บทที่432:ปรึกษาหารือ ไม่ได้หรือ?

“คุณ….นี่คุณจะทำอะไรคะ?”

“คุณคงไม่ใช่อยากซ้อมฉันมั้งคะ?”

“คุณเควิน……”

ร่างกายอ่อนยวบยาบ เสียงก็อ่อนตามไปด้วย ใบหน้าของพิงกี้ยิ่งอยู่ยิ่งแดง ดวงตาทั้งคู่อบอวลไปด้วย หมอกบางๆ และคอยอ้อนวอนเควิน

หน้าตาที่น่าสงสารแบบนี้ของเธอ ไม่เพียงแต่ไม่ แลกมาซึ่งความสงสาร กลับกันยิ่งทำให้หัวใจของเควิน ตื่นเต้นขึ้นมากระทันหัน และยิ่งอยากรังแกเธอเข้าไป ใหญ่

สงสัยนี่ก็คือความต้องการอยากพิชิตของผู้ชาย แหละมั้ง?

“ซ้อมคุณหรอ? ผมรู้สึกก็ไม่เลวนะ…… ก้ม หน้าจูบริมฝีปากของพิงกี้ เสียงเยือกเย็นของเควินแฝง ด้วยการหยอกล้อ “แน่นอนว่าคุณไม่ต้องกลัวหรอก ผม จะใช้วิธีอื่นมาซ้อมคุณ

“วิธีอะไรคะ?”

“รู้แล้วยังแกล้งถามอีก”
ริมฝีปากบางเผยรอยยิ้มอ่อนๆออกมา เควินก้ม หน้าจูบริมฝีปากของพิงกี้ไว้

แตกต่างจากการสัมผัสของก่อนหน้านั้น ครั้งนี้เขา จูบเข้าไปลึกมาก ใช้แรงมาก เร่าร้อนจนเหมือนจะกลืน กินเธอเข้าไปในท้องอย่างไรอย่างนั้น

ลมหายใจร้อนระอุสาดอยู่บนแก้มของพิงกี้ คาง ของเธอถูกนิ้วมือเรียวยาวของผู้ชายจับเอาไว้ ทำให้จำ ใจต้องเงยหน้ามองเขา แต่เธอกลับหลุบตาลง ปกปิด แววตาที่เขินอายเอาไว้

เธอรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้

ผู้ชายคนนี้ ไม่ว่าจะให้รางวัลก็ดี หรือจะลงโทษก็ ดี ไม่มีความแปลกใหม่อะไรเลย วัตถุประสงค์เดียวก็ คือ“รังแก “เธอ

แต่ว่า ดีที่ตอนนี้เธอตั้งครรภ์อยู่ ถึงใครบางคนจะ อารมณ์พลุ่งพล่านมากแค่ไหน แต่ก็จะไม่ทำอะไรกับ เธอ มากสุดก็แค่จูบเพื่อความสะใจหน่อยแค่นั้นเอง

แต่ครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าพิงกี้คาดการณ์ผิดไปแล้ว

เควินไม่เพียงแต่ทำแค่พอเหมาะพอควร แต่กลับ กำเริบเสืบสานยิ่งขึ้นไปอีก
หน้าร้อนเสื้อผ้าที่สวมใส่ก็บางอยู่แล้ว เวลาอยู่ บ้านพิงกี้จะใส่กระโปรงที่หลวมสบาย มองจากคอเสื้อที่ กว้างของเธอ เควินก็สามารถเห็นหน้าอกที่ใหญ่ขึ้นมา เพราะตั้งครรภ์อยู่

ก้อนเมฆนุ่มนวลนี้ ถูกห่อหุ้มอยู่ในเนื้อผ้าสีฟ้า ดู แล้วเหมือนก้อนเมฆที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าเลย

ฝ่ามือใหญ่ล้วงลึกเข้าไปจากชายกระโปรง เควิน ปลดตะขอเสื้อชั้นในที่เกะกะออก พอก้อนเมฆนุ่มนวล ได้รับการปลดปล่อยปุ๊บ แต่กลับหล่นอยู่ในนิ้วมือทั้งห้า ของเขาอีก

ใบหน้าสะสวยของพิงกี้แดงก่ำ “คุณเควิน…………

“หืม?”

“คุณ…..คุณคงไม่ลืมใช่ไหมคะว่าฉันยังตั้งครรภ์ อยู่นะ?”

แต่ดูสีหน้าของผู้ชาย วันนี้เหมือนไม่คิดจะปล่อย เธอไปเลย……….

“ตอนนี้อายุครรภ์ห้าเดือนแล้ว” เควินพูดอย่างเรียบง่าย

“แต่ก่อนหน้านั้นฉันกินยาทำแท้งแล้วทำให้ครรภ์ไม่คงที่ไม่ใช่หรอคะ?” พิงกี้รู้สึกเป็นห่วงจริง “ถ้า เรา……ถ้าเราทําเรื่องอย่างว่า มันจะมีผลกระทบต่อ เบบี้ในท้องหรือเปล่าคะ?

“ผมถามหมอแล้ว หมอบอกพักฟื้นร่างกายมาหนึ่ง เดือนแล้ว ครั้งนี้ผลตรวจของคุณก็โอเค สามารถทำ เรื่องที่ผ่อนคลายและรื่นรมย์ได้อยู่

“เอ่อ…….” พิงกี้ยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ เธอถาม ด้วยความสงสัย “คุณหมอคงไม่ใช่เห็นหน้าตาคุณน่า กลัวเกิน ถูกคุณบีบบังคับถึงพูดแบบนี้มั้งคะ?”

.” มือที่บีบนวดเบาๆของเควินได้หยุดลงมา และจ้องมองเธอ “ผมยังได้ถามดนัยด้วย เขาบอกว่าแค่ ควบคุมเวลาและแรงหน่อย สัปดาห์นึงทำสักครั้งสอง ครั้งไม่เป็นไรหรอก

พิงกี้ “

“ยังมีข้อข้องใจอย่างอื่นอีกมั้ย?”

ไม่ ไม่มีแล้วค่ะ แต่ว่า เราจะไม่ไปที่เตียง หรอคะ?”

“ท่านั่งก็ได้ ไม่ต้องให้คุณออกแรง”

พิงกี้ “.………………….”
เธอไม่อาจคิดอะไรได้อีก แหผืนใหญ่ที่เควินถัก เสร็จก็ค่อยๆกางออกมาปกคลุมเธอเอาไว้ในนั้น

เสื้อผ้าหล่นลงพื้นทีละชิ้นๆ

เธอถ่างขาออก นั่งคร่อมอยู่บนตัวของเควิน แผ่น หลังที่ขาวใสพิงอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ ผมเงาดกดำทิ้งตัว อยู่ที่ด้านหลังเธอ ทำให้เธอดูแล้วเหมือนภาพวาดหมึกที่ สวยงามภาพนึง

มือทั้งสองของเขาประคองบั้นท้ายของเธอ พอกะ แม่นยำแล้ว ถึงค่อยๆวางเธอลงมา

ถูกเติมเต็ม ถูกครอบครอง

ขัดเกลาอย่างเบาๆ บางทียิ่งเสียวซาบซ่าน มากกว่าพุ่งชนอย่างดุดัน

พิงกี้กัดริมฝีปากไว้และหลับตาลงเบาๆ ส่งเสียง ครางออกมาทีนึง เหมือนเสียงครวญของแมวน้อย ปลุก เร้าจนใจอ่อนไปหมด

เควินหัวเราะเสียงเบาอย่างได้ใจ นำพาร่างกายเธอ ขยับขึ้นๆลงๆ

มุมนี้และท่าทางนี้ เขาล้วนแต่สามารถมองเห็น อย่างชัดเจนว่าเขาครอบครองเธอยังไง รสชาตินี้ค่อนข้างที่จะแปลกใหม่ ทำให้อารมณ์ที่เดิมทีหดหู่ของเขา สดใสขึ้นมาทันที

เธอเป็นของเขา

ตอนนี้ใช่ ต่อไปใช่ ชาติหน้าก็ใช่!

หลังจากถูกเควิน“จัดการ”ไปรอบนึงที่ห้องอ่าน หนังสือ พิงกี้ก็ค่อนข้างที่จะหลบหน้าเตชิต

การหลบหน้าของเขาเห็นได้ชัดกว่าก่อนหน้านั้น คนที่สายตาหลักแหลมมองแค่ดูแว๊บเดียวก็สามารถ สังเกตเห็น

ที่จริงเธอก็ไม่อยากทำให้มันชัดเจนขนาดนี้ หรอก แต่ก็ไม่รู้ว่าเตชิตเกิดน้ำเข้าสมองหรือสองเพี้ยน อะไรขึ้นมา ก่อนหน้านั้นคอยหลบเธอทุกที่ ถึงขั้นอยู่ แต่ในห้องไม่ออกมาทั้งวัน กลัวคนอื่นจะเข้าใจอะไร ผิด แต่ตอนนี้กลับกลายมาเป็นว่าขอแค่เควินไม่อยู่ใน เหตุการณ์ เขาก็จะเดินออกมาจากห้องนอน

แค่พูดคุยกับเธอก็ถือว่าแล้วไป เขายังฉวยโอกา ศตอนที่พูดคุยกันทำท่าทีที่กุ๊กกิ๊กแบบคลุมเครือขนาด นั้น ทำให้เธอป้องกันยังไงก็ป้องกันไม่ทัน
พิงกี้กลัดกลุ้มใจมาก

เธอเคยคุยเรื่องพวกนี้กับเตชิตแล้ว แต่ครั้งหน้าเขา ก็ยังทำอะไรเสรีโดยที่ไม่สนใจความคิดเห็นของเธออีก

อีกอย่าง พูดย้อนกลับมา เตชิตก็แค่ใช้สายตาที่ลึก ซึ้งจ้องมองเธอ มีหลายครั้งที่จัดผมให้เธอ ตอนที่เธอลุก ขึ้นแล้วประคองตัวเธอกลัวเธอล้มเฉยๆ …………

แต่แล้ว พอเป็นแบบนี้เธอก็ลำบากแล้ว

เตชิตไม่ยอมหยุด ท่านประธานที่ขึ้นชื่อเรื่องนึงก็ ยิ่งไม่ยอมหยุด

ตอนนี้ไม่เหมือนก่อนหน้านั้น ถึงเควินอยากนัวเนีย กับเธอก็ไม่สามารถทำทุกวี่ทุกวันอย่างไม่หยุดหย่อน ได้ ถึงจะหดหู่จนตามืดครึ้มยังไงก็ต้องปฎิบัติตามที่ หมอบอก ทําได้แค่สัปดาห์ละสองครั้ง แต่ว่า….

เขาสบโอกาสปุ๊บ ก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปเลย!

หลังจากคิดทบทวนอย่างจริงจังไปรอบนึง พิงกี้ รู้สึกเรื่องนี้จะ“วนเวียนอย่างชั่วร้าย”แบบนี้ต่อไปไม่ ได้แล้ว หลังจากถูกเควินจัดการตั้งแต่หัวจรดเท้าไปอีก รอบ พอลมหายใจที่เร่งรีบกลายมาเป็นคล่องตัวขึ้น เธอ ก็ใช้สายตาจ้องไปที่ผู้ชายเลย
“ที่รักคะ ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษากับคุณ คุณฟัง ฉันพูดหน่อยได้มั้ย?”

“ไม่ได้”

” พิงกี้กลอกตาขาวอยู่ในใจรอบนึง