บทที่380 ห้ามติดต่อกับน้าหวาน

เรื่องที่พามาลาตีไปเยี่ยมลิสา พิงกี้ไม่ได้บอกกับเค

วิน

หนึ่งคือคิดว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร ไม่ต้องไป รบกวนเควินที่กำลังยุ่งเรื่องงานอยู่กับลูกน้อง สองคือ เธอมีความคิดเล็กน้อยของตัวเอง อยากจะดูมาลาตี ทะเลาะเบาะแว้งกับลิสา แต่ความคิดเล็กๆนี้มักรู้สึกอาย ที่จะให้เควินสังเกตเห็น

แต่เธอก็ไม่แปลกใจเลยที่พายุจะเอาเรื่องนี้ไปบอ กกับเควิน เพราะยังไง พายุก็เป็นแฟนคลับตัวโยงที่ชื่อ สัตย์ของเควิน ถึงพายุจะไม่พูด ตอนที่เธอออกจากบ้าน เควินก็ต้องรู้อยู่แล้ว

เพียงแต่พิงกี้ก็ไม่เคยคิดว่า เรื่องเล็กๆนี้จะทำให้เค

วินมาถามด้วยตัวเอง

ช่วงนี้ประธานใหญ่อย่างเควินยุ่งจะตาย วันนึงต้อง จัดการเรื่องมากมาย…

นี่มันไม่ปกติเลยนะ!

“ใช่ค่ะ” ตอบคำถามของเควินแล้ว พิงกี้คิดๆแล้ว ก็ได้ถามอีกว่า “ฉันพามาลาตีไปเยี่ยมลิสาไม่ค่อย เหมาะสมหรือเปล่าคะ? หรือว่า คุณกลัวว่าเธอสองคน อยู่ด้วยกันแล้วจะรวมหัวคิดเรื่องไม่ดีอะไรขึ้นมา หรือว่า อยากจะดักฟังว่าพวกเธอพูดคุยอะไรกันประมาณนั้นคะ?”

“ไม่ใช่” เสียงที่เย็นชื่นของเควินดังขึ้น “ผมก็ แค่ถามดูเฉยๆ คุณพาคนไปเยี่ยมลิสาไม่มีปัญหาอะไร หรอก ไม่แน่อาจจะยังสามารถรวบรวมข้อมูลใหม่ๆที่ ก่อนหน้านี้ไม่ทันสังเกตได้ด้วยซ้ำ”

“งั้นทำไมจู่ๆถึงได้ถามเรื่องนี้กับฉันล่ะคะ?”

“ฮ่มๆ…….” น้ำเสียงของเควินไม่ค่อยเป็น ธรรมชาติ “จริงๆแล้วยังมีอีกเรื่องนึงอยากจะบอกคุณ

“เรื่องอะไรคะ?”

พริบตาเดียวน้ำเสียงของเควินได้กลับมาสงบเป็น ปกติ เสียงของเควินที่อยู่ในสายได้จริงจังขึ้นมา “ผม หวังว่าช่วงนี้คุณอย่าเป็นฝ่ายติดต่อน้ำหวานอีก อีก อย่างนึง ถ้าหากน้ำหวานติดต่อคุณ คุณต้องบอกผมใน ทันที ผมต้องดักฟังการพูดคุยของพวกคุณ

พิงกี้จับมือถือไว้แน่นๆ “เพราะอะไรคะ?”

เธอเพิ่งสังเกตถึงความผิดปกติของน้ำหวาน เควิน ก็โทรมาบอกเธอว่าอย่าติดต่อกับน้ำหวาน เธอไม่เชื่อ หรอกว่าเรื่องนี้จะไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรเลยแม้แต่ น้อย
“คุณอยากรู้จริงๆหรือ?” น้ำเสียงของเควินค่อน ข้างซับซ้อน

“อยากรู้ซิคะ!” พิงกี้ตอบอย่างแน่ใจ “น้ำหวาน เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ถึงแม้……..ถึงแม้ ไม่สนแล้ว ฉันไม่อยากไปสนใจอะไรทั้งสิ้น แต่ฉันเชื่อว่าน้ำหวาน เป็นผู้บริสุทธิ์แน่นอน!”

คำพูดเหล่านี้ พิงกี้พูดออกมาด้วยความเอาแต่ใจ และไร้เหตุผล

ถ้าหากปกติ ในฐานะที่เป็นผู้ชายคนนึง สำหรับผู้ หญิงที่ตัวเองรักและหวงที่สุด เควินสามารถกล่อมได้ก็ กล่อม สามารถยอมได้ก็ยอม แต่ครั้งนี้เขากลับไม่เป็น เช่นนั้น

พิงกี้เชื่อใจน้ำหวานมาก แต่แล้วเควินกลับไม่ได้ ชะล่าใจเพราะแบบนี้ เพราะว่า…….

“พิงกี้ ผมหวังคุณจะมีสติหน่อย หากคุณไม่ สามารถใช้สติและเหตุผลล่ะก็ คุณไม่เพียงแต่จะทำให้ ตัวเองมีปัญหา แต่ก็จะเป็นอุปสรรคในการที่เราจะ แยกแยะตัดสินใจฝ่ายน้ำหวานได้ ถ้าหากเป็นเพราะ คุณเลยทำให้น้ำหวานถูกเข้าใจผิด นั่นก็คงไม่ใช่สิ่งที่ คุณอยากเห็นใช่มั้ย?” ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เควิน ทำได้เพียงพูดด้วยเหตุเท่านั้น
เสียงของพิงกี้สะอึกสะอื้น เหมือนถูกเข็มทิ่มแทง ไปทั่วหัวใจรอบนึง

มือที่ขาวเนียนจับคอเสื้อไว้ แล้วถามว่า “ตอนนี้ สถานการณ์ของเธอเป็นยังไงบ้างคะ?”

“พวกเราตรวจพบว่าตระกูลภักดีวัฒนากุลมีความ เกี่ยวข้องกับองค์กรSC บริษัทที่มานพก่อตั้งขึ้นใน อเมริกาก็มีปัญหาเช่นเดียวกัน ในบริษัทมีการควบคุม ขององค์กรSC อย่างลางๆ แต่สำหรับน้ำหวาน ตอนนี้ พวกเรายังไม่พบความเคลื่อนไหวที่ผิดปกติอะไร แต่น้ำ หวานกับดุสิตใกล้ชิดกันมาก พวกเขาเป็นแฟนกัน กับ มานพก็เป็นพี่น้องกัน มีความเป็นไปได้สูงมากที่เธอจะ เป็นผู้สวมรู้ร่วมคิดด้วย……….

“อืม…………

“พิงกี้?” รู้สึกถึงอารมณ์ของพิงกี้ค่อนข้างผิดปกติ เควินถามด้วยเสียงต่ำ “เรื่องนี้กระทบจิตใจคุณหนัก มาก ผมให้นายพายุส่งคุณกลับบ้านก่อนนะ?”

ถึงแม้อยู่ในโลกนี้มักจะชินกับสไตล์ที่สงบและ จริงจัง แต่ความเป็นห่วงก็ได้โผล่ออกมาจากน้ำเสียงที่ เยือกเย็นของเควิน

“ไม่ต้องค่ะ” พิงกี้ผ่อนคลายอารมณ์ครู่นึง “ฉัน

ไม่เป็นไรค่ะ”
“ไม่เป็นไรจริงหรือ?

“ค่ะ”

“กลางคืนผมจะรอคุณกลับมาทานข้าวนะ”

“ค่ะ” พิงกี้ยกมุมปาก “ฉันออกไปไม่นานหรอกค่ะ ตอนเย็นก็น่าจะกลับมาแล้วค่ะ”

“โอเค งั้นก็ได้”

หลังจากวางสาย พิงกี้ทำเป็นมองไม่เห็นสายตาที่ มองมาเป็นพักๆของพายุ เธอมองไปที่นอกกระจกรถ

เวลานี้ก็เดือนเมษาย่างเข้าเดือนพฤษภาแล้ว

ต้นไม้กำลังเติบโตในฤดูที่อบอุ่นนี้ สายลมพัดผ่าน ข้างถนนมีเสียงและกลิ่นหอมของหญ้าที่ทำให้คนรู้สึก ชื่นใจ

เพียงแต่ อารมณ์ของพิงกี้กลับรู้สึกอารมณ์ผ่อน คลายไม่ลงสักที

เธอไม่อาจเชื่อเลยด้วยซ้ำว่าน้ำหวานจะไป เกี่ยวข้องกับองค์กรS……………..
เป็นจะไปได้ยังไง?!

คนที่ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอย่างน้ำหวานจะสามารถ รับมือกับเรื่องที่ซับซ้อนแบบนี้ได้ยังไง? คนที่อ่อนโยน และจิตใจเมตตาอย่างมานพ เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะเป็น มือสังหารที่สามารถลงดับกับผู้บริสุทธิ์ได้?

เป็นไปไม่ได้

นี่มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน!

ในใจของพิงกี้รู้สึกมีความวู่วาม ที่อยากจะโทรถาม น้ำหวานให้ชัดเจน แต่พอนึกถึงคำพูดของเควินแล้ว เธอ ก็ได้สะกดอารมณ์นั้นไว้อย่างโหด

ในขณะนี้เอง พายุที่ขับรถอยู่ด้านหน้าสังเกตถึง ความวู่วามของเธอ และได้เปิดปากพูดอย่างระมัดระวัง “คุณผู้หญิงครับ ผมคิดว่าคุณอย่าติดต่อกับน้ำหวาน เลยจะดีกว่าครับ”

ตอนนี้พิงกี้กำลังอารมณ์เสียอยู่ เดิมทีเธอก็ไม่ใช่ คนที่นิสัยอ่อนโยนอะไรอยู่แล้ว พอพายุเปิดปากพูด อย่างนี้ ก็ได้ชนเข้าที่จุดโมโหของเธอพอดีเลย

เธอขมวดคิ้วและย้อนถามอย่างประชดประชัน “ทำไม เมื่อกี้นายไม่ใช่ยังถามฉันว่าสถานการณ์ของ น้ำหวานเป็นยังไงอยู่เลยหรือ ตอนนี้ก็อยากตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอแล้วหรือ?”

“ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่……” พายุเกาหัว มีความรู้สึกที่ อธิบายไม่ถูก “ผมก็แค่พูดไปงั้นๆแหละครับ?”

“พูดไปงั้นๆ?”

“เอ่อ…..” พายยกมือขึ้นมาข้างนึงและยอมจำนน “เอาเถอะ คุณผู้หญิงครับ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบ นั้นจริงๆครับ ผมก็เชื่อว่าน้ำหวานไม่มีความเกี่ยวข้อง กับองค์กรSCแน่นอนครับ แต่ตอนนี้เจ้านายพูดแบบนี้ มันต้องไม่ใช่แค่พูดแบบไม่มีหลักการอะไรแน่นอนครับ เขาให้คุณอยู่ห่างๆเธอไว้ ทางที่ดีที่สุดคุณควรเชื่อฟัง เขานะครับ”

พิงกี้เชอะใส่ และดีบสายตาไปทางอื่น

พายุพยายามแล้วพยายามอีก “คุณคิดดูสิครับ ตอนนี้น้ำหวานถูกปรักปรำว่ามีความเกี่ยวข้องกับ องค์กรSC ถ้าหากคุณติดต่อกับเธอบ่อยๆ แล้วมีคนที่มี เจตนาไม่ดีรู้เข้า อาจจะเอาเรื่องนี้มาใส่ร้ายคุณก็ได้ใช่ มั้ยครับ? ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาอาจจะลากเจ้านายลง น้ำไปด้วย! เรื่องที่เจ้านายทำเหล่านี้ ไม่รู้ไปขัดตาคน เท่าไหร่ มีคนเยอะมากที่อยากจะลากเขาลงมา ในเวลา แบบนี้ เราจะชาล่าใจไม่ได้นะครับ!”

เงียบไปครนึง พิงกี้พยักหน้า “อืม”
“ยังมีอีกนะครับ จริงๆแล้วกระทบคุณยังไม่ใช่ ประเด็นสำคัญที่สุด สิ่งที่เป็นไปได้ที่สุดก็คือ คนพวกนั้น ไม่สามารถแตะต้องเจ้านายกับคุณผู้หญิงได้ แต่กับน้ำ หวานก็คงจะไม่อ่อนโยน “แบบนั้นแล้ว คว้าโอกาศได้ นิดนึงก็จะใส่ร้ายเธอให้ถึงที่สุด ถึงเวลานั้นเธอก็ไม่มีที่ๆ จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง จะยิ่งไม่ดีต่อเธอนะ ครับ”

“อืม”

ถอนหายใจลึกๆ ในที่สุดพิงกี้ก็คิดตกแล้ว

จริงอยู่ เธอไม่ใช่คนที่เข้าใจในเรื่องการเมืองที่ซับ ซ้อน แต่ยังไงซะเธอก็ไม่ได้โง่ สิ่งที่พายุคิดได้ ส่วนใหญ่ เธอก็คิดได้อยู่แล้ว เพียงแต่ความโมโหบังตาเธอไว้ ก่อน หน้านี้เธอจึงไม่ได้คิดให้ลึกซึ้งเฉยๆ

ตอนนี้ น้ำหวานเป็นยังไงบ้างน้