บทที่459: พริบตาเดียวก็อึ้งค้างเลย

หรือแสงไฟในโรงหนังมืดสลัว อาจจะไม่มีคนมอง เห็นก็ได้?

เอ๊ะ~แต่ว่า………

เหมือนจะเคยได้ยินคนที่ทำงานอยู่ในโรงหนังบอก ว่ากล้องวงจรปิดของโรงหนังล้วนแต่มีรังสีอินฟราเรด ถึงในห้องจะมืดมน ทำอะไรอยู่ในโรงหนังก็สามารถดู

สามารถดูออกนะ!

ไม่ได้ จะต้องขัดขวาง!

พิงกี้สมองแล่น ไม่นานก็คิดเหตุผลที่ขัดขวาง ผู้ชายได้

เธอผลักหน้าอกของผู้ชายออกอย่างหน้าแดงก่ำ พูดเสียงเบาด้วยความเก้อเขิน “เอ่อคือ….เควิน เราไม่ ได้พกลุ่มน้อยมานี่คะ(ถุงยาง)แบบนี้ไม่ดีมั้งคะ? ช่วงนี้ เป็นวันไข่ตกของฉัน ฉัน ฉันไม่อยาก…..

“วันไข่ตก?”

“ใช่ค่ะ”

เดิมทีแค่เร่งรีบเลยหาสาเหตุออกมาหนึ่งสาเหตุ แต่พอพูดออกมาปุ๊บ พิงกี้ก็ค่อนข้างที่จะอึ้งค้างไว้ ในใจมี ความเศร้าโศกโผล่ขึ้นมา

เธอกลัวตั้งครรภ์

เธอไม่อยากคิดเรื่องมีลูกอีกแล้ว

ถึงครั้งนี้หมอบอกร่างกายของเธอยังไม่ฟื้นฟูกลับ มาแข็งแรงเหมือนเดิม เพราะการแท้งของครั้งนี้ก็มีผลก ระทบของการตั้งครรภ์ ต่อไปคงยากมากที่จะตั้งครรภ์ แต่ถ้าหากตั้งครรภ์ขึ้นมาอีกล่ะ?

ก่อนหน้านั้นหมอก็บอกว่าร่างกายเธอไม่แข็งแรง บอกว่าเธอยากที่จะตั้งครรภ์ แต่ไม่นานเธอก็ท้องคนที่ สองอีก ในโลกมนุษย์ไม่มีอะไรที่แน่นอนเลย ยากที่จะ รับประกันว่าจะไม่เป็นเหมือนครั้งก่อน

แต่เธอไม่อยากแล้ว

ไม่อยากซ้ำรอยอีกครั้งกับกระบวนการที่ได้แล้ว ต้องสูญเสียมันไป

เธอรู้สึกว่ามีน้องแอ๊ปเปิ้ลคนเดียวก็พอแล้ว นี่ถึงจะ เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับลูก

เธอไม่ใช่แม่ที่ดี แทนที่จะเกิดเรื่องเซร้าใจแบบนี้ อีก สู้เธอคุมกำเนิดไว้ตั้งแต่เนิ่นๆจะดีกว่า เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่องเศร้าเกิดขึ้นอีก

ส่วนตัวเธอเอง ก็ทนรับไม่ไหวอีกแล้ว

จมปลักอยู่ในความคิดของตัวเอง พิงกี้ที่เดิมที อารมณ์ดีอยู่ได้หม่นหมองลงมา อารมณ์เหมือนหล่น ล่วงลงไปในจุดต่ำสุด ยิ่งอยู่ยิ่งถลำลึกเข้าไป……

แต่ว่า ที่ทำให้พิงกี้คิดไม่ถึงคือ เธอจะได้ยินคําตอบ ที่เหนือความคาดหมายในเวลานี้

“ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมทำหมันแล้ว เควินพูดอย่างเรียบราบ เหมือนได้ทำเรื่องเล็กมากจนไม่ คู่ควรให้แก่การพูดถึงอย่างไรอย่างนั้น

“ต๊ะ อะไรนะ?” พริบตาเดียวพิงกี้ก็อึ้งค้างแล้ว

ทำหมัน?

“พิงกี้ ผมรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ ยังโทษตัวเอง ที่ปกป้องลูกไว้ไม่ได้ใช่มั้ย?” เควินหยุดท่าทางของ มือไว้ สายตาจ้องมองมาที่เธอ ในแววตาแฝงด้วยความ เงียบสงบและสติ

พิงกี้ “อืมๆ”

เมื่อคร่เธอคิดแบบนี้จริงๆ
“นั่นไม่ใช่ความผิดของคุณเลย ถ้ามีความผิด นั่น ก็ต้องเราสองคนมารับหน้าที่ด้วยกัน……” หยุดไปครู่ หนึ่ง เควินหลุบตาลง พูดเหมือนวิเคราะห์ “ก่อนหน้า นั้นผมไม่กล้าพูดเรื่องพวกนี้กับคุณ เพราะกลัวจะทำให้ คุณเสียใจ แต่ในเมื่อตอนนี้คุยเรื่องพวกนี้ขึ้นมา งั้นผมก็ อยากบอกกับคุณว่า ที่จริงคนที่ผิดคือผมเอง”

“อะไรนะ?” พิงกี้รีบดึงสติกลับมา “ไม่ใช่ความผิด ของคุณหรอกค่ะ!”

“ใช่ เป็นความผิดของผมเอง!”

“ไม่……….

“คุณฟังผมพูดนะ ตอนนั้นรู้ทั้งรู้ว่าร่างกายคุณ ยังไม่แข็งแรง ตั้งครรภ์เร็วเกินไปไม่ดี ผมก็ยังไม่ ระมัดระวังปล่อยให้คุณท้องอีก เดิมทีนี่ก็เป็นความผิด อยู่แล้ว แต่ผมก็ยังไม่คำนึงถึงว่าคุณกำลังตั้งครรภ์อยู่ ยังให้คุณไปล้วงข้อมูลที่เตชิตอีก นี่ยิ่งเป็นความผิด ผม…..หลังจากเกิดเรื่องนั้นแล้ว ผมก็พูดจาอ่อนหวาน และปลอบใจคุณไม่เป็น ปล่อยให้คุณซึมเศร้ามาโดย ตลอด พวกนี้…..ล้วนแต่เป็นปัญหาของผมทั้งนั้น”

พิงกี้อึ้งค้างไปแล้ว

เธอคิดไม่ถึงว่าเควินซ่อนความในใจไว้เยอะขนาด นี้ ไม่เคยบอกเธอเลย เก็บไว้และทรมานอยู่คนเดียว แต่ว่า……เธอไม่เคยคิดว่านี่เป็นปัญหาของเขาเลย

แต่แล้ว เควินเหมือนรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึง

ได้พูดต่อว่า

“คุณไม่คิดว่านี่เป็นปัญหาของผม แต่เอาแต่โทษ ตัวเองใช่ไหม?”

“มันก็เป็นปัญหาของฉันจริงๆค่ะ ถ้าฉันระมัดระวัง

มากกว่านี้อีกหน่อยก็คง………..

เธอจะโทษเขาได้ยังไงล่ะ?

ไม่บอกว่าทุกวันเขางานเยอะมากแค่ไหน แค่พูด ถึงงานของเขาสามารถหลีกเลี่ยงให้ครอบครัวบ้านแตก สาแหรกขาดเท่าไหร่ เธอก็รู้สึกว่าตัวเองต้องช่วยเหลือ เขา ตั้งแต่เล็กเธอก็ได้ประสบกับความเจ็บปวดของการ ไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ในเมื่อตัวเองสามารถ ออกแรงได้ งั้นเธอก็อยากพยายามออกแรงช่วยเหมือน กัน

ส่วนปลอบใจหรือไม่ปลอบใจ เธอรู้ตั้งนานแล้ว ไม่ใช่หรือว่าเขาเป็นคนพูดจาไม่เก่ง?

ยิ่งไปกว่านั้น ความดูแลเอาใจใส่ของเขาก็ชนะทุก อย่างแล้ว
“แต่ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ผมรู้สึกว่าเป็น ความผิดของผมเอง ไม่ใช่ความผิดของคุณ” เควินพูด อย่างอ่อนโยน “เราต่างก็เหมือนกัน ดังนั้น…..ต่อไปไม่ ว่ามีปัญหาอะไรเราก็มารับหน้าที่ด้วยกัน โอเคมั้ย?”

“ผมไม่อยากให้คุณต้องลำบากขนาดนี้ พิง

“…….ค่ะ” พิงกี้กัดริมฝีปากไว้เบาๆ น้ำตาใน เบ้าตาระยิบระยับ “แต่ว่า ฉันได้ยินมาว่าผู้ชายทำหมัน ไม่ดีต่อสุขภาพนะคะ…….

“เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดคิด ทำหมันก็ดีเหมือน กัน” เขาให้เธอเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายไม่ได้อีก บางครั้งแม้แต่ถุงยางก็ยังไม่ปลอดภัยเลย เพราะฉะนั้น ตัดไฟแต่ต้นลมดีกว่า

เควินหัวเราะเบาๆ “สำหรับเรื่องผ่าตัด………คุณคิด ว่าร่างกายของผม จะถูกกระทบเพราะการผ่าตัดเล็ก น้อยนี่หรอ?”

พิงกี้ “

คลอเคลียอยู่ในอ้อมอกของเควิน พิงกี้อารมณ์ ค่อนข้างซับซ้อน

แต่ไม่นาน เหมือนความหวานจะเอ่อล้นออกออกมาแทนที่อารมณ์ทุกอย่างของเธอ

“เรากลับกันเถอะ” เควินลุกขึ้นเล็กน้อย “ดูหนัง อย่างไม่รู้จุดเริ่มต้นและไม่รู้จุดสิ้นสุด สู้กลับบ้านไปพัก ผ่อนดีกว่า”

ที่สำคัญคือ จะพักผ่อน

“ไม่ค่ะ..…………” พิงกี้กลับดึงเสื้อของเขาไว้เบาๆ

“เป็นอะไร?”

“คุณบอกว่าทนไม่ไหวแล้วไม่ใช่หรอคะ?”

เควิน “

“กระโปรงของฉันยาวมาก ขอแค่ระวังหน่อย อาจ จะ คงจะ เอ่อ…..” พิงกี้พูดถึงสุดท้าย รู้สึกหน้าของตัว เองคงจะหนาออกไปนอกขอบฟ้าแล้ว ตัวเองใกล้จะเผา ตัวเองขึ้นมาแล้ว

เควินหยุดนิ่งไป คงท่าทางที่จะลุกขึ้นอยู่หลายวิ วินาทีต่อมาก็นั่งกลับมาที่เดิม

รัศมีของความเคลื่อนไหวไม่กว้าง กระโปรงที่พิงกี้ สวมใส่แค่ขยับเล็กน้อย กระโปรงที่เบ่งบานก็ได้บังช่วง ล่างของทั้งคู่ไว้อย่างมิดชิด
“เควิน……”

พิงกี้ชะโงกตัวไปจูบเควิน

เธอพึมพำเสียงเบา ท่าทางเหมือนแมวน้อย อยู่ใน ใจของเควินกลับเหมือนแตรการจู่โจมถูกเป่าขึ้นมา

โน้มตัวจูบริมฝีปากของพิงกี้ ไม่นานเขาก็จูบให้ดูด

ดื่มยิ่งขึ้น

ฝ่ามือใหญ่ของผู้ชายลูบไล้อยู่บนผิวขาวใสของ ผู้หญิง ทุกนิ้วของการสืบเสาะล้วนแต่กระตุ้นให้เกิด ประกายไฟ พิงกี้หลับตาเล็กน้อย รู้สึกว่าอากาศในปอด ใกล้จะถูกดูดจนหมด ใกล้จะทนรับไม่ไหวกับความ เร่าร้อนของผู้ชาย

ในขณะที่เธอขมุกขมัว ริมฝีปากของผู้ชายเลื่อน ลงไปด้านล่าง และกัดเข้าที่ซอกคอของเธอเบาๆ ทันใด นั้นกระตุ้นจนเธอร้อง“อ๊ะ”ออกมา

เสียงเบาและแฝงด้วยความเขินอาย

ขนตางอนยาวของเธอสั่นไหวเล็กน้อย แต่ไม่มีการ ต้อต้านใดๆทั้งสิ้นอีกเช่นเคย

แต่ว่า ตอนที่นิ้วมือของผู้ชายมาถึงจุดที่ซ่อนเร้น ที่สุด ล้วงเข้าไปอย่างไม่มีสิ่งกีดขวางเลยแม้แต่น้อย พิงกี้ก็ยังตัวสั่นอย่างห้ามใจไม่ได้ “เค เควิน………

“อืม” เสียงของเควินแหบแห้งเล็กน้อย “มอบให้

ผมนะ

..อื้มม….ค่ะ ”

รู้สึกว่าดอกกุหลาบชุ่มฉ่ำพอสมควรแล้ว เควินอุ้มผู้ หญิงที่อยู่ในอ้อมอกขึ้นมาเล็กน้อย ให้เธอออกห่างจาก ตัวเองเล็กน้อย พอจัดตำแหน่งอย่างแม่นยำแล้ว อาศัย การบดบังของชายกระโปรง จากนั้นก็ค่อยๆเอาอาวุธ ใหญ่ของตัวเองเติมเต็มเข้าไป

“เควิน….” พิงกี้สูดอากาศทางปากทีหนึ่ง และดึง แขนของเควินไว้

แววตาพร่ามัว แก้มแดงมีเลือดฝาด นาทีนี้เธอ เหมือนคนเมาเหล้าอย่างไรอย่างนั้น

ส่วนเควินก็รู้สึกทรมาน

เขาถึงขั้นรู้สึกเสียใจที่มามีอะไรอยู่ตรงนี้

สถานที่ไม่เหมาะ สิ่งแวดล้อมไม่เหมาะ อยากจะ กำเริบเสืบสานสักหน่อยก็ต้องหลบๆซ่อนๆ แต่ว่า……. รู้สึกเสียวฉิบหายเลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ