บทที่308: หยาดทิพย์กำลังจะถูกควักหัวใจ

“คุณเป็นอะไรมากมั้ย?”

พิงกี้ที่สีหน้าซีดเซียวและยืนโซเซเหมือนจะล้มทำ เอาเควินตกใจ เขารีบยื่นมือประคองเธอไว้ แววตาที่เต็ม ไปด้วยความกังวลมองมาที่เธอ

เขาผิดพลาดไปแล้วจริงๆ

รู้ตั้งนานแล้วว่าใต้ดินนี้ต้องมีภาพที่น่าสยดสยอง แบบนี้ เขาก็ไม่ควรพาเธอมาด้วยซ้ำ ถึงเธอจะเข้มแข็งแค่ ไหน สุขภาพจิตดีแค่ไหน ยังไงซะเธอก็เป็นผู้หญิงที่ต้อ งการๆปกป้องจากเขา

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ” พิงกี้สายหัวและพยายามปรับ อารมณ์ให้คงที่

เธอยังไม่อ่อนแอถึงขั้นที่เห็นเลือดก็จะเป็นลม เธอ แค่ตกใจไปชั่วขณะเฉยๆ

“คุณเควิน รีบให้คนมาช่วยเร็วๆค่ะ!” ดึงแขนเสื้อ ของเควินไว้ ไม่มีเวลาสนใจว่าตัวเองกำลังผะอืดผะอมอยู่ พิงกี้รีบพูดกับเควินอย่างใจร้อน

ตอนนี้อาการของเธอไม่สำคัญเท่าช่วยชีวิตของ

หยาดทิพย์
หยาดทิพย์เป็นแบบนี้ และคิดถึงอาการป่วยของลิสา ถ้าบอกว่าในนี้ไม่มีลับลมคมในอะไร คนที่มีกิ๋นจะเชื่อหรอ?

“โอเค” เควินตอบ

เขาแยกออกว่าอะไรสำคัญกว่า อะไรรีบร้อนกว่า

ทหารที่เขานำทีมมาเป็นทหารที่ผ่านการสู้รบมาเป็น ร้อยๆศึก ใช้มีดเป็นใช้ปืนเก่ง แต่ไม่มีใครใช้มีดผ่าตัดเป็น เลยสักคน แต่ถึงพวกเขาไม่เป็น ยังมีหมออยู่ไม่ใช่หรอ?

เดินมาถึงตรงหน้าของหมอที่อึ้งเป็นไก่ตาแตก เค วินใช้ปืนจ่อขมับเขาไว้จ้องมองเขาด้วยแววตาที่เย็นชา เหมือนน้ำแข็ง น้ำเสียงที่พูดก็เย็นชาไม่แพ้กัน “เมื่อกี้แก กรีดเธอยังไง ตอนนี้ก็เย็บให้เธอกลับไปเหมือนเดิมอย่าง นั้น!”

“ครับ……..ครับ………..

หมอที่สวมกรอบแว่นสีทองตกใจจนตัวสั่น ได้ตอบ ตกลงอย่างเร็ว

แต่ว่า เขาตกใจขนาดนี้ ทำให้มือสั่นไหวอยู่ตลอด เวลา การผ่าตัดนี้ขึ้นยืดเยื้อแบบนี้อีกต่อไป เกรงว่าหยาด ทิพย์จะเสียชีวิตเสียก่อน
ในขณะนี้ รังสิตได้เดินทาพร้อมรอยยิ้ม

“คุณเควินครับ ให้ผมมาเถอะครับ

“อืม” เควินเอาปืนลงมา

รังสิตสีหน้าอ่อนโยนพร้อมยื่นมือตบที่ไหล่ของหมอ ปลอบใจเขาด้วยเสียงที่อ่อนโยน “นายก็คงจะถูกจับมาที่ ใต้ดินนี้และถูกบังคับให้ทำงานแบบนี้ใช่มั้ย?”

ดวงตาของหมอระยิบระยับพร้อมรีบพยักหน้า ……..ใช่ครับ “ใช่..

“งั้นนายก็ไม่ต้องกลัวหรอก นายเองก็เป็นเหยื่อ เหมือนกัน ต้องการความช่วยเหลือเหมือนผู้หญิงคน นี้เหมือนกัน ถึงแม้นายได้ทำเรื่องทั่วไปไม่น้อย แต่ขอ แค่นายสามารถช่วยให้คนๆนี้ฟื้นขึ้นมาได้ ไม่แน่อาจจะ สามารถชดเชยกับสิ่งที่นายทำผิดได้นะ

รังสิตหยาดทิพย์ที่สลบอยู่บนเตียงผ่าตัด

หยาดทิพย์ที่เปลือยกายเหมือนตุ๊กตา SD ที่ถูกถอด เสื้อผ้าออกหมด สีหน้าที่ซีดเซียวไม่มีเลือดฝาดเลยสักนิด ถึงจะสลบอยู่แต่ระหว่างคิ้วของเธอได้ขมวดไว้แน่น สีหน้า ดูเจ็บปวดทรมานมาก
ตอนนี้เธอสลบอยู่ ไม่รู้เลยสักนิดว่าชีวิตของตัวเอง

แขวนอยู่บนเส้นด้าย

ยิ่งไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าหัวใจของเธอเกือบถูกควักไป

แล้ว ไม่มีทางมีชีวิตต่ออีกแล้ว “สามารถไว้ชีวิตผมได้จริงๆหรอครับ?” หมอถาม

รังสิตด้วยความเหลือเชื่อ

“รายละเอียดฉันก็พูดยาก แต่ถ้านายสามารถช่วย ชีวิตของเหยื่อคนนี้ได้ ความหวังย่อมต้องเพิ่มขึ้นอยู่แล้ว เพราะยังไงซะ……นายกับเธอก็ยังต่างกันอยู่…..เธอเป็น เหยื่อผู้บริสุทธิ์ ถึงแม้นายถูกบังคับ แต่ก็ถือว่าได้ช่วยคน ชั่วก่อกรรมทำเข็ญแล้ว

“ครับ ครับๆ!” หมอรีบพยักหน้า “ผมจะช่วยให้เธอ ฟื้นขึ้นมาแน่นอนครับ

ได้รับประกันจากรังสิต มือของหมอก็ไม่สั่นแล้ว เหมือนเห็นโอกาสที่จะได้มีชีวิตอยู่ต่อ เต็มไปด้วยความฮึด สู้ที่พยายามที่สุด

รังสิตพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เห็นหมอเริ่ม เตรียมอุปกรณ์ที่เย็บแผล เขาแกล้งถามเหมือนไม่แคร์ “อืม…ใช่แล้ว เมื่อกี้นายเตรียมจะควักหัวใจของคนๆนี้หรอ?”

ร่างกายของหมอสั่นคลอน “ใช่ ใช่ครับ”

“เอาไปทำอะไร?

“เอา….เอาไปปลูกถ่ายให้ลูกค้าคนนึง เป็นการปลูก ถ่ายร่างกายสดๆครับ”

“ก่อนหน้านั้นได้ตรวจเช็คร่างกายและแน่ใจแล้วหรอ ว่าสามารถใช้ได้?

“ใช้ได้ครับ เห็นว่ากันว่าคอนเฟิร์มตั้งนานแล้วครับ”

“ปลูกถ่ายร่างกายสดๆ……ในเมื่อฝั่งนี้ทำการผ่าตัด อยู่ งั้นอีกฝั่งก็ต้องผ่าตัดอยู่เหมือนกันน่ะสิ”

“ใช่ .. …….ใช่ครับ

“เอาล่ะ ฉันไม่รบกวนนายแล้ว นายพยายามเข้าไว้ นะ” รังสิตตบที่ไหล่ของหมอ แล้วเดินไปหาเควินที่สีหน้า เย็นชา พร้อมพูดเสียงต่ำว่า “คุณเควินครับ ลิสาก็ต้องอยู่ ที่นี่แน่นอนครับ”

“อืม” เควินพยักหน้า
เขาเป็นคนมีไหวพริบ พอฟังคําพูดของรังสิตกับหมอ แล้ว ไม่นานก็เข้าใจลับลมคมในของในนี้แล้ว

ไม่เพียงแต่เควินเข้าใจ พิงกี้เองก็ตระหนักรู้อย่าง กระทันหันเช่นกัน

ในใจยิ่งรู้สึกสะอิดสะเอียนลิสาเข้าไปใหญ่

ดูท่าแล้วลิสาอยากได้หัวใจของหยาดทิพย์มาก เพราะฉะนั้นถึงใช้เธอสร้างฉากอุบัติเหตุทำให้หยาดทิพย์ ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนตาย ให้เธอเป็นแพะรับปาไม่พอ แต่ยังจะเอาให้เธอติดคุกติดตารางด้วย นี่มันยิงนัดเดียว ได้นกสองตัวชัดๆ!

แต่เสียดายที่เควินกลับมาอย่างกระทันหันและ ทําลายแผนของลิสา บีบจนลิสาต้องคอยหลบซ่อนอยู่ ตลอดเวลา สุดท้ายเพราะเหตุนี้ยังได้เปิดโปงใต้ดินนี้ให้ พวกเขารู้ด้วย

นี่แหละนะที่ว่ากันว่ากรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืน

สนอง

“คุณเควิน เรารีบไปหาลิสาเถอะค่ะ”

“คุณวางใจเถอะ มีคนไปหาแล้ว”
แน่ใจตั้งนานแล้วว่าลิสาอยู่ที่ชั้นใต้ดิน นอกจากพวก เขา มีคนไปตามหาลิสาแล้ว แต่ว่าก่อนหน้านั้นพวกเขา ไม่รู้เลยว่าลิสาจะคลุ้มคลั่งขนาดนี้ ไม่นึกเลยว่าลิสาจะ กักขังคนเป็นๆคนนึงเพื่ออุปทานหัวใจให้เธอเฉยๆ

ได้ยินเควินพูดแบบนี้ พิงกี้ก็วางใจแล้ว

ในขณะนี้นี่เอง มีเสียงรายงานดังขึ้นมา

“คุณเควินครับ พวกเราหาที่ของลิสาเจอแล้วครับ เธอกำลังทำการผ่าตัดอยู่เหมือนกันครับ คนของเราได้ ควบคุมพวกเขาไว้แล้วครับ” ชายหนุ่มอายุประมาณยี่สิบก ว่าๆพุ่งเข้ามาหา

“ค้นหาจนทั่วและควบคุมทุกที่แล้วหรือ?”

“ค้นหาแล้วครับ”

“ขจัดอันตรายหรือยัง?

“ขจัดแล้วครับ”

“โอเค ฉันไปดูซิ” เควินพยักหน้า แววตาเต็มไปด้วย ความพึงพอใจ
เขามองรังสิตทีนึง รังสิตก็เข้าใจและพูดว่า “ผมเฝ้า ทีนี่ไว้ครับ คุณเควินไปเถอะครับ

“อืม”

เควินตอบคํานึงถึงไปอย่างเร่งรีบ พิงกี้หันมามอง หยาดทิพย์ทีนึง ในใจก็อยากไปดูสถานการณ์ของลิสาใน ตอนนี้ เธอจึงรีบตามเควินไปอย่างไว

พื้นที่ของชั้นใต้ดินไม่เล็กเลย มีพื้นที่ประมาณสิบไร่

แต่ว่า เพื่อการขนส่งหัวใจสะดวก ที่ๆลิสาทำการ ผ่าตัดไม่ได้ไกลจากที่ๆหยาดทิพย์อยู่มากนัก

เดินตามหลังคนที่มารายงานข่าวไปสองสามนาที เควินกับพิงกี้ก็เห็นประตูใหญ่สีขาวที่มีความทันสมัยทาง เทคโนโลยีบานนึง ประตูถูกเปิดทิ้งไว้ แค่มองแว๊บเดียวก็ เห็นสภาพของด้านในอย่างชัดเจนแล้ว

เดินเข้ามาปุ๊บ คนที่รายงานข่าวตื่นตกใจขึ้นมาทันที สีหน้าของเควินก็ดูแย่เหมือนกัน