บทที่280 คนทรยศ

พิงกี้ถามด้วยน้ำเสียงที่คาดหวัง แต่ว่า ไม่นานการ ย้อนถามของพายุก็ได้พาเธอจมเข้าไปในเหวลึกอีกครั้ง

“หรือเจ้านายจะเกิดเหตุอะไรขึ้น?”พายุถามด้วย ความตะลึงงัน

พิงกี้หายใจติดขัดขึ้นมาทันที

รู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ร่างกายของเธอส่ายไปส่ายมา อย่างทรงตัวไม่อยู่ ถ้าไม่ใช่ยันที่ผนังไว้ อีกนิดเดียวเธอก็ ล้มหัวฟาดพื้นแล้ว

มือกุมตรงอกไว้ตรง พิงก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้

ที่แท้ พายุก็ไม่รู้เรื่อง………….

เธอยังนึกว่าเขามีข่าวคราวที่แน่ชัดของเควินเสีย อีก นึกว่าเควินจะปลอดภัยเหมือนที่เธอคิดถึงทุกคืนวัน จริงๆ……..คิดถึงตรงนี้แล้ว หัวใจของเธอเหมือนถูกมีด แทงเป็นแผลๆ

“เป็นไปไม่ได้นี่ครับ!” ในขณะที่พิงกี้น้ำตาคลอเบ้า เสียใจอยู่ลับๆ พายุกลับพูดอีกว่า “เมื่อคืนผมเพิ่งติดต่อ กับเจ้านายเอง ถึงแม้สถานการณ์ฝั่งเขาจะไม่สู้ดีนัก แต่ ตอนนี้ไม่มีอันตรายอะไร ทำไมภายในคืนเดียวก็เกิดเรื่องได้ล่ะ แถมข่าวยังแพร่กลับมาในประเทศไวขนาดนี้?

“อะไรนะ?” พิงกี้สีหน้าช็อก “เมื่อคืน….นายติดต่อ กับคุณเควิน?”

“ก็ใช่น่ะสิครับ” พายุพยักหน้า

“พวกนายติดต่อกันยังไง?”

“ก็แบบนี้ครับ……..

พายุใช้สุดกำลังควักของแปลกประหลาดที่เหมือน จี้สร้อยคอ วางอยู่ที่บนมือไปครู่หนึ่ง จี้สร้อยคอก็มีแสง สีน้ำเงินระยิบระยับอยู่

เขากดจี้นี้อย่างจริงจัง จี้สร้อยคอก็ได้มีแสงออกมา อย่างไม่ขาดสาย

กดไปสักพัก รู้สึกเหมือนว่าจะทำเสร็จแล้ว ทีนี้พายุถึง ได้เก็บจี้เข้าไปเสื้อ มือคอยยืนอยู่บนพื้นและพูดอย่างน่า สงสาร “คุณพิงกี้ครับ ผมขอน้ำดื่มสักแก้วได้มั้ย และหา คนมาจัดการเรื่องแผลให้ผมหน่อย…..

“ได้ๆๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย!
ทันใดนั้น พิงกี้รู้สึกเสียใจขึ้นมาทันที

เดิมทีเธอไม่ใช่ไม่เป็นห่วงอาการบาดแผลของพายุ พอพูดถึงเรื่องของเควิน เธอก็ลืมอาการบาดเจ็บของเขา ไปเลย………รู้สึกผิดต่อเขาจริงๆ

กําลังอยากบอกกับพายุว่าให้เขารอสักครู่หนึ่ง เธอจะ ไปเรียกป้าเฉินมาช่วยด้วย กลับเห็นพายุหลับตาและสลบ อยู่บนพื้น ทันใดนั้นเธอรู้สึกใจไม่ดีเลย กลัวว่าอาการของ พายุจะแย่ เธอก้าวฝีเท้าไวขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้

ป้าเฉินเป็นสมาชิกของหน่วยสืบลับ อยู่ด้วยกันมา นานขนาดนี้และเป็นคนที่เควินเชื่อใจที่สุด พิงกี้รู้สึกเธอไม่ น่าจะมีปัญหาอะไร

เธอลงไปเรียกป้าเฉินที่ชั้นล่างด้วยความเร่งรีบ ทั้ง สองได้ช่วยกันทำแผลให้พายุและจัดเก็บห้องนอนให้ เขาห้องหนึ่ง ยกเขาขึ้นไปบนเตียงเสร็จ ป้าเฉินก็เป็นคน ติดต่อกับดนัยคนที่เคยรักษาเควิน และรอให้ดนัยมาตรวจ ร่างกายให้พายุอย่างละเอียด

สําหรับพิงกี้ที่อยากถามเรื่องของเควินมากที่สุด เพราะการสลบของพายุ ทำให้ตอนนี้เธอยังถามอะไรไม่ ได้
แต่ว่า หลังจากผ่านความดิ้นรนและความสิ้นหวังนี้ นาทีนี้เธอใจเย็นลงมาก

อย่างน้อยมีความหวัง ในใจก็ได้ตั้งตารอคอย

พอคิดแบบนี้แล้ว พิงกี้ยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อย มือทั้ง สองข้างพนมไว้และมองไปที่ท้องฟ้าอันกว้างไกล

ครั้งนี้สววรค์ไม่ได้ปฏิบัติกับเธออย่างไม่ยุติธรรม ถึง แม้จะเคยทําให้เธอเสียใจและสิ้นหวัง แต่ว่าก็ไม่ได้เอา ความสุขของเธอไปอย่างสิ้นเชิง สิ่งที่เธอต้องการไม่เยอะ ขอแค่เควินสามารถกลับมาอย่างปลอดภัย เธอก็ไม่ขอ อะไรอีกแล้ว………

-มีดนัยอยู่ ไม่นานอาการบาดเจ็บของ พายุก็ควบคุมไว้ได้

พอถึงกลางดึก พายุที่ให้น้ำเกลืออยู่ก็ได้ตื่นขึ้นมา เขาตื่นขึ้นมาปุ๊บ ป้าเฉินที่เฝ้าดูอยู่ข้างเตียงก็ไปเรียกพิงกี้ ด้วยความเร่งรีบ

นี่เป็นเรื่องที่พิงกี้กำชับไว้โดยเฉพาะเลย

ตอนนี้เธอท้องแก่แล้ว ถ้าอดหลับอดนอนแบบนี้กลัว จะมีผลกระทบต่อลูกในท้อง แต่ว่าก็เป็นห่วงสถานการณ์ของเควินมาก จึงให้ป้าเฉินที่เฝ้าอยู่ข้างกายของพายุ ถ้า เขาตื่นป้าเฉินต้องมาเรียกเธอตื่นเป็นอันดับแรก

ตอนที่ป้าเฉินมาเคาะประตู พิงกี้หลับอย่าง สะลึมสะลืออยู่บนเตียง ก็ไม่รู้ว่าตัวเองนอนหลับหรือนอน ไม่หลับ แต่ว่าพอเสียงเคาะประตูดังขึ้นปุ๊บ เธอก็ตื่นขึ้นมา อย่างไวเหมือนคนยังไม่ได้นอนหลับเลย

ลุกขึ้นจากเตียง พิงกี้ใช้เวลาอันรวดเร็วที่สุดในการ สวมเสื้อคลุมและไปเปิดประตู

“ป้าเฉิน พายุตื่นแล้วใช่มั้ยคะ?

พิงกี้เปิดประตูแล้วถามตรงๆเลย

“ใช่ค่ะๆ…..” ป้าเฉินสีหน้าดีใจ “ดิฉันกลัวคุณ จะเป็นห่วง ดิฉันก็เลยถามพายุก่อน เมื่อเขาเพิ่งได้รับ ข้อความจากคุณเควิน คุณเควินไม่เป็นไรค่ะ

“จริงหรอคะ?!” พิงกี้สีหน้าเต็มไปด้วยความดีใจ พูด เสียงสูงอย่างควบคุมไม่ได้

“จริงค่ะๆ!” ป้าเฉินดีใจจนยิ้มไม่หุบ “ตอนนี้พายุ ถือว่าดีขึ้นมากแล้ว คุณไปคุยกับเขาโดยตรงเลยดีกว่าค่ะ ขอแค่คุณรับปากป้าดีๆว่าหลังจากคุยกับพายุเสร็จก็เข้านอนดีๆนะคะ”

“ค่ะ” พิงกี้พยักหน้าอย่างไว

พอมาถึงห้องของพายุ พิงกี้ได้ถามเรื่องที่เกิดขึ้นที่ อเมริกากับพายุด้วยความใจร้อน

“ทำไมอยู่ดีๆถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาได้ล่ะ? ก่อน หน้านั้นที่นายบอกว่ามีไส้ศึก มีหลักฐานอะไรมั้ย? เพราะมี ไส้ศึก ครั้งนี้จึงได้เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ใช่มั้ย?” เธอมีเรื่อง ที่อยากถามเยอะมาก

ครับ

“คุณพิงกี้อย่าเพิ่งใจร้อนนะครับ เรื่องมันเป็นแบบนี้

พายุรู้ว่าเธอเป็นห่วง เลยรีบเล่าเรื่องที่ตัวเองรู้ออกมา จนหมดเปลือก

ที่แท้ ก่อนที่เควินจะเดินทางไปที่อเมริกาก็รู้แล้วว่า สถานการณ์ครั้งนี้ค่อนข้างอันตราย ดังนั้นถึงได้ให้พายุกับ สายฟ้าคอยติดตามอยู่ข้างกายตลอด เพราะเขาสองคน เป็นลูกน้องที่มีฝีมือมากที่สุด และเป็นคนที่ไม่มีทางทรยศ เขามากที่สุด
ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุนี้ เขาจะต้องเหลือคนใดคนหนึ่ง ไว้คอยดูแลพิงกี้แน่นอน

ฟังถึงตรงนี้ พิงกี้แอบเกลียดตัวเองที่ก่อนหน้านั้นมัว แต่ให้ความสำคัญกับลูกในท้องอยู่อย่างเดียว ถึงได้โง่ เขลาไม่สังเกตุเห็นความผิดปกติของเควิน ถ้าไม่อย่างนั้น เธออาจจะเกลี้ยกล่อมเขาว่าอย่าเข้าไปพัวพันกับอันตราย นี้

ถึงแม้เขาอาจจะไม่ฟังความเห็นของเธอ

“จากนั้นล่ะ?” พิงกี้ถามอีก

จากนั้น……….

หลังจากให้พายุกับสายฟ้าติดตามไปที่อเมริกาด้วย หลังจากเควินได้รับข่าวสารที่พิงกี้รู้มาจากมาลาตี ก็ได้ เตรียมตัวพร้อม และพาคนไปซุ่มยิงที่ๆองค์กรSCทำการ ค้าขาย

แต่คิดไม่ถึงว่านี่จะเป็นแผนตั๊กแตนจับจักจั่นนกขมิ้น อยู่ด้านหลัง ! พวกเขาติดกับดักของฝ่ายตรงข้ามและถูก ห้อมรอบโจมตี

เดิมทีอยู่ภายใต้การนำพาของเควิน ถึงแม้จะติดกับดัก ถอยทัพก็ไม่มีปัญหาใหญ่อะไร แต่พอมาสุดท้ายคิดไม่ ถึงว่าในทีมของพวกเขาจะมีคนหักหลัง