บทที่392: ความคิดเล็กๆของผู้หญิง

กลับหรือไม่กลับ นี่เป็นปัญหานึง

พิงกี้ยืนอยู่หน้าประตูโรงพยาบาลที่มีผู้คนเดิน พลุกพล่านไปมา หลังจากคิดปัญหานี้อย่างจริงจัง จู่ๆ ในใจมีความรู้สึกเย็นวูบโผล่ขึ้นมา ความเศร้านี้ไม่ได้มี ความเกี่ยวข้องกับเรื่องในตอนนี้เลย

ถ้าเธอเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายกับเค วิน เธอยังจะมีความสับสนยุ่งเหยิงแบบนี้อีกไหม?

ไม่ ไม่สับสนยุ่งเหยิงแบบนี้แน่นอน

ถ้าเป็นแบบนั้นตอนนี้เธอก็จะไม่ต้องมาคิด พิจารณาปัญหาที่ว่าจะกลับL.K.Crystal วิลล่าหรือไม่ ด้วยซ้ำ เพราะเธอจะไม่เห็นว่าตัวเองเป็นคนนอก เธอจะ กลับไปอย่างมั่นใจโดยที่ไม่ต้องคิดเลย………..ที่นั่นเป็น บ้านของเธอ ทําไมเธอจะกลับไม่ได้?

แต่ตอนนี้ เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะเห็นตัวเองเป็น คนนอก รู้สึกอยู่เสมอว่าถ้าหากความสัมพันธ์ของเธอ กับเควินแตกหัก เธอก็อาจจะเข้าL.K.Crystal วิลล่าไม่ ได้อีกเหมือนครั้งก่อน

เธอตากฝนยืนรอเขาอยู่ที่นอกวิลล่า

แต่เขากลับทําเป็นมองไม่เห็นเธอ
ในใจเกิดอารมณ์แบบนี้ขึ้นมา พิงกี้ย่อมไม่มีทาง กลับไปอยู่แล้ว

อยู่กับเควิน เควินเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของ เธอทั้งหมด ป้ามะลิกับรังสิตจะช่วยเธอจัดเตรียมไว้ทุก อย่าง ไม่ต้องให้เธอออกเงินอะไรเลย เพราะฉะนั้นเงิน ในบัญชีของเธอแทบจะไม่ได้แตะต้องเลย

ตอนนี้ เงินที่ก่อนหน้านั้นรับงานออกแบบมาทำยังมี เหลืออยู่หลายแสนบาท สามารถทำให้เธอมีความมั่นใจ หน่อย

สุดท้ายพิงกี้ได้เข้าร้านกาแฟร้านนึงแล้วทาน ของว่างหน่อย จากนั้นก็ได้จองโรงแรมที่อยู่ระแวก โรงพยาบาลโดยตรง กะว่าจะนอนพักที่นี่สักสี่ห้าคืน ก่อน ถ้าคิดถึงน้องแอ๊ปเปิ้ลจริงๆ เธอก็เอาดูรูปของน้อง แอ๊ปเปิ้ลออกมาดู

ยังไงซะป้ามะลิก็ต้องดูแลน้องแอ๊ปเปิ้ลเป็นอย่างดี แน่นอนอยู่แล้ว เธอไม่ต้องเป็นห่วง

พอพิงกี้หายตัวไปปุ๊บ พายุก็ร้อนรนใจขึ้นมาทันที

เรื่องข้างกายของเควินมีรังสิตมารับหน้าที่แทนไป แล้ว เขาจะเข้าไปแทรกในเวลานี้มันก็ไม่ดี ส่วนข้างกายของพิงกี้ก็ไม่มีคนคอยติดตามตอยู่ เควินจึงได้ให้เขา คอยติดตามพิงกี้

ครั้งนี้เตชิตเข้ารับการผ่าตัดที่โรงพยาบาล เควิน ก็ได้เพิ่มภารกิจใหม่ให้เขาหนึ่งภารกิจ นั่นก็คือพาทีม ของหน่วยสืบลับคุ้มครองความปลอดภัยของเตชิต อย่า ให้องค์กรSCฉวยโอกาศลงไม้ลงมือกับเตชิตได้อย่าง เด็ดขาด

องค์กรSCไม่ใช่คนดีอะไร ตอนนี้คนที่พวกเขา อยากฆ่าที่สุดนอกจากเควินแล้ว รองลงมาก็คือเตชิต

สองคนนี้เป็นที่จับตามองของฝ่ายตรงข้ามมาก

ถ้าหากถูกองค์กรSCเล่นตุกติกใส่ เมืองZกับหน่วย สืบลับขายหน้ายังเป็นเรื่องเล็ก ถ้าฝั่งของเตชิตทน ทรมานไม่ไหว อาจจะตายสถานเดียว

คำสั่งของเควิน พายุย่อมให้ความสำคัญอยู่แล้ว

เพียงแต่ เขาเพิ่งจะไปจัดเรื่องการป้องกันไปรอบ นึง ไปมอบหมายหน้าที่ให้สมาชิกแต่ละคนของหน่วย สืบลับเสร็จ พอเขากลับมาพิงกี้ก็หายไปแล้ว!

ไม่เห็นแม้แต่เงา!

ถามผู้คนที่อยู่ระแวกนี้ไปรอบนึง ไม่มีใครรู้ว่าพิงกี้ไปไหน พายุจึงได้แต่โทรหาพิงกี้ด้วยสีหน้าขมขื่น ดู ซิว่าจะสามารถถามจากปากของพิงกี้ได้ไหมว่าเธอไป ไหน?……..

ที่จริง เขาก็ไม่ได้คาดหวังอะไร เพราะยังไงซะก่อน หน้านั้นที่เควินกับพิงกี้โต้เถียงกัน เขาก็ได้ยินแว่วๆอยู่

ผู้หญิงต่างก็ชอบโกรธชอบงอนอยู่แล้ว เขาเข้าใจ

ดี!

พิงกี้กำลังโมโหอยู่ในโรงแรม คิดๆแล้วรู้สึกทรมาน แต่พอมาคิดอย่างละเอียดก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังโกรธ อะไรอยู่ เพราะสาเหตุต่างๆนาๆไม่เจอ นี่ยิ่งทำให้เธอ โกรธเข้าไปใหญ่อีก

โกรธคนอื่นและโกรธตัวเองด้วย

มีสายเรียกเข้าจากพายุปุ๊บ พิงกี้คิดๆแล้วสุดท้าย ก็ได้รับสาย “นายหาฉันมีธุระอะไร?”

“คุณผู้หญิงอยู่ไหนครับ?”

น้ำเสียงของพิงกี้เยือกเย็นลงหลายองศา “ไม่ต้อง มาเรียกฉันว่าคุณผู้หญิง ตอนนี้ทะเบียนบ้านของฉันยัง เป็นโสดอยู่ และไม่เคยมีคนมาขอแต่งงาน ยิ่งไม่เคยได้ จัดงานแต่งด้วย นายเรียกฉันแบบนี้ ฉันรับไม่ไหวจริงๆ
พายุอึ้ง ยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกเรื่องมันไปกันใหญ่ แล้ว “แต่ว่า ก่อนหน้านั้นก็เรียกแบบนี้มาโดยตลอด ไม่ใช่เหรอครับ?”

“เหอะๆ……” พิงกี้ย้อนประชดประชัน “เมื่อก่อน ผู้ชายยังมีเมียสา สี่คนได้เลย ตอนนี้ก็ไม่ใช่สามารถมี ได้คนเดียวหรอ? หรือว่าที่เมื่อก่อนนายเรียกก็คือถูก แล้วงั้นหรอ? ไม่พูดไปไกลก็ได้ ตอนนายเด็กนายยังฉี่ ราดกางเกงเลย ตอนนี้ทำไมไม่ฉี่ราดกางเกงต่อล่ะ?”

พายุใกล้จะร้องไห้อยู่แล้ว

“งั้น……งั้นตอนนี้คุณผู้หญิงอยู่ไหนครับ ผม เตรียมรถเสร็จแล้วครับ ผมจะขับมารับคุณผู้หญิงกลับ บ้านเดี๋ยวนี้เลย คุณผู้หญิงว่าโอเคมั้ยครับ? ”

“ไม่กลับ!” พิงกี้ได้วางสายโดยตรงไปเลย

-ในใจยิ่งรู้สึกโกรธเข้าไปใหญ่

พิงกี้พักที่โรงแรมติดต่อกันมาสี่หน้าวันแล้ว

ช่วงบ่ายเธอจะไปเยี่ยมเตชิตที่โรงพยาบาล คุยกับ เขาผ่านผนังกระจกที่กั้นไว้ของห้องปลอดเชื้อ ใช้ภาษา มือพดคยกับเขา นี่ก็ถือว่าอยู่เป็นเพื่อนเขาแล้ว
กลางคืนเธอก็นอนพักที่โรงแรม ตัวเองได้ซื้อ เสื้อผ้าที่เอาไว้คอยเปลี่ยนสี่ห้าชุด อยากทานอะไรก็ สั่งเดลิเวอรี่ มีปัญหาอะไรก็เรียกพนักงานของโรงแรม ถือว่าใช้ชีวิตอย่างสบายๆชิวๆอยู่

แต่แค่รู้สึกคิดถึงน้องแอ๊ปเปิ้ลมากเป็นพิเศษ

เพราะยังไงซะน้องแอ๊ปเปิ้ลเป็นลูกแท้ๆของเธอ ยัง ไงก็มีความแตกต่างกับผู้ชายคนนั้นอยู่……

เรื่องที่คิดถึงลูกชายเรื่องนี้ทนไม่ได้ พิงกี้ได้นัด เวลากับป้ามะลิไว้ อาศัยช่วงกลางวันตอนที่เควินอยู่ ด้านนอกกลับไปหาน้องแอ๊ปเปิ้ล

แต่ว่าเธอตั้งใจหลบหน้าเขา จึงได้นัดเวลากับป้า มะลิอย่างกระทันหัน หลังจากไปที่L.K.Crystal วิลล่า ก็ไม่ได้อยู่นาน เล่นกับน้องแอ๊ปเปิ้ลแค่หนึ่งชั่วโมงก็จาก ไปอย่างระมัดระวังแล้ว สีหน้าเหมือนไม่อยากถูกคนจับ ได้

เธอชิ่งได้ไวมาก เควินที่ประชุมถึงกลางคันกลับ มาจับคน พอกลับมาถึงก็ไม่เห็นพิงกี้แล้ว เขาก็เป็นไป ไม่ได้ที่จะใส่อารมณ์ให้ป้ามะลิ ได้แต่เดินเข้าห้องอ่าน หนังสือด้วยสีหน้าบูดบึ้ง โมโหใส่เอกสารที่วางอยู่บน โต๊ะ

พอเป็นแบบนี้ พิงกี้ตั้งใจหลบหน้า ถึงเควินมีใจอยากทำเป็น “ เจอกันโดยบังเอิญ” แต่พิงกี้หลบได้เร็ว เขาเร่งความเร็วแค่ไหนก็ตามเธอไม่ทัน ความสัมพันธ์ ของทั้งคู่จึงได้แข็งทื่อแบบนี้ไว้

บรรยากาศที่แปลกประหลาดของเธอและเขา ทำให้พายุกับป้ามะลิที่เห็นแล้วเหงื่อท่วมหัวกันเลยที เดียว

เกลี้ยกล่อมก็ไม่รู้จะเกลี้ยก่อมยังไง อยากช่วย ทั้งคู่คลี่คลายความขัดแย้ง แต่แม้แต่รายละเอียดของ ความขัดแย้งคืออะไรก็ยังไม่รู้เลย พวกเขาไม่รู้จะแก้ไข ยังไงถึงจะดี

ทั้งคู่ได้ทำสงครามเย็นมาครึ่งเดือนอย่างไม่รู้ตัว

แล้ว

จนมาถึงการผ่าตัดครั้งที่สองของเตชิต ทีนี้พิงกี้ หลบยังไงก็หลบไม่พ้นแล้ว ในที่สุดเควินก็จับเธอได้สัก

พอเตชิตถูกเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัด พิงกี้นั่งเล่น มือถืออยู่บนเก้าอี้ยาวที่หน้าห้องผ่าตัด สายตาของเค วินหล่นอยู่ที่บนตัวเธอตลอด จ้องมองด้วยแววตาลุ่มลึก แถมยังแฝงด้วยความกล้ำกลืนเล็กน้อย ทำให้เธออยาก ละเลยก็ละเลยไม่ได้

แต่ว่า เธอก็ไม่อยากสนใจเขา จึงได้เอามือถือใส่เข้าไปในกระเป๋า แล้วลุกขึ้นเตรียมไปหลบที่ห้องน้ำ

ที่ห้องน้ำหญิงน่าจะมีความสงบอยู่มั้ง?