บทที่332: ดูของที่มีความสุขด้วยกัน

หัวใจของเตชิตเหมือนหมดอาลัยตายอยาก

เขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนดี แต่เขายืนหยัดกับ ความมุ่งมั่นและศรัทธาของตัวเองมาโดยตลอด ไม่เคย ฝ่าฝืนทำเรื่องผิดกฎหมาย อย่าเห็นเมื่อก่อนเขากำเริบเสิบ สานอย่างหนัก เป็นลูกผู้ดีมีเงินแถมยังเพลย์บอยสุดๆ แต่ ถ้าให้พูดจริงๆเขาไม่เคยใช้อำนาจข่มเหงรักแกใครเลย

แล้วตอนนี้ล่ะ?

เขาจะจัดการกับพ่อด้วยความชอบธรรม เอาเรื่องของ พ่อไปรายงานให้เบื้องบน

ถึงทุกอย่างที่ไกสรทำไม่ตรงตามความมศรัทธาของ เขาเลย แต่อย่างไรซะไกสรก็เป็นพ่อแท้ๆของเขา ความ รักความผูกพันของพ่อลูกไม่ใช่สิ่งจอมปลอม เขาสามารถ ทำได้จริงหรอ?

ทำไม่ได้!

วันรุ่งขึ้น

เตชิตมองท้องฟ้าที่สว่าง ลุกขึ้นมาจากโซฟาถึงพบ ว่าตัวเองนั่งอยู่ในห้องมาทั้งคืน เวลาได้ผ่านล่วงเลยมาถึงสิบโมงเช้าของวันที่สองอย่างไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียงแล้ว

สมองวุ่นวายไปหมด เหมือนได้คิดเรื่องเยอะแยะ มากมาย แต่ก็เหมือนไม่มีอะไรเลย

ระหว่างที่ปวดหัวจนจะระเบิด จู่ๆเสียงเคาะประตูได้

ดังขึ้น

“เตชิต ลูกยังมุดอยู่แต่ในห้องทำไม ยังไม่ออกมา ทานอาหารเช้าอีก?” คุณหญิงเพียงดาวเรียกอยู่หน้าห้อง ด้วยเสียงอ่อนโยน น้ำเสียงแฝงด้วยการกล่อมเด็ก “แม่ทำ ปอเปี๊ยะที่ลูกชอบทานที่สุดด้วยนะ ยังคั้นน้ำเต้าหู้ไว้ให้ลูก ด้วย เป็นไง แม่ดีกับลูกมากเลยใช่มั้ย?”

“เตชิต ลูกทำอะไรอยู่ คงไม่ใช่ยังนอนขี้เซาอยู่บน เตียงมั้ง?”

คุณหญิงเพียงดาวเรียกไปสองครั้งแล้ว เตชิตขยี้ ใบหน้าอย่างแรง พยายามฉีกรอยยิ้มออกมาและเดินไป เปิดประตู “เมื่อกี้แม่บอกว่าทำของอร่อยอะไรให้ผมนะ?”

“ปอเปี๊ยะที่ลูกชอบที่สุดและน้ำเต้าหู้ ไง รีบมาชิม รสชาติดูเร็ว”

“ได้ครับ” เตชิตยิ้ม
ฝีมือการท่าอาหารของคุณหญิงเพียงดาวไม่ถือว่า เก่ง ถึงแม้เธอจะคิดเอาเองมาโดยตลอดว่าฝีมือของตัว เองเก่ง นอกจากต้นน้ำซุปอร่อยมากแล้ว ทำอาหารอย่าง อีนรสชาติถือว่าธรรมดามาก สำหรับคนที่เรื่องมาก ที่จริง ถือว่าไม่อร่อยเลยแหละ

ปกติเตชิตเป็นคนที่เรื่องมากพอดีเลย

ถ้าเป็นเมื่อก่อน ถึงเตชิตไม่พูดตรงๆว่ากับข้าวที่คุณ หญิงเพียงดาวทำไม่อร่อย เขาแค่ฝืนใจตัวเองทานคำสอง คำ และพูดกล่อมคุณหญิงเพียงดาวพอเป็นพิธีหน่อยก็โอ เคแล้ว

แต่ว่าวันนี้ เห็นสีหน้าของคุณหญิงเพียงดาวเต็มไป ด้วยรอยยิ้ม เตชิตรู้สึกไม่สบายใจและโศกเศร้า ในใจรู้สึก เจ็บแปล๊บๆ เขาได้ทานอาหารเช้าที่คุณหญิงเพียงดาว เตรียมไว้ให้จนหมดเลย

คุณหญิงเพียงดาวแปลกใจเล็กน้อย และดีใจมาก “เตชิต ฝีมือของแม่พัฒนาขึ้นแล้วใช่มั้ย ลูกถึงได้ทาน เยอะขนาดนี้?”

“แน่นอน อาหารที่แม่ทำอร่อยที่สุดเลยครับ” เตชิต กลัวตัวเองจะเผยพิรุธออกมา จึงได้ยื่นมือไปกอดคุณหญิง เพียงดาวและพูดตรงๆว่า “แม่ครับ ผมมีเรื่องเร่งด่วนต้องออกไปข้างนอก ตอนเที่ยงแม่ไม่ต้องทำกับข้าวให้ผมนะ ครับ”

“ตอนเที่ยงไม่กลับมาทานข้าวหรือลูก?

“ผมน่าจะกลับมาไม่ทันครับ” เตชิตพูดพอเป็นพิธีไป คำนึง เขาแค่อยากหลบหลีกไปให้พ้น

อารมณ์รีบร้อน เขาเดินก็ยังเร่งรีบมาก

“แล้วมื้อเย็นล่ะ?” มองดูเตชิตที่ใกล้จะเดินออกไป ทางประตูแล้ว คุณหญิงเพียงดาวรีบตามไปถาม “ถ้าลูก กลับมาตอนเย็น กับข้าวที่แม่เตรียมไว้ตอนเที่ยงเก็บเอา ไว้ทำตอนเย็นก็ได้ แม่ซื้อเนื้อแกะที่สดใหม่มาให้ลูกโดย เฉพาะเลยนะ”

ที่จริงฐานะทางบ้านของตระกูลมหาเจริญศิลป์อยาก ทานอะไรก็มีหมด และไม่ต้องตั้งใจเหลือไว้ให้ใครโดย เฉพาะ ยิ่งไม่ต้องให้คุณหญิงเพียงดาวลงมือทำกับข้าว เองด้วย ที่เธอทำแบบนี้ก็เพราะความรักที่แม่มีให้ลูก

เตชิตก็รู้

แต่ก็เพราะรู้ ยิ่งทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
แสร้งทําเป็นไม่ได้ยินเสียงของคุณหญิงเพียงดาว เต ชิตวิ่งขึ้นรถเหมือนหนี รีบสตาร์ทรถแล้วขับออกไป

พอรถขับออกมาจากวิลล่า เขาได้จอดรถไว้ข้างถนน สมองมีแต่ความว่างเปล่า

ทบไปที่พวงมาลัยอย่างแรงทีนึง เขาเอาศีรษะมุดไป ในแขนทั้งสองอย่างหมดเรี่ยวแรง แทบอยากจะย้อนเวลา กลับไปก่อนหน้านั้นวันนึง

ถ้าเรื่องที่พ่อทำเหล่านั้น……..

ถ้าเรื่องเหล่านั้นถูกเปิดเผย บ้านหลังนี้ยังสามารถ เรียกว่าบ้านได้อีกมั้ย?

ถ้าเรื่องปิดไว้ไม่ถูกเปิดเผยอย่างนี้ตลอดไป เขา สามารถทนรับกับการกับความรู้สึกผิดนี้ได้มั้ย?

เห็นร่างเงาของเตชิตจากไปไกล คุณหญิงเพียงดาว ส่ายหัวพร้อมยิ้ม “เจ้าลิงแสบ ยังนึกว่าหลังปีใหม่แล้วจะ ทำตัวหนักแน่นขึ้น คิดไม่ถึงเลยว่ายังสารรูปแบบนี้เหมือน เดิม”
“คุณเป็นอะไร ถอนหายใจอะไรอยู่?

จู่ๆเสียงที่หนักแน่นดังขึ้นมาจากด้านหลังของคุณ หญิงเพียงดาว

คุณหญิงเพียงดาวหันกลับมาดู ทันใดนั้นสีหน้ายิ้ม แย้มขึ้นมา “ตะแก่ ฉันบอกคุณนะ วันนี้ลูกชายคุณทาน อาหารที่ฉันทำจนหมดเลย คุณว่าฝีมือของฉันเนี่ยต้อง พัฒนาขึ้นใช่มั้ย?”

“แน่นอนอยู่แล้ว” ไกรสรพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “อาหารที่คุณตั้งใจทำขนาดนี้ ถ้าไอ้เด็กเวรนั่นบอกไม่ อร่อย ผมจะจัดการไอ้เด็กเวรนั่นแทนคุณเอง

“คุณอย่าเชียวนะ เดี๋ยวก็ไปขัดแย้งกับลูกอีกหรอก!”

คุณหญิงเพียงดาวพูดจบปุ๊บ สีหน้าของไกรสรก็แข็ง ทอขึ้นมาทันที

ไกรสรไม่ใช่คนที่ชอบเผยอารมณ์ของตัวเองออก มา แต่ว่า ยังไงซะก็เป็นสามีภรรยากันมานานหลายสิบปี อารมณ์ของเขาจะปิดบังคุณหญิงเพียงดาวที่เป็นคนเคียง หมอนได้ยังไง?

“คุณเป็นอะไรไปคะ?” รู้สึกผิดสังเกตุ คุณหญิงเพียงดาวรีบถาม “คุณกับลูกมีเรื่องขัดแย้งกันจริงๆหรอ คะ?”

เธอก็ว่าล่ะ เมื่อกี้ตอนที่เห็นลูกชายก็รู้สึกแปลกๆ ต่อมาก็ยิ่งทานอาหารที่เธอทำจนหมด แถมยังกอด ……ฟ้าเท่านั้นที่รู้ หลังจากลูกอายุสิบกว่าขวบก็ไม่ เคยทำตัวน่ารัก เชื่อฟังและออดอ้อนแบบนี้กับเธออีกเลย

ไม่แน่อาจจะได้รับความกล้ำกลืนฝืนทนจากตะแก่คน นี้ก็ได้

“ฉันขอเตือนคุณไว้ก่อนเลยนะ ไกรสร ถ้าคุณกล้า รังแกลูกชายฉัน ฉัน…..ฉันก็จะจัดการคุณ คุณรู้หรือยัง?” คุณหญิงเพียงดาวรักลูกชายจนบ้าคลั่ง ไม่ถามสาเหตุสัก อย่างก็มาคำพูดโหดแบบนี้เลย

“โอเคๆ ผมรู้แล้วน่ะ” ไกรสรยิ้มพร้อมลูบมือของ คุณหญิงเพียงดาว และพูดอย่างจนปัญญา “คุณก็เอาแต่ รังแกผมอย่างเดียว”

“ถ้าไม่รังแกคุณจะให้รังแกใครล่ะ?ลูกชายหัวแก้วหัว แหวนของฉันๆรังแกไม่ลงหรอก”

ทั้งสองนั่งดื่มชาไปแก้วนึง ไกรสรก็ได้ขึ้นไปชั้นบน แล้ว พอไกสรไปปุ๊บ รอยยิ้มบนใบหน้าของคุณหญิงเพียงดาวกลับค่อยๆจางหายไป และเริ่มครุ่นคิดขึ้นมา

วันนี้ตะแก่กับลูกชายดูผิดสังเกตุทั้งสองคน พวกเขา มีเรื่องอะไรปิดบังเธออยู่รึเปล่าเนี่ย?

ถ้าพวกเขาไม่อยากพูด ต่อไปเธอต้องคอยสังเกตุ

หน่อยแล้ว

อยู่ในออนเซ็นนี้ พิงกี้ไม่เคยรู้สึกสบายเท่านี้มาก่อน

อุณภูมิของที่นี่สูงกว่าที่L.K.Crystalวิลล่าอยู่ หลายองศา ถึงฤดูหนาวก็ไม่กระทบอากาศที่สบายของที่ นี่ นอกห้องยังมีออนเซ็นที่สามารถแช่ได้ทุกเมื่อ เควินอยู่ ข้างกายตลอด แถมยังคอยหยอกลูกชายที่น่ารักอยู่เป็น

ชีวิตแบบนี้สบายมาก

แต่ว่า ทําการบ้านเยอะไปหน่อย

นวดเอวที่เมื่อยล้า พิงกี้ที่พิงอยู่บนเก้าอี้รังนกจ้องเค วินที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานด้วยความโกรธ พร้อมดึงทิชชูเช็ด มือมาขย่าเป็นก้อน แล้วเขวี้ยงไปที่บนตัวเขา “เควิน คืนนี้ถ้าคุณยังไม่เพลาๆลงหน่อยล่ะก็ ฉันจะจัดการคุณแน่นอน! คุณคงยังไม่ลืมมั้งว่าเมื่อก่อนฉันเคยจัดการคุณยังไง?”

” นึกถึงเรื่องที่ผ่านมา เควินหน้าบึ้ง แต่ว่า เพื่อความสุขของยามแล้ว เขาลุกขึ้นและเดินมากล่อมด้วย ความอึดอัด “ที่รัก คุณอย่าก่อกวนอีกเลยนะ โอเค์?”

“ฉันจะก่อกวน แล้วคุณจะทำไม แน่จริงมาต่อยฉันสิ พิงกี้เชิดหน้า สีหน้ากวนตีนและมีที่พึ่งพิงจึงไม่กลัว

” เควินเหลือบมองเธอทีนึง ยื่นมือหยิบรีโมท แล้วเปิดทีวี “ถึงเวลาพอดีเลย ให้คุณดูของที่ทำให้คุณมี ความสุขหน่อย จะดูมั้ย?”

“ของอะไรคะ?” พิงกี้ถามด้วยความแปลกใจ

ใกล้จะดึกแล้ว เวลานี้เป็นเวลาที่ฉายข่าวพอดี เขา เปิดทีวีบอกจะให้เธอดูของที่สามารถทำให้มีความ สุข”..

“คุณคงไม่ใช่อยากชวนฉันดูหนังโป๊มั้งคะ?” พิงกี้ สงสัยมาก

” เควินสีหน้ายิ่งทิ้งเข้าไปใหญ่ “ไม่ใช่
“แล้วดูอะไร?”

“คุณดูเอาเองเถอะ

เควินได้ปรับวิดีโอเสร็จพอดี พิงกี้มองไปที่ทีวี เห็น ร่างเงาที่คุ้นเคยโผล่อยู่บนหน้าจอพอดี

ชาตรี?