บทที่517: ยั้งสติไม่อยู่และเผยกิริยาที่ไม่ดีออกมา

“มีอะไรสมควรไม่สมควรด้วย เธอเห็นเขาเป็น เพื่อน เอาการ์ดเชิญให้เขามันก็สมควรแล้วนี่ ถ้า เขาไม่ไป นั่นสิแสดงว่าเขาเป็นคนใจแคบ! ” สําหรับ เพื่อนรักของตัวเอง น้ำหวานต้องเลือกที่จะปกป้อง อยู่แล้ว

ส่วนความคิดเล็กน้อยของเตชิต……

เหอะๆ จะนับประสาอะไร?

เพราะยังไงซะเธอก็ไม่ได้รู้สึกว่าคนที่ชอบฟื้น ฝอยหาตะเข็บเป็นคนดีอะไรอยู่แล้ว เธอไม่พูดเข้า ข้างเขาหรอก

“จริงเหรอ?” พิงกี้เงยหน้ามองไปที่ทิศทาง ของบันได ตอนที่ดึงสายตากลับมามองน้ำหวาน พบ ว่าแววตาของเธอสะอาดโปร่งใส ไม่มีร่องรอยของ ความรักอะไรหลงเหลืออยู่ ความคิดที่อยู่ในใจเหล่า นั้นก็ได้จางหายไปอย่างไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงอีก

วาสนา ดูวาสนาของทั้งคู่เถอะ

เอาการ์ดเชิญมาให้เสร็จ พิงกี้ได้พูดคุยกับน้ำ หวานไปสักพัก ตอนที่เควินโทรมาถามเธอเรื่องของ รายการจัดเลี้ยง เธอก็ได้ลุกขึ้นมาขอตัวลาก่อน
นํ้าหวานส่งเธอมาที่หน้าบ้าน กลัวว่าเธอจะ คิดมากกับเรื่องของเตชิต เธอก็อดไม่ได้ที่จะเปิด ปากพูด “พิงกี้ เธออย่าให้เตชิตไอ้โง่นั่นมาทำลาย อารมณ์ของเธอเลย ที่จริงเขารู้ตั้งนานแล้วว่าเขารัก เธอข้างเดียว ถึงจะเสียใจก็ไม่เสียใจหนักมากหรอก ฉันว่านะ เขาก็แค่ดื้อรั้นไม่รู้จักพลิกแพลงเฉยๆ ถ้า ต่อไปเขาเปลี่ยนไปชอบคนอื่น ไม่แน่เขายังจะรู้สึก ว่าตัวเองในตอนนี้ปัญญาอ่อนมากด้วยซ้ำ”

ตอนที่จมเข้าไปในความรัก รู้สึกเพียงว่าสีหน้า ดีใจและเศร้าใจของคนที่ตัวเองรักต่างก็สามารถ าให้พระจันทร์และพระอาทิตย์ไร้แสงได้

แต่พอออกมาจากความรักนั้นได้ ถึงแม้ภูเขาพัง ทลายแผ่นดินแตกสลาย บางทีก็อาจจะไม่สามารถ ส่งผลกระทบต่ออารมณ์ทุกอย่างของเขาอีก

“คำนี้เธอพูดถูก” พิงกี้ยิ้มละไม เพราะการ ปลอบใจของน้ำหวาน ทำให้เธอผ่อนคลายลงไป เยอะ “เธออยู่กับเขามานานขนาดนี้ ไม่แน่อาจ จะรู้จักเขาดีมากกว่าฉันเสียอีก หวังว่าเขาจะเป็น เหมือนที่เธอพูดนะ”

“ฉันเนี่ยนะรู้จักเขาดี ฉันแทบจะภาวนาทุกวัน ให้เขาโสดตลอดชีวิต 55″ น้ำหวานหัวเราะอย่างร้ายๆ เธอยักคิ้วพร้อมพูดว่า “ฉันจะบอกเธอนะ ภัย พิบัติอย่างเขาก็ควรจะโดดเดียวเดียวดายตลอด ชีวิต อย่าคิดจะหาแฟนได้เลย!”

‘…….ที่จริงเตชิตก็ไม่เลวเลยนะ จะอัพเกรด เป็นภัยพิบัติได้ยังไงกัน?” สายตาของพิงกี้จ้องมอง ที่ใบหน้าของน้ำหวาน พูดอย่างหยั่งความคิด “ที่ จริง บางทีฉันรู้สึกเธอกับเขาเหมาะสมกันดีนะ เขา พูดจาปากหมา ส่วนเธอก็เป็นคนไม่แคร์รายละเอียด เล็กๆพวกนั้น ถ้าเธอสามารถชอบเขาเข้าล่ะก็ ไม่แน่ อาจจะเป็นดาวแห่งการช่วยเหลือของเขาก็ได้ ช่วย เยาวชนอายุมาก เธอคิดว่าภารกิจนี้มอบให้เธอเป็น ไงบ้าง?”

คำพูดบางอย่าง เธอพูดเยอะเกินไปไม่ได้

เพราะอย่างไรซะเตชิตก็เคยจีบเธอมาก่อน ความรักที่เขามีให้เธอแม้แต่น้ำหวานเองก็รู้ ถ้าความ หมายที่เธอจับคู่มันชัดเจนเกินไป เธอกลัวน้ำหวาน จะคิดมากเพราะเหตุนี้

ถ้าหากน้ำหวานคิดผิดเพี้ยนจากความหมาย ของเธอ คิดว่าเธออยากสลัดความวุ่นวายอย่างเต ชิตทิ้ง ดังนั้นถึงได้อยากจับคู่ให้เธอกับเขาอยู่ด้วย กัน งั้นก็แย่แล้ว
ถึงแม้เธอรู้ว่าน้ำหวานไม่ใช่คนแบบนี้ แต่กับ เพื่อนรักก็ต้องรู้จักความเหมาะสมอยู่

อีกอย่าง เหมือนว่าน้ำหวานเองก็ไม่มีความ ปรารถนาทางด้านนี้ด้วย

จริงๆซะด้วย………

“ห้า?” น้ำหวานตกใจจนถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ดวงตาเผยความหวาดกลัวออกมา “พิงกี้ นี่เธอพูด เล่นใช่มั้ยเนี่ย? ถ้าฉันอยู่กับเขา ฉันไม่แก่ขึ้นสิบปีใน พริบตาเลยเหรอ? เธออย่าพาฉันซวยไปด้วยเชียว นะ!”

พิงกี้ “

เอาเถอะ…..เธอดูออก น้ำหวานไม่มีความคิด เชิงชู้สาวแม้แต่น้อยจริงๆซะด้วย

ที่จริงเตชิตไม่ได้เดินไปไกล

เขาดูเหมือนพุ่งขึ้นไปชั้นสอง แต่แท้จริงแล้ว หลังจากเขาขึ้นมาชั้นบนไม่ได้เข้าไปในห้องอ่านหนังสือ แต่แค่ยืนหมดเรี่ยวแรงพิงอยู่ที่ผนังตรงริม ทางเดิน ก้มหน้าไว้ แต่หูได้ยินเสียงสนทนาของพิงกี้ กับน้ำหวานอย่างชัดเจน

เขาฟังเสียงที่คุ้นเคยก้องเข้ามาในหูทีละคำๆ ในใจกลับมีความทรมานที่ยากจะควบคุมผุดขึ้นมา

บอกว่าเขาไม่รู้จักตายใจ นี่มันปรักปรำเขา

จริงๆ

หลังจากที่รู้ว่าพิงกี้กับเควินจดทะเบียนสมรส กันแล้ว ถึงแม้เขายังคงยึดคำขวัญที่ว่า “ถึงแต่งงาน แล้วก็สามารถหย่ากันได้”อยู่เสมอ แต่เขาก็ได้เบา พฤติกรรมของตัวเองลงอยู่ ไม่อยากให้พิงกี้ต้องมี เรื่องกวนใจ และไม่อยากสร้างความวุ่นวายให้เธอ

สิ่งที่เขากลัวยิ่งกว่าคือเธอจะเกลียดเขา

แต่ตอนที่เขาได้รับการ์ดงานแต่งของเธอกับ เควิน เขาก็ยังรู้สึกถูกการ์ดเชิญสีแดงนี้บาดตาอยู่ดี กลัวตัวเองจะยั้งสติไม่อยู่และเผยกิริยาที่ไม่ดีออก มา เขาก็เลยหาข้ออ้างเดินจากไป แต่เขารู้ว่านี่คือ การยั้งสติไม่อยู่และมีกิริยาที่ไม่ดีแล้ว
รู้สึกได้ว่าพิงกี้เดินไปไกลแล้ว เตชิตหายใจ ออกมายาวๆ มือทั้งสองเสยผมไว้ด้วยความหงุดหงิด หันหลังดึงประตูห้องอ่านหนังสือออกแล้วเดินเข้าไป

งานแต่งของพิงกี้กับเควินคือวันที่10เดือน10 มี ความหมายว่าเพอร์เฟคไร้ที่ติ

ก่อนวันแต่งงาน จะเป็นปาร์ตี้สละโสด

ตอนนี้เควินเป็นคนที่มีอำนาจ และผู้คนต้อง เกรงขามในเมืองหลวง ถึงแม้ตำแหน่งคุณผู้หญิง ของเขาจะถูกพิงกี้“ครอบครอง”ไปตั้งนานแล้ว ไม่มีใครมีโอกาศได้เป็นผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของเทพ บุตรอีก แต่ว่าสามารถได้โผล่อยู่ที่ตรงหน้าเขาก็ ยากมากแล้ว

ถ้าสามารถอาศัยโอกาศนี้ได้ร่วมงานกับบริษัท ข้ามชาติโมเดิร์นกรุ๊ปสักครั้ง ได้ทำโครงการสักสอง โครงการ งั้นก็ยิ่งได้กำไรแล้ว ดังนั้นปาร์ตี้สละโสด จึงมีคนมามากมาย

เดิมทีแค่เพื่อนของเควินโวยวายบอกให้จัด ปาร์ตี้นี้ แต่พอหลังจากสองทุ่มคนก็มากันยิ่งอยู่ยิ่งเยอะ เควินก็เลยเหมาไนท์คลับของเนเวอร์แลนด์ทั้ง ชั้นเลย ให้ทุกคนได้เล่นอย่างเต็มที่

เพื่อนของพิงกี้ที่มาร่วมปาร์ตี้มีไม่เยอะ ถึงแม้ ข้างกายไม่ขาดคนที่มาสรรเสริญเยินยอ แต่คนพวก นี้ไปๆมาๆก็มีอยู่ไม่กี่คนที่จริงใจ เธอดื่มเหล้ากับ แขกที่มาที่ร่วมงานไม่กี่แก้วก็รู้สึกใบหน้ายิ้มจนแข็ง กระด้างแล้ว เลยหาข้ออ้างไปหลบที่ห้องน้ำ เพื่อ ความสงบ

พอล้างมือเสร็จ มือถือของพิงกี้ดังขึ้น

เธอล้วงมือถือจากกระเป๋าแล้วหยิบขึ้นมาดู พบ ว่าเป็นสายเรียกเข้าจากน้ำหวาน ดูท่าเธอน่าจะถึงที่ เนเวอร์แลนด์แล้ว

“น้ำหวาน เธอรอฉันที่หน้าร้านนะ ฉันจะมารับ เธอเดี๋ยวนี้เลย”

“ไม่ต้องๆ ฉันมาพร้อมกับเตชิต เธอบอกมาว่า อยู่ห้องไหน ฉันไปหาเธอโดยตรงดีกว่า ”

ในสายมีเสียงดนตรีแว่วมา เหมือนน้ำหวานได้ เดินเข้ามาในเนเวอร์แลนด์แล้ว พิงกี้ก็ไม่ได้ฝืนใจ “โอเค ฉันรอเธอที่หน้าลิฟท์ของชั้นสาม งั้นเธอกับเตชิตขึ้นมาเลยนะ

“โอเค เราจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลย”

หลังจากวางสาย พิงกี้เผยรอยยิ้มที่รื่นรมย์ออก

เควินไม่เพียงแต่เป็นหัวหน้าของหน่วยสืบลับ แต่ยังเป็นผู้กุมอำนาจของบริษัทข้ามชาติโมเดิร์ นกรุ๊ป ชินกับงานสังสรรค์แบบนี้ตั้งนานแล้ว ถึงแม้ ไม่ชอบก็ตาม แต่เธอไม่เหมือนกัน เธอไม่ค่อยชอบ และรู้สึกไม่ชินเป็นอย่างมาก

ถ้าตั้งแต่เด็กก็ใช้ชีวิตอยู่ในสิ่งแวดล้อมแบบ นี้ เธอก็สามารถมีนิสัยที่เข้าได้กับทุกฝ่าย แต่ ตระกูลดำรงกุลไม่ได้ดัดแปลงให้เธอเหมาะสมกับ งานคบค้าสมาคมแบบนี้ เธอถึงชอบอยู่ในแวดวงที่ สบายๆชิวๆของตัวเองมากกว่า

การมาของน้ำหวานกับเตชิต ทำให้เธอดีใจ

ที่สุด

“พิงกี้!” พอลิฟท์เปิดออกมาปุ๊บ น้ำหวานก็พุ่ง ออกมา เอาดอกกุหลาบสีแดงช่อโตยื่นมาที่ตรงหน้า ของพิงกี้ “เอานี่ มอบให้เธอ”
“เธอซื้อดอกไม้ให้ฉันทำไม?” พิงกี้จะร้องไห้กั ไม่ใช่ จะหัวเราะก็ไม่ใช่

“ก็ต้องซื้อให้สิ วันนี้เธอยังเป็นเพื่อนฉันอยู่ พรุ่ง นี้เธอก็ไปเป็นภรรยาของคนอื่นแล้ว ฉันก็ต้องคว้าโอ กาศสุดท้ายไว้ดีๆ ประจบสอพลอเธอในคืนสุดท้าย ที่ยังโสดอยู่”

” พิงกี้อดขำไม่ได้ จ้องเธอทีหนึ่งด้วย การตำหนิ “สมกับเป็นเพื่อนรักฉันจริงๆ”

“ผมก็มีของขวัญมอบให้คุณเหมือนกัน” เตชิตเปิดปาก