บทที่396: รักคุณ ยังมีอีกหนึ่งสาเหตุ

จู่ๆ ในขณะที่พิงกี้ยังไม่ทันได้ตอบ ทั้งเวทีก็ถูกแสง ไฟที่กระการตาสาดส่องจนสว่างไสว ด้วยจิตใต้สำนึก ทำให้พิงกี้หันไปมอง ทันใดนั้นเธอตะลึงจนอ้าปากค้าง เล็กน้อย

เวทีที่เดิมทีมีแต่ความเงียบสงบ ตอนที่สายไฟสว่าง เป็นรูปหัวใจสองดวง ส่องแสงสว่างพื้นที่เล็กๆแห่งนี้ แต่ ก็ไม่เพียงพอที่จะแยกย้ายแสงสลัวในยามค่ำคืน

นาทีนี้แสงไฟสว่างจ้า คนที่ยืนอยู่ข้างเวทีต่างก็ โผล่หน้าออกมา

น้ำหวาน ดุสิต มานพ พายุ รังสิต สายฟ้า ดนัย คุณ หญิงเพียงดาว……

ทุกคนล้วนเป็นคนสนิทของพิงกี้ สีหน้าของทุกคน ล้วนแต่นำพามาด้วยรอยยิ้มแห่งการอวยพรและมองดู เธอที่ตะลึงสุดขีด นอกจากเตชิตที่อยู่โรงพยาบาลไม่ สามารถมา นอกจากนั้นแทบจะมากันครบหมดเลย

ที่แท้พวกเขาไม่เพียงแต่ส่งข้อความ แต่ยังได้มา ร่วมทั้งกระบวนการนี้ด้วย……

พิงกี้คิดอยู่ในใจ ยังดีที่เธอไม่ได้พูดคำพูดที่น่า ตกใจอะไรออกมา การแต่งกายและเสื้อผ้าหน้าผมของ ตอนนี้ยังถือว่าไม่เลว อืม…….สภาพน่าจะถือว่าโอเค อยู่มั้ง? อีกอย่าง มีคนดูอยู่เยอะขนาดนี้ ถึงเธออยากแล้ว

ผู้ชายก็เอาหน้าเหมือนกัน……….

ในขณะที่พิงกี้ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกสับสน น้ำหวานกลับรอ ไม่ไหวแล้ว

“รีบตอบตกลงสิ!” น้ำหวานเอามือสองข้างไว้ที่ ข้างปากและตะโกนเสียงดัง ดวงตาทั้งคู่เปล่งประกาย ใบหน้ากลมดึกเหมือนแอ๊ปเปิ้ลเต็มไปด้วยการหยอก ล้อ “พิงกี้ เธอสองคนก็มีลูกด้วยกันแล้ว ถ้าเธอยังทำตัว หยิ่งอีก มันก็เฟคเกินไปแล้วมั้ง! ”

‘ตอบตกลง ตอบตกลง!”

พายุยิ่งตะโกนอย่างกวนประสาท “จูบทีนึง ไม่จูบ

ไม่ใช่คน!”

เสียงครึกครื้นดังขึ้น ท่าทางที่คุกเข่าข้างเดียวของ เควินไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่เสี้ยวเดียว ภาย ใต้แสงไฟ แหวนเพชรที่สวยหรูถูกส่องจนเกิดแสงระยิบ ระยับจนพิงกี้อดไม่ได้ที่จะน้ำตาไหลลงมา

“ตามสองหลักการที่ว่าเงียบก็แสดงว่ารับปากแล้ว ก็คือ และผู้หญิงบอก“ไม่เอา ”ก็คือ“เอา” ผมก็จะถือว่าคณรับปากแล้วนะ” เควินยื่นมือกุมมือของพิงกี้ไว้

หยิบแหวนเพชรออกมา เขาเอาแหวนเพชรที่สวย หรูค่อยๆสวมใส่เข้าไปที่นิ้วมือเรียวสวยของเธอ

พอสวมใส่เสร็จ เขาถึงค่อยๆลุกขึ้นมาจากพื้น แววตาดำเข้มดูเหมือนว่าเพราะอารมณ์กระเพื่อมได้ กลายมาเป็นความเร่าร้อน และแจ่มใสเหมือนแสงดาวที่ กระโดดโลดเต้นอย่างอยู่ในนั้นด้วย……..เขาจ้องมอง พิงกี้ไว้อย่างลึกซึ้ง และก้มหน้าอยากจูบเธอ แต่กลับถูก นิ้วมือที่ยื่นออกมาของพิงกี้แตะริมฝีปากเขาเอาไว้

“ เป็นอะไรครับ?” เขาถาม

“ฉันยังไม่ได้รับปากคุณเลย”พิงกี้ชายตามอง ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าทีนึงและถามว่า “เซอร์ไพรส์พวกนี้ คุณเตรียมมานานเท่าไหร่แล้วคะ?”

“ประมาณครึ่งเดือน”

“เอาที่เฉพาะเจาะจงหน่อย?”

“วันที่สองหลังจากที่คุณงอนผม”

“อ๋อ…..” พิงกี้แอบหัวเราะอยู่ในใจ พอนึกถึง ผู้ชายคนนี้ถือว่าคิดได้สักทีแล้ว แต่เธอยังกลับยัง สอบถามอย่างละเอียด “คณอยากใช้การขอแต่งงานมาขอคืนดีกับฉันเหรอคะ? ฉันจะบอกคุณนะ ถ้าคุณไม่ ได้อยากแต่งงานกับฉันจากใจจริง ไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ ก่อนหน้านั้นฉันก็ให้อภัยคุณแล้ว……..

เควินขมวดคิ้วเล็กน้อย ตัดสินใจเสนอความจริง อย่างนึงออกมา “คุณแต่งงานกับผมแล้ว และเราก็มี สมุดจดทะเบียนสมรสแล้วด้วย ถ้าพูดในทางกฎหมาย คุณคือภรรยาของผมตั้งนานแล้ว ไม่ควรปฏิเสธการขอ แต่งงานของผมนะ

พิงกี้ “

ผู้ชายคนนี้นี่โรแมนติกไม่เป็นจริงๆเลย!

“ฉันจะปฎิเสธ แล้วจะทำไม?” พิงกี้ยักคิ้วอย่าง หยิ่งผยองและเอาแต่ใจ

ผู้หญิงอย่างเราๆ ตอนที่ถูกผู้ชายรักใคร่เอ็นดู เอาแต่ใจและออดอ้อนหน่อยถึงจะเป็นเรื่องปกติสิ

’ เสียงทุ้มต่ำของเควินพูดออกมาตรงๆว่า “ผมรักคุณครับ”

“อย่าคิดว่าแค่นี้ก็จะสามารถกลอกฉันได้นะ”

“ผมรักคุณครับ”
“เรียบง่ายแค่นี้จริงหรอ?” เธอแกล้งทำให้เขา

ลำบากใจ

“ผมรักคุณมากๆครับ” เควินพูดย้ำอีกที

“เอาเถอะ” พิงกี้อดไม่ได้ที่จะแอบยิ้ม แต่เธอก็ยัง แสร้งทำเป็นสงบด้วยการกระแอมสองที “นอกจากรัก แล้ว ไม่มีสาเหตุอื่นแล้วเหรอคะ?”

“ผมขาดคุณไม่ได้ครับ”

“ฮ่มๆ ยังมีอีกล่ะ?”

“ยังมีอีกหนึ่งสาเหตุ ตอนนี้พูดไม่ได้……คุณ รับปากผมก่อน เดี๋ยวกลับไปผมจะบอกให้คุณฟัง

แหม!ยังเล่นลึกลับซะด้วย

พิงกี้ทนไม่ไหวที่จะเผยรอยยิ้มร่าเริงและสวยงาม ออกมา เอามือที่ยืนอยู่ตรงหน้าอกของผู้ชายออก แล้ว ยื่นไปกอดที่เอวเขาอย่างแน่น

เธอไม่ปฏิเสธจูบของเขาอีกต่อไป

เธอได้คำตอบที่อยากได้ที่สุดแล้ว
ไม่ว่ายังไง เขาหนักแน่นแต่ใจกว้าง อ่อนโยนแต่ ใจกว้างในการยอมรับความเห็นของคนอื่น……เขาเป็น ท่าเรือของเธอ และเป็นคนที่เธออยากปฎิบัติด้วยความ จริงใจที่สุด

เขย่งขาขึ้น พิงกี้เป็นฝ่ายจูบริมฝีปากของผู้ชาย ก่อน

อยู่ท่ามกลางเสียงคักคักและคำอวยพร จูบที่ เร่าร้อนและรักใคร่สุดซึ้งเหมือนน้ำผึ้งละลายอยู่ในช่อง ปาก ทำให้ค่ำคืนที่มีแสงจันทร์นี้ยิ่งดูโรแมนติกและ สวยงามมากยิ่งขึ้น

ในที่สุดเควินก็วางใจลงเสียที

ทุกอย่างราบรื่นมาก

ดีจังเลย

ดูท่าแล้วสองวันนี้เขาไม่ได้ดูคอร์สเรียนพวก จีบ สาวยังไงให้อยู่หมัด) (พูดคำหวานใส่คนที่คุณรัก) อย่างเปล่าประโยชน์ เขาพึงพอใจมาก รู้สึกตัวเองรับมือ ได้ดีเลยทีเดียว นี่มันเวอร์ชั่นออริจินอลเลยชัดๆ
บนมือสวมแหวนเพชรที่สวยงามไว้ พิงกี้นั่งอยู่บน เตียงดูแล้วดูอีก จนถึงตอนนี้เธอยังมีความรู้สึกเหมือน ยังอยู่ในความฝันอยู่เลย หวนคิดอย่างละเอียดไปครู่นึง หลังจากถูกขอแต่งงาน หลังจากจูบ ความทรงจําของ เธอก็เริ่มสับสนแล้ว เธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองกลับ มาห้องได้ยังไง

เธอจําได้เพียงว่าแสงจันทร์ แสงดาวแสงไฟล้วน แต่สวยงามมาก ในสายตาของเธอ ใบหน้าด้านข้างของ ผู้ชายราวกับว่าได้เพิ่มแสงไฟที่อบอุ่น ทำให้เขายิ่งดู หล่อขั้นเทพและทำให้คนหลงเสน่ห์

นี่ไม่ได้ฝันไปจริงๆเหรอ? นี่คงไม่ใช่กลางวัน คิดมาก แล้วกลางคืนเอามาฝันมั้ง?

เธอยื่นมือมาหยิกตัวเองทีนึง……….

โอ๊ย เจ็บ!

ไม่ได้ฝัน นี่เป็นความจริง

แหวนวงนี้ไม่รู้เตรียมมานานเท่าไหร่แล้ว แต่พิงกี้รู้ ว่านี่น่าจะเป็นแหวนที่สั่งทำขึ้นมาพิเศษโดยเฉพาะ ไม่ พูดถึงดีไซน์ที่เรียบง่ายแต่ดูดีของแหวน แค่พูดถึงเพชร สีชมพูใสที่น้ำงามและไร้ตำหนิ นี่ต้องราคาไม่เบาแน่ๆ เลย เพชรน้ำงามขนาดนี้ไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆ
ที่จริงเธอไม่ได้มีข้อเรียกร้องกับวัตถุภายนอกมาก เท่าไหร่ แต่ภายใต้แสงไฟดูแหวนเพชรที่อยู่ในมือแล้ว เธอก็รู้สึกมีความอบอุ่นห้อมล้อมตัวเธอไว้

อยากหัวเราะมาก

“คุณชอบแหวนวงนี้ขนาดนี้เลยเหรอ?”

จู่ๆ เสียงทุ้มต่ำเสนาะหูได้ขัดจังหวะความคิดของ พิงกี้ เธอหันไปมองเควินที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ และเช็ดผมที่เปียกชุ่มอยู่ แววตาของเขาก็มีความ รื่นรมย์ที่ทุกอย่างยืนหยัดมั่นคงแล้วด้วยเช่นกัน

พิงกี้ไม่ได้หยิ่งผยอง เธอพยักหน้าพร้อมกัดริมฝี และยิ้มด้วยความเก้อเขิน “ใช่ค่ะ ฉันชอบมากเลย”

“งั้นก็ดีแล้ว” เควินเดินมาและพูดอย่างส่งซิก “ งั้น คืนนี้เราพักผ่อนเช้าๆหน่อยนะ?”