บทที่305: ชิงลงมือก่อน

พิงกี้กระพริบตาปริบๆ “ตอนนี้เพิ่งจะเที่ยงเองนะคะ แถมยังเพิ่งทานข้าวเสร็จด้วย

“คุณเพิ่งกลับมาจากศาล ไม่คิดจะอาบน้ำล้างซวย หน่อยหรอ?”

พิงกี้ ” ……….”

เหอะๆ

ให้มันจริงอย่างพูดเหอะ!

สบตากับดวงตาที่ยิ่งอยู่ยิ่งเร่าร้อนของผู้ชาย ใบหน้า ขาวใสของพิงกี้ยิ่งอยู่ยิ่งแดง ภายใต้สายตาที่ยืนหยัดของ ผู้ชาย เธอไม่มีวิธีปฏิเสธจึงได้แต่เดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ อย่างจนปัญญา

ถึงจะเดินไปไกลแล้ว เธอก็สามารถสัมผัสได้ถึงแวว ตาที่เร่าร้อนของผู้ชาย

กัดริมฝีปากไว้เบาๆ พิงกี้ดวงตาแวววาว

จากกันมานานขนาดนี้ เธอกับใครบางคนก็ไม่ได้อยู่

ด้วยกันนานมากแล้ว……..ครั้งนี้ อิตาบ้านไม่ยอมปล่อย

เธอไปง่ายๆแน่ ส่วนเธอ…….เอาเถอะ เธอก็ย่อมไม่ปฏิเส

ธเขาอยู่แล้ว
เธอจะปฏิเสธลงคอได้ยังไง

แต่ที่เธอคิดไม่ถึงคือ น้ำอุ่นๆเพิ่งจะสาดมาที่บนตัว ประตูห้องนํ้าก็ถูกผู้ชายเปิดออกอย่างไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง แล้ว

“ที่รัก”

พิงกี้กำลังล้างหน้าอยู่ จู่ๆเสียงทุ้มเสนาะหูดังมา จากข้างหู

แขนที่ก๋าย่าของผู้ชายได้โอบมาจากด้านหลัง อาศัย ตอนที่พิงกี้ใบหน้าชุ่มไปด้วยน้ำและลืมตาไม่ขึ้น รูปร่างสูง ใหญ่ของเขาแทบจะห่อหุ้มเธอทั้งตัวไว้ โอบกอดเธอไว้ แน่น ให้เธอหนีไปไหนไม่ได้

“คุณทำอะไรน่ะ?” เพราะอายและเพราะความร้อนที่ อบอ้าว ใบหน้าของพิงกี้แดงก่ำไปทั่วหน้า เธอทั้งตื่นเต้น และพูดสะเปะสะปะ “คุณ ทำไมคุณถึงเข้ามาได้ล่ะคะ ฉัน ยังอาบน้ำไม่เสร็จเลย คุณออกไป ออกไปก่อน…………

“อาบน้ำด้วยกันนะ

พิงกี้ ” ..………..…….
ไม่รอให้เธอปฏิเสธ ผู้ชายก็บีบครีมอาบน้ำมาที่บนมือ ใช้มือเป็นฟองเบาๆ จากนั้นก็ไปที่บนเรือนร่างของเธอ อย่างมีความอดทน

ครั้งแล้วครั้งเล่า

ทั้งนุ่มทั้งลื่น

ฝ่ามือที่หยาบกระด้างเล็กน้อยถูผ่านเอวที่เพรียวบาง ของเธอ ถูผ่านหน้าท้องที่แบนราบ สุดท้าย ตอนที่มือของ ผู้ชายไต่ขึ้นไปถึงที่ยอดเขา กุมก้อนหิมะที่รูปทรงสวยงาม ไว้และบีบนวดอย่างเบามือ ในที่สุดริมฝีปากของพิงกี้ก็มี แววตาเคลิบเคลิ้มและส่งเสียงครางออกมาอย่างควบคุม ไม่ได้

“อยากเอาแล้วใช่มั้ย?” เควินหัวเราะเสียงต่ำ น้ำ เสียงแฝงด้วยความได้ใจ

พิงกี้ปฎิเสธอย่างหน้าแดง “ฉันเปล่าสักหน่อย

“คุณ ปากไม่ตรงกับใจเลย

พิงกี้มีใจอยากพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองอีกรอบ แต่ผู้ชายไม่ฟังคำอธิบายของเธอเลยด้วยซ้ำ จูบที่เร่าร้อน ก็ได้หล่นอยู่ที่ซอกคอของเธอแล้ว ตอนที่ริมฝีปากของเขาอมติ่งหูที่ขาวเนียนของเธอไว้ เธอยิ่งอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เบาๆ

“คุณเควิน..……..” เธอเรียกชื่อเขาอย่างเบาเสียง

ถ้าไม่ใช่ประชิดกันมาก เสียงที่เบาเหมือนยุงร้องนี้ ต้องถูกเสียงของน้ำกลบไปแล้วแน่ๆ

แต่หูของเควินดีเป็นพิเศษจึงได้ยิน

แววตาที่ดำเข้มมีรอยยิ้มที่เปล่งประกายสว่างไสวอยู่ เขารู้ว่าสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้ามีอารมณ์แล้ว ไม่ได้แกล้งทำ มิดีมิร้ายกับพิงกี้อีก เอาร่างกายของเธอพลิกกลับมา จาก นั้นก็จูบลงไปที่ริมฝีปากของเธออย่างดูดดื่ม

น้ำสาดลงมาอย่างไม่หยุด คอยสาดร่างกายของทั้ง

สองไว้

อบอุ่น

รักใคร่สุดซึ้งไม่อาจแยกจากกันได้

พิงกี้เงยหน้าไว้และดื่มกับจูบที่เต็มไปด้วยความรัก ใคร่ของผู้ชาย รู้สึกว่าร่างกายถูกเขาอุ้มขึ้นมา ขาทั้งสอง ข้างของเธอคล้องเอวที่แข็งแรงของเขาไว้ จากนั้นก็รู้สึกได้ว่าเขาบุกเข้ามาในร่างกายอย่างรุนแรง

“เบา เบาหน่อยค่ะ……..

ไม่ได้ร่วมรักกันมาตั้งนาน พิงกี้รู้สึกเจ็บเล็กน้อย มือ ทั้งสองข้างกอดคอของเควินไว้ พยายามไม่ให้ตัวเองลื่น ลงไป

ถ้าหากลืนลงไป ไม่แน่อาจจะทำให้เข้าไปลึกกว่านี้

ได้

เธอทนไม่ไหวแล้ว

….…….โอเคครับ” ได้แต่รับปาก เควินหายใจลึกๆ ทีนึง อดทนกับอาการหัวใจเต้นแรง ควบคุมตัวเองให้มี ท่าทางที่เบาลงและนิ่มนวลลง เอาใจผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ทีละนิดๆ

แต่ว่า ไม่นานเขาก็ไม่เพียงพอกับสิ่งนี้แล้ว ควบคุม ได้นําบากมาก

ในใจนึกถึงว่าพิงกี้ก็ไม่ได้ส่งเสียงคัดค้านออกมาตั้ง นานแล้ว เขาลองเพิ่มความไวของท่าทางเล็กน้อย ใครจะ ไปรู้ว่าแค่นี้ก็อยากสามหาวขึ้นมาอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้ว
“แบบนี้ได้มั้ยครับ?” เขาถามด้วยเสียงทุ้ม อยากได้รับอนุญาติจากเธอ

แผ่นหลังขาวเนียนของพิงก็ถูกยันอยู่ที่บนกระเบื้อง เซรามิค รู้สึกหนาวเล็กน้อย ดีตรงที่น้ำอุ่นคอยลาดเอา ความหนาวเย็นของร่างกายไป ยิ่งไปกว่านั้น ความเร่าร้อน ของผู้ชายเหมือนจะหลอมละลายเธออย่างไรอย่างนั้น ไม่ ยอมปล่อยเธอไปเลยด้วยซ้ำ

แผ่นหลังหนาวเย็น ด้านหน้าเร่าร้อน นี่เป็นการ ทรมานอย่างนึงเลยชัดๆ

แต่ว่า พอได้ยินผู้ชายถามเธอก็ได้หน้าแดงขึ้นมาอีก เช่นเคย “คุณเควิน อิม……….. 33

“ที่รักของผม”

พอได้รับอนุญาติ เควินก็เต็มที่เลย

พุ่งชนอย่างรุนแรงครั้งแล้วครั้งเล่า พิงกี้ถูกปรนนิบัติ จนถึงจุดสุดยอด ในที่สุดก็ได้สัมผัสถึงความสุขที่สุดยอด อยากให้ผู้ชายก็ได้สัมผัสถึงความรู้สึกนี้เช่นเดียวกัน เธอ ได้เริ่มปรับตามใจเขาอย่างเหตุการณ์พาไป
รู้สึกถึงอารมณ์ของเธอ ท่าทีของเควินยิ่งอยู่ยิ่งใจ กล้าขึ้นมา เข้าลึกและดึงออกครั้งแล้วครั้งเล่า เอาตัวเอง จมเข้าไปในที่ๆอบอุ่น ชุ่มฉ่ำและลึกที่สุด

ในระหว่างที่ตื่นเต้น พิงกี้ทนหัวใจเต้นแรงและคลื่น ซัดภายในร่างกายแบบนั้นไม่ไหว เธอถึงขั้นกัดไปที่หน้า อกของเควินไปคำนึง ทิ้งรอยที่ชัดเจนไว้

ในห้องน้ำ เป็นแค่การเริ่มต้นด้วยซ้ำ

จากห้องน้ำถึงบนเตียง พิงกี้รู้สึกตัวเองเหมือนแพน เค้กชิ้นนึงที่ถูกใครบางคนพลิกไปพลิกมา ทั้งเนื้อทั้งตัว ทรมานเหมือนกระดูกแยกออกจากกัน เดิมทียังมีเรื่อง อยากปรึกษากับเควิน แต่รอจนถึงตอนที่ถูกปล่อยตัวไป เธอกลับรู้สึกแค่อยากนอนพักอย่างเดียวแล้ว

เควินกินเจมานาน ในที่สุดก็ได้โอบกอดสาวน้อยที่ นุ่มนวลอยู่ในอ้อมอก รู้ตัวว่าเอาโหดไปหน่อย เห็นพิงกี้ที่ เหนื่อยแบบนี้ ในใจรู้สึกผิดและสงสารสาวน้อยของเขา

แต่ว่า ถ้าให้เขามาอีกครั้ง เขาก็ยังไหวอยู่นะ

ก้มศรีษะจูบที่หน้าผากของพิงกี้ทีนึง เควินห่มผ้า ให้เธอด้วยสายตาเอ็นดู จากนั้นก็ลงจากเตียงอย่าง กระปรี้กระเปร่าเตรียมจะไปเคลียร์เรื่องที่ยังไม่ทันได้เคลียร์

ประตูถูกเปิดออก

พายุที่นอนพักรักษาตัวอยู่บนเตียงเงยหน้าปุ๊บ ทันใด นั้นได้อึ้งจนตาค้างและส่งเสียงตกตะลึงออกมาอย่างไม่ น่าเชื่อ “เจ้านาย!

เขารู้ว่าเควินจะกลับมาแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะกลับมาไว

ขนาดนี้

เขานึกว่าอย่างน้อยก็ต้องรออีกครึ่งเดือน

“เจ้านายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?” พายุถามด้วย ความเซอร์ไพรส์

“กลับมาถึงบ้านวันนี้ช่วงบ่าย” หยุดไปครู่นึง เควิน นึกถึงเรื่องที่สำคัญมากเรื่องนึง จึงพูดอย่างใจเย็นว่า “ใช่ แล้ว ก่อนหน้านั้นมีอยู่เรื่องนึงที่ไม่สามารถบอกนายได้ สายฟ้าไม่ได้เสียชีวิตนะแค่เสียโฉมเฉยๆ ตอนนี้ถูกฉันสั่ง ให้พักรักษาตัวอยู่ที่อเมริกา นายไม่ต้องเป็นห่วงเขานะ

“อะไรนะครับ?” เดิมทีพายุยังเศร้ากับเรื่องนี้อยู่นาทีนี้กลับกลายมาเป็นความเซอร์ไพรส์หมด “เจ้านาย บอกว่าพี่ชายผมยังไม่ตายหรอครับ? แต่ผมดูจากระบบ อากาศยานไร้คนขับเห็นว่าพี่ชายผมตายแล้วนี่ครับ?”

“เขาแค่สลบไปเฉยๆ ไม่ได้เสียชีวิต”

“งั้นก็ดีแล้วครับ!” พายุน้ำตาเคืองเล็กน้อย

ความสัมพันธ์ของเขากับพี่ชายดีมาก ตอนนี้รู้ ว่าสายฟ้ายังมีชีวิตอยู่ อย่าบอกว่าเสียโฉมเลย ถึงจะ พิการ…….ยๆๆ ไม่ว่ายังไงก็แล้วแต่ตอนนี้เขาดีใจมาก!

แต่ว่า……….

“เจ้านายกลับมาตอนบ่ายหรอครับ?”

“อืม มีปัญหาอะไร?”

“ไม่มีครับ ไม่มีปัญหาอะไร” ด้วยจิตใต้สำนึกพายุ มองไปที่นอกหน้าต่าง ด้านนอกท้องฟ้าก็เริ่มมืดแล้ว แม้แต่ไฟที่ลานบ้านก็ได้เปิดขึ้นมาแล้ว

ท่านประธานใหญ่ถึงบ้านตอนบ่าย ทำไมถึงมาพูด เรื่องนี้กับเขาในตอนนี้ ก่อนหน้านี้มัวแต่ไปทำอะไรอยู่นะ?
มาบอกเขาเร็วหน่อย ให้เขาได้ดีใจเร็วหน่อยจะดีแค่

ไหนเชียว

ในใจคิดแบบนี้ แต่แค่ไม่ทันระวังพายุก็ได้พูดออกมา

ตรงๆแล้ว

เควินหัวเราะเชอะใส่เสียงนึง “คนที่ไม่มีภรรยาก็ย่อม ไม่เข้าใจอยู่แล้ว ต่อไปถ้านายมีผู้หญิงก็จะรู้เองแหละ” สมองของเขาไม่ได้ผิดปกติสักหน่อยถึงจะกลับมาแล้วมา หาผู้ชายก่อนอันดับแรก

พายุ “

“เอาล่ะ พูดเรื่องเป็นทางการหน่อย ข้อสรุปที่ก่อน หน้านั้นเราคาดการณ์ไว้เป็นความจริง ดังนั้น สถานการณ์ ของพวกเราในตอนนี้อันตรายมาก คนๆนั้นอาจจะสั่งคนให้ มาลอบฆ่าฉันได้ทุกเมื่อ ถ้าไม่อยากมีข้อผิดพลาดใดๆล่ะก็ นอกเสียจากว่า…………เราจะชิงลงมือก่อน!” พูดถึงเรื่อง อย่างเป็นทางการแล้ว สีหน้าแววตาของเควินก็เคร่งขรึม ขึ้นมาทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ