บทที่362: คุณเควิน นี่คุณหึงหรอ?

ยามดึก

L.K.Crystal วิลล่า No.1 ก็จมอยู่ในยามค่ำคืนที่ มีหมู่ดาวห้อมล้อม ไฟลานบ้านที่อบอุ่นเสมือนหอคอย เดินเรือในทะเล ทำให้คนไม่หลงทาง

พิงกี้จูงมือที่เรียวยาวของเควินเดินอยู่อย่างช้าๆ มุมปากมีรอยยิ้มอ่อนๆ

เธอไม่อยากหัวเราะ แต่ก็ค่อนข้างทนไม่ไหว

ตอนที่อยู่ระหว่างทางเธอก็คิดได้แล้ว ถึงว่าล่ะว่า ทำไมเจษฎไม่ได้ติดต่อเธอมานาน ที่แท้ก็…….ท่าน ประธานคนนี้ข่มขู่และก่อนกวนอยู่เบื้อหลังนี่เอง

คงจะเป็นเขาที่ไม่ยอมให้เจษฎาติดต่อกับเธอแน่ๆ

ไม่งั้น ทำไมเขาถึงมั่นใจขนาดนี้ว่าเจษฎาไม่ว่าง

เลย?

ล่ะ?

กัดริมฝีปากไว้เบาๆ นิ้วมือของพิงกี้เกาอยู่ที่ฝ่ามือ ของผู้ชาย “คุณเควิน คุณแคร์ฉันมากใช่มั้ยคะ?

เควินเหลียวมองเธอทีนึง “ก็เฉยๆ”

“แหะๆ งั้นคุณเห็นฉันติดต่อกับผู้ชาย คุณก็จะหึงใช่มั้ยคะ?”

“เปล่าซะหน่อย

“ที่คุณพูดอยู่นี่คือปากไม่ตรงกับใจใช่มั้ย?”

“คุณคิดมากไปแล้ว”

“อ้อหรอ…..” พิงกี้ถอนหายใจทีนึง สะบัดมือเขา ออก หันหลังทำท่าเหมือนจะไป “งั้นฉันไปหาคุณเตชิต ที่วิลล่าNo.3นะคะ ไม่ได้พูดคุยกับเขามานานมากแล้ว วันนี้รู้สึกคิดถึงเขาเป็นพิเศษเลย!”

พอพูดจบ ดวงตากลมโตเหลือบมองเขาด้วย รอให้ เขามาห้ามปราม และค่อยๆเดินไปที่ทิศทางของประตู ด้วย

เควินสีหน้าบูดบึ้ง

ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงมาก แต่พอเห็นใครบางคน เดินไปที่ประตูทีละก้าวๆ ตอนแรกยังก้าวเท้าสั้นๆ ต่อ มาเหมือนกับว่าคิดอะไรได้ ฝีเท้าก็ได้ก้าวยาวๆขึ้นด้วย สีหน้าก็แฝงด้วยความคาดหวังด้วย ในใจยิ่งรู้สึกตื่นเต้น และกังวลอย่างควบคุมไม่ได้

“วันนั้นเขาขืนใจจูบคุณไม่สำเร็จ คุณคงผิดหวัง มากใช่มั้ย? ผิดหวังจนถึงขั้นจะไปส่งจบให้เขาถึงที่ใช่มั้ย?” น้ำเสียงแฝงด้วยไฟแห่งความโกรธ เควินก้าวเท้า เดินตามพิงกี้มาอย่างไว “ผมจะบอกคุณให้นะ ต่อไปถ้า คุณยังติดต่อกับนายเตชิตอีก ผมจะตีขาสุนัขของคุณ ให้หักเลย! ”

“ฉันไม่ใช่สุนัขสักหน่อย!”

“กลับไปเช็คดู เดี๋ยวผมก็รู้เองว่าคุณใช่หรือ ไม่ใช่!”

ร่างกายโน้มตัวลง เควินโยนพิงกี้ขึ้นมาที่ไหล่ เหมือนแบกกระสอบ จากนั้นก็ได้ก้าวเท้ายาวเดินเข้าไป ในบ้าน

พิงกี้ขัดขืนด้วยอย่างไม่สบายตัว และตะโกนอย่าง อารมณ์ไม่ดี“เฮ้ย~นี่คุณจะทำอะไรน่ะ? คุณจะตรวจ เช็คยังไง? เป็นคนหรือหมาก็ยังไม่ออกอีก ยังต้องเช็ค อีก คุณนี่ตาบอดหรือยังไง?”

“ผมไม่รู้ว่าผมตาบอดหรือเปล่า ผมรู้แค่ว่าจัดการ คุณไม่ต้องใช้แรงเลย

(( .” พิงกี้ติดคอ “แล้ว……คุณจะเช็คยัง

“ก็ต้องแก้ผ้าตรวจเช็คอยู่แล้ว”
พิงกี “

ทำเธอตกใจหมดเลย

ยังนึกว่าเขาจะทำอะไรเธอเสียอีก

ถ้าพูดว่าอยากแต๊ะอั๋งเธอตั้งแต่แรกก็จบ อันนี้เธอก็

เต็มใจอยู่นะ

เควินแบกพิงกี้เข้าบ้านปุ๊บ เท้ายังไม่ทันได้เหยียบ ขึ้นบันไดเลย ลมกรดที่มีสีสันหลากหลายก็ได้พัดพามา

Aliceที่ใส่ชุดหลากสีเหมือนนกยูง พอเห็นพิงกี้ปุ๊บ ก็ดวงตาเปล่งประกายขึ้นมาเลย ใกล้เข้ามาอย่างลับๆ ล่อๆ “พี่พิงกี้ ของที่ฉันให้พี่ซื้อให้มาถึงแล้วนะ พี่รีบมาดู เร็วเข้า ช่วยฉันเลือกหน่อยสิ!”

“ห้า?” พิงกี้มึนเล็กน้อย

เธอถูกผู้ชายแบกไว้ศีรษะคว่ำลงไป เลือดขึ้น สมองเลยทำให้ความคิดเชื่องช้า

Aliceไม่สนสีหน้าของเควิน รีบช่วยเหลือเธอออก มาก่อน พยุงเธอไว้และยิ้มฮิๆ “พี่เควิน ฉันขอยืมตัวพี่พิง กี้หน่อยนะ เดี๋ยวก็เอามาคืนให้พี่แล้ว ฉันรับประกันว่าจะไม่ทำให้เวลาขึ้นเตียงของพี่สองคนต้องล่าช้าแน่นอน ค่ะ อีกอย่าง ไม่แน่อาจจะมีเซอร์ไพรส์พี่ก็ได้นะ”

เควิน “

พิงกี้ “

กระแอมไปสองที พิงกี้เปิดปากพูด “Alice ต่อ ไปเธออย่าพูดจาตรงไปตรงมาขนาดนี้อีกนะ คน เมืองZอย่างพวกเราจะอายได้นะ”

“อายอะไนกัน มัวแต่อายกันไปอายกันมา ถ้าคนที่ ชอบหนีไปจะทำยังไง? Aliceไม่เห็นด้วย เธอเร่งด้วย ความใจร้อน “เอาล่ะๆ พี่ให้พี่เควินไปอาบน้ำรอพี่ก่อน เถอะ เราไปเลือกของกันก่อน”

พิงกี้ “

เธอได้แต่มองเควินอย่างจนปัญญา พูดอย่างไม่ อาจที่จะช่วยเหลือได้ “งั้น…..คุณเควิน คุณขึ้นห้อง ก่อนเถอะค่ะ”

“อืม” เควินพยักหน้าด้วยสีหน้าบูดบึ้ง เดินขึ้นไป อย่างไม่หันกลับมามองเลย

พิงกี้แอบสะใจอยู่ลับๆ
ใครใช้ผู้ชายคนนี้ดุใส่เธอขนาดนี้ แถมยังดึงไปมั่ว ล่ะ? อืม…ให้เขากังวลใจหน่อยก็ไม่เป็นไรหรอก

ถูกAliceดึงไว้ พิงกี้ไปที่ห้องนอนกับเธอ ทันใดนั้น สีสันตระกานตาของๆที่วางอยู่บนเตียงได้ดึงดูดสายตา มาก

“Alice ทำไมพี่ไม่รู้เลยว่าเธอซื้อของมาเยอะ ขนาดนี้?” พิงกี้ประหลาดใจมาก

ถึงแม้Aliceจะใช้บัญชีของเธอจ่ายตังค์ แต่ช่วงนี้ เธอยุ่งจริงๆ ก็ไม่มีเวลาไปสนใจเยอะขนาดนั้น ไม่รู้เลย ว่าAliceจะซื้อของมาเยอะขนาด แฮ่มๆ…….แถมยัง เป็นชุดชั้นในคอสเพลย์อีก

“เพราะมีหลายสีและก็หลายแบบไงคะ!” Aliceพูดอย่างมั่นใจ “ใช่แล้วๆ พี่พิงกี้ พี่คิดว่านิสัย ที่ภายนอกดูขี้อายแต่ข้างในซาดิสม์อย่างสายฟ้าจะ ชอบฉันใส่ชุดกระต่ายมั้ย? หรือว่าฉันใส่ชุดนางแมวยั่ สวาทนี้ดี? เอ๊ะ หรือว่าใส่ชุดสีแดงนี้ดี เพิ่มหางจิ้งจอกไป ด้วย เป็นไงคะ? หางจิ้งจอกอันนี้ขนปุกปุยและสวยมาก ฉันชอบอันนี้ที่สุดเลย!

พิงกี้ ”

เธอรู้สึกค่อนข้างอยากหัวเราะ
สายฟ้ากับเควินที่นิสัยเยือกเย็นดั่งน้ำแข็งจะชอบ ของพวกนี้มั้ย? อืม……ที่จริงก็ไม่แน่นะ

แต่ว่า ได้ยินAliceบอกว่าก่อนหน้านั้น

ระหว่างAliceกับสายฟ้ามีกิจกรรมเล็กๆร่วมกัน จู่ๆพิง กี้เกิดความคิดคับแคบขึ้นมา แสร้งทำเป็นคิดแล้วพูดว่า “Alice เธออยากฟังคำแนะนำของพี่มั้ย?”

“อยากสิคะ!” Aliceจ้องตาโต พยักหน้าด้วย ความแอ๊บแบ๊ว

“ที่จริงพี่รู้สึกนายสายฟ้าคงจะเป็นทหารมานาน ลึกๆแล้วมีธรรชาติของการทำตามบัญชาการ ดังนั้น พี่ คิดว่าของที่เขาชอบน่าจะไม่ใช่แบบนี้……………

“แล้วชอบแบบไหนคะ?”Aliceใจร้อนแล้ว

“มานี่ พี่กระซิบให้เธอ” แววตาของพิงกี้เต็มไป ด้วยความพึงพอใจ เธอกวักมือเรียกAlice

“อะไรคะ?” Aliceที่แปลกใจรีบเอาหูเข้าไปใกล้ๆ

อย่างเชื่อฟัง

ออกมาจากห้องนอนของAlice พิงกี้หอบของกอง

โตขึ้นชั้นบน
ของที่Aliceซื้อมาเยอะมากๆๆ เพื่อจะได้รับสิน ค้าเร็วๆ เธอยังให้ทิปกับคนขายตั้งห้าพันบาท ให้คน ขายส่งมาถึงที่บ้านโดยตรง…….

…………ต่างก็ใช้ตังค์เธอซื้อทั้งนั้นนะ!

ดังนั้น………..

Aliceมอบของพวกนี้ให้เธอ เธอรับเอาไว้ก็เหมือน จะไม่ต้องรู้สึกเกรงใจเลย ถูกมั้ย?

เพียงแต่แค่“ของขวัญ”พวกนี้มันแปลกไปหน่อย

เสียเวลาอยู่ที่ห้องของAliceนานไปหน่อย พอพิง กี้กลับมาดูที่ห้องนอน สงสัยเควินคงจะรอจนหมดความ อดทน เขาไม่ได้รอเธออยู่ที่ห้อง คาดว่าคงไปที่ห้องอ่าน หนังสือแล้วมั้ง

แบบนี้ก็พอดีเลย

ไม่งั้น ของที่หอบอยู่ในอ้อมอกพวกนี้ยังไม่รู้จะ บอกกับเขายังไงเลย

พิงกี้มองดูซ้ายทีมองขวาที เอาของที่อยู่ในมือยัด เข้าไปในลิ้นชักที่ห้องเปลี่ยนเสื้ออย่างร้อนท้อง พอเอา ของวางเสร็จ นี่ถึงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
แต่ว่า ตอนที่กำลังเตรียมจะปิดลิ้นชัก มือของเธอ ก็ได้หยุดเอาไว้

เธอก็จะลองใส่ดูมั้ย?

หูกระต่าย หรือว่าหางมารจิ้งจอกดี?