บทที่334: Alice โง่เขลา

พอเปิดประตูออกมาดู ด้านนอกมีสาวน้อยที่ถูกรังแก จนอิดโรยยืนอยู่

“พี่พิงกี้คะ” Aliceเกาะอยู่ที่ประตูอย่างหมด เรี่ยวแรง มองพิงกี้ด้วยหน้าตาน่าสงสาร ใบหน้าเรียวเล็ก ของเธอดูซีดเซียว ดวงตากลมโตมืดมนไร้ความเปล่ง ประกาย ใต้ตาเขียวช้ำ ดูก็รู้ว่าเหนื่อยล้าเกินเหตุ

นี่เป็นอะไรไป?

หรือว่าเมื่อคืนไปเป็นโจรมาทั้งคืน?

ถึงแม้ครั้งแรกที่พิงกี้เจอAliceรู้สึกไม่ค่อยประทับใจ เท่าไหร่ แต่ยิ่งอยู่ด้วยกันยิ่งรู้สึกว่า ถึงแม้ผู้หญิงคนนี้หยิ่ง ผยองไปหน่อย แต่นิสัยแก่นแท้ไม่เลวเลย จึงได้เปลี่ยน ทัศนคติกับเธอไปเยอะเลย

ตอนนี้เห็นAliceเป็นแบบนี้ เธอรู้สึกตกใจขึ้นมาทันที รีบให้Aliceเข้ามาในห้องก่อน และถามด้วยความเป็นห่วง “ Alice เป็นอะไรไป ทำไมกลายเป็นสภาพแบบนี้?”

“ฉัน……………….” Aliceกัดริมฝีปาก พริบตาเดียวดวงตา แดงก่ำขึ้นมา จับแขนของพิงกี้ไว้เหมือนหาญาติตัวเอง เจออย่างไรอย่างไร จากนั้นก็ปล่อยโฮร้องไห้ออกมาใหญ่ เลย “พี่พิงกี้ ฉันจะทำยังไงดีคะ ฉันจะท้องรึเปล่า แล้วสายฟ้าจะให้ฉันรับผิดชอบเขามั้ยเนี่ย? ฮือๆ…..ฉันไม่ อยากแต่งงานเลยแม้แต่น้อย ไม่อยากเป็นภรรยาของคน อื่นในตอนนี้…….ฉันกลัวพ่อแม่ของฉันจะตีฉันมากเลย ฉันไม่กล้าบอกพวกเขา…..

พิงกี้ “ ….…….”

เธอฟังแล้วรู้สึกจนปัญญา มองดูAliceที่พูดสะเปะ สะปะเอาแต่ร้องไห้อย่างเดียว ก่อนอื่นพิงกี้ลูบที่หลังเธอ เบาๆก่อน ให้เธอร้องไห้ให้พอก่อนแล้วค่อยถามเธอว่าเกิด เรื่องอะไรขึ้นกันแน่

รอจนAliceร้องไห้พอแล้ว พิงกี้ถึงเริ่มถามว่า “เมื่อกี้ เธอพูดจาสะอึกสะอื้น พี่ก็ได้ยินไม่ชัด ได้ยินแค่เธอพูดถึง ชื่อของสายฟ้า เธอมีเรื่องขัดแย้งกับสายฟ้ารึเปล่า?

“ใช่ค่ะ” Aliceพยักหน้า จากนั้นก็ส่ายหัวอีก “ก็ ไม่ใช่ค่ะ……..

“แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เธอลองเล่าให้พี่ฟังดู เผื่อพี่จะช่วยเธอได้

“เพราะสายฟ้าทำให้ฉันอารมณ์ไม่ดีฉันก็เลยรังแก เขา ดังนั้นจึงได้วางยาเขาไปหน่อยนึง………. ใช้มือ เช็ดดวงตาไปมั่วซั่ว Aliceเล่าเรื่องออกมาพร้อมน้ำเสียงสะอึกสะอื้น “เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้ค่ะ ฉันมีอะไรกับ สายฟ้า ฉันกลัวเขาจะมาหาเรื่องฉันมากเลย

.” พิงกี้จนปัญญามาก กลั้นหัวเราะเอาไว้แล้ว ถามต่อ “แถมยังกลัวพ่อแม่ด่าเธอด้วยใช่มั้ย?

“ใช่ค่ะ!” Aliceกล้ำกลืนมาก

เธอก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้

“แล้วตอนนี้สายฟ้าอยู่ที่ไหน?

“ถูกฉันยังเอาไว้ในห้องค่ะ”

“ประตูบานเดียวจะสามารถขังเขาได้หรอ?” พิงกี้ สงสัยมาก

“ใช่ค่ะ……..ที่จริงฉันก็กังวลมากเหมือนกัน ดังนั้น ฉันก็เลยใช้เชือกมัดเขาไว้แน่นเลยค่ะ”

Aliceโชว์กำไลข้อมือ กำไลอันนี้พ่อเป็นคนสั่งทำให้ เธอโดยเฉพาะ เชือกที่ดึงออกมาจากข้างในเป็นวัสดุชั้น เยี่ยม ดูแล้วบางเหมือนใยแมงมุม แต่กลับมีความยืดหยุ่น มาก
ใช้อันนี้มัดสายฟ้าไว้ เธอมั่นใจมากว่าเขาไม่มีทาง หลุดพ้นแน่นอน

“งั้นตอนนี้เขายังรู้สึกตัวอยู่มั้ย?” พิงกี้ยิ่งหมดคำพูด ใหญ่เลย

“ไม่ค่ะ ตอนนี้ยังนอนสลบอยู่ ไม่งั้นฉันก็ไม่ประสบ ความสําเร็จไวขนาดนี้หรอก” Aliceก้มหน้าลงด้วยความ เศร้า

ตอนนี้เธอเองก็รู้แล้วว่ากำลังของเธอต่างกับของ สายฟ้ามากแค่ไหน

แต่ว่า ที่เธอไม่รู้คือตอนที่เธอตื่นขึ้นมาจากบนเตียง สายฟ้าก็เห็นความเคลื่อนไหวของเธอแล้ว เพียงแต่เพราะ ไม่รู้จะสู้หน้าเธอยังไง และรู้ด้วยว่าขั้นตอนต่อไปเธอจะทำ อะไร ดังนั้นถึงได้แกล้งสลบอยู่บนเตียง

ตอนที่เธอใช้เชือกมัดเขาไว้ เขามีสติอยู่ แต่แค่ไม่ได้ ต่อต้านเฉยๆ

“พี่พิงกี้ ตอนนี้ฉันจะทำยังไงดีคะ? Aliceเป็นห่วง มาก และถามด้วยความกลัว “ฉัน….ควรจะไปปล่อยนาย สายฟ้ามั้ย? ฉันทำแบบนี้ก็รู้สึกผิดต่อเขาอยู่ แต่ฉันก็หมด หนทางแล้ว………..
“ไม่ต้องหรอก ปล่อยให้เขาอยู่อย่างนั้นไปก่อน เถอะ” พิงก็ไม่ได้รู้สึกเห็นใจสายฟ้าเลย

ถึงแม้Aliceสมองเลอะเลือนไปวางยาแบบนั้นให้ นายสายฟ้า แต่นายสายฟ้าก็ได้เอาเปรียบAliceไปจริงๆ ทรมานเขาหน่อยจะเป็นไรไป เพราะยังไงซะไม่ได้ตัดแขน ขาของเขาสักหน่อย ให้ผู้หญิงระบายความแค้นหน่อยจะ เป็นอะไรนักหนาเขียว

“แล้วฉันล่ะ? Aliceถามด้วยความขี้ขลาด

ตอนนี้เธอเหมือนหมาน้อยตัวนึง มองดูพิงกี้ด้วย หน้าตาน่าสงสาร คอยรอคำชี้แนะของเธอ

“พี่ให้คนไปซื้อยาให้เธอก่อน เธอกินยาไปก่อน ครั้ง นี้เธอกับสายฟ้าเป็นอุบัติเหตุ ต่อไปไม่ว่าเธอกับเขาจะ พัฒนาความสัมพันธ์กันยังไง แต่ในเมื่อตอนนี้ยังไม่พร้อม งั้นก็จะท้องโดยอุบัติเหตุไม่ได้ รู้มั้ย? เด็กทุกคนล้วนแต่ เป็นกามเทพตัวทั้งนั้น ต้องรอให้พวกเธอเตรียมตัวพร้อม แล้วถึงต้อนรับการมาเยือนของพวกเขา นี่ถึงจะเป็นวิธีที่มี ความรับผิดชอบ”

“ค่ะ” Aliceพยักหน้า “ฉันฟังพี่พิงกี้หมดเลยค่ะ”

เธอไม่อยากเอาลูกในตอนนี้หรอก เธอเองก็ยังเด็กอยู่เลย

พูดจบ Aliceก็ไปนั่งบนโซฟาอย่างเชื่อฟัง ราวกับว่า กลัวพิงกี้จะไม่สนใจเธอและไล่เธออออกไป

พิงกี้ไม่ทำอย่างนั้นอยู่แล้ว แต่ก็แค่ถอดถอนใจเฉยๆ

เมื่อวานAliceยังทำเหมือนฉันใหญ่ที่สุดในโลกนี้ วัน นี้กลับเชื่อฟังเหมือนแมวน้อยตัวนีฝ รู้สึกไม่ชินเลยจริงๆ

พิงกี้รีบโทรหารังสิต ให้เขาไปซื้อยาคุมฉุกเฉินที่ข้าง

นอก

รังสิตฟังคำสั่งนี้แล้วถึงกับอึ้ง

“คุณผู้หญิง น…..คุณเควินรู้เรื่องนี้มั้ยครับ?

“นายวางใจเถอะ ฉันไม่ได้ซื้อมาทานเอง นายไปซื้อ ตามที่ฉันสั่งก็พอ” พิงกี้จนปัญญาจริงๆ

“ครับ คุณผู้หญิง”

รังสิตทำอะไรก็ว่องไวมาก ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็เอายา มาให้แล้ว

พิงกี้รินน้ำเปล่ามาแก้วนึง เพิ่งดAliceทานยาเสร็จประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง รังสิตเพิ่งไปเอง งั้นคนที่มาคราว นี้…….พิงกี้มองไปที่Alice Aliceมองมาที่เธอแล้วกระ พริบตาปริบๆอย่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย

พิงกี้เปิดประตู สายฟ้ายืนอยู่ที่หน้าประตูจริงๆด้วย

“นี่ นาย….นายมาได้ยังไง? Aliceเห็นสายฟ้า โผล่อยู่ที่หน้าประตูปุ๊บ ทันใดนั้นก็กระโดดขึ้นมาจากโซฟา เหมือนแมวที่โมโหจนขนชี้ตั้ง แต่เสียดายโดดไปถึงกลาง คันกระทบโดนจุดที่บาดเจ็บของร่างกาย จากนั้นก็ได้ล้ม กลับไปที่โซฟาด้วยความเจ็บเหมือนเดิม

สายฟ้าเห็นเธอเป็นแบบนี้แล้ว แววตาเต็มไปด้วย ความสงสารและรู้สึกละอายใจ

พิงกี้ตาดีเหลือบมองเห็น รู้สึกตลกอยู่ในใจ คิดไม่ ถึงว่าคนที่เย็นชาเหมือนนายสายฟ้าก็มีวันนี้ด้วย ไม่เลว เลยจริงๆ…….Aliceหน้าตาสวยมาก ต่อไปทั้งคู่อาจจะ คลอดลูกครึ่งที่น่ารักออกมาคนนึงก็ได้

ทําให้คนคาดหวังมาก

“นายมาหาAliceหรอ เข้ามานั่งก่อนสิ” พิงกี้หลีก

ทางให้