บทที่425: การต่อต้านที่ไม่ใช้ใจ

“ต่อต้านสิ ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็ หลังจากมีคนรู้

เรื่องที่คุณยิงมาลาตี ปัญหาที่ผมเจอต้องเพิ่มขึ้นไม่น้อย แน่นอน”

“ห้า ?” พิงกี้เอ๋อไปอีกครั้ง

ก็เหมือนที่เธอคิดเลย มีคนจะใช้เรื่องนี้โจมตีเควิน

จริงๆหรอ?

ส่วนผู้ชายคนนี้ก็พูดจาตรงเกิ๊น ไม่รู้จักอ้อมค้อม หน่อยเลย เล่นเอาซะบอกกับเธออย่างตรงมาก ก็ไม่ กลัวว่าเธอฟังแล้วจะรู้สึกกังวลใจเลย…………..

แต่ว่า พิงกี้กลับอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

ใช่ เธอรู้สึกกังวลใจ แต่เธอยอมที่จะกังวลใจอย่าง ตื่นตัว ก็ไม่อยากถูกปิดบังอย่างสับสนมึนงง ให้เควินไป เผชิญกับอุปสรรคคนเดียว เขาพูดกับเธอตรงๆ ที่จริงก็ เพราะเขาเข้าใจเธอมาก และเคารพในสิ่งที่เธอสะท้อน ให้เห็นถึงมาก

เควินย้อนถามอีก “แต่ว่า คุณคิดว่าผมจะกลัว

หรอ?”

พิงกี้

“ปกป้องคุณกับลูก คือหน้าที่ของผม และเป็นสิทธิ์ของผมด้วย” กอดพิงกี้เข้ามาในอ้อมอก เสียงที่แน่วแน่ และทุ้มต่ำของเควินดังมาจากบนศีรษะเธอ “ ไม่ว่าจะ ด้วยเหตุผลหรือความสัมพันธ์คุณยังกล้าเผชิญหน้าเลย ผมก็ไม่กลัวคนอื่นจะใส่ร้ายป้ายสีผมเวยเหมือนกัน ถ้า ผมกลัว งั้นผมก็ไม่ชื่อเควินแล้ว และไม่คู่ควรที่จะเป็น สามีคุณด้วย!”

เขาจะไม่เพราะกลัวโดนคนอื่นกล่าวโทษ ก็ฝ่าฝืน ใจเสียสละคนที่อยู่ข้างกายตัวเองไป

ถึงแม้เรื่องจะรับมือยาก เขาก็แยกแยะความหนัก

เบาได้

พิงกี้เงียบไปครู่นึง ไม่นานก็เข้าใจความหมายของ เควินและรู้การตัดสินใจของเขา

เรื่องที่ซ่อนอยู่ในใจมาหนึ่งสัปดาห์เพราะความแน่ว แน่ของเควินได้วางลงสักที ตอนนี้พิงกี้ก็รู้สึกผ่อนคลาย ลงแล้ว จากนั้น จู่ๆก็คิดถึงอีกเรื่องนึงที่อยากหลบหนีแต่ ก็หลบหนีไม่ได้..

“เควิน ฉันได้ฆ่าคน……

ความหวาดกลัวแบบนี้โผล่ขึ้นมาอย่างกระทันหัน มาก แต่ที่จริงก็ไม่กระทันหันหรอก เพราะความหวาด กลัวแบบนี้แค่ถูกกดเอาไว้ในใจเป็นอย่างดีเฉยๆ ถูก ความกังวลอย่างอื่นสะกดเอาไว้ และไม่ได้ปรากฏออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนขนาดนั้น ตอนนี้ อย่างอื่นต่างก็ ยืนหยัดมั่นคงแล้ว ความหวาดกลัวแบบนี้ก็ได้ม้วนตัว เข้ามาหาอย่างดุดัน

ฆ่าคน ไม่ใช่ประสบการณ์ที่ดีเลยจริงๆ

ก่อนหน้านั้นพิงกี้เคยเกิดความวู่วามอยากจะฆ่าคน แม้กระทั่งบางครั้งยังพูดมั่วซั่วว่า“ฉันอยากฆ่าแกจริงๆ เลย” แต่ว่า……พวกนั้นล้วนเป็นแค่คำพูดเฉยๆ

เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวเองจะฆ่าคน

ตอนนี้พอมานึกย้อนถึงภาพที่มือของมาลาตีทิ้งตัว ลงมา นึกถึงแววตาที่ขุ่นฝ้าของมาลาตี นึกถึงกลิ่นไอ ที่ทั้งเนื้อทั้งตัวถูกความตายปกคลุมจนกลายเป็นความ เสื่อม……….

พอนึกถึงพวกนี้ ก็ทำให้เธอเริ่มกลัวขึ้นมา

“คุณไม่ต้องกลัวนะ มีผมคอยปกป้องคุณอยู่” เค วินกอดพิงกี้เข้ามาในอ้อมอก ยื่นมือคอยลูบหลังเธอ เบาๆ เสียงทุ้มต่ำเสนาะหูเหมือนยาระงับประสาทที่ ค่อยๆฉีดเข้ามาในร่างกายของเธอ

เขาวิเคาระห์อย่างใจเย็นและมีสติ “ก่อนอื่น อยู่ ภายใต้สถานการณ์แบบนั้น เพื่อปกป้องตัวประกันที่ ถกมาลาตีควบคุมตัวเอาไว้ คณยิงมาลาตีเสียชีวิตคือไม่มีปัญหาใดๆเลย ถ้าใครใช้เรื่องนี้มาจับผิดคุณ ผมจะ ทําให้เขาได้เจอดีแน่ ”

พิงกี้พยักหน้าด้วยความลังเล

“ก่อนอื่น ฆ่าคนมันไม่ได้น่ากลัวเลย ตอนที่คุณ ช่วยประเทศชาติก๋าจัดคนร้าย การฆ่าคนมันกลับเป็น ความภาคภูมิใจอย่างนึงด้วยซ้ำ คุณคิดดูสิ มือผมเปื้อ เลือดมามากขนาดนี้ แล้วคุณกลัวผมมั้ย?”

ทีนี้ พิงกี้สายหัวในทันที

เธอรู้ว่าภายนอกเควินเป็นแค่นักธุรกิจคนนึง แต่ ในที่ลับแล้ว เขากลับเป็นหัวหน้าของหน่วยสืบลับและ นำพาทีมหน่วยสืบลับสู้รบมาไม่รู้กี่ครั้ง

“ในเมื่อที่ผมพูดมาทั้งหมดนี้คุณก็เห็นด้วย แล้ว คุณยังจะกลัวอะไรอีก?”

“ฉัน…….” พิงกี้ตั้งใจคิดๆแล้ว ร่างกายที่อ่อน ช้อยสั่นไหว และพูดอย่างหดหู่ “ฉันกลัว ฉันกลัว ผี….ไม่ได้รึไง?”

เพราะยังไงซะก็ได้ลงมือฆ่าคนจริงๆ ก่อนหน้านั้น เธอก็กลัวผีและกลัวความมืดอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งทวีคูณ เพิ่มขึ้นไปอีก!
เธอกลัวจริงๆนี่!

“555……” หลังจากเควินได้ยินคำพูดของเธอ แล้ว กลับหัวเราะด้วยความรื่นรมย์ “ไม่นึกเลยว่าคุณ กลัวผีจริงๆด้วย?”

พิงกี้ “ มาแบบนี้ จู่ๆเธอรู้สึกเสียใจที่เปิดใจพูดออก

“คุณกลัวผี แต่คุณรู้มั้ยว่าผีกลัวอะไร?”

“กลัวอะไรคะ?” พิงกี้แปลกใจ

“ผีกลัวคนที่มีธาตุหยาง”

“บนตัวผมเต็มไปด้วยธาตุหยางที่เข้มแข็ง ขอแค่ ผมอยู่ข้างกายคุณ ขอแค่คุณติดธาตุหยางบนตัวผมไป ก็จะไม่มีผีตนไหนกล้ามาเข้าใกล้คุณ เข้าใจมั้ย?”

พิงกี้เอียงศีรษะคิดๆแล้ว ก็ได้พยักหน้าอย่างจริงจัง

ในฐานะที่เป็นคนกลัวผีมากๆ เธอก็เคยได้ยิน ทฤษฎีนี้มาเหมือนกัน

“คุณไม่ต้องกลัวเลยด้วยซ้ำ”
แววตาของเควินเต็มไปด้วยความอบอุ่น เขาจ้อง มองพิงกี้ที่สีหน้าที่ขาวซีดของเธอ โน้มตัวจูบไปที่ริม ฝีปากของเธอ อยากใช้วิธีนี้ทำให้เธอไม่คิดฟุ้งซ่านอีก

จูบเหมือนแมลงปอจุ่มน้ำ ไม่นานก็ไม่พึงพอใจกับ การเข้าใกล้ที่ตื้นๆแบบนี้แล้ว

อารมณ์ของพิงกี้ถูกปลุกเร้าจนอุ่นขึ้นมา เธอกำลัง จะจูบกลับ จู่ๆผู้ชายกลับก้มศีรษะลง เธอสามารถเห็น แค่ผมเงาดก าของเขา ส่วนศีรษะของเขากำลังมุดอยู่ ที่ซอกคอของเธอ คอที่ขาวเนียนของเธอมีกระแสไฟส่ง ผ่านมาเป็นพักๆ

ผู้ชายจูบและดูดซอกคอเธอครั้งแล้วครั้งเล่า คอย จูบอย่างเบาๆและมีความอดทนมาก ทำให้เธอมีความ รู้สึกเหมือนถูกทะนุถนอมอยู่ในอุ้งมือของเขา

และจั๊กจี้มาก

“เควิน….” พิงกี้อดไม่ได้ที่จะเรียกชื่อเขาเสียง เบา ในน้ำเสียงมีอารมณ์ที่ยากจะอดทน

เควินอึ้งเล็กน้อย จากนั้นก็พูดด้วยเสียงที่หนักแน่น ขึ้นมาทันที “ไม่ได้ คืนนี้ให้คุณไม่ได้ ถึงแม้จะอายุครรภ์ จะสี่เดือนแล้ว แต่ร่างกายคุณเพิ่งได้รับความเสียหาย ตอนนี้ยังไม่ได้หายดีอย่างสิ้นเชิง ยังทำไม่ได้”
น้ำเสียงที่เฉียบขาดจนไม่อาจต่อรองได้ พิงกี้ “

เธอทั้งอายทั้งโมโหจนอยากตายไปเลยชัดๆ!

“แต่ว่า ถ้าคุณอยากเอาจริงๆ ผมสามารถใช้วิธีอื่น เติมเต็มคุณได้นะ” จู่ๆเควินก็หัวเราะเสียงต่ำขึ้นมาอีก

เขาจูบเธออย่างดูดดื่มก่อน พอเธอเคลิบเคลิ้มแล้ว เลียดูดที่หน้าอกของเธอ ไล่ลงมาที่หน้าท้องของเธอ ปลายลิ้นคอยเลียอยู่ที่รอบสะดือของเธอ

สุดท้าย เขาถ่างขาของพิงกี้ออกเบาๆ ริมฝีปาก บางจูบความสวยงามที่อ่อนโยนที่สุดของเธอ

“อ๊า………” พิงกี้ร้องเบาๆทีนึง ความอุ่นนี้ทำให้ คนเขินอายมาก

“อย่า อย่าทำแบบนี้ค่ะ”

เธอยื่นมือขัดขวาง แต่ผู้ชายกลับจับมือที่เธอผลัก เอาไว้ และย้อนถามเธอ “คุณไม่อยากเอาจริงๆหรอ?”

พิงกี้เสียงแข็งมาก “ไม่อยากเอาค่ะ”

“ในเมื่อไม่อยากเอา ทำไมคุณถึงปฎิเสธอย่างไม่ใช้ใจขนาดนี้ล่ะ?” เควินยิ้มมุมปาก ยื่นนิ้วมือยาวเขี่ย ไปมา เสียงน้ำดังขึ้นเป็นพักๆ “แถมน้ำยังออกมาเยอะ ขนาดนี้ด้วย…….ไม่เหมือนคนที่ไม่อยากเอาจริงๆเลย นะ คุณว่าใช่มั้ย?”

พิงกี้ “…”

เม้มปากไม่พูดจาอีก แต่ใบหน้าของพิงกี้กลับยิ่งอยู่ ยิ่งแดง ไม่นาน สมองของเธอเหลือแต่แววตาที่แฝงด้วย รอยยิ้มที่หยอกล้อและริมฝีปากแดงของเขา