บทที่368.อาการของเตชิตผิดปกติ

ถูกหัวปืนสีดำจ่ออยู่ เตชิตหลบด้วยสัญชาตญาณ แต่ถึงเขาจะหลบยังไง กระสุนลูกที่แฝงด้วยความโกรธ ทั้งหมดของMurrayก็ได้ยิงเข้าที่แขนของเขาอยู่ดี

เจ็บจี๊ดเข้าไปถึงทรวงอก!

ยังดีที่ยิงเฉียงไปหน่อย เลยไม่โดนจุดสำคัญ

พริบตาเดียวแขนข้างซ้ายก็ห้อยลงมาอย่างหมด แรง เตชิตใช้มืออีกข้างกุมที่แขนไว้ เลือดที่เหนียวข้น ตะเกียกตะกายผุดออกมาจากในแผล ไม่นานก็ไหล ออกมาผ่านซอกนิ้วของเขา กุมแผลห้ามเลือดยังไงก็ ห้ามไม่อยู่

มีอยู่เสี้ยววินาทีนึงที่สายตาของเขาเหม่อลอย แต่ ไม่นานเสียงปืนที่หนาแน่นก็ดังขึ้นที่ข้างหูเขาอย่าง กระทันหัน ดึงความคิดที่พร่ามัวของเขากลับมา

แย่แล้ว!

หัวใจของเขาเย็นเหมือนตกลงไปในถังน้ำแข็ง

อยู่ในห้องใต้ดินที่คับแคบนี้ ปืนที่อยู่ในมือ ของMurrayจ่อเขาไว้ เขาไม่มีที่ให้หลบเลยด้วยซ้ำ!

ถึงแม้ตอนที่เขาปฎิบัติภารกิจนี้ ก็ไม่เคยคิดอยู่แล้ว ว่าจะสามารถรอดชีวิตออกไปได้ ได้เตรียมพร้อมกับความตายแล้ว แต่พอถึงนาทีนี้จริงๆ จู่ๆในใจเขาก็ตัดใจ ไปจากไม่ได้

เขาดใจตายไม่ได้ไ

เขา.…………..

แม้กระทั่งเขาเองก็ยังไม่ได้คาดคิดว่าเรื่องจะ กระทันหันขนาดนี้ เขาเองก็ไม่เคยคิดว่าเรื่องจะพัฒนา มาเป็นแบบนี้ เขายังไม่ได้ทิ้งคำสั่งเสียไว้เลย ที่จริงเขา ทำทั้งหมดนี้ก็ไม่ใช่เพราะความยุติธรรมอย่างเดียว ยังมี ความคิดเห็นแก่ตัวเล็กน้อยอยู่ในนั้นด้วย

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ก่อนที่เขาจะตาย แม้กระทั่ง เสียงของเธอก็ยังไม่สามารถได้ยินเลย!

เขาคิดอยู่ว่าความคิดสุดท้ายที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะ คิดนี้ ถึงจะเป็นสิ่งที่ในใจเขายึดมั่นที่สุดมั้ง?

ในสมองมีความคิดเยอะมาก แต่ที่จริงก็แค่เวลาไม่ กี่วินาทีเอง

แต่แล้ว ที่ทำให้เตชิตปละหลาดใจคือหลายวินาที นี้ผ่านไปแล้ว เสียงปืนที่ดังอยู่ข้างหูของเขายังไม่หยุด แต่ความรู้สึกเจ็บในร่างกายกลับไม่ได้เพิ่มขึ้นเลย เขา เงยหน้าขึ้นมาจากการเหม่อลอย สิ่งที่เห็นก็คือชุดลาย พรางที่ค้นเคย
มีคนพยุงเขาขึ้นมาจากผนังบนพื้น “คุณเตชิต คุณ ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ?”

เตชิตได้ยินเสียงแล้วมองไปที่เขา

ตรงหน้าคือคนแปลกหน้าที่ใบหน้าทาสีพรางหน้า ไว้ แต่เตชิตรู้จักชุดที่ใส่อยู่บนตัวเขา——ชุดของทีม หน่วยสืบลับ

มองไปที่ทางฝั่งของMurrayอีกครั้ง Murrayกับ คนของเขาต่างก็ได้รับบาดเจ็บทุกคน ใกล้จะถูกควบคุม ตัวไว้หมดแล้ว

นาทีนี้ ในใจเขาไม่ได้ผ่อนคลายลง จู่ๆหลับตาลง อย่างจนปัญญา แทบอยากให้คนที่เสียสละในเมื่อกี้เป็น ตัวเอง

บาดแผลของเขาไม่ถือว่าสาหัส ตอนนี้ สถานการณ์แบบนี้ ไม่มีสิทธิ์เจรจาต่อรองเลยด้วยซ้ำ

“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง บาดเจ็บเท่าไหร่ มีเสีย

ชีวิตมั้ย?”

หลังจากได้รับสายจากนายเฟิร์ส เควินก็ถามคำนี้

เป็นอันดับแรก
เขาไม่ใช่คนที่ชอบเสแสร้งกับคน ที่แคร่ที่สุดคือ อาการบาดเจ็บและเสียชีวิตของลูกน้อง

ขอแค่ยังมีชีวิตอยู่ก็มีความเป็นไปได้ทุกอย่าง แต่ ถ้าคนตายแล้วก็ไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้อีก

พูดถึงประเด็นนี้ที่จริงต้องตึงเครียดมาก แต่นาย เฟิร์สที่อยู่ในสายกลับดันส่งเสียงหัวเราะฮ่าๆออกมา “บาดเจ็บอาะได้รับบาดเจ็บหลายคนอยู่ครับ แต่ไม่มี สละชีพเลย หัวหน้าวางใจเถอะครับ หน่วยสืบลับของ เราถูกหัวหน้าฝึกฝนมาจนผิวหยาบหนังหนา จะถูก ยมบาลลากคอไปง่ายๆได้ยังไงครับ?”

“อืม งั้นก็ดี” เควินโล่งอกไปที

ครั้งนี้ แม้แต่สวรรค์ก็ยังเข้าข้างพวกเขาจริงๆ

ที่จริงเขารู้อยู่ว่าภารกิจนี้มีเปอร์เซ็นต์สูงที่จะได้ รับบาดเจ็บ แถมจำนวนไม่น้อยด้วย……….แต่เขาก็ยัง สั่งการลงไปให้นายเฟิร์สพาคนไปโจมตี ที่จริงในใจก็ แฝงด้วยการพนันด้วย เพราะโอกาศแบบนี้ยากที่จะ มี ในฐานะที่เป็นทหาร บางเวลาก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้อง เสียเลือดและสละชีพ เขาจะเพราะกลัวมีคนตายก็จะ ถดถอยไม่สู้ไม่ได้

แต่ก็เพราะแบบนี้ เขาถึงยิ่งรู้สึกตื่นเต้น
เขาดูเหมือนจะสงบ แต่ที่จริงนั่งรอผลอยู่ตลอด

ตอนนี้ได้ยินคำพูดของนายเฟิร์สแล้ว เขาถือว่า วางใจลงเสียที

“หัวหน้าครับ ขอรายงานผลพวงของวันนี้หน่อย ครับ.…..……….”

เสียงกระโชกโฮกฮากของนายเฟิร์สดังขึ้น ไม่นาน ก็ได้เล่าสถานการณ์อย่างคร่าวๆออกมาจนหมด

ครั้งนี้ นายเฟิร์สจับMurrayและพวกอีกสองคน ได้แบบเป็นๆ มีประโยชน์ต่อการขุดคุ้ยภายในของ องค์กรSCเป็นอย่างมาก

อีกอย่าง ครั้งนี้ก็ถือว่าได้ทำลายฐานที่ค่อนข้าง ใหญ่ขององค์กรSCด้วย นี่คือคุณงามความดีชิ้นใหญ่ หนึ่งชิ้นเลย พวกเขายังได้ช่วยเหลือผู้เสียที่หิวโซจน ใกล้จะเสียชีวิตออกมาได้สิบคนจากห้องใต้ดิน เท่ากับ ว่าได้ช่วยเหลือความสุขของสิบครอบครัวเลย นี่เป็น เรื่องที่นิยมชมชอบทั้งนั้น

แต่ว่าพอพูดถึงจุดที่ไม่ดี นายเฟิร์สก็ไม่ได้ปิดบัง

“หัวหน้าครับ ผมรู้สึกอาการของคุณเตชิตผิด สังเกตครับ” นายเฟิร์สเปิดปากพูด
เควินขมวดคิ้ว “เขาเป็นอะไร?”

“เดิมทีคุณเตชิตก็คงจะเป็นไข้อยู่แล้วด้วย เมื่อ ก็ก็ได้รับมือกับคนขององค์กรSCด้วย เขาถูกยิงเข้าที่ แขน อีกอย่าง ผมสงสัยว่าสมองของเขาผิดปกติครับ รู้สึกอารมณ์ของเขาดูแปลกๆครับ………

“แปลกยังไง?”

“เอ่อ……..พูดยากครับ” นายเฟิร์สล้ำๆอึ้งๆ “ตอน ที่หัวหน้าเจอเขาก็จะรู้เองครับ”

เควิน ‘

“หัวหน้าครับ ทางผมไม่มีอะไรแล้ว ถ้าหัวหน้าไม่มี อะไรผมขอวางสายก่อนนะครับ จะไปเคลียร์งานต่อ ครับ”

“อืม ไปเถอะ”

นายเฟิร์ส “เอ่อ~ใช่แล้ว ครั้งนี้ผมได้ทำสอง ภารกิจติดต่อกันรวด แถมอย่างทำได้สวยงามด้วย แหะๆ……มีหวังจะได้เลื่อนขั้นมั้ยครับ?”

“เควินหัวเราะเสียงต่ำ แล้วรับประกัน อย่างตรงมาตรงมา “มี!”
“หัวหน้านี่ยอดเยี่ยมที่สุดเลย กูนี่ยอมยกชีวิตให้

เลย! ”

“ไม่ครับ ข้าน้อยครับ!” นายเฟิร์สรีบเปลี่ยนคำพูด “เมื่อกี้หัวหน้าน่าจะฟังผิดแล้วครับ!

เควิน “

กลั้นหัวเราะไม่อยู่ เขาวางสายอย่างอารมณ์ดี ขี้ เกียจฟังนายเฟริ์สพูดจาเหลวไหลอีก

แต่ว่า พอนึกถึงอีกเรื่องที่นายเฟิร์สพูด รอยยิ้มบน ใบหน้าของเขาก็ได้ค่อยๆจางหายไป

เตชิต..

เขาเกิดปัญหาอะไรขึ้น?

แล้วทำไมครั้งนี้เขาถึงเคลื่อนไหวแบบนี้อย่าง กระทันหัน?

ไม่เข้าใจจริงๆ

จู่ๆเควินนึกถึงพิงกี้ยังรอข่าวอยู่บนโซฟา ด้วย สัญชาตญาณเขามองไปที่โซฟา เดิมทีนึกว่ายังต้องปลุกเธอตื่นอีก กลับคาดไม่ถึงเลยหันหน้าไปก็เผชิญกับ ดวงตากลมโตที่ไม่มีความง่วงเลย

สาวน้อยที่เขานึกว่ายังหลับอยู่ นาทีกำลังกอดหัว เข่านั่งอยู่บนโซฟา ดวงตาแวววาวกำลังมองเขาอยู่ ดู เหมือนว่าอยากจะพูดอะไร

“ตื่นมานานเท่าไหร่แล้ว?” เควินเดินมาที่ข้างกาย

พิงกี้ก็ยังรู้สึกเพลียอยู่ ขยี้ใบหน้าด้วยความเหนื่อย ล้า “เสียงโทรศัพท์ของคุณดังปุ๊บ ฉันก็ตื่นแล้วค่ะ”

ห้องอ่านหนังสือเงียบสงบ คำพูดที่เขาคุยกับนาย เฟิร์สปิดบังไม่ได้อยู่แล้ว ดูท่าพิงกี้น่าจะได้ยินตั้งแต่ต้น จนจบแล้ว งั้นเขาก็ไม่จําเป็นต้องอธิบายอีกรอบแล้ว

เควินเปิดปากพูดตรงๆ “ในเมื่อคุณก็ได้ยินแล้ว คุณก็น่าจะวางใจได้แล้วใช่มั้ย? งั้นก็ไปเข้านอนตอนนี้ เลย ผมอุ้มคุณไปพักผ่อนที่ห้อง?” เควินกังวลแต่เธอจะ พักผ่อนไม่เพียงพอ

“ไม่ค่ะ” พิงกี้ส่ายหัวเหมือนกลองป๋องแป้ง แต่ กลับยืนหยัดมาก “ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปที่โรง พยาบาลค่ะ”

“เพราะอะไร?”
เควินค่อนข้างตะลึงงันและประหลาดใจด้วย

ถึงลูกน้องเขาจะได้รับบาดเจ็บ ก็ไม่ต้องให้คุณผู้ หญิงของเขาไปถามไถ่อาการและปลอบใจมั้ง?

ยิ่งไปกว่านั้น นี่ก็ดึกมากแล้ว ไอ้เด็กเวรพวกนั้นรับ อภิสิทธิ์นี้ไหวหรอ?

“ฉันก็ต้องไปอยู่แล้วซิคะ” พิงกี้ลุกขึ้นและกลอก ตาขาวใส่เขาทีนึง “เมื่อกี้ลูกน้องคุณบอกว่าอาการของ เตชิตผิดปกติ ให้คุณไปดูเอง คุณก็จะออกจากบ้านแล้ว ฉันก็จะต้องไปด้วยอยู่แล้วแน่นอน เพราะยังไงซะฉันกับ คุณเตชิตก็ถือว่าเป็นคนสนิทกันอยู่”

เควิน “

เขาบอกตั้งแต่เมื่อไหร่จะว่าไปเยี่ยมนายเตชิต เขาไม่มีแพลนเลยด้วยซ้ำ!