บทที่511:พุ่งชนอย่างแรง

รถสปอร์ตหรูสามคันขวาคันซ้ายคันขวางทาง ไปของเธอ ภายใต้แสงจันทร์ ถึงแม้แสงไฟสลัวบน ท้องถนนก็ขัดขวางความไหลลื่นของรถสปอร์ตไม่ ได้

สูงส่งผู้ดี กำเริบเสิบสาน!

เห็นได้ชัดว่าคนที่ขวางทางครั้งนี้ไม่ใช่คน ธรรมดา ถ้าเป็นพวกจิ๊กโก๋ข้างถนนแล้วล่ะก็ น้ำ หวานยังพอคิดหาวิธีได้ แต่ถ้าเป็นคนรวยที่อยู่ใน วิลล่านี้ เธอที่เป็นผู้หญิงธรรมดานอกจากขอร้อง ความช่วยเหลือก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว

ในขณะที่สมองมึนเมาของน้ำหวานกำลังแล่น คิดหาวิธีอยู่ ประตูรถของรถสปอร์ตหรูที่โอ้อวด ความเท่ห์ก็ได้เปิดออก และมีคนลงมาหลายคน

หนึ่ง สอง สาม…..

ตอนที่น้ำหวานที่มึนเมาเห็นคนที่มาขวางอยู่ ตรงหน้า เซ้นส์ของเธอบอกว่าจะเกิดเรื่องแย่แล้ว

สายตากวาดไปมองคนที่อยู่ตรงหน้าทีหนึ่ง เธอ พบว่าคนที่ลงจากรถมีผู้หญิงหลายคนและผู้ชาย หลายคน ผู้หญิงหลายคนนั้นที่มากับผู้ชายเป็นคู่ๆได้คลอเคลียผู้ชายไว้ บางคนก็กอดบ้าง บางคนก็ โอบเอวบ้าง สีหน้าและแววตาสนิทแนบแน่นมาก มี เพียงผู้ชายคนเดียวที่โสดไม่มีคู่และยังถือว่ามีสติ ที่สุด สายตาที่สำรวจอย่างลึกซึ้งของเขากำลังมอง อยู่ที่บนตัวเธอด้วยความสนใจ

สีหน้าของคนพวกนี้แฝงด้วยการเล่นสนุก และ ดื่มเหล้ามาเหมือนกับเธอเช่นกัน แต่ตื่นตัวมีสติกว่า เธอเยอะเลย

“พวกคุณ พวกคุณอยากถามทางเหรอคะ? น้ำหวานถามด้วยความรู้สึกโชคดี

ในเวลานี้ เธอนึกไม่ถึงปัญหาที่ว่าแค่ถามทางก็ ต้องถึงขั้นลงมาจากรถด้วยหรือเปล่า แถมยังลงมา เป็นแก๊งด้วย

“ใช่ จะถามทางครับ” ผู้ชายหนึ่งในนั้นที่ทำ ไฮไลท์ผมสีแดงอยู่ไม่กี่จุกได้ถามขึ้นว่า “คนสวย คุณรู้ว่าวิลล่าNo.5 ไปยังไงมั้ย?”

“วิล่าNo.5?” น้ำหวานใช้สมองคร่านคิด ไปครู่หนึ่งแล้วส่ายหน้า “ไม่รู้ค่ะ ฉันไม่เคยไป วิลล่าNo.5”
“อุ๊ย…..งั้นก็แย่เลย……

น้ำหวานไม่รู้ว่าแย่อะไร เธอรู้สึกเพียงแค่คนที่ ถามทางวุ่นวายจังเลย

เธออยากไปไกลๆจากความวุ่นวายนี้

หลังจากตอบคำถามเสร็จ เธอก็เดินโซเซไป ทางวิลล่าNo.3 อยากรีบกลับไปที่ๆปลอดภัยของตัว เอง…..แต่ว่า เธอเพิ่งเดินได้สองก้าว ข้อมือก็ถูกจับ เอาไว้แล้ว

“คนสวย ในเมื่อคุณไม่รู้ว่าวิล่าNo.5ไปยังไง งั้นผมพาคุณไปเที่ยว เป็นไงบ้าง?”

มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่กระโปรงสีขาวได้ พูดความคิดเห็นที่ต่างกัน “พี่คณินคะ เราฉุด กระชากผู้หญิงซี้ซัวที่ข้างถนนคงไม่ดีมั้งคะ? ที่นี่ เป็นL.K.Crystalวิลล่าเชียวนะคะ ถ้าเกิดผู้หญิงคน นี้มีภูมิหลังล่ะ งั้นไม่เท่ากับว่าไปขัดใจคนเข้าเหรอ คะ?”

เธอเป็นผู้หญิงที่คณินผู้ชายผมไฮไลท์สีแดงพา มา เธอมองดูเขาแล้วถามเขาไปด้วย
“จะไปกลัวอะไร? ผู้หญิงคนนี้ไม่คุ้นหน้าเลย บนตัวก็ไม่มีเครื่องประดับที่ราคาแพง เสื้อผ้าก็ใส่ แค่เสื้อผ้าตามตลาดนัด ผู้ญิงที่ไม่มีเงินไม่มีอำนาจ อย่างนี้ เรายังจะไม่มีปัญญาเล่นอีกเหรอ?”

“ถ้าเธอเป็นผู้หญิงที่คนอื่นพามาล่ะคะ งั้น ก็ต้องไปขัดใจคนอื่นแน่เลยสิคะ?” ผู้หญิงใส่ กระโปรงสีขาวกัดริมฝีปาก ถึงแม้รู้ว่าถ้าตัวเอง คัดค้านแบบนี้ต่อไปอาจจะยั่วโมโหนักบุญทุ่มของ ตัวเองได้ แต่ว่า ถึงแม้ตัวเองยอมขายตัวเพราะเงิน แต่เธอก็ไม่อยากเห็นผู้หญิงคนหนึ่งต้องถูกผู้ชาย กระทําชำเราแบบนี้

“เย็ดแม่ง! มึงพูดจาเป็นรึเปล่าวะ? ถ้าพูดจา ไม่เป็นก็ไสหัวไปเลย อย่ามารบกวนความสุขของ กู! “คณินโมโหโกรธกริ้ว และตบไปที่หน้าของผู้ หญิงใส่กระโปรงสีขาวโดยตรง

ผู้หญิงกระโปรงสีขาวถูกตบจนขาโซเซ เธอได้ พุ่งชนที่ฝากระโปรงหน้าโดยตรง

ความขายหน้าของเธอ ทันใดนั้นก็นำพามาซึ่ง เสียงหัวเราะเยาะของคนอื่น

มีผู้หญิงสองคนยิ่งหัวเราะอย่างหน้าชื่นตาบานใหญ่เลย

“ความคิดของพี่คณินก็ถึงทีนังนี่มาคัดค้าน ด้วยเหรอ? คงจะคิดถึงเงินของพี่คณินจนบ้าไปแล้ว จึงตัดใจปล่อยมือไม่ลง กลัวมารจิ้งจอกน้อยตัวอื่น จะมาแย่งความสนใจไปจากพี่คณินมั้ง?”

“ก็ว่างั้นแหละ พี่คณินหาให้พี่อัชชาแท้ๆ เราอยู่ เป็นเพื่อนพี่คณินกับพี่ธนา ส่วนผู้หญิงคนนี้ก็ให้พี่อัช ชาเล่นสักหน่อย แบบนี้ก็พอดีเลยไม่ใช่เหรอ?”

“พี่อัชชา หรือว่าคืนนี้ผมเล่นผู้หญิงคนนี้กับ พี่ด้วยกันมั้ย?”คณินก็ชักจะมีความสนใจแล้ว เขา กระทืบผู้หญิงใส่กระโปรงสีขาวไปทีหนึ่ง และพูด ด้วยความโมโห “นังแพศยาคนนี้ผมเห็นก็จะอ้วก แล้ว คนที่พี่ชอบคนนี้ดูเข้าตากว่าหน่อย เหมือน หญิงสาวผู้ดีที่ไม่เคยผ่านการขายตัวมาก่อน แต่ เสียดาย แค่ดูก็รู้แล้วว่าไม่ใช่สาวเวอร์จิ้น เสียดาย จริงจริ๊ง”

คนที่ถูกเรียกว่าพี่อัชชา ผู้ชายคนเดียวที่ยังพอ มีสติอยู่ได้พยักหน้า จากนั้นก็จุดบุหรี่ขึ้นมามวนหนึ่ง และพูดอย่างมีความสนใจ “ผู้หญิงคนนี้ถูกใจพี่ พากลับไปก็ได้ เล่นด้วยกันสองคนก็ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ ให้เงินเยอะหน่อยก็พอแล้ว”
มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ชอบเงินบ้าง?

ถ้าผู้หญิงไม่ยอมก้มหัวเพราะเงิน นั่นไม่ได้ หมายความว่าผู้หญิงมีศีลธรรมที่สูงส่ง แต่เป็นเพราะ ว่าผู้ชายที่อยากกิ๊บเธอทุ่มเงินไม่พอมากกว่า

น้ำหวานเอ๋อไปเลย

คนพวกนี้มีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจว่าคืนนี้เธอจะ ไปไหนและทำอะไร?

ช่างตลกสิ้นดี!

แต่ว่าถึงเธอโง่แค่ไหนก็รู้ว่าสถานการณ์ตอน นี้ไม่ดี แถมผู้หญิงที่ยอมปกป้องเธอก็ถูกกระทืบไป ด้วย

ใบหน้าเธอแดงก่ำขึ้นมาเพราะความโกรธ ยก เท้าขึ้นมากระทืบใส่คณินที่จับข้อมือเธอไว้ “อิ๊บๆๆ วันๆหัวสมองมีแต่เรื่องเอาผู้หญิงดีนัก มึงไปตาย เถอะไป!”

เธอโจมตีขึ้นมาอย่างกระทันหัน คณินถูกเธอ กระทืบโดนช่วงเอวโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ทันใดนั้นเจ็บ จนร้อง“โอ้ว” และก้มตัวลงมา มือที่จับข้อมือของน้ำหวานไว้ก็ปล่อยอย่างควบคุมไม่ได้

หลุดพ้นแล้ว น้ำหวานรีบกัดฟันวิ่งสุดฤทธิ์ อยากจะวิ่งหนีให้พ้นจากอันตรายทั้งปวง

แต่เสียดายที่เธอดื่มเหล้ามา ถึงสมองยังมีสติ อยู่ แต่ร่างกายกลับสูญเสียการควบคุม ทั้งๆที่เธอ อยากจะวิ่งไวสุดฤทธิ์ สุดท้ายกลับเหมือนเต่าน่า สงสารที่แข่งวิ่งกับกระต่ายในนิทาน แป๊บเดียวก็ถูก ข้าศึกที่อยู่ด้านหลังไล่ทันแล้ว

ข้อมือถูกจับไว้ ปากถูกปิดเอาไว้ น้ำหวานทั้ง ตื่นตระหนกและโกรธกริ้ว

ประสบการณ์น่ากลัวที่เจ็ปปวดโศกเศร้าภาพ นั้นโผล่อยู่ที่ตรงหน้าเธออีกครั้ง สมองที่ถูกฤทธิ์ แอลกอฮอลล์กระทบได้ตื่นตัวขึ้นมาสุดขีด เธอใช้ แรงที่มีทั้งหมดคัดค้านไปด้วย และเจ็บใจที่ควบคุม ร่างกายตัวเองไม่ได้ ด้วย

สุดท้าย เธอได้แต่ตะโกนร้องช่วยด้วยเสียงดัง อย่างใจจะขาด ตะโกนชื่อของคนที่เธอภาวนาอยู่ใน ใจให้สามารถช่วยเธอได้

“ดุสิต ช่วยฉันด้วย!
“ช่วยฉันด้วย….…….

“พิงกี้ พิงกี้……ฮือๆ ช่วยฉันด้วย…..”

เตชิตขับรถมา ก็เห็นด้านหน้ามีคนห้อมล้อมอยู่ หลายคนมาแต่ไกล จุดที่พวกเขายืนมืดสลัว ความ มืดสลัวของท้องฟ้าและแสงไฟทำให้เขามองไม่ชัด ว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่ แต่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องดี อะไรแน่นอน เพราะมีการฉุดกระชากด้วย

เดิมทีเขาไม่คิดจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความความ วุ่นวาย แต่ในขณะนี้เอง เขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

คนๆนั้น เหมือนกำลังเรียกชื่อของเขาอยู่

“เตชิต เตชิตไอ้สารเลว นี่คุณหูหนวกรึไง? อ๊า…..ช่วยฉันด้วย…….”

น้ำหวาน!

คนที่ถูกรังแกคือเธอหรือเนี่ย?

จู่ๆในใจมีไฟแห่งความโกรธปะทุขึ้นมา มองดู น้ำหวานที่ถูกคนฉุดกระชาก แล้วมองดูไอ้พวกยโส โอหังที่ไม่เห็นหัวใคร แววตาของเตชิตมีความเยือกเย็นและความเฉียบคมเกาะตัวขึ้นมา!

เขาเม้มปากแน่นและเหยียบคันเร่งของแล มโบกินี่สีส้มที่ราคาแสนแพง ทันใดนั้นรถได้ส่ง เสียง“หิ้ว ”วิ่งไปอย่างไว สปิตเร่งเร็วขึ้นอย่าง กระทันหัน ในยามค่ำคืนเหมือนดาวตกอย่างไร อย่างนั้น ใช้ความเร็วขับไปพุ่งชนรถสปอร์ตหลาย คันที่จอดอยู่อย่างแรง!

“โครม! โครม!”

เสียงดังเสียงหนึ่งได้ลากเสียงและความ เคลื่อนไหวออกมาเป็นห่วงโซ่ รถที่ถูกพุ่งชนจน กระจาดกระจายได้ชนเข้ากับสายไฟและแปลง ดอกไม้ข้างทาง ในที่สุดเสียงที่สั่นสะเทือนโลกก็ได้ ส่งกระทบต่อเส้นประสาทของทุกคน