บทที่505: อารมณ์ตึงที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี

“เตชิต?” พริบตาเดียวน้ำหวานก็เบิกตาโต ใน สมองรู้สึกว่าเตชิตคู่กับเธอช่างไม่เข้ากันเลย เธอ จึงพูดอย่างไม่ต้องคิดเลยว่า “สายพันธุ์ก็ยังต่างกัน เลย จะมีลูกด้วยกันได้ยังไง?”

“สายพันธุ์?” พิงกี้แปลกใจ

“ก็ใช่น่ะสิ!”น้ำหวานพูดอย่างมั่นใจ “ฉันเป็น คน เขาเป็นหมา นี่จะสามารถเข้ากันได้เหรอ? ฉันว่า นะ ชาตินี้เขาอย่าหวังจะได้แต่งงานมีลูกเลย”

“5555…….” พิงกี้หัวเราะอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา หัวเราะจนท้องแข็ง

พูดตามตรง เธอก็รู้สึกเตชิตเป็นคนอารมณ์ร้าย อยู่ แถมยังปากหมาด้วย หน้าตากวนส้นตีนที่เจอ ใครก็กัดเหมือนวูล์ฟด็อกจริงๆ บางทีก็แทบอยากจะ มอบกระดูกยางนวดเหงือกให้เขาเป็นของขวัญจริงๆ

เลย

แต่ว่านิสัยแบบนี้ก็มีความน่ารักอยู่ เพราะยังไง ซะถึงแม้เตชิตจะอารมณ์ร้ายไปหน่อย แต่ไม่เคย จงใจทำเรื่องที่ทำให้คนอารมณ์ปรี๊ดแตกเลย

ยิ่งไปกว่านั้นเขาหน้าตาหล่อขั้นเทพซะขนาดนั้น อยู่ในโลกที่หน้าตาดีก็คือคุณธรรม ไม่มีคนโกรธ เขาลงจริงๆ

“ฉันก็แค่พูดไปอย่างงั้นแหละ เอาล่ะๆ เธออย่า หัวเราะเลย……” เห็นพิงกี้หัวเราะจนท้องแข็งอย่าง นี้ ถึงแม้น้ำหวานขัดขวางพอเป็นพิธีไปครู่หนึ่ง แต่ พอนึกถึงคำพูดของตัวเอง เธอก็อดขำไม่ได้เหมือน กัน

ทั้งสองกำลังหัวเราะอย่างมีความสุข ยังไม่ทัน ได้เม้าท์ถึงความดีใจที่พูดลับหลังคน ด้านหลังก็มี เสียงที่อึมครึมแว่วมาแล้ว“ว่าผมเป็นหมางั้นเหรอ?”

พิงกี้ “

น้ำหวาน “

ทั้งสองเบิกตาโตและจ้องหน้ากันไปมาหนึ่ง วินาที จากนั้นก็หันหลังไปด้านหลังด้วยความแข็ง ที่อพร้อมกัน เห็นเตชิตที่สวมใส่ชุดลำลองยืนอยู่ที่ ด้านหลังเธอสองคน ใบหน้าหล่อเหลาดำเหมือนกัน หม้อ ยกมุมปากขึ้นอย่างร้ายๆ ดวงตาพราวเสน่ห์มี แสงเยือกเย็นที่อันตรายระยิบระยับอยู่
พิงกี้รีบดึงสติกลับมา ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง และผลักน้ำหวานไปที่ทิศทางของเตชิตด้วย “ฮ่มๆ……เอ่อ เป็นหนี้ต้องจ่าย เป็นคนร้ายต้อง ชดใช้กรรม เมื่อกี้น้ำหวานเป็นคนว่าคุณ ฉันก็แค่ หัวเราะไปตามมารยาทเท่านั้นแหละ ฉันเป็นผู้บริ สุทธ์นะ”

น้ำหวานถูกผลักไปด้านหน้าอย่างควบคุม ร่างกายตัวเองไม่ได้ เธอมองพิงกี้อย่างไม่อยากจะ เชื่อ แววตานี้เหมือนกำลังมองสหายที่ทรยศเธอ อย่างใจร้ายใจดำ

“เอ่อ จู่ๆฉันเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าเจ้าซาลาเปายัง รอฉันไปเล่นกับเขาอยู่เลย 55 งั้นฉันขอตัวก่อนนะ บ๊ายบาย!”

พิงกี้ไม่รู้สึกมีอะไรต้องเกรงใจเลยสักนิด เธอ ทิ้งน้ำหวานไว้ที่นี่ก็ซิ่งหนีไปเลย

น้ำหวาน “

เตชิต “

ตอนนี้ทั้งคู่ก็ยังมองหน้ากันไปมาอีกเช่นเคย แต่ว่าได้เปลี่ยนจากพิงกี้มาเป็นเตชิต
น้ำหวานกับเตชิตสบตากันทีหนึ่ง นาทีต่อมา ก็ได้ดึงสายตากลับด้วยความเก้อเขินทำอะไรไม่ถูก

เธอนึกว่าเตชิตต้องประชดประชันใส่เธอเป็น ชุดแน่ๆ จะได้แก้แค้นกับที่เธอนินทาลับหลังว่าเขา เป็นหมา เธอก้มหน้ารออย่างยอมจํานนต่อโชค ชะตาไปสักพัก แต่กลับไม่ได้ยินเขาพูดเหน็บแนม สักที

วันนี้เขากินยาลืมเขย่าขวดหรือเปล่าเนี่ย? ถ้าปกติ คนๆนี้ต้องประชดประชันอย่างแรง

แน่นอน

อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมาดูด้วยความแปลก ใจ พริบตาเดียวน้ำหวานก็อึ้งค้างแล้ว

ไม่รู้เพราะอะไรในใจถึงได้เกิดความอ้างว้าง เดียวดาย ทำให้เธอมีอารมณ์หึงที่ไม่รู้จะทำอย่างไร

อยู่ห่างออกจากเธอสองก้าว เตชิตกำลังมอง ทิศทางที่พิงกี้จากไป สีหน้าแววตาผ่อนคลายและ เป็นธรรมชาติ ดวงตาที่พราวเสน่ห์มีรอยยิ้มแฝงอยู่ แม้แต่รอยยิ้มที่มุมปากก็ไม่มีการจู่โจม แต่กลายมาเป็นอ่อนโยนและรักใคร่เอ็นดู

นี่คือสายตาที่ผู้ชายมองผู้หญิงที่ตัวเองชอบ เป็นอาการของหัวใจหวั่นไหว

เธอเหมือนจะลืมอะไรไป……….

ใช่

เตชิตชอบพิงกี้มาโดยตลอด

สะบัดศีรษะไปมาเพื่อไล่อารมณ์ที่แปลก ประหลาดของในใจออก น้ำหวานเปลี่ยนมาเป็น สีหน้าที่ดูถูก “คนก็ไปจนมองไม่เห็นแล้ว คุณ ยังมองอะไรอีก? จะกลับบ้านตามพิงกี้ไปใช่หรือ เปล่า?”

พอเตชิตได้ยินคำพูด ก็ดึงสติกลับมา ตอนที่ มองมาที่เธอนำพามาด้วยการหยอกล้อ “ทำไม หึงเหรอ?” คุณ

” …….งคุณเนี่ยนะ เป็นไปได้ยังไง? 55 คุณ ล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย ฉันชอบใครก็ไม่ชอบคุณหรอก จะมาหึงคุณได้ยังไง?” น้ำหวานรีบปฏิเสธ เพราะนี บร้อนเกิน ทำให้ใบหน้าก็แดงเป็นแอ๊ปเปิ้ลแล้ว“มันก็ไม่แน่หรอกนะ เพราะผมออกจะมีเสน่ห์ ขนาดนี้”

เดิมทีน้ำหวานก็ไม่ใช่คนที่มีความมั่นใจกับ หน้าตาตัวเองอยู่แล้ว แต่ถูกเตชิตกระตุ้นปุ๊บ เธอก็ โจมตีกลับอย่างไม่ต้องคิดเลย “เหอะๆ มีแต่คุณที่ เก่ง มีแต่คุณที่หล่อขั้นเทพ แล้วฉันไม่มีเสน่ห์เลย หรือไง? คุณคอยดู ต่อไปฉันจะหาคนที่รักฉันหัวปัก หัวป๋าแน่นอน ฉันไม่มีทางชอบคุณหรอกย่ะ!”

“แหมๆๆ……” เตชิตชายตามองเธอทีหนึ่ง สายตาหล่นมาที่หน้าอกเธอ “นี่คุณไปเอาความ มั่นใจมาจากไหนเนี่ย แค่อาศัยคัพAของคุณเนี่ย นะ?”

” น้ำหวานจะบ้าตายอยู่แล้ว

ก็ไม่รู้ว่าไปโมโหมาจากที่ไหน เธอโมโหจนพุ่ง ไปหาเตชิตสองก้าว และเหยียบไปเท้าของเขาแรงๆ ทีหนึ่ง “อีตาบ้า! ถึงฉันจะคัพAก็ดีกว่าไม้จิ้มฟันของ คุณก็แล้วกัน! ฉันเป็นอกไข่ดาวยังสามารถเสริม หน้าอกได้ แต่คุณสามารถทำให้ไม้จิ้มฟันที่หยุด พัฒนาการของคุณกลายเป็นฮอทดอกได้มั้ย? ฮึ! ตอนนี้ยังไม่มีเทคนิกที่เจ๋งขนาดนั้นหรอกนะจะบอก ให้ คณหมดหนทางช่วยแล้ว!”
พอพูดจบ น้ำหวานก็วิ่งหนีไปจากในเหตุการณ์ อย่างเร็ว ขาทั้งสองข้างแทบจะกลายเป็นวงล้อไฟ เหาะได้แล้ว

เตชิต “

สักพัก เขาถึงดึงสติกลับมาได้ และกัดฟันย้อม ถาม “กูคือไม้จิ้มฟัน?”

“เย็ดแม่ง!”

“น้ำหวาน คุณนี่รนหาที่ตายใช่มั้ย?!

น้ำหวานวิ่งกลับมาถึงที่ห้องนอนตัวเอง หัวใจ เต้นแรงเพราะออกกำลังอย่างรุนแรง

เตชิตไอ้สารเลว!

เธอดึงเสื้อผ้าตัวเองออก ก้มดูก้อนหิมะขาว ทั้งสองข้างของตัวเองอย่างท้อใจ สีหน้ายิ่งกลุ้มใจ เข้าไปใหญ่

“ไม่ใช่คัพAนี่น่ะ อย่างน้อยก็คัพBอยู่ แต่ทำไมดูแล้วแบนจังเลย?” อดไม่ได้ที่จะยื่นมือจับดู พบว่า ไม่ได้อุดมสมบูรณ์เหมือนเมื่อก่อนจริงๆ น้ำหวานยิ่ง ไม่มีความมั่นใจเข้าไปใหญ่เธอพูดเองเออเองอย่าง หน้านิ่วคิ้วขมวด “เป็นเพราะว่าช่วงนี้น้ำหนักลดลง ไปเยอะหรือเปล่า เลยทำให้ที่นี่ลดไปด้วย?”

“เฮ้ย ทำไมฉันต้องมาแคร์ด้วยเนี่ย?”

“ไม่……แคร์ก็เป็นเรื่องปกตินี่ ผู้หญิงคนไหนที่ ถูกเยาะเย้ยแล้วยังด้านชาได้อีก?”

“ไม่ใช่สิ ทำไมฉันต้องแคร์คำพูดของหมาตัว หนึ่งด้วย?”

“เหอะๆ”

น้ำหวานบ่นพึมพำอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า สุดท้ายก็ความหลงใหลเรื่องหน้าตาที่อยู่ในใจชนะ ไป “พอประนีประนอมปุ๊บ อีกอย่างถ้าเปลี่ยนแปลง ตัวเองเพราะเหตุนี้ก็จะเห็นได้ชัดเจนว่าตัวเองให้ ความสำคัญกับคำพูดของเตชิตเกินไป”

พอเธอดึงสติกลับมา เธอก็ได้สั่งเสื้อชั้นในที่ เสริมฟองเป็นพิเศษจากเน็ตหลายตัวแล้ว ทุกตัวมี คุณสมบัติช่วยเสริมให้ดูมๆทั้งนั้น
เธอนับทีละตัวๆอย่างมือสั่น

หนึ่งตัว

สองตัว

สามตัว…….

เธอซื้อไปทั้งหมดหกตัว แถมแต่ละตัวราคายัง สวยงามมากอีกด้วย!

“บ้า! ฉันนี่บ้าจริงๆ ทำไมต้องแคร์คำพูดของไอ้ หมาบ้าด้วย?!”

น้ำหวานฟุบนอนลงไปที่เตียงพร้อมเผ่ความ หงุดหงิด เอาศีรษะตัวเองมุดเข้าไปใต้หมอน พยายามสะกดจิตตัวเองเอาไว้