บทที่328: บาปที่ตัวเองทำ ถึงร้องไห้ก็ต้องชดใช้ให้หมด

นํากระเพื่อมเป็นระลอกๆ กลีบกุหลาบ อ่อนหวาน ลอยอยู่บนผิวน้ำชูให้รูปร่างของสายฟ้ายิ่งดูแข็งแกร่งขึ้น

Aliceจ้องเขาไว้ ใบหน้าเรียวเล็กค่อยๆแดงก่ำขึ้นมา

“นายยังไม่ลุกขึ้นมาอีก อยากอยู่ห้องฉันถึงเมื่อไหร่ กัน?” ควบคุมความเก้อเขินของในใจไว้ ดึงสายตากลับ จากร่างกายของสายฟ้า มือที่ดื้อรั้นและเอาแต่ใจยื่นไปดึง สายฟ้าที่อยู่ในสระออนเซ็น “นายลุกขึ้นมาเร็ว รีบไสหัว ออกไปเดี๋ยวนี้!”

สายฟ้าที่ปกติใจเย็นและเงียบขรึม นาทีนี้ใบหน้าแดง กำผิดปกติ สายตาที่ชาญฉลาดเริ่มพร่ามัว นั่งอยู่ในน้ำ อย่างเช่อๆ เหมือนยังงงกับสถานการณ์อยู่

ดีที่สระออนเซ็นไม่ลึก ส่วนสายฟ้าที่ทั้งสูงและตัว ใหญ่ ถึงจะนั่งอยู่ในสระออนเซ็นน้ำก็ท่วมถึงคางของเขา เฉยๆ ไม่ได้กระทบการหายใจของเขา

แต่ว่า นาทีนี้ถูกAliceดึงตัวปุ๊บ สระน้ำยิ่งกระเพื่อม ขึ้นมารุนแรง สายฟ้าสำลักน้ำไปหลายคำ ระหว่างที่ไอ รุนแรงสีหน้ายิ่งแดงก่ำเข้าไปใหญ่

Aliceดึงเขาไม่ขึ้น กลับถูกมือของเขานำพาไปและ ลื่นล้มเข้าไปในสระออนเซ็น
เดิมทีในสระออนเซ็นมีแค่เจ้ามื้ออยู่คนเดียว ตอนนี้ ได้กลายเป็นสองคนแล้ว

“แก๊กๆๆ……” Aliceใกล้จะพังทลายอยู่แล้ว เธอ ไอไปด้วยและรีบคลานขึ้นมาอย่างจับปูใส่กระด้งด้วย พอ หายใจคล่องแล้วก็ตะคอกใส่สายฟ้าอีก “สารเลว นาย ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!

เธอมารู้สึกเสียใจทีหลัง

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าสายฟ้าโดนวางยาสลบแล้วจะเป็น สารรูปแบบนี้ เธอก็ไม่ควรวางยาใส่ในแก้วไวน์ของเขา แล้ว

เดิมทีนึกว่าหลังจากโดนยาสลบเขาจะหลับปุ๋ย ถึง เวลาเธออยากรังแกเขายังไงก็รังแกได้ตามสบาย ก็ เหมือนเมื่อก่อนตอนที่เธอรังแกพี่ชายตัวเอง แต่จะไปรู้ได้ ยังไงว่าสายฟ้าโดนยาสลบไม่เพียงแต่ไม่หลับไม่นอน แต่ กลับมีทีท่าแปลกประหลาดแบบนี้อีก

ด้วยเซ้นส์ของผู้หญิง Aliceรู้สึกถ้ายังไม่เอาสายฟ้า โยนออกไปนอกห้อง คืนนี้เธอมีหวังโดนเขาแอ้มแน่

เธอพยายามยื่นมือไปดึงสายฟ้าอีกครั้ง “นายออกไป เดี๋ยวนี้เลยนะ นี่คือห้องของฉัน ถ้านายยังไม่ไสหัวไปอีกฉันจะเรียกรปภ.แล้วนะ นายได้ยินรึเปล่า?”

“พอได้แล้ว!” สายฟ้าที่เงียบตลอด ในที่สุดก็เปิด ปากด้วยความปวดหัว

ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าเขาพร่ามัวมาก

เห็นร่างเงาของAliceอย่างพร่ามัว แต่ว่าไม่นานตรง หน้าของเขากลับเห็นเธอแยกเป็นสองร่าง ร่าง สุดท้าย กลายเป็นภาพเบลอ ทำให้สมองของเขารู้สึกอัดแน่น

เธอก็พูดเจ๊าะแจ๊ะอยู่ข้างหูเขาไม่หยุด เหมือนนกที่ โดดไปโดดมาอยู่บนต้นไม้ ยิ่งทำให้เขาวิงเวียนศรีษะขึ้น ไปอีก

เขาอยากให้เธออยู่นิ่งๆไม่ต้องขยับ ด้วยจิตใต้สำนึก ได้ยื่นมือไปจับข้อมือเธอไว้ ข้อมือของเธอเล็กมาก แต่มือ ของเขาใหญ่มาก มือข้างเดียวก็สามารถควบคุมมือทั้งสอง ของเธอไว้ในฝ่ามือแล้ว มืออีกข้างยื่นไปปิดปากเธอไว้ ทันใดนั้นโลกถึงรู้สึกสงบลงไปมาก

ควบคุมไว้ไม่ให้Aliceเอะอะโวยวาย สายฟ้านั่งกระ หืดกระหอบอยู่ในสระออนเซ็น รู้สึกเพียงว่าความร้อนขอ งออนเซ็นแทรกซึมเข้าไปในร่างกายทีละนิดๆ ทำให้โลหิต ของร่างกายเขาคำรามอยู่ เดือดพลุ่งพล่านอยู่ เหมือนน้ำเหล็กที่ถูกเผาจนแดงใกล้จะหลอมละลายเลือดเนื้อของ เขาอยู่แล้ว

ร่างกายร้อนระอุ ข้างล่าง…….ก็กระปรี้กระเปร่าจะ แย่อยู่แล้ว อึดอัดและแน่นจนทรมานมาก

อยากทําอะไรเพื่อบรรเทาอาการมาก แต่เขากลับไม่รู้ ต้องทํายังไง

Aliceกลับตกใจจนเอ๋อไปแล้ว

ผู้ชายที่สูงใหญ่ล็อคเธอไว้ที่ขั้นบันไดของขอบสระ ด้านหลังของเธอพิงหินกรวดที่นูนออกมา ด้านหน้าคือ ผู้ชายที่แข็งแกร่งและไม่กล้ามีเรื่องด้วย

ตามหลักแล้ว ทางที่ดีที่สุดเธออย่าหาเรื่องเขาจะดี ที่สุด แต่ว่า….ผู้ชายที่สมควรตายคนนี้ ไม่เพียงแต่ปิดปาก เธอไว้ แต่ยังปิดจมูกของเธอไว้ด้วย ทำให้เธอหายใจไม่ ได้ด้วยซ้ำ!

เพื่อเอาชีวิตรอด เธอได้แต่พยายามขัดขืน

ระหว่างขัดขืน เท้าของเธอถีบไปที่บนตัวของสายฟ้า ถีบโดนตำแหน่งที่นูนออกมาอยู่ใต้สะดือพอดี เจ็บจน สายฟ้าส่งเสียงร้องออกมา คนทั้งคนทับอยู่ที่บนตัวของเธอ ขาทั้งสองหนีบขาของเธอที่ทำมิดีมิร้ายไว้แน่น

เพราะท่าทางนี้ สายฟ้าได้ปล่อยมือไป ในที่สุดเธอ สามารถหายใจได้แล้ว

“อืดอาด……” หายใจกระหืดกระหอบไว้ Alice ความรู้สึกใจสั่นเหมือนได้รอดชีวิตมาจากความตาย

เธอเป็นแค่สาวน้อยที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบ เพิ่งจะอายุ ครบสิบปีไม่ถึงสองเดือน เสียขวัญขนาดนี้ทำเอาขี้ขลาด ตาขาวขึ้นมาทันที

ดวงตาของเธอแดงก่ำ ไม่กล้าหาเรื่องผู้ชายน่า กลัวที่อยู่ตรงหน้านี้อีกเธอขอร้องด้วยเสียงสะอึกสะอื้น “สายฟ้า นายปล่อยฉันเถอะนำ ฉันไม่กล้ารังแกนายอีก แล้ว ฮือๆ……ฉันจะไม่วางยานายอีก ต่อไปก็จะไม่แก้แค้น นายด้วย….

ทั้งเสียงดังทั้งวุ่นวาย แถมยังเจ๊าะแจ๊ะไม่ยอมหยุด

ด้วย

สายฟ้าปวดหัวจะแย่ มองดูริมฝีปากชมพูระเรื่อที่เดี๋ยว อ้าเดี๋ยวหุบ รู้สึกเพียงเปลวไฟที่แฝงอยู่ในร่างกายจู่ๆได้ ลุกท่วมขึ้นมาทั่วร่างกาย เผาจนเขารู้สึกทรมานมาก
ไม่มีความคิดใดๆอีกต่อไป ในสมองมีแต่ความว่าง เปล่า ด้วยสัญชาติญาณพายุโน้มตัวลงไปอุดปากที่พูดไม่ หยุดเอาไว้ พอได้ชิมถึงรสชาติที่นิ่มนวลและหอมหวาน ก็ได้ตรงดิ่งเข้าไป

คงจะเพราะการปล้นเป็นธรรมชาติของผู้ชาย

Aliceไม่มีวิธีจะต่อต้าน แต่สายฟ้ากลับรู้เองโดยที่ ไม่ต้องมีครูสอน บุกแทงเข้าไปอย่างได้คืบจะเอาศอก สุดท้าย ภายใต้สายตาที่หวาดกลัวและสับสนของAlice ในที่สุดสายฟ้าก็ได้ครอบครองเธอ

“ไอ้….ไอ้สารเลว…” Aliceเจ็บจนเสียงสั่น

เธอไม่เคยถูกทรมานแบบนี้มาก่อน แต่ไม่นาน ทัศนคติของเธอก็ได้เปลี่ยนไป เพราะความเจ็บปวดแบบนี้ ไม่เพียงแต่ไม่จบ แต่กลับรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเพราะความป่า เถื่อนของผู้ชาย ทำให้เธอเจ็บจนแทบจะสลบไป

เสียใจจะแย่อยู่แล้ว

เธอร้องไห้ไปด้วยและเสียใจกับความบ้าบิ่นของตัว เองในวันนี้ไปด้วย

และรู้สึกงงมาก ทั้งๆที่เป็นยาสลบ แต่ทำไมกลับมีประโยชน์เหมือนยาเสียสาวเลย

อเมริกา

ในวิลล่าหลังนึง จู่ๆผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยมีความ รู้สึกบางอย่าง จึงถามคนรับใช้ที่อยู่ข้างกายว่า “Susan Aliceเพื่อนรักฉันไปเมืองZหลายวันแล้วใช่มั้ย?

“ใช่ค่ะ คุณAnna คุณคิดถึงคุณAliceหรอคะ?”

“ไม่ใช่สักหน่อย” Annaกลอกตาไปมาและพูด อย่างลวกๆ “ฉันแค่คิดเฉยๆว่าAliceจะกลับมาเมื่อไหร่ ฉันอยากได้รับของขวัญจากธอจนอดใจรอไม่ไหวอยู่แล้ว”

“เธอกับคุณมาตั้งแต่เด็ก ต้องมีของขวัญให้คุณ แน่นอนอยู่แล้วค่ะ” Susanที่อวบอ้วนพูดพร้อมรอยยิ้ม

“อืม Susan ฉันอยากกินแบร็คฟอรเรสต์เค้กค่ะ คุณ ยกมาเสิร์ฟฉันหน่อยได้ไหม?”

“ได้ค่ะ คุณหนู”

พอSusanไปปุ๊บ ทันใดนั้นAnnaก็หมอบอยู่บน เตียงหัวเราะเหมือนกิ่งก้านดอกไม้ที่สั่นไหว
ก็ไม่รู้ว่าAliceยัยบ๊องนั่นได้ใช้ยาสลบที่เธอให้ไป รังแกผู้ชายมีแผลที่เธอบ่นไม่ยอมเลิกรึเปล่า เธอเคยบอก ว่าอะไรนะ….เกลียดผู้ชายคนนั้น ชอบผู้ชายอีกคน แต่ที่ จริงเธอที่เป็นคนอาบน้ำร้อนมาก่อน เธอรู้ว่าเพื่อนรักของ เธอชอบผู้ชายที่มีแผลคนนั้นชัดๆ

เพียงแต่เธอไม่เคยมีความรักมาก่อน เลยไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าอะไรเรียกว่ารัก

เวลาแบบนี้ เธอที่เป็นเพื่อนซี้ต้องออกแรงช่วยหน่อย

สิถึงจะถูก