บทที่311: เควินทะลึ่งผิดปกติ

การเคานี้ไม่ยากที่จะคาดการณ์

เพราะยังไงซะ นายพจน์และสหายของพวกเขาต่าง ก็เป็นทีมที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี ความเคลื่อนว่องไว มาก แถมรถพยาบาลเคลื่อนที่ก็อยู่แค่ห้องข้างๆ นี่สามารถ ประหยัดเวลาไปเยอะมาก

ส่วนลิสากับหยาดทิพย์อยู่ในสภาพเดียวกัน แต่ข้าง กายเธอไม่เพียงแต่ไม่มีรถพยาบาลเคลื่อนที่ แต่ยังไม่มี ทีมที่ผ่านการสู้รบมาเป็นร้อยๆศึกเหมือนหน่วยสืบลับด้วย ที่มีก็แค่หมอกับพยาบาลที่ไม่มีกำลัง คนพวกนี้เทคนิก ทางการผ่าตัดเอาชีวิตอาจจะไม่เลว แต่ถ้าพูดถึงกำลังแล้ว ไม่ถือว่าดีแน่นอน

แต่ว่า พวกนี้ก็เป็นแค่การคาดเดาเฉยๆ รายละเอียด ของตอนจบยังต้องโทรถามรังสิตก่อนถึงจะรู้อย่างแน่ชัด

เธอโทรสายออกไป ไม่นานรังสิตก็ได้รับสาย

“สถานการณ์ฝั่งนายเป็นยังไงบ้าง?” พิงกี้ถาม

“มีผู้พักอาศัยที่อยู่ระแวกนี้ได้รับบาดเจ็บสองคนครับ สถานกาณ์ที่ชั้นใต้ดินยุ่งเหยิงไปหมด แต่ว่าโครงสร้าง ของในนั้นแข็งแรงมาก ตอนนี้เข้าไปก็ไม่มีปัญหาอะไร ครับ เพียงแต่….
“เพียงแต่อะไร?” พิงกี้รีบถาม

เธอรู้สึกเรื่องต่อจากนี้ถึงจะเป็นประเด็นสําคัญ อีก อย่างยังเกี่ยวข้องกับลิสาด้วย

ที่เธออดใจรอไม่ไหวโทรหารังสิตก็เพื่อถาม สถานการณ์ให้ชัดเจนไม่ใช่หรอ?

เมื่อก่อนเคยโกรธแค้นลิสามากแค่ไหน ตอนนี้เธอก็ หวังให้กรรมตามสนองลิสามากเท่านั้น!

คนชั่วอย่างลิสาไม่คู่ควรที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ!

“ตอนที่พวกผมค้นหาและตรวจสอบชั้นใต้ดิน พบว่า ห้องที่มีระเบิดห้องนั้นถูกระเบิดออกมาเห็นห้องลับห้องนึง ห้องลับนี้สามารถทะลุทางออกอีกฝั่งนึงโดยตรง คาดว่า เส้นทางนี้ก็เป็นเส้นทางที่พวกของลิสาหนีไปครับ

“งั้นพวกมันหนีออกไปหรอ?”

“น่าจะไม่ครับ ในระหว่างที่พวกผมค้นหา พบว่าเส้น ทางนั้นมีที่ๆนึงเกิดเหตุเพลิงไหม้ ณ ตอนนี้ยังหาสาเหตุ ที่เกิดเพลิงไหม้ไม่เจอครับ แต่ว่าของๆระแวกนั้นถูกเผา ไหม้จนหมดหลังจากดับไฟได้ พวกเรายังพบศพอยู่ใน เหตุการณ์ด้วยครับ จากการวินิจฉัยอัตลักษณ์และจำนาวนคน เหมือนกับว่าจะเป็นแก๊งของลิสาเลยครับ

“ยังเกิดเพลิงไหม้ด้วย ตอนที่พวกนายดับไฟคงไม่มี คนได้รับบาดเจ็บใช่มั้ย?

รังสิต สกอุ่นใจ

เขารู้เรื่องที่พิงกี้กับลิสาไม่ถูกกัน ในเวลานี้เธอเป็น ห่วงความปลอดภัยของทีมหน่วยสืบลับเป็นอันดับแรก แต่ ไม่ใช่ให้ความสำคัญว่าลิสาจะเป็นหรือตาย นี่ทำให้เขา รู้สึกซึ้งใจมาก

เขาตอบว่า “พวกเราไม่มีใครเป็นอะไรครับ ตอนที่ องค์กรSCสร้างชั้นใต้ดินนี้คงจะเพราะคำนึงถึงว่าอาจจะ เกิดเหตุเพลิงไหม้ได้ วัสดุที่ใช้ในชั้นใต้ดินต่างก็เป็นวัสดุ ที่กันความร้อนและป้องกันไฟไหม้ ด้านนอกยังได้ติดตั้ง เครื่องดับไฟอัตโนมัติไว้ด้วย พวกเราได้ใช้เครื่องดับไฟ นั้นดับไฟโดยตรง เหตุไฟไหม้ครั้งนี้ไม่ได้ขยายเป็นวง กว้าง คนของเราก็ไม่ได้รับบาดเจ็บครับ

“งั้นก็ดีแล้ว” พิงกี้ค่อยวางใจหน่อย เธอได้เป็นห่วง ความเป็นความตายของลิสาขึ้นมาอีกครั้ง แล้วศพที่อยู่ ในเหตุการณ์พวกนั้นจะแน่ใจตัวตนได้เมื่อไหร่? เวลาที่ เกิดเพลิงไหม้ไม่นาน น่าจะไม่ได้ถูกเผาไหม้จนหมดไว ขนาดนั้น ยังสามารถตรวจDNAได้มั้ย?”
“กำลังตรวจอยู่ครับ แต่ว่าถ้าอยากแน่ใจฐานะของลิ สา ยังต้องให้ตระกูลบุญถาวรร่วมมือด้วยถึงจะได้ครับ”

“นั่นมันเรื่องเล็ก ขอแค่มีความต้องการ ไม่พูดว่าไป กรีดเนื้อหนังของสองสามีภรรยาของตระกูลบุญถาวร แค่ ดึงเส้นผมไม่กี่เส้นคงไม่เป็นไรมั้ง?

“ครับ คุณผู้หญิง” รังสิตหัวเราะและตอบส่า “เรื่อง นี้มอบหมายให้พวกผมก็พอครับ ฝากคุณผู้หญิงดูแลคุณ เควินดีๆด้วยนะครับ บอกว่าสมาชิกของหน่วยสืบลับห่วง หาเขามาก ภาวนาให้เขาหายไวๆและมาทำการฝึกซ้อมให้ พวกเราครับ”

พิงกี้ส่งเสียงหัวเราะออกมา

คนพวกนี้ก็คือทำตัวต่ำอย่างที่ล่ำลือกันใช่มั้ย? เธอ เคยได้ยินพายุพูดเชียวนะว่าตอนที่เควินฝึกซ้อมพวกเขา แต่ละคนที่หมอบอยู่บนพื้นจนลุกขึ้นมาไม่ได้ ต่างก็ร้องห่ม ร้องไห้เรียกหาแม่

ตอนนี้ ไม่นึกเลยว่าจะมาพูดว่ารอเควินไปฝึกซ้อมให้ พวกเขา?
เธอจะไปบอกเควินอย่างละเอียดเลย จะไม่ทำให้ พวกเขาผิดหวังแน่นอน

ไม่นานผลตรวจของเควินก็ออกมาแล้ว ดนัยเคาะ ผลตรวจสุขภาพด้วยสีหน้าที่หมดความอดทน “เดิมทีขา ข้างซ้ายของเขาก็มีแผลเก่าอยู่แล้ว ตอนนี้ก็มาบาดเจ็บอีก ครั้ง ผมว่าถ้าครั้งหน้าเขายังทำความผิดอีกก็คงต้องตัดขา ทิ้งโดยตรงแล้ว

“อวัยวะภายในไม่ได้มีในอะไร ไม่งั้น ผมไม่มีทาง ขอบคุณที่เขาเชื่อใจฝีมือของผมขนาดนี้หรอก ดันยังจะขับ รถมาแต่ไกลเพื่อรักษาตัวในโรงพยาบาลที่ผมอยู่อีก ผม จะใส่ซองสีขาวให้เขาซองนึง ยินดีที่ในที่สุดเขาก็ได้เสีย ชีวิตแล้ว”

“ผมดูท่าเหมือนสมองของเขาจะมีปัญหา ก็เลยตรวจ สมองของเขาอย่างละเอียดไปรอบนึง ยินดีด้วย คุณพิงกี้ ผู้ชายของคุณไม่ได้มีปัญหาน้ำคั่งในสมอง สมองส่วนหน้า กับส่วนหลังต่างก็ทำงานปกติ ถึงแม้จะบ้าบิ่นและโง่เขลา ไปหน่อย แต่พูดในทางการแพทย์รู้สึกว่าไม่ต้องรักษาเพิ่ม เติมก็ได้”
“เอาอย่างนี้เถอะ ยังไงซะไม่ตายก็แล้วกัน ต่อไป ไม่มีเรื่องอย่ามาหาผม มีเรื่องก็ยิ่งอย่ามาหาผม

พูดไปเยอะแยะ ดนัยสีหน้ายิ่งอยู่ยิ่งบูดบึ้ง เขาเดิน ออกไปด้วยความโกรธ

พิงกี้ “.

ฟังจากคำพูดที่มีความสามารถในการถางถางสุดๆ ของดนัยแล้ว เธอวิเคราะห์ข้อมูลที่สำคัญได้บางส่วน

อย่างเช่น ขาข้างซ้ายของเควินมีแผลเก่า ครั้งนี้ก็มี แผลใหม่เพิ่ม อาการไม่ค่อยสู้ดีนัก ต้องระมัดระวังให้มาก

อวัยวะภายในไม่ได้ช้ำใน สมองก็ไม่มีน้ำคั่ง………….

ถือว่าไม่เลว

หายใจออกมาทางปากด้วยความสบายใจ พิงกี้เดิน มาถึงที่ข้างเตียง มองผู้ชายมาดเข้มที่อยู่บนเตียงแล้วส่าย หัวเล็กน้อย

ไม่ยอมให้พยาบาลถูกเนื้อต้องตัวเขา เธอก็เช็ด ทําความสะอาดให้เขาเองเลย
ใช้เวลาไปหนึ่งชั่วโมงกว่าๆ เธอถึงทำความสะอาด ทั้งเนื้อทั้งตัวให้เควินเสร็จ เปลี่ยนชุดรำรองที่สบายตัวให้ เขา เสื้อลำลองชุดนี้ป้ามะลิเป็นคนเอามาจากบ้าน แถมยัง ได้ตุ้นคากิใส่ถั่วเหลืองมาด้วย อืม…….เขาสองคนเหมาะ กับการดื่มซุปนี้มาก

คนนึงเอาไว้เพิ่มน้ำนม คนนึงเอาไว้บำรุงร่างกาย

เวลาประมาณห้าโมงเย็น เควินที่หลับไปเพราะฤทธิ์ ยาสลบได้ตื่นขึ้นมา พอลืมตาขึ้นสิ่งแรกที่เห็นก็คือพิงกี้ที่ นั่งอยู่ข้างหน้าต่าง

รู้สึกเหมือนเธอจะง่วงจนหัวทิ่มอยู่ตลอด ท่าทาง เหมือนไก่ที่กำลังจิกข้าวกินเลย

เควินอยากลุกขึ้นแล้วอุ้มเธอมาบนเตียง ให้เธอได้ หลับสบายหน่อย แต่เพิ่งขยับตัว ที่ขาก็มีความเจ็บปวดคืบ คลานมาหาอย่างไม่ทันตั้งตัว ทันใดนั้นเหงื่อได้ไหลซิบ ออกมาจากหน้าผาก

“คุณตื่นแล้วหรอคะ?” ความเคลื่อนไหวนี้ได้ทำให้ พิงกี้สะดุ้งตื่นขึ้นมาจากความง่วง เธอเงยหน้าปุ๊บก็เผชิญ กับแววตานําเข้มของเควิน

“อืม”
“คุณอยากตื่นมาชิงฉ่อง?” พิงกี้นึกว่าเควินอยากตื่น มาปัสสาวะ ถึงได้อยากลุกจากเตียงอย่างไม่ให้ซุ่มไม่ให้ เสียง เธอจึงหยิบขวดน้ำเปล่าที่อยู่ข้างกายมาอันนึง เปิด ฝาขวดไปด้วยและพูดไปด้วยว่า “หมอบอกว่าคุณต้อง นอนพักอยู่บนเตียงหนึ่งสัปดาห์ ทางที่ดีที่สุดพยายามอย่า ลุกจากเตียง ถ้าถ่ายหนักเนี่ยไม่มีวิธี แต่ถ้าถ่ายเบาใช้อันนี้ ก็พอค่ะ”

พิงกี้ยัดขวดน้าไปที่มือของเควิน อดถอดถอนใจไม่ ได้ “เฮ้อ~เป็นผู้ชายนี่สะดวกจริงๆเลย

เควิน “

หน้าบูดบึ้งไว้ เขามองขวดน้ำในมือ แล้วมองสาวน้อย ที่อยู่ข้างเตียง ไม่รู้จริงๆว่าจะบรรยายอารมณ์ของนาทีนี้ยัง ไง มีใจอยากจะปฏิเสธ แต่ก็รู้สึกอยากถ่ายเบาขึ้นมาอย่าง ตั้งตัวไม่ทัน ที่นี้มือที่ถือขวดน้ำไว้ยิ่งกุมแน่นขึ้นไปอีก

พิงกี้นึกว่าเขาอาย “ไม่เป็นไร คุณชิ้งฉ่องไปเลย ฉัน ไม่แอบดูคุณหรอก

พอพูดจบ ยังหันหน้าไปอีกด้านอย่างรู้ตัวอีก เควิน “….
ทำไมเขาถึงรู้สึกยิ่งอยู่ยิ่งอึดอัดล่ะ?

หน้าห้อยไว้ เขาพยายามทิ้งฉ่องออกมาและแสร้งทำ เป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นก็ปิดฝาขวดให้แน่น เม้มปาก ไว้โยน อุปกรณ์” ไปยังถังขยะที่อยู่ข้างเตียงเพื่อทำลาย หลักฐาน

ทําเรื่องพวกนี้เสร็จ เสียงที่แหบแห้งของเขาถึงดังขึ้น มา “ผมจะทําเช็ด

“จะเช็ด?”

“คุณเข้าห้องน้ำเสร็จไม่เช็ดรึยังไง?”

เดี๋ยวนะ” ” พิงกี้เป็นใบ้จนพูดไม่ออก “ได้ค่ะ คุณรอ

คนป่วยใหญ่สุดสั่งอะไรก็ได้หมด ยิ่งไปกว่านั้นท่าน ประธานใหญ่ของเธอยังเป็นชายชาติทหารที่ทำเพื่อชาติ เชียวนะ! เรื่องเล็กแค่นี้ เธอจะไม่ทำให้เขาพึงพอใจได้ยัง ไงล่ะ?

เพียงแต่ เอาผ้าชุปน้ำอุ่นมา ตอนที่พิงกี้ดึงผ้าห่มออก เตรียมถอดกางเกงให้เขา จู่ๆรู้สึกมีแรงกดดัน
ตอนที่เขาสลบ ถอดกางเกงให้เขาก็ไม่มีความรู้สึก อะไรเลย เธอทําได้อย่างอย่างธรรมชาติมาก รู้สึกตัวเอง เป็นภรรยาที่น่ารักมากๆ

แต่ตอนนี้เขาตื่นอยู่ สายตาเร่าร้อนจ้องเธอไว้แบบ นี้ อีกอย่างของบางอย่างในร่างกายเขายังกำเริบเสิบสาน มาก มีเนื้อผ้าบางๆชั้นนึงกั้นไว้ก็ได้ปูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว สถานการณ์แบบนี้รู้สึกจะผิดปกติไปหน่อยนะ!

“คุณ คุณเควิน คุณนี่มันจังหวะอะไร หมายความว่า ไง? รู้สึกคุณจะตื่นเต้นไปหน่อยนะ แต่ว่า….แต่ว่าตอนนี้ คุณบาดเจ็บอยู่นะ ร่างกายยังไม่หายดีเลย ทำแบบนี้ได้ จริงหรอ?”

เดิมทีเควินแค่ควบคุมปฏิกิริยาของร่างกายไม่ได้ แต่ พอเห็นหน้าตาของสาวน้อยคนนี้แดงและไม่กล้ามองเขา จู่ๆในใจก็เกิดความนุ่มบ่ามขึ้นมา เสียงก็ยิ่งแหบขึ้น

เขาย้อมถามด้วยสายตาหนักหน่วง ขึ้นมาทันที “ผม ได้รับบาดเจ็บที่ขาข้างซ้าย ไม่ใช่เจ้านกเขาได้รับบาดเจ็บ สักหน่อย คุณรู้สึกผมหมายความว่ายังไง?

พิงกี้ยิ่งตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ “ที่นี่โรงพยาบาลนะ ถ้าหมอรู้เข้าจะไม่ดูถูกพวกเราแย่หรอ?คุณ….คุณรู้มั้ยว่า ดนัยเพื่อนของคุณไม่ใช่คนที่ว่านอนสอนง่ายนะ โมโห ฟ้าโมโหดินโมโหอากาศ ไม่มีอะไรที่เขาไม่กล้าโมโหใส่ หรอก”

แค่นึกถึงถ้าถูกดนัยรู้เข้า ใบหน้าของเขาอาจจะมี สีหน้าเต็มไปด้วยการดูถูกและหมดความอดทน พิงกี้ก็รู้สึก หน้ามืด

ปัญหาคือ เธอยังไม่ได้เตรียมใจเลยอ่ะ!

ทําเรื่องที่เหิมเกริมในโรงพยาบาล นี่ช่างใจกล้าเกิน ไปแล้วมั้ง เธอรู้สึกเธอยังเป็นเด็กน้อยอยู่เลย ทนการกระตุ้ นที่ใหญ่ขนาดนี้ไม่ได้.…………….คิดไม่ถึงเลยปกติคุณเควิน ที่ดูหนักแน่นและสุขุม ที่จริงในใจจะตื่นขนาดนี้

นี่ก็คือคนที่รู้หน้าไม่รู้ใจอย่างที่ล่ำลือกันจริงๆ

“คุณปิดประตู ไม่มีใครกล้ามาเปิดประตูรั้วหรอก”

“ถ้าเกิดพยาบาลมาเปลี่ยนน้ำเกลือให้คุณล่ะ?”

“ผมสามารถเลื่อนเวลาได้

“ถ้าเลื่อนเวลา คนอื่นจะไม่รู้หรอว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่?”

“งั้น…….” เควินดึงมือของพิงกี้มาและปกคลุมจุด นั้นไว้ “คุณใช้มือทำให้ผม

พิงกี้ “

ดูท่าแล้วผู้ชายคนนี้แข็งใจจะทำแบบนี้แล้วจริงๆ

“คุณไม่เอาไม่ได้จริงๆหรอ?”

เควินไม่ได้ตอบ แต่แววตาดำเข้มจ้องมองเธอไว้ ถึง ขั้นจ้องมาที่ริมฝีปากของเธอ ความทะเยอทะยานในแวว ตาซ่อนยังไงก็ซ่อนไม่อยู่ เขาเองก็ไม่คิดที่จะซ่อนด้วย

พิงกี้เม้มปากไว้เบาๆ

ผู้ชายคนนี้..

เพื่อไม่ให้ผู้ชายที่ดุดันคนนี้เสนอข้อเรียกที่น่ากลัว กว่านี้อีก เธอได้แต่ยื่นมือไปจับของที่อุ่นๆนั้นแล้วพูดว่า “งั้น…งั้นฉันลองดู…….

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ