บทที่465 พิงกี้!

“คุณแน่ใจว่าท่าทางนี้คือน้ำหวานกำลังนัดกับ คุณ?”

เงียบกริบไปสักพัก ก็ขี้เกียจถือสาพฤติกรรมของ ใครบางคนแล้ว ตอนที่ต้องการใช้งานเขาก็เรียก “เค วิน” ตอนที่โกรธก็เรียก “คุณเควิน” เควินแค่อยากรู้ ว่าการวิเคราะห์นี้เชื่อถือได้จริงหรือไม่

“ฉันแน่ใจจริงๆค่ะ!” พิงกี้รีบพยักหน้า

“ผมว่าเรื่องนี้มันเล่นเหมือนเด็กๆเกิน” เควินขมวด

แค่ท่าทางที่คลุมเครือแบบนี้ เขาไม่มีวิธีแน่ใจความ

คิ้ว

จริง

จะส่งคนไปหรือไม่ส่งคนไป น่าจะเป็นเรื่องที่ เคร่งขรึมมาก จะมาตัดสินชี้ขาดจากท่าทางที่ไม่แน่ใจ ได้อย่างไร?

ใครจะไปรู้ว่าน้ำหวานทำท่าทางนี้ออกมาโดยที่ไม่ ได้ตั้งใจหรือเปล่า?

เควินย้อนถาม “ก่อนอื่น ถึงคนในรูปนี้คือน้ำหวาน จริงๆ เธอจะรู้ได้ยังไงว่าตอนที่เธอกำลังทำท่าทางนี้ ออกมาจะมีคนถ่ายเอาไว้? และถูกคุณเห็นเข้าพอดี?”
“ก็เธอรู้ว่าฉันเป็นห่วงเธอ จึงต้องติดตามเรื่องของ เธอแน่นอนน่ะสิคะ” พิงกี้พูดอย่างมันก็ย่อมต้องเป็น อย่างนั้นอยู่แล้ว

“แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าคุณเริ่มติดตามเธอตั้งแต่ครั้ง นี้พอดี? ถ้าเธอรู้อย่างชัดเจนขนาดนี้ งั้นก็แสดงให้เห็น ว่าข้างกายเรามีไส้ศึกอีกแล้ว”

ก่อนหน้านั้นพิงกี้แค่ดูแลตัวเองก็จะแย่อยู่แล้ว สภาพจิตใจของตัวเองก็น่าเป็นห่วง มีเรื่องมากมายที่เค วินไม่บอกให้พิงกี้รู้ พิงกี้ก็ย่อมไม่รู้เรื่องของตระกูลภักดี วัฒนากุลอยู่แล้ว

ตอนนี้สภาพจิตใจของพิงกี้ดีขึ้นมาก เริ่มติดตาม เรื่องของตระกูลภักดีวัฒนากุลกับน้ำหวานแล้ว น้ำ หวานก็รู้เลย หรือนี่ไม่ใช่สัญญาณที่น่ากลัวอย่างหนึ่งเห รอ?

เผชิญกับการย้อนถามของเควิน พิงกี้ไม่ได้พูด อะไรโต้ตอบ

เธอเม้มปากไว้ จู่ๆมือไปจับเม้าส์ และเปิดดูไฟล์ งานที่เกี่ยวข้องกับตระกูลภักดีวัฒนากุล ที่สายฟ้าส่งมา ให้ก่อนหน้านั้น

เหมือนที่เธอคิดเลย
จากรูปที่สายฟ้าถ่าย ถึงแม้ไม่ใช่ทุกครั้งที่สามารถ เจอน้าหวานทําท่าแบบนั้น แต่ในหกเจ็ดไฟล์งาน กลับมี ท่าทางแบบนี้โผล่มาอยู่สามครั้ง

นี่มีความเป็นไปได้สูงมากเลยนะ

พิงกี้เลือกรูปพวกนี้ออกมา หันหน้าไปมองเควิน “ในนี้มีความเชื่อมโยงอะไรหรือเปล่าคะ?”

“.………มี” เงียบไปนานมาก เควินพยักหน้า “ผู้ เสียหายของสามครั้งนี้ต่างก็ถูกช่วยเหลือเอาไว้ได้หมด แต่ครั้งอื่นไม่ได้ถูกช่วยเหลือ พร้อมกันนี้ ตามที่ผมดู จากข้อมูลของสายฟ้านอกเหนือจากสามครั้งนี้ เอกสาร ที่เหลือสี่ครั้งล้วนแต่เป็นคนอื่นส่งอีเมล์ที่ไม่ระบุชื่อมา ให้เขาทั้งนั้น”

คนอื่นส่งมาโดยที่ไม่ระบุชื่อ งั้นก็แสดงว่าสายฟ้า เองก็ไม่ได้ไปในที่เกิดหตุน่ะสิ

“จริงหรอคะ?” พิงกี้ค่อนข้างอึ้ง

สถานการณ์ที่เควินพูด ก็สามารถแสดงให้เห็นถึง ปัญหาแล้ว

ถึงแม้ไม่ถึงกับล้างมลทินให้น้ำหวานได้ในพริบตา แต่อย่างน้อยก็เพียงพอที่จะโน้มน้าวให้คนอื่นไปพบน้ำ หวาน ไขว่คว้าความหวังเสี้ยวหนึ่ง แต่ไม่ใช่ให้น้ำหวานถูกมองเป็นอาชญกรอย่างสิ้นเชิงเลย

“ผมจะสั่งการตอนนี้เลย ให้คนไปซุ่มอยู่ในสถาน ที่ๆน้ำหวานปรากฎตัว เมื่อสบโอกาศก็รีบปฏิบัติการ เควินลุกขึ้นมาจากเก้าอี้ หยิบมือถือเดินไปที่ริมหน้าต่าง เห็นได้ชัดว่าจะติดต่อกับคน

ท่าทางนี้ แสดงให้เห็นว่าเขาเชื่อการวิเคราะห์ของ เธอในก่อนหน้านี้

พิงกี้ทั้งดีใจและรู้สึกเหลือเชื่อ

และรู้สึกนึกกลัวในภายหลัง

ถ้าเธอไม่พบเห็นความลึกลับของในนี้ น้ำหวานก็จะ มีอันตรายใช่มั้ย?

พอติดต่อลูกน้องเสร็จ เควินเดินกลับมาใหม่ “ถ้า การวิเคราะห์ของเราถูกต้องล่ะก็ สมมติว่าน้ำหวานแค่ เล่นละครตอบตาองค์กรSC ที่จริงคือคิดหาวิธีช่วยเหลือ ผู้เสียหาย ถ้าอย่างนั้น ครั้งนี้ที่เธอทำท่าทางนี้ออกมา อีก แสดงว่าครั้งนี้เธอจะลงมืออีกแล้ว”

เขาก็คิดไม่ถึงจริงๆว่าน้ำหวานจะคิดวิธีแบบนี้ ออกมา ใช้การละเล่นสมัยเด็กๆกับพิงกี้มาเป็นตัวส่ง สัญญาณที่สำคัญขนาดนี้
เพราะฉะนั้น วงจรสมองของผู้หญิงกับผู้ชายไม่ เหมือนกันจริงๆใช่ไหม?

“ค่ะ” พิงกี้พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

“บางทีเธออาจจะเฝ้ารอการช่วยเหลือของเราก็ได้ เพราะฉะนั้นครั้งนี้ผมจะไปปฏิบัติภารกิจด้วยตัวเองๆ”

.ค่ะ” พิงกี้พยักหน้า แล้วรีบเสริมอีกคำหนึ่ง “ฉันไปกับคุณด้วย”

ภายนอกเควินเป็นท่านประธานของบริษัทข้ามชา ติโมเดิร์นกรุ๊ป ปกติเรื่องที่เขาต้องออกไปปฏิบัติภารกิจ ด้วยตัวเองน้อยมาก โดยทั่วไปก็จะมอบหมายให้สมาชิก ของหน่วยสืบลับไปทำ ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่เกี่ยวโยงถึงน้ำ หวาน เห็นแก่หน้าพิงกี้ เขาก็ไม่ไปปฏิบัติภารกิจด้วยตัว เองหรอก

แต่พิงกี้บอกจะไปด้วย เควินก็ไม่ยอมแล้ว “ไม่ได้ ผมไม่อนุญาติ”

“เพราะอะไรคะ?” พิงกี้ไม่พอใจแล้ว “ฉันก็อยาก ไปช่วยเพื่อนฉันเหมือนกันนี่คะ อีกอย่างฉันกับน้ำหวาน พูดคุยได้ง่ายกว่า ถ้าฉันออกหน้าล่ะก็ คนของพวกคุณ ไม่ต้องไปหยั่งท่าทีเลยด้วยซ้ำ ก็สามารถติดต่อกับน้ำ หวานได้แล้ว”
เควินลังเลไปครู่หนึ่ง สุดท้ายก็กดความคิดนี้ลง ไป “ตอนนี้ร่างกายของคุณยังไม่แข็งแรง ยังไม่ต้องคิด อย่างอื่น พักรักษาร่างกายให้แข็งแรงก่อน!”

“แต่ฉัน…….”

“คุณวางใจเถอะ ขอแค่คุณเป็นเด็กดี อยู่บ้าน อย่างเชื่อฟัง ผมจะพาน้ำหวานกลับมาที่ตรงหน้าคุณ อย่างไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆเลย

ไม่ว่ายังไง พิงกี้ก็เกลี้ยกล่อมเควินไม่สำเร็จ ถึงอยู่บนเตียงเธอจะงัดไม้เด็ดออกมาอย่างสุด

ฤทธิ์ ออดอ้อนแล้วออดอ้อนอีก วันที่สองตื่นมาพร้อม ปวดเมื่อยร่างกายก็ตาม เควินก็ยังไม่ยอมให้ไปอยู่ดี

ใจแข็งดั่งเหล็ก!

เขาที่เป็นแบบนี้ พิงกี้แอบแค้นอยู่ในใจ

พอวันที่เควินออกเดินทาง พิงกี้ก็ไม่ได้โผล่หน้ามา เหมือนยังงอนอยู่เลย

ยืนอยู่หน้าประตู เควินหันหลังมาดู ไม่เห็นแม้แต่เงา ของพิงกี้ รอแล้วรออีก ก็ไม่เห็นพิงกี้โผล่มาที่หัวบันไดเขาขมวดคิ้วพร้อมถามป้ามะลิว่า “ป้ามะลิ พิงกี้ล่ะ?”

ผู้หญิงคนนี้นี่ โกรธถึงขั้นไม่มาส่งเขาเลยหรอ?

“เหอะๆ…..” ป้ามะลิยิ้มอย่างร่าเริง “สงสัยคุณผู้ หญิงคงยังโกรธคุณผู้ชายอยู่มั้งคะ? หรือว่า คุณผู้ชาย ขึ้นไปบอกกับคุณผู้หญิงเองดีไหมคะ?”

“……อืม” ไตร่ตรองไปครู่หนึ่ง เควินพยักหน้า แต่ว่า เขาขึ้นไปชั้นบนอย่างเร่งรีบ ถึงหน้าห้อง นอนหลักกลับกินแห้วซะงั้น

เคาะประตูไปครึ่งค่อนวันก็ไม่เห็นพิงกี้มาเปิดประตู ให้ พอนึกถึงเวลาล่าช้าไม่ได้อีก เควินได้แต่ขึ้นรถด้วย สีหน้าบูดบึ้ง

สิ่งเดียวที่ทำให้เขาสบายใจคือ พิงกี้ได้ช่วยเขาจัด เก็บกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ นี่แสดงให้เห็นว่าถึงเธอจะ โกรธ แต่ในใจก็ยังมีเขาอยู่

เดี๋ยวพอเขาพาน้ำหวานกลับมาอย่างปลอดภัย ไม่ แน่เธอดีใจปุ๊บก็ลืมเรื่องที่โกรธได้เลย

มือของเควินวางไว้บนหัวเข่าและเคาะอยู่เบาๆ กำลังคิดอยู่ในใจว่าหลังจากกลับมาจะง้อสาวน้อยของ เขายังไง
พอถึงลานจอด เควินขึ้นไปนั่งบนเฮลิคอปเตอร์ที่ เตรียมไว้ตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว

ปฏิบัติการของครั้งนี้เป็นความลับขั้นสุดยอด บวก กับเขาไปด้วยตัวเอง เพราะฉะนั้นครั้งนี้จะเดินเส้นทาง ขนส่งสาธารณะไม่ได้ แต่เดินเส้นทางส่วนตัวเพื่อเลี่ยง การสังเกตเห็นจากทุกด้าน

ใบพัดของเฮลิคอปเตอร์หมุนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ส่งเสียงดังสนั่นออกมา

เควินใส่หูฟังและพิงอยู่ที่พนักเก้าอี้ สายตาหนัก แน่นมองไปที่นอกหน้าต่าง มองดูสิ่งก่อสร้างบนพื้น ค่อยๆเล็กลงเรื่อยๆ สุดท้ายกลายเป็นกล่องไม้ขีดไฟ เล็กๆ

ไม่มีอะไรน่าดู เขาหลับตาลงเพื่อใช้ความคิด

ภารกิจของครั้งนี้ได้รับเบาะแสน้อยมาก หลังจาก ไปถึงที่หมู่บ้านB ก่อนอื่นต้องหลบเลี่ยงสายตาและหู ขององค์กรSCและหาทางติดต่อกับน้ำหวานให้ได้ถึงจะ ดี เรื่องแต่ละเรื่องก็เป็นเรื่องยุ่งยากทั้งนั้น สมองของเขา ไม่แล่นขึ้นมาอย่างเร็วไม่ได้แล้ว

พริบตาเดียว เวลาก็ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว

ในขณะที่ใช้ความคิดอยู่ เวลาก็ยิ่งผ่านไปอย่างเร็ว
แต่แล้ว ในขณะที่เควินกำลังใช้สมองครุ่นคิดอย่าง หนัก จู่ๆข้างหูมีเสียงที่น่าสงสัยแว่วมา มาขัดจังหวะ แผนการต่างๆที่เขาคิดวางแผนอยู่ในสมอง

“คุณเควินครับ เฮลิคอปเตอร์ของเรา…..เหมือนมี อะไรผิดสังเกตนะครับ” รังสิตที่ควบคุมเฮลิคอปเตอร์ พูด

เมื่อครู่เขาได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ แต่ไม่แน่ใจว่า เขาคิดมากไปเองหรือเปล่า

เพราะอย่างไรซะเสียงของเฮลิคอปเตอร์ดังซะ ขนาดนี้ เขาอาจจะฟังผิดก็ได้

“นี่มันอะไรกัน?” เควินถาม

“บนเครื่อง เหมือนมีเสียงอะไรสักอย่าง คงไม่ใช่มี ตัวอะไรเข้ามาในนี้มั้งครับ?”

ราวกับว่าเพื่อตอบเสียงของรังสิต เสียง“ก๊อกๆ ๆ “ดังมาจากด้านหลัง ดูท่าแล้ว……เสียงเหมือนมาจาก กระเป๋าเดินทางของเควิน

นี่มันอะไรกัน?

แววตาของเควินจริงจังขึ้นมา ยื่นมือเคาะไปที่ กระเป๋าเดินทาง ไม่นานเขาก็ได้ยินกระเป๋าเดินทางส่งเสียง“อู้อี้ๆ” ออกมา

สิ่งมีชีวิต?

เสียงนี้ รู้สึกเหมือน…..คุ้นมาก……

เควิน “

หันหน้าไปมองรังสิต เพื่อส่งสัญญาณให้เขาขับเฮ ลิคอปเตอร์นิ่งๆหน่อย เควินเดินไปที่ด้านหลัง เขาจะดูซิ ว่าในกระเป๋ามีผีตนไหนอยู่กันแน่?

แต่ว่า ถึงยังไม่ได้เปิดกระเป๋าเดินทาง เขาก็พอจะ เดาออกแล้ว

ใบหน้าเคร่งขรึมของเขาราวกับว่าพริบตาเดียวก็ มีเมฆครึ้มมากองจนเต็ม มืดครึ้มจนทำให้ดูแล้วมีความ กดดัน แต่แล้ว ตอนที่เขาวางกระเป๋าเดินทางลงมาใน แนวราบ ตอนที่เห็น “ผี”ที่มีความเคลื่อนไหวอยู่ใน กระเป๋า ใบหน้าที่มืดครึ้มยิ่งดูน่ากลัวเข้าไปใหญ่

เป็นแบบนี้จริงๆซะด้วย!

“พิง ! กี้ !”

เควินกัดฟันเรียกชื่อของสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า แทบอยากจะเอาเธอยัดเข้าไปในกระเป๋าและโยนกลับบ้านโดยตรงเลย

“อ๊าโอ๊ย……” พิงกี้ออกมาจากกระเป๋าเดินทาง ยืดเส้นยืดสายไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ทิ้งตัวลงบนพนัก เก้าอี้ ขัดขวางความวู่วามที่เควินจะสั่งสอนเธออย่างขึ้ โกง “ที่รักขา ขอร้องล่ะเดี๋ยวค่อยด่าเค้าได้ไหม? ตอน นี้เค้ารู้สึกเวียนหัวจะแย่อยู่แล้ว ต้องพักผ่อนอย่างเงียบๆ ถึงจะรู้สึกดีขึ้นค่ะ”

เควิน “ ……….”

“หรือว่าคุณกอดฉันหน่อยก็ได้ ให้ฉันรู้สึกสบาย ขึ้นมาหน่อยหนึ่งก่อน” พิงกี้รู้ว่าจะต้องดับไฟยังไง เธอมุดเข้าไปในอ้อมอกของเควินโดยตรง ก็ไม่สนว่า รังสิตที่อยู่ด้านหน้าจะมองดูอยู่ เธอได้กอดเขาไว้แน่นๆ โดยตรง

ทำเรื่องไม่ดีแถมเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เธอไม่โง่จนใช้ ไม้แข็งชนไม้แข็งกับผู้ชายคนนี้หรอก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ