บทที่322 เธออยากเอาผู้ชาย ต้องรอรอบหน้าแล้ว

พิงกี้มองไปตามเสียง แว๊บแรกก็เห็นเควินที่รูปร่างสูง ใหญ่ และมองไปด้านหลังคือสายฟ้า

สายฟ้าที่ไม่ได้เจอตั้งนาน เขาเปลี่ยนไปเยอะมาก อันดับแรกคือบุคลิกดูหนักแน่นยิ่งขึ้น แต่ที่เปลี่ยนไปเยอะ ที่สุดคือหน้าตาของเขา

ก่อนหน้านั้นเธอเคยได้ยินเควินพูดว่า ระหว่างปฏิบัติ ภารกิจครั้งนั้นสายฟ้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ถึงแม้โชคดีที่ รอดชีวิตมาได้ แต่ใบหน้ากลับเสียโฉมอย่างหนัก ก็ไม่รู้ว่า จะฟื้นฟูกลับมาเหมือนเดิมได้มั้ย

ดีที่ผู้ชายไม่ได้ให้ความสำคัญกับใบหน้าเยอะเหมือน ผู้หญิง ตอนนั้นถึงแม้พิงกี้จะเป็นห่วงแทนสายฟ้า แต่เห็น เควินไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนี้ เธอก็เลยค่อยๆวางใจลงได้

ตอนนี้ดูแล้วแผลที่ใบหน้าของสายฟ้าก็ไม่มีปัญหา อะไรแล้ว แค่กล้ามเนื้อบนใบหน้ายังดูแข็งเล็กน้อยเฉยๆ

ส่วนใบหน้าด้านซ้ายตั้งแต่โหนกคิ้วถึงดวงตากลับทิ้ง แผลยาวประมาณห้าเซนติเมตรไว้ เหมือนมีตะขาบไต่อยู่ที่ นั่น ทำให้บุคลิกที่เยือกเย็นของเขามีความโหดเหี้ยมและ รุนแรงเพิ่มมากขึ้น

สายฟ้าในตอนนี้ดูแล้วยิ่งดูดุดันกว่าเขากว่าเมื่อก่อนยิ่งดูแมนขึ้น

สมาธิของพิงกี้รวบรวมอยู่ที่สายฟ้าหมด สำรวจเขา ด้วยควาทเป็นห่วง Aliceที่ถูกเควินตำหนิ จู่ๆดวงตากลับ เปล่งประกาย พุ่งขึ้นไปที่ขั้นบันไดด้วยความดีอกดีใจ พร้อมถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “เควิน นายเซอร์ไพรส์ มากใช่มั้ยที่เห็นฉัน

Aliceหน้าตาสวยมาก เหมือนตุ๊กตาบาร์บี้เลย

อายุของเธอไม่ถือว่าเยอะ อายุน่าจะไม่เกินยี่สิบ ยัง เป็นวัยรุ่นอยู่เลย นาทีนี้รอยยิ้มที่แฝงด้วยความดีอกดีใจ ของเธอ ถึงแม้จะหยิ่งผยองไปหน่อย แต่กลับยิ่งดูไร้เดียง สาและร่าเริงมาก

พิงกี้ “

จู่ๆ เธอรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

ถึงแม้เมื่อก่อนเธอก็รู้อยู่ว่ามีผู้หญิงมากมายแอบปลื้ม เควินอยู่ลับๆ บางคนถึงขั้นกล้าบอกรักเขาตรงๆอย่าง ใจกล้า แต่อย่างไรซะเธอไม่ได้เห็นเองกับตา แต่นาทีนี้

แทบอยากจะกระโจนเข้าไปบีบคอใครบางคนเสียจริงๆ!

อยากหว่านเสน่ห์ไปทั่วดีนัก!

พอคิดแบบนี้แล้ว แววตาที่พิงกี้จ้องเควินแฝงด้วย ความชั่วร้าย

เควินไม่ได้สังเกตเห็นอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงของ พิงกี้ในนาทีนี้ ดวงตาทั้งคู่หล่นอยู่ที่บนตัวของAlice ดูมี ความใกล้ชิดแต่ก็มีความรังเกียจ “เซอร์ไพรส์น่ะไม่แน่ แต่ ตื่นตกใจน่ะมีแน่นอน

“เป็นไปได้ยังไง!” Aliceไม่กลัวสีหน้าที่เย็นชา ของเควินเลยแม้แต่น้อย เบียดสายฟ้าไปข้างๆ เธอยื่น มือไปควงแขนของเควินไว้ “ครั้งนี้กว่าฉันจะได้มาที่ เมืองไม่ใช่ง่ายๆ นายต้องต้อนรับฉันดีๆนะ นายอย่าลืม ล่ะว่าฉันคือผู้มีพระคุณที่เคยช่วยชีวิตของนายไว้นะ

เควินดึงแขนของตัวเองออกอย่างสงบเยือกเย็น พร้อมพูดอย่างบางเบา “ฉันจะให้สายฟ้าพาเธอไปเที่ยว ให้ทั่วเลย เพราะยังไงซะ เธอก็เคยช่วยชีวิตเขาไว้เหมือน กัน เขาก็ควรจะออกแรงหน่อยเหมือนกัน”

“หา…..นายสายฟ้า? มัมมี่ของฉัน? เขาอยู่ที่ไหน?”
“เมื่อกี้ตอนที่เธอเบียดเขาทิ้ง ไม่เห็นเขาหรอ?” เค วินรู้สึกอยากหัวเราะ

Aliceสีหน้ามึงงง

ดวงตากลมโตระยิบระยับขึ้นมาทันที มองดูรอบๆ ตอนที่สายตาหล่นอยู่ที่บนตัวของสายฟ้า อ้าปากค้างด้วย ความตื่นตะลึง เหมือนพบเห็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก “นาย….นายก็คือมัมมี่”

” สายฟ้าหน้าบึ้ง เปิดปากพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมชื่อสายฟ้า”

“นายเป็นมัมมี่ของฉันชัดๆ!” Aliceเอียงหัวสำรวจ ไปสักพัก จู่ๆเดินไปที่ตรงหน้าของสายฟ้า ยื่นมือกุมหน้า ผากเขา จับจมูกและริมฝีปากของเขา เผยแค่ดวงตาคู่ดำ เข้มของเขาออกมาเท่านั้น จากนั้นเธอพูดอย่างดื้อด้านว่า “นายก็คือมัมมี่นั่นแหละ

เดิมทีตอนที่เธอรังแกมาที่บนตัว ฝีมืออย่างสายฟ้า สามารถหลบหลีกได้อยู่แล้ว แต่นาทีนั้นสายฟ้าก็ไม่รู้เป็น อะไร ยืนแข็งทื่ออยู่ที่เดิม ปล่อยให้มือของAliceลูบจับมา ที่ใบหน้าของเขาอย่างตามใจชอบ

แต่ไม่นาน เขาก็ปัดมือเธอทิ้งด้วยสีหน้าเย็นชา รู้สึกไม่พอใจกับปฏิกิริยาของตัวเองอยู่ลับๆ

นี่ถ้าเป็นนาทีที่ต่อสู้กับศัตรู เขาคงตายไปแล้วมั้ง ครั้งหน้าห้ามมีปฏิกิริยาแบบนี้อีกเด็ดขาด!

“นายตีมือฉันทำไม มือของฉันแดงหมดแล้ว! Aliceยื่นมือออกมาด้วยความโกรธ มือที่ขาวใสแดงขึ้นมา จริงๆด้วย

สายฟ้าเหลือบมองทีนึงแล้วขมวดคิ้ว แต่กลับไม่พูด สักคำอีกเช่นเคย ยิ่งอย่าหวังจะให้พูดคำพูดที่ฟังดูดีเลย

เห็นเขาไม่มีปฏิกิริยาเลยสักนิด Aliceควงแขนของ เควินไว้และแกล้งพูดว่า ยังไงๆพี่เควินก็ดีกว่ามัมมี่ที่โง่ และซื่อบื้อนั้นเยอะ และหล่อเหลามาดเท่ห์กว่าเขาเยอะ พี่ เนี่ยแหละสเปกของฉันเลย ฉันจะแต่งงานกับพี่!

นิ่งไปครู่นึง แล้วทำหน้าผีใส่สายฟ้าทีนึง “เดิมทีคิด ว่าตอนที่นายเป็นมัมมี่ก็หน้าตาน่าเกลียดอยู่แล้ว คิดไม่ถึง ตอนนี้เอาผ้าพันแผลออกแล้วยิ่งน่าเกลียดเข้าไปใหญ่

สายฟ้า “.

เควิน “ ..
พิงกี้ “.

พิงกี้เป็นคนเปิดปากพูดก่อน

เพราะเธอทนไม่ได้จริงๆที่ผู้ชายของตัวเองถูกผู้หญิง คนอื่นควงแขนไว้ เธอเดินไปที่ข้างเควินในตอนนั้นเลย ดึงแขนเสื้อเขาไว้เบาๆ เควินได้ยืนไปที่ด้านหลังเธอ

ส่วนแววตากลมโตของเธอมองไปที่Alice ทำหน้า หมั่นไส้นิดหน่อย และพูดเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “เสียใจ ด้วยนะสาวน้อย ผู้ชายคนนี้ได้ตกเป็นของฉันไปแล้ว ถ้า เธออยากได้ล่ะก็ คงต้องรอรอบหน้าแล้วล่ะ

“รอบหน้าอะไร?” Aliceจ้องตาโตพร้อมถามอย่าง

งงงวย

“ป้ามะลิ อุ้มน้องแอ๊ปเปิ้ลออกมาหน่อยค่ะ” พิงกี้พูด เสียงดัง

พอป้ามะลิอุ้มน้องแอ๊ปเปิ้ลออกมา พิงกี้รับน้อง แอ๊ปเปิ้ลที่อ่อนนุ่มมา แล้วยัดไปที่อ้อมอกของAlice “เนี่ย แหละคือรอบหน้า ตอนนี้ยังไม่ถึงหนึ่งขวบ เธอสามารถ จองล่วงหน้าได้นะ รอเขาอายุยี่สิบก็สามารถคบกับเขา ได้เลย มีDNAของฉันอยู่ เขาต้องหล่อเหลากว่าพ่อเขา แน่นอน เธอโชคดีมากใช่มั้ยล่ะ?”
Alice ” ………………….…”

เธอไม่รู้สึกโชคดีเลย เธอรู้สึกเพียง………..

เฮ้อ.…………

ช้าก่อน นี่มันอะไรกันแน่?

จู่ๆรู้สึกมีน้ำอุ่นๆทำเอาเสื้อเปียกชุ่ม แถมยังมีกลิ่น แปลกๆโชยมาด้วย Aliceก้มหน้าดู เผชิญกับน้องดวงตา แวววาวและกล้ำกลืนของน้องแอ๊ปเปิ้ล ทันใดนั้นเธอแทบ อยากจะร้องไห้