นเซ็ทก็เพิ่ม ความสง่างามขึ้นมาไม่น้อย เดิมทีผู้คนก็ทึ่งกับพิงกี้ที่ ถูกตระกูลภิรมย์ภักดีให้ความสำคัญอยู่แล้ว ตอนที่ เควินจูบพิงกี้อย่างห้ามใจไม่ได้ ความรู้ความเข้าใจที่ มีต่อพิงกี้ก็พลิกเปลี่ยนใหม่เลย

ดูท่าแล้ว คุณผู้หญิงของตระกูลภิรมย์ภักดีคน นี้ไม่เพียงแต่ได้รับความรักและเมตตาจากพ่อตากับแม่ยาย แต่ยังได้รับความชอบจากเควินมาก ตำแหน่งคุณผู้หญิงของตระกูลภิรมย์ภักดีไม่มีทาง สั่นคลอนแน่นอน!

ก่อนหน้านั้นยังมีข่าวลือออกมาบ้างว่าที่เควิน ไม่จัดงานแต่งสักทีคือไม่พอใจในตัวพิงกี้ แม้กระทั่ง ยังมีคนบอกว่าน้องแอ๊ปเปิ้ลไม่ใช่ลูกชายของเค วิน………….. ข่าวลือพวกนี้ก็ถูกสยบลงหมดแล้ว

“ผมอุ้มคุณได้หรือยัง ภรรยาสุดที่รักของ ผม?” เควินโน้มตัวเล็กน้อย ดวงตาคมเข้มและสว่าง จ้องมองพิงกี้ไว้ แววตาเต็มไปด้วยความรื่นรมย์

” พิงกี้เม้มปาก พยักหน้าด้วยความ เขินอายและความคาดหวัง

นาทีต่อมา เธอก็ถูกผู้ชายอุ้มขึ้นมาจากเตียง และหล่นเข้าไปในอ้อมอกที่แข็งแรงกำยำของเขา แล้ว เงยหน้ามองไป สามารถเห็นใบหน้าหล่อเหลา ของเขา ราวกับเป็นเทพเจ้าอย่างไรอย่างนั้น ที่ทำให้ เธอเลื่อมใสและลุ่มหลง

เขามารับเธอแล้ว

ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป เธอก็คือของเขาอย่างแท้จริงแล้ว

ส่วนเขาก็เป็นของเธอเช่นกัน!

ถูกเควินอุ้มออกมาจากห้อง ทีนี้พิงกี้ถึงรู้ว่าด้าน นอกได้ปูเป็นพรมสีแดงหมดแล้ว

เธออยู่ในอ้อมอกของเควินอย่างเชื่อฟัง ถึงตัว เองไม่ได้เดิน ก็สามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนุ่ม นวลและละมุนของพรมหนาสีแดงแตกต่างจากพื้น ธรรมดา

เดินออกมาถึงลานด้านนอก วงดนตรีที่เรียน เชิญมาได้บรรเลงเพลงกันขึ้นมา

เสียงดนตรีเบาๆได้ล่องลอยอยู่ทุกมุมของออน เซ็นผ่านเครื่องเล่นเสียง บวกกับรอยยิ้มบนใบหน้า ของทุกคนที่เอ่อล้นออกมา ร่วมมือกันอย่างทำให้จุด เด่นของทั้งสองฝ่ายยิ่งเด่นชัดขึ้นไปอีก

พิงกี้ชบอยู่ในอ้อมอกของเควินและมองไปด้าน หน้า เห็นเพียงแต่ทั้งสองฝั่งของพรมสีแดงที่ยาวยื่น ไปถึงหน้าประตูของออนเซ็น ได้วางเสากามเทพของสไตล์ยุโรปเอาไว้ บนเสา ดอกกุหลาบสีแดง ดอกใหญ่เสียบประดับประดาเอาไว้

สายลมพัดเบาๆ กลิ่นหอมอ่อนๆของดอก กุหลาบโชยมาเตะจมูกของพิงกี้

หวานมาก หอมมาก

ของพวกนี้ประดับตกแต่งกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องเลย

“คุณเป็นคนจัดเตรียมของพวกนี้หมดเลยเหรอ คะ?” เธอมองมาทางผู้ชายที่อุ้มตัวเองไว้อย่างห้าม

ใจไม่ได้

“อืม ใช่”

“คุณ…..จะอุ้มฉันอย่างนี้ไปจนถึงหน้าทางเข้า เลยเหรอคะ?” จู่ๆพิงกี้นึกถึงปัญหานี้

ออนเซ็นนี้ไม่ใช่แค่ใหญ่ธรรมดาแน่นอน ส่วน ลานส่วนตัวของเธอกับเควินก็ยิ่งอยู่ในตำแหน่งที่ ค่อนข้างอยู่ลึกสุดของออนเซ็น ปกติจะขับรถเข้า มาโดยตรง ถ้าเดินล่ะก็ อย่างน้อยต้องเดินยี่สิบนาที กว่าจะถึงทางเข้า
ที่ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคือ เขายังต้องอุ้มเธอไว้ด้วย

แต่แล้ว จุดที่เควินโฟกัสกลับไม่ได้อยู่ที่เรื่อง ของเวลา “คุณคิดว่ากำลังของผมไม่พอเหรอ?”

พิงกี้ “ …..….

ด้วยจิตใต้สำนึก เธอรู้สึกว่าคำถามนี้ค่อนข้างที่

จะอันตราย

และแล้ว ไม่รอให้สมองเธอคิดคำพูดที่จะตอบ ออกมา เควินก็เปิดปากพูดอย่างเฝ้ารอและเย่อหยิ่ง แล้ว “เดี๋ยวคืนนี้ ผมจะให้คุณได้รู้เอง ว่าร่างกาย ของผมดีมากแค่ไหนกันแน่”

“เรื่องนี้…..ฉันรู้ตั้งนานแล้วนี่คะ” พิงกี้ก็ยังไม่ ละทิ้งความพยายามที่จะขัดขืน

“เมื่อก่อนผมก็มีช่วงเวลาที่ไม่เต็มที่อยู่เหมือน

กัน”

พอนึกถึงเคยมีครั้งที่ไม่ได้หลับไม่ได้นอนทั้ง คืน พิงกี้ก็ตะลึงเลย “.….…….คุณคงไม่ใช่กะว่าจะทำ หลายวันหลายคืนติดต่อกันมั้งคะ?”
เควินยิ้มแต่ไม่พูด

แต่แล้ว ความรื่นรมย์ของเขากลับได้แสดงทุก อย่างออกมาอย่างชัดเจนแล้ว

พิงกี้ “ ……..

จากออนเซ็นไปที่โรงแรมระดับหกดาวของ บริษัทของในเครือโมเดิร์นกรุ๊ป ถึงจะเร็วแค่ไหนก็ ต้องใช้เวลาสองชั่วโมง ยิ่งตอนกลางวันเวลารถติด ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้เวลา11:45น. อีกไม่นานก็ ใกล้จะถึงฤกษ์มงคลแล้ว หัวหน้าพ่อบ้านของตระกูล ภิรมย์ภักดี ที่ยืนอยู่หน้าโรงแรมรอรับขบวนรถได้รอ ด้วยความกิตกกังวล

เวลา11:50น. เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ต้องเข้าสู่ในงาน ทำไมตอนนี้ยังไม่เห็นขบวนรถ?!

ในขณะที่หัวหน้าพ่อบ้านรีบร้อนจนจะโทร ไปตามพายุที่รับผิดชอบขบวนรถ จู่ๆบนถนนก็มี รถLincolnสีดำยาวหนึ่งคันขับมา มือของเขาที่ กำลังจะโทรศัพท์ได้หยุดชะงักไว้ แววตามีความปิติ ยินดีโผล่ขึ้นมา
“เฮ้ยๆๆ ทุกคน รถมาแล้ว รีบเตรียมพร้อม เร็ว!” หัวหน้าพ่อบ้านตะโกนใส่คนที่อยู่ด้านหลัง ทันใดนั้นคนที่อยู่ด้านหลังก็งานยุ่งขึ้นมาอย่างมี ระเบียบ

Lincolnและรถคันอื่นๆที่ตามขบวนมาได้จอด ลงที่หน้าโรงแรม พายุที่ขับรถขบวนนำหน้ายังตั้งใจ โชว์เทคนิกการขับรถโดยเฉพาะอีก ให้ประตูรถที่เค วินกับพิงกี้ลงจากรถตรงกับพรมสีแดงพอดี

พอลงจากรถ เท้าของพวกเขาก็จะไม่เหยียบ โดนพื้น

บริกรที่ใส่ถุงมือสีขาวรีบเดินมาเปิดประตู รถ รองเท้าหนังสีดำได้ยื่นออกมาจากรถLincoln เหยียบอยู่ที่พรมสีแดงอย่างนิ่งแล้ว จากนั้นผู้ชายที่ สง่าผ่าเผยได้ก้าวเท้าลงมาจากรถ นำพามาซึ่งแสงสี ขาวและเสียงแฟลต

เควินหันหลัง ไปอุ้มพิงกี้ที่นั่งอยู่มาไว้ในอ้อมอก

อีกครั้ง

ตอนที่ทั้งคู่เดินอยู่บนพรมแดง ทันใดนั้นนักข่าว ก็ได้ถ่ายรูปอย่างบ้าคลั่งอีก
เพียงแต่ นาทีนี้ทุกคนรู้ตัวดี ไม่ได้ยื่นไมค์ สัมภาษณ์ พวกเขาจะไม่ทำให้เควินเสียเวลาเพราะ เหตุนี้เด็ดขาด

แน่นอนว่าถึงพวกเขาอยากสัมภาษณ์ก็ไม่มี หนทาง มีบอดี้การ์ดกำยำล่ำสันที่สวมใส่ชุดสูทสีดำ แต่ละคนคอยปกป้องอยู่ แม้แต่แมลงวันสักตัวก็บิน ไม่ถึงตรงหน้าของเควินกับพิงกี้ ยิ่งคนที่ตัวใหญ่กว่า ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

การจราจรที่ติดขัดสร้างปัญหาให้เล็กน้อย มี เวลาไม่มาก ฝีเท้าที่เควินอุ้มพิงกี้ไปข้างหน้ายิ่งอยู่ ยิ่งเร็วขึ้น

สุดท้าย เพื่อให้ทันเวลา เขาถึงขั้นละทิ้งความ ใจเย็นและความหนักแน่นของปกติ เร่งฝีเท้าจนใกล้ จะวิ่งขึ้นมา

มือทั้งสองของพิงกี้คล้องคอของเขาไว้ ถึงแม้ จะค่อนข้างโยกไปโยกมา แต่เธออยู่ในอ้อมอกเขา กลับรู้สึกสบายใจอีกเช่นเคย

ภายใต้แสงอาทิตย์ที่สดใส ดวงตาแวววาวของ เธอสว่างดั่งดวงดาว เธอเผยรอยยิ้มที่ร่าเริงออกมา
ตามขั้นตอนของงานแต่ง คือเจ้าบ่าวขึ้นเวที ก่อน จากนั้นเขาก็จะเหยียบพรมแดงมารับเจ้าสาว

ของเขา