บทที่388: สองโปรแกรม

คนอย่างดนัยทั้งเข้มงวดและจริงจัง เหมือน เครื่องจักรชาญฉลาดที่ไม่มีอารมณ์ทั้งเจ็ดและกิเลส ทั้งหก ในสายตาและในใจมีแต่งานวิจัยของเขา จนไม่ สามารถแค อย่างอื่นอีกแล้ว

แม้แต่อารมณ์ทั้งเจ็ดกับกิเลสทั้งหกก็ไม่มีแล้ว เขา ก็ยิ่งขี้เกียจที่จะกังวลเรื่องหลักทำนองครองธรรมแล้ว

ถ้าไม่ใช่รู้ว่านิสัยของเควินหัวแข็งกว่าเขา เขากลัว ว่าเควินพูดจะพูดจายาก แล้วทำให้งานวิจัยของเขาช้า ลว ถึงจะถูกคนขับรถเตือน เขาก็ขี้เกียจที่จะโทรแจ้งเค วินล่วงหน้าก่อน

เรื่องที่เกรงใจกันไปเกรงใจกันมาแบบนี้ อยู่ใน ความคิดของเขาเป็นการเสียเวลาชัดๆ

นอกจากนี้แล้ว เขาก็ไม่กังวลอะไรทั้งนั้นแล้ว

เขาไม่แคร่เลยด้วยซ้ำที่จะเผยนิสัยเป็นคนบ้างาน วิจัยของตัวเองออกมา พอลงจากรถก็ได้พุ่งเข้าไปใน วิลล่าอย่างเร่งรีบ ก้าวขึ้นไปที่บันไดอย่างไว พริบตา เดียวก็ผลักประตูเข้ามาในห้องอ่านหนังสือของเควิน แล้ว

ประตูฟาดใส่ที่ผนังส่งเสียงดังสนั่นออกมา เควิน ขมวดคิ้วมองดนัยที่สวมใส่ชุดกราวน์ บนตัวยังมีกลิ่นไอ ของฟอร์มาลีนกระจายอยู่ แววตามีความรู้สึกค่อนข้างจนปัญญา “นายเบาหน่อยไม่ได้หรือไง?”

“นายไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย อย่ามาทำเป็นสำออย หน่อยเลยจะได้มั้ย?”

เควินหรี่ตาขึ้นมาอย่างแฝงด้วยความอันตราย

“เอาล่ะๆ อย่าใช้สายตาที่น่ากลัวของนายจ้อง มองฉันอีกเลย ฉันกลัวจะแย่อยู่แล้ว” ดนัยยักคิ้ว เอา เอกสารที่อยู่ในมือยื่นให้เควินด้วยความคาดหวัง “นาย ลองดูนี่สิ”

“นี่คืออะไร?”

“งานที่หลายวันนี้ฉันวิจัยออกมา ทั้งสองโปรแกรม นี้เป็นวิธีที่สามารถใช้มารักษาเตชิตได้ ”

มือที่รับเอกสารมาของเควินหยุดไปครู่นึง จากนั้น ก็ได้เปิดอ่านเอกสารขึ้นมา

ด้านในเขียนเนื้อหาไว้อย่างละเอียดไม่ว่าจะเรื่อง เล็กหรือเรื่องใหญ่ ทั้งสองโปรแกรมนี้สามารถนำมาใช้ รักษาได้ นี่ก็คือนิสัยของดนัยที่ทำอะไรแล้วก็ต้องทำให้ ดีที่สุด

วิธีรักษาสองโปรแกรมนี้ หนึ่งคือเปลี่ยนถ่ายเลือด ครั้งใหญ่ ส่วนอีกวิธีคือพิษต้านพิษ
เพราะเชื้อไวรัสที่เตชิตถูกMurrayฉีดเข้าที่ ร่างกายเกิดปฏิกิริยาของการไหลเวียนของเลือด ผล เสียที่ใหญ่ที่สุดก็กระทบการแข็งตัวของเลือด ถ้า เปลี่ยนถ่ายเลือดทั่วร่างกายไปรอบนึง ไม่แน่ก็อาจจะ สามารถถอนรากถอนโคนอันตรายแบบนี้ได้

ถึงจะถอนรากถอนโคนไม่ได้ ก็จะสามารถลด ระดับผลกระทบลงมาถึงขั้นที่สามารถยอมรับได้และไม่ เกิดอันตรายกับร่างกาย

ส่วนวิธีรักษาแบบพิษต้านพิษ ดนัยจะเอาไว้เป็น ทางเลือกสุดท้าย เพราะถึงแม้เขาวิจัยวิธีรักษานี้ออกมา ผ่านการทดสอบกับสิ่งมีชีวิต แต่การรักษาในขั้นต่อไป ก็ยุ่งยากมากเป็นพิเศษ

ณ ตอนนี้เชื้อไวรัสชนิดนึงที่เขาพบสามารถถ่วง ดุลเชื้อไวรัสที่อยู่ในร่างกายของเตชิต แต่จะควบคุม ปริมาณยังไง นี่ก็เป็นปัญหายากอีกปัญหานึง

ถ้าเกิดปริมาณควบคุมได้ไม่พอดี งั้นผลลัพธ์ที่รอ เตชิตก็คือเชื้อไวรัสเก่าขจัดออกไปแล้ว เชื้อไวรัสใหม่ก็ มาผลกระทบกับชีวิตของเขาอีก

ที่ยิ่งน่ากลัวกว่าคือ ไม่มีใครรู้ถ้าเชื้อไวรัสสองตัวนี้ มาเจอกันจะเกิดปฏิกิริยาอะไรกับร่างกาย…..เพราะยัง ไงซะ สิ่งมีชีวิตที่ก่อนหน้านั้นดนัยได้วิจัยคือล้วนแต่เป็น หนและกระต่าย ไม่ได้ทดลองกับร่างกายคนโดยตรง
“นายคิดว่าเป็นไงบ้าง?

พอเควินหุบเอกสารปุ๊บ ดนัยก็รีบถามขึ้นมา

“ฉันพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ เรื่องแบบนี้มัน เกี่ยวข้องกับความเป็นความตาย ฉันคิดว่าให้เตชิตมา ตัดสินใจเองจะดีกว่า “เควินพูดอย่างบางเบา แต่ยังคง ใจเย็นและมีสติอยู่ “ชีวิตของเขา เป็นของเขาเอง”

ถ้าเตชิตสามารถรับผิดชอบตัวเองได้ งั้นก็ต้องรับ ผิดชอบตัวเองๆ

ดูเหมือนว่าเควินจะเอาสิทธิ์การตัดสินใจมอบให้ กับเตชิต ที่จริงความหมายอีกด้านนึงคือเขาไม่ยอมมา แบกรับความรับผิดชอบนี้ การตัดสินใจของเตชิต ต้อง รับผิดชอบกับผลที่ตามมาทีหลังเอง

“ทำไมความเฉียบขาดแค่อันน้อยนิดนี้ นายก็ยัง ไม่มีเลย?” ดนัยรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

เควินย้อนถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ถ้านาย ตัดสินใจเองได้ แล้วมาหาฉันทำไม?”

ดนัย “

เขาก็ไม่อยากมาหาเขาหรอก!
ใครไม่รู้บ้างว่าท่านประธานคนนี้พูดยากพูดเย็น ที่สุดเลย?

แต่ว่า เขาไม่หาไม่ได้นี่!

ถึงแม้หลังจากเขาผ่านการทดลองและคิด ไตร่ตรองมาทุกอย่างและคิดค้นสองโปรแกรมออกมา แต่ที่จริงที่เขาอยากลองที่สุดคือวิธีที่สอง——พิษต้าน พิษ

โปรแกรมนี้รุนแรงมาก แต่ถ้าควบคุมได้พอเหมาะ ล่ะก็ ผลการรักษาน่าจะดีกว่าวิธีแรก!

ต้องรู้ไว้นะ เลือดในร่างกายของคนกระจายอยู่ กว้างขวางมาก ถึงจะเปลี่ยนถ่ายเลือดครั้งใหญ่ก็ยังคง มีเลือดเก่าหลงเหลืออยู่ในร่างกาย นี่ไม่มีทางหมดสิ้น หรอก

พอเป็นแบบนี้ปุ๊บ ถ้าเกิดหลังจากเปลี่ยนถ่าย เลือดแล้วทําให้เลือดใหม่ติดเชื้อ หรือว่าติดเชื้อระหว่าง เปลี่ยนถ่ายเลือดโดยตรง งั้นผลที่ได้จากโปรแกรม รักษานี้ก็คงได้ไม่นานเท่าไหร่หรอก

เปลี่ยนถ่ายไปครั้งนึง สองครั้ง หรือว่าต่อไปยังจะ ต้องพึ่งพาวิธีนี้ไปตลอดชีวิตรึไง?

ดนัยรู้สึกถ้าเป็นแบบนี้ล่ะก็ งั้นการรักษาของเขาก็ถือว่าสำเร็จแล้ว และถือว่าพ่ายแพ้แล้วด้วย

เขาไม่เคยทำการผ่าตัดที่ไม่สมบูรณ์แบบขนาด นี้มาก่อน ไม่อยากให้การผ่าตัดนี้มากลายเป็นจุดด่าง พร้อยของอาชีพเขา

“มาๆๆ เรามาคุยกันต่อ…….”

ดนัยยังเจ็บใจอยู่ เขาได้ลากเก้าอี้มานั่งลง ตัดสิน ใจจะพูดคุยสองโปรแกรมนี้กับเควินดีๆ เควินให้เขาไป คุยกับเตชิตโดยตรง งั้นเขาก็ไม่ไปจากที่นี่แล้ว

ดนัยคือดูแม่นแล้ว ตอนนี้เตชิตพักอยู่ที่วิลล่าNo.1 คนที่กินของคนอื่นปากก็จะอ่อนลง จะยอมทําตามอีก ฝ่ายโดยที่ไม่รู้ตัว เควินให้เขาเลือกโปรแกรมรักษาวิธี ไหน เขาก็จะไม่เถียงสักคำเลย

ยิ่งไปกว่านั้น ถึงเควินใช้ไม่ได้ผล ขอแค่พิงกี้ไปพูด กับเตชิตคำเดียว งั้นจะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน!

อย่าคิดว่าเขาไม่รู้นะว่าเตชิตมีใจให้พิงกี้มานาน แล้ว แถมยังรักหัวปักหัวป๋าด้วย พิงกี้เรียกเขาไปตาย เขาก็จะไม่กระพริบตาแม้แต่ทีเดียว ยิ่งอย่าบอกแค่เรื่อง เล็กน้อยอย่างการเลือกโปรแกรมการรักษาเลย
“ก๊อกๆๆ”

ในขณะที่ดนัยพูดคุยกับเควินอยู่ พิงกี้ก็ได้มาเคาะ ประตูห้องของเตชิต

น้อยมากที่เธอจะมาหาเตชิต

ถึงทั้งสองอยู่ใต้ชายคาเดียวกันจะสะดวกมาก ถ้า อยากเจอหน้าก็สามารถเจอได้ทุกวัน แต่เพราะเหตุนี้ เธอยิ่งรู้สึกตัวเองต้องหลีกเลี่ยง จะได้เลี่ยงไม่ให้ท่าน ประธานใหญ่ของเธอเกิดการหึงหวงอีก

ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่ดนัยเอาโปรแกรมการรักษามา พิงกี้ ก็ไม่มาหาเตชิตถึงที่หรอก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น เตชิตที่อยู่ด้านใน ในได้อึ้งก่อน จากนั้นก็ฉีกรอยยิ้มที่ขมขื่นออกมา “เชิญครับ”

ไม่ว่ายังไง คนที่มาคงไม่ใช่คนที่เขาอยากเจอ แน่นอน

ก็เพราะมีความคิดแบบนี้อยู่ในใจ นาทีที่พิงกี้เปิด ประตูห้องเดินเข้ามา เตชิตเงยหน้ามองไปอย่างตามใจ ติด พริบตาเดียวกลับอึ้งค้างไว้ “คุณ…..ทําไมจู่ๆคุณ ถึงมาได้?”

พิงกี้เม้มปาก รู้สึกไม่สบายใจและเกรงใจเล็กน้อย“มาเยี่ยมคุณไม่ได้รึไงคะ?”

“ได้อยู่แล้ว ผมแทบอยากจะมีเพื่อนคุยทุกวัน เลย” เตชิตดึงสติกลับมาได้และรีบเผยรอยยิ้มออกมา ราวกับว่าแบบนี้พิงกี้ก็จะไม่หลีกเลี่ยงเพราะความเก้อ เขินทำอะไรไม่ถูกของเขา และจะได้อยู่ที่นี่นานๆหน่อย