บทที่316: สงสัยพ่อของเดด

เวลาที่เตชิตพูดก็คือวันที่พิงกี้ถูกยายสมศรีกับลิสาใส่ ร้ายป้ายสี และพัวพันเข้าไปในคดีวันนั้น

พิงกี้หลุบตาลง ปิดบังแววตาของตัวเองไว้ รู้สึก กระวนกระวายใจ

ถึงว่าล่ะตอนนั้นเธอได้รับหมายเรียกจากศาล อยาก ให้เตชิตช่วยคิดหาวิธี โทรหาเขายังไงก็โทรไม่ติด ที่แท้ เขาถูกพ่อโยนไปปฏิบัติภารกิจที่ต่างประเทศนี่เอง

ปฏิบัติภารกิจ โดยเฉพาะภารกิจขั้น ส่วนมากจะ ติดต่อกลับมาในประเทศไม่ได้ จุดนี้พิงกี้รู้มาจากบนตัว ของเควิน นี่ก็คือสาเหตุที่เตชิตหายตัวไปนานขนาดนี้

เพียงแต่…….

ตอนนั้นไกรสรก็รู้ว่าเควินจะกลับมาในประเทศแล้ว

หรอ?

เขาได้ข่าวนี้มาจากไหน?

พิงกี้มองไปที่เควินอย่างลางๆ เห็นเควินพยักหน้า เล็กน้อย เธอก็เข้าใจความหมายของเขาแล้ว

ขมวดคิ้วไว้ ดวงตาที่แวววางเปล่งประกายของพิงกี้ มองไปที่เตชิตเหนือบจะโกรธจริงบละไม่จริง “ลอแตชิตในเมื่อพ่อคูณ ตั้งแต่ตอนนั้นว่าเควินยังไม่ตาย ทำไมไม่ บอกฉันตั้งแต่เนิ่นๆคะ? คุณไม่รู้หรอว่าฉันผ่านช่วงเวลานั้น มาได้ยังไง? คุณนี่จริงๆเลย…..ยังเห็นฉันเป็นเพื่อนอยู่มั้ย เนี่ย?”

“หา……” เตชิตเกาหัวด้วยความเขิน “ตอนนั้นผม ก็นึกว่าพ่อผมพูดมั่ว คิดว่าเขาแค่อยากหาเหตุผลมาหลอก ผมและถีบผมไปต่างประเทศ ก็ไม่คิดว่าที่เขาพูดจะเป็น ความจริง แต่ว่าทำไมผมถึงรู้สึกพ่อผมก็ตะลึงมากและคิด ไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่าเควินไม่ได้ตายจริงๆ?

“จริงหรอคะ? พ่อคุณไม่รู้จริงๆหรอ?”

“ผมเดาเอาเอง……แต่ว่า ถ้าเขารู้ว่าเควินไม่ตายสิ ถึงจะผิดปกติ ตอนนั้นเขายังพักรักษาตัวอยู่ในประเทศอยู่ เลย นอกเสียจากว่าเขาจะเป็นBossใหญ่ของเบื้องหลัง อะไรสักอย่าง ที่คอยจับตาดูทุกความเคลื่อนไหวของเควิน ไม่งั้นเขาจะมีช่องทางรู้เรื่องนี้ได้ยังไง? ผมว่านะ ตอนนั้น เขาต้องหลอกผมแน่ๆเลย ฮ่าๆๆ ………

เหมือนว่าตัวเองได้พูดเรื่องที่ตลกมากเรื่องนึง เตชิต หัวเราะออกมาเสียงดัง

พิงกี้ “ …..……….”
ก็ไม่รู้ว่าถ้าไกรสรมีปัญหาจริงๆ ต่อไปถ้าเตชิตนึกถึง คำพูดเหล่านี้ที่เขาเคยพูดจะมีความคิดยังไง

ดีที่สุดอย่าแหวกหญ้าให้ตื่นดีกว่า พิงกี้หัวเราะ อย่างลวกๆทีนึง ก็ได้เปลี่ยนประเด็น “ครั้งนี้กว่าคุณจะได้ กลับมาไม่ใช่ง่ายๆ ระยะเวลาอันสั้นคงจะไม่ไปแอฟริกา แล้วมั้งคะ?”

“ไม่ไปแล้ว ยังไงผมก็ต้องพักผ่อนหน่อยสิ เอ่อ~ใช่ แล้ว เมื่อกี้คุณยังไม่ได้บอกเลยว่าป้าเฉินไปไหนแล้ว? เตชิตแปลกใจกับเรื่องนี้มาก

ป้าเฉินดีกับเขา ทุกครั้งที่เขามาก็จะเอาของอร่อยมา ประเคนให้เขาถึงที่เลย

พิงกี้ดีใจที่เปลี่ยนประเด็น ก็เลยเล่าเรื่องที่ป้าเฉินทำ ในก่อนหน้านี้ให้เขาฟังรอบนึง

ถึงแม้วันนั้นเตชิตได้ถึงที่เกิดเหตุทัน แต่ก็ไม่รู้ว่าป้า เฉินได้ทำอะไรลงไปบ้าง วันที่สองเขาก็ไปต่างประเทศ แล้ว จึงยิ่งไม่มีโอกาสได้รู้ ตอนนี้ได้ยินเรื่องนี้แล้วเขา โมโหจนผมชี้ตั้งทันที

“คิดไม่ถึงจริงๆว่าป้าเฉินจะสมองเลอะเลือนขนาด นี้ คนของตระกูลบุญถาวรแค่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร ไม่นึกเลยว่าเธอจะกินบนเรือนขี้บนหลังคา น่าแค้นใจจริงๆเลย ฉันว่านาย…….” เตชิตมองไปที่เควิน “นายรู้ทั้งรู้ว่าป้า เฉินไว้ใจไม่ได้ นายยังเอาเธอไว้อีก? อย่าบอกว่าลงโทษ เธอเลย ไม่นึกว่านายยังไม่ไล่เธอออกด้วย ฉันสงสัยจริงๆ ว่านายกลายเป็นคนทำการกุศลตั้งแต่เมื่อไหร่?

“ถ้าฉันเปลี่ยนอาชีพมาทําการกุศลจริงๆ เรื่อง แรกที่ฉันจะทําก็คือบริจาคเงินให้นายเพื่อสนับสนุนเด็ก ปัญญาอ่อนเลย”

เตชิต “

แหม ไม่นึกเลยว่าคนๆนี้จะประชดประชันเป็นด้วย มี การพัฒนาจริงๆ!

พับแขนเสื้อขึ้นไป เขาเตรียมจะรบศึกใหญ่!

ผู้ชายทั้งสองอย่าให้พูดเลยว่าปัญญาอ่อนแค่ ไหน คนนี้พูดมาคำนึง คนนั้นก็ย้อนกลับคำนึง ทั้งสองมี บุคลิกภาพที่ดูดีสูงส่ง แต่คำพูดที่พูดออกมาทำให้พิงกี้ยัง ไม่อยากฟังจริงๆ

กว่าจะให้เตชิตกลับไม่ใช่ง่ายๆ เธอชายตามองเควิน “คุณเตชิตชอบเอาเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องมาเกี่ยวข้องกันก็ แล้วไป ทำไมคุณเองก็ปัญญาอ่อนตามเขาด้วย?
ทำเสียงฮึเย็นชาทีนึง เควินดึงข้อมือของพิงกี้ไว้ และ ดึงเธอมากอดไว้ในอ้อมอก ปลายจมูกถูไถอยู่ที่ซอกคอ ของเธเธอ น้ำเสียงค่อนข้างอุดอู้ “ผมทนดูสีหน้าที่เหมือน คางคกขึ้นวอของนายเตชินไม่ได้………

ว่าไปแล้ว คงจะเพราะทั้งหดหู่และทั้งโทษตัวเอง

ด้วย

ตอนที่พิงกี้ต้องการคนดูแล ไม่นึกเลยว่าจะเป็นคู่กัด ของเขาที่คอยดูแลเธออยู่ตลอด เขาโทษตัวเองที่ตอนนั้น ไม่อยู่และไม่สามารถปกป้องเธอ และหมั่นไส้นายเตชิต ด้วย

รู้ทั้งรู้ว่าควรจะขอบคุณเขา แต่เขาขอบคุณผู้ชายที่ พยายามเอาชนะใจภรรยาตัวเองไม่ลงจริงๆ

พิงกี้ “

ลมหายใจอุ่นๆของผู้ชายอบอวลอยู่บนผิว ทำให้ เธอรู้สึกคันยิบๆ แต่ที่ยิ่งทำให้เธอรู้สึกแปลกใจคือท่าน ประธานอ้อนเป็นด้วย……. ยากที่จะได้เห็นจริงๆ

แต่ว่า พอนึกถึงเรื่องของก่อนหน้านี้แล้ว เธอไม่มีอารมณ์หวานแหววอะไรทั้งนั้น

เธออดถามไม่ได้ “คุณเควิน คุณก็สงสัยว่าพ่อของ คุณเตชิตมีปัญหาใช่มั้ยคะ?

เรื่องนี้สิถึงเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

ก่อนหน้านั้นเธอไม่เคยสงสัยไกรสรเลย เพราะยัง ไงซะไกรสรเองก็กลับมาในประเทศโดยที่ได้รับบาดเจ็บ สาหัส จนถึงตอนนี้ยังพักฟื้นร่างกายอยู่ แต่ว่าวันนี้ก็ไม่รู้ เป็นอะไร ได้ยินคำพูดเหล่านี้ที่ออกจากปากของเตชิต เธอ อดสงสัยไกรสรไม่ได้

พอมาเชื่อมโยงกับเนื้อหาที่พายุเคยเผยออกมาใน ก่อนหน้านั้น บอกว่าในประเทศมีไส้ศึกระดับสูงอยู่ เธอก็ สงสัยไกรสรโดยตรงเลย เมื่อกี้เธอมองไปที่เควิน เควินก็ ส่งสัญญาณให้เธอหลอกถามเตชิต เห็นได้ชัดมากว่าเขา เองก็สงสัยเหมือนกัน

“ไม่ใช่แค่สงสัย แต่แทบจะแน่ใจเลยแหละ เค วินพูดบางเบา “ครั้งนี้ผมอยู่ต่างประเทศได้รวบรวม หลักฐานไว้ไม่น้อย และได้ส่งมอบไปที่เบื้องบนแล้ว ไกรสร…..เหอะ เขาคงกระโดดโลดเต้นได้อีกไม่นาน แล้ว”
“หา….” ไม่นานพิงกี้ก็คิดอะไรขึ้นมาได้จึงรีบถาม “แล้วจะมีผลกระทบต่อคุณเตชิตมั้ยคะ?

ไกรสรสมองเลอะเลือนคนเดียวก็พอแล้ว คุณหญิง เพียงดาวกับเตชิตต่างก็เป็นคนดีมาก เธอไม่อยากเห็น สองคนนี้ได้รับความเดือดร้อนเพราะไกรสรจริงๆ

ภรรยาของตัวเองไปเป็นห่วงผู้ชายคนอื่น

เควินหน้าบึ้ง ไม่ค่อยอยากตอบคำถามนี้สักเท่าไหร่ แค่พูดอย่างคลุมเครือ “มีพ่อเป็นไส้ศึก คุณคิดว่าเตชิตยัง จะสามารถได้ผลประโยชน์อะไรยังไง?”

พอพูดจบ กลัวพิงกี้กังวลต่อ เขาก็ได้พูดเสริมอีกคำ ว่า “แต่ว่า น่าจะสามารถไว้ชีวิตเขาได้ เพราะยังไงซะเรื่อง พวกนี้ก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขา

พิงกี้

ได้ยินเควินพูดแบบนี้ เธอยิ่งกังวลเข้าไปใหญ่