บทที่369: สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือภาวนา

ไม่ว่าในใจของเควินจะไม่เต็มใจแค่ไหน หรือแม้ กระทั่งหน้าบูดบึ้ง พิงกี้ก็ไม่ตามใจเขา

หลังจากอาบน้ำเสร็จ พิงกี้พิงอยู่บนเตียง รอข่าว จากทางฝั่งของนายเฟิร์ส

หน่วยสืบลับปฎิบัติภารกิจครั้งนี้ไม่มีสละชีพเลย แต่เพราะโจมตีจากด้านนอกไปสู่ด้านใน พูดได้เพียงว่า ไม่มีเสียชีวิตถือว่าโชคดีมาก แต่ได้รับบาดเจ็บไปกว่า ครึ่ง สามารถพูดได้ว่ามีเพียงไม่กี่คนที่ไม่โดนลูกกระสุน

บาดเจ็บกันเยอะขนาดนี้จะต้องไปทำแผลที่โรง พยาบาลแน่นอน แม้แต่เตชิตเองก็เหมือนกัน

รอนายเฟิร์สจัดการเรื่องเสร็จ พิงกี้ก็ไปเยี่ยมเตชิต ที่โรงพยาบาล

ไม่รู้เพราะอะไร เธอวางใจไม่ลงสักที

ในใจเธอมีความคิดอย่างนึง

“คุณเควินคะ ฉันคิดว่าไหนๆคุณเตชิตก็รู้เรื่องของ ไกรสรแล้ว งั้นสู้เราพูดอย่างเปิดเผยและจริงใจกับเขา เลยได้มั้ยคะ? คุณเชื่อคุณเตชิตเถอะ เขาไม่ใช่คนที่ คำนึงแค่เรื่องส่วนตัวแต่ไม่คำนึงถึงภาพรวมหรอกค่ะ”

เควินหน้ายิ่งบูดบึ้งขึ้นไปอีก “คุณ มั่นใจในตัวเขาจังเลยนะ”

“คุณไม่มั่นใจในตัวเขาหรอคะ?” พิงกี้ย้อนถาม

เควินอยากพูดว่าไม่มั่นใจเลย แต่ริมฝีปากบาง ขยับไปมา สุดท้ายก็ไม่ได้พูดคำพูดที่เซนซิทีฟแบบนี้ ออกมา

คําพูดก็ต้องรับผิดชอบด้วย นี่คือความยืนกราน

ของเขา

พอมาถึงที่โรงพยาบาล พิงกี้ก็ได้คำนึงถึง“หัวใจ ที่บอบบาง”ของเควิน ได้ไปเยี่ยมสมาชิกของหน่วยสืบ ลับก่อน ทีนี้ถึงได้ดึงมือของเขาไปที่ห้องของเตชิต ภาย ใต้การนําทางของคุณหมอ

สมาชิกของหน่วยสืบลับล้วนแต่สนิทสนมกันมาก แต่เต็มใจอยู่ห้องผู้ป่วยรวมด้วยกัน ห้องที่พักก็เป็นห้อง ผู้ป่วยธรรมดา แต่ฐานะของเตชิตค่อนข้างไม่เหมือนกัน และเซนซิทีฟมากด้วย ดังนั้นจึงได้พักห้องเดี่ยว

เข้ามาในห้องผู้ป่วย พิงกี้แวะปิดประตูด้วย ทำเอา เควินจ้องมองเธอทีนึง เหมือนกับว่าเธอแอบนัดเจอเตชิต อย่างลับๆอย่างไรอย่างนั้น
พิงกี “

เธอส่งสายตาที่แฝงด้วยความหมายนี้ให้เขา (คุณก็ อยู่นี่ไม่ใช่หรอ ปิดประตูไม่ได้รึไง? เควิน “

เขาตัดสินใจรักษาความสงบไว้

เดินมาที่ข้างเตียง ทั้งสองดูปุ๊บ พบว่าอาการของเต ชิตดูแปลกๆเหมือนที่นายเฟิร์สพูดจริงๆด้วย

ผิวของเขาขาวมาก ถึงแม้ไม่ได้ขาวซีดเหมือนคน ป่วย และก็ไม่รู้สึกตุ๊ดๆแต๋วๆ แต่นาทีนี้ทำให้ใบหน้าที่ เป็นไข้ของเขาแดงจนน่าตกใจ

พิงกี้แตะที่หน้าผากเขา พบว่าเขาเป็นไข้ตัวร้อน มาก รู้สึกแค่หยดน้ำลงไปก็สามารถระเหยได้แบบนั้น เลย แล้วมองดูเขายังพูดพึมพำเรื่อยเปื่อย ทันใดนั้น ค่อนข้างรู้สึกตกใจ

ถ้าไม่ใช่ว่าเตชิตกำลังให้น้ำเกลืออยู่ พิงกี้จะวิ่งไป เรียกหมอมาดูอาการอย่างแน่นอน

“นี่มันอะไรกันคะ?” เธอถามเควิน

เควินก็สีหน้าตึงเครียด “เดี่ยวดนัยจะมา
“คุณตั้งใจเรียกมาโดยเฉพาะหรอคะ?”

เควินพูดอย่างเหตุผลย่อมจะเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว “อาการบาดเจ็บของลูกน้องของผมสำคัญ ผมก็ต้อง เรียกดนัยมาอยู่แล้ว ถึงเขาไม่ลงมือเอง ก็สามารถพาห มอที่ฝีมือดีหลายคนมาให้ผมได้”

ถูกกระสุนก็ต้องผ่าเอากระสุนออก ถ้าได้รับบาด เจ็บที่จุดสำคัญ งั้นหมอที่ทำการผ่าตัดก็จะสำคัญมาก ที่ผ่านมาเควินรักและเป็นห่วงสมาชิกทุกคนของตัวเอง อย่าบอกว่าไปเชิญดนัยเลย ถ้าหากดนัยไม่ยอมช่วย เขาอาจจะไปลักพาตัวมาโดยตรงเลยด้วยซ้ำ

แต่ว่า เควินก็มีอีกหนึ่งความหมายแฝงอยู่

เขาไม่ได้เรียกดนัยมาเพราะเตชิต

พิงกี้ชายตามองเขาทีนึง แต่ก็ไม่ได้เปิดโปงเขา

ไม่นาน ดนัยก็มาถึง

ความเป็นห่วงของดนัยต่างจากเควินกับพิงกี้ เหมือนถูกปลุกให้มาที่นี่ตอนตีสองดนัยก็ไม่ได้อารมณ์ ไม่ดีเลย แววตายังมีความตื่นเต้นที่ไม่ปิดซ่อนด้วยซ้ำไป

พิงกี้ “ ………….
เควิน “ …….

ทั้งสองสบตากันทีนึง ต่างก็ไม่รู้ว่าดนัยนี่ถูกคุณ ไสยอะไรมาหรือเปล่า

“เควิน วันนี้นายเรียกฉันมานี่เรียกถูกแล้วจริงๆ เป็นเพื่อนกันมานานขนาดนี้ นายถือว่าได้ช่วยฉันทำ เรื่องดีเรื่องนึงแล้วจริงๆ!” ดนัยเดินมาด้วยความตื่นเต้น นี่เป็นครั้งแรกที่ทุบเควินหมัดนึงอย่างมีร่องรอย “นายรู้ มั้ยว่าไวรัสที่เพื่อนนายถูกฉีดเข้าสู่ร่างกายนี้พบได้น้อย มากจริงๆ มีมูลค่าทางการวิจัยมาก!”

“ห้า อะไรนะ?” ทันใดนั้นเควินก็เข้าใจความหมาย “นายบอกว่าเตชิตติดเชื้อไวรัส แถมยังถูกคนฉีดเข้าสู่ ร่างกายด้วย?”

ดนัยตอบ “ถ้าคนที่นายถามคือคนที่นอนอยู่บน เตียงนี้ งั้นก็ใช่เลย ที่ข้อมือของเขามีแผลขีดข่วนจุด นึงที่เห็นได้ไม่ชัด ถ้าตามหลักแล้วแผลนี้เล็กน้อยมาก ผ่านมานานขนาดนี้น่าจะสมานแผลกลับมาเหมือนเดิม แล้ว แต่นี่ไม่เลย ดังนั้นฉันคิดว่าคนอื่นน่าจะฉีดไวรัสให้ เขาผ่านทางนี้ ผลกระทบของไวรัสนี้ ตามที่สันนิฐาน มี ความเป็นไปได้สูงว่าคนอื่นอาจจะฉวยโอกาศฉีดตอนที่ เสิร์ฟน้ำชาให้เขา”

เควินสายตาตึงเครียดร้ายแรงมั้ย?”
“ไวรัสชนิดนี้เป็นไวรัสตัวใหม่ ตอนนี้ยังไม่แน่ชัด ได้ข้อสรุปอย่างเดียวคือไวรัสชนิดนี้จะกระทบการแข็ง ตัวของหลอดเลือด เวลาได้รับบาดเจ็บแผลจะสมานได้ ยาก” ดนัยพูดตามตรง

“จะได้ข้อสรุปเมื่อไหร่?

“เร็วสุดครึ่งเดือน นานสุดก็หนึ่งเดือนถึงครึ่งปี ถ้า อยากวิจัยวิธีไขเชื้อไวรัสตัวนี้ อย่างน้อยก็ต้องหนึ่งปีขึ้น ไปหรืออาจจะหลายปีก็เป็นไปได้ ตอนนี้ทางที่ดีที่สุดคือ พวกนายคาดหวังว่าไวรัสชนิดนี้จะไม่มีผลกระทบร้าย แรงอย่างอื่นเถอะ แน่นอนว่าตอนนี้สิ่งที่พวกนายทำได้ ก็มีแต่ภาวนาอย่างเดียว”

เควินหายใจลึกๆทีนึง

มือที่ห้อยอยู่ข้างกายกุมแน่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ในใจมีความโกรธที่ยากจะพูดและซับซ้อนผุดขึ้นมา

เขาว่าแล้วเชียวว่าคนเจ้าเล่ห์อย่างMurrayจะถูก เตชิตลอบกัดง่ายๆได้ยังไง ถึงขั้นไม่มีการระมัดระวัง เขาใดๆเลย …………..ตอนนี้แล้ว ไม่ใช่ ว่าMurrayไม่มีการป้องกันตัว แต่ว่าMurrayคิดไม่ ถึงว่าเตชิตจะส่งข่าวมาให้ทางฝั่งของเขา ยิ่งคิดไม่ถึงว่า ความเฮงซวยจะมาถึงเร็วขนาดนี้ เร็วจนเขายังไม่มีเวลา ไหวตัวทัน
ถ้าหากครั้งนี้หน่วยสืบลับของเขาไม่ได้โจมตี เข้าไป มีความเป็นไปได้สูงว่าเตชิตก้าวเข้าไปในกับดัก นั้นเอง ผลที่ตกอยู่ในมือของMurray ถ้าไม่ใช่เตชิต ดวงแข็ง Murrayแค่ใช้มีดแทงมั่วทีนึง เตชิตก็เลือด ไหลอาบจนเสียชีวิตแล้ว

ไอ้โง่คนนี้!

บ้าบิ่นจริงๆ!

เควินแอบด่าอยู่ในใจ แต่เตชิตที่สลบอยู่ไม่ สามารถสังเกตอารมณ์ของเขาได้

เห็นอาการของเตชิตในตอนนี้แล้ว ดนัยก็ได้พูดคุ ยกับเควินต่อ ปรึกษาเรื่องที่จะรักษาในขั้นต่อไป ส่วน พิงกี้ที่ยืนฟังอยู่ข้างๆอึ้งค้างไปแล้ว

เธอนั่งลงที่ข้างเตียงอย่างเงียบๆ มองไปที่ข้อมือ ของเตชิต ไม่รู้เพราะอะไร จู่ๆรู้สึกเคืองตา

พอดนัยไปแล้ว เธอก็ได้มองไปที่เควิน “คุณเควิน เรากลับกันเถอะค่ะ

“หืม?” เควินค่อนข้างแปลกใจ

เขานึกว่าตอนนี้เตชิตนอนสลบอยู่ ตามนิสัยดื้อรั้น ของพิงกี้แล้ว เธอจะต้องเฝ้าอยู่ที่นี่ตลอดจนกว่าเขาตื่นแน่นอน คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะบอกว่ากลับไป

“อืม” พิงกี้พยักหน้า “ไม่ได้นอนดีๆมาทั้งคืน ฉัน จะกลับไปพักผ่อน จากนั้นก็เก็บข้าวของพรุ่งนี้บ่ายๆมา เฝ้าเขาค่ะ”

รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้

เควินหน้าบึ้ง “ไม่ต้องให้คุณมาเฝ้าที่นี่หรอก ตระกูลมหาเจริญศิลป์ยังมีคนอยู่ คุณหญิงเพียงดาวน่า จะเป็นห่วงนายเตชิตมากกว่าคุณนะ

“แต่ฉันเชื่อว่าเตชิตต้องไม่อยากให้คุณหญิงเพียง ดาวรู้เรื่องนี้แน่นนอน ไม่ใช่หรอคะ?”

เควิน “

“คุณเควิน ให้ฉันมาเถอะนะคะ ฉันแค่อยากดูแล เขาในฐานะเพื่อนเฉยๆ ยังมีอีก……ถ้าไม่มีเขา คุณก็ไม่ สามารถจับMurrayเป็นๆได้ เขาก็มีคุณดีความชอบนะ คะ”