บทที่257:เฉียบขาด

“ฮ่าๆๆๆ……

จู่ๆเสียงหัวเราะที่แหลมปรี๊ดแสบแก้วหูดังขึ้น

สาผมเผ้ายุ่งเหยิง ท่าทางเหมือนผี

เธอจ้องเควินด้วยสายตาโหดร้าย “เควิน สุดที่รัก ของฉัน คุณหลอกฉันได้แนบเนียนมาก แนบเนียบมาก จริงๆ! แต่เสียดาย คุณคงคิดไม่ถึงว่าพิงกี้ก็อยู่ที่นี่เหมือน กันใช่มั้ย? ฮ่าๆๆ ……. บอกว่าคุณละทิ้งฉันได้ แล้วคุณ กล้าละทิ้งเธอมั้ย? คุณยอมมั้ย?!”

“Linkin ฉันจะบอกแกให้นะ ผู้หญิงคนนี้ตั้งครรภ์ ลูกของเควินอยู่ ถึงแกไม่ปล่อยฉันก็อย่าปล่อยนังนี่ไป! แบบนี้ แกกับลูกน้องของแกก็จะไม่ต้องตาย เพราะว่าที่ สามีสุดที่รักของฉันได้มีอะไรกับน้องสาวตั้งนานแล้ว พวก เขาเป็นคู่ที่หน้าด้านไร้ยางอายที่สวรรค์สร้างขึ้นมา พวก เขาไม่มีทางยอมจากกันหรอก!”

ลิสาตะโกนเสียงดัง ทั้งร้องไห้และหัวเราะเหมือนคน

บ้า

Linkinใช้มือทุบที่ท้ายทอยของลิสาที่ใกล้จะเป็นบ้า จนสลบ ไม่อยากฟังเสียงน่ารำคาญของเธออีก
หัวเราะเสียงเบาทีนึง มีดแหลมคมที่เย็นเฉียบ เคลื่อนไหวอยู่ที่ลำคอของพิงกี้ เห็นรูม่านตาที่หดเกร็ง ของเควินแล้ว ทันใดนั้นเขายิ่งมีความมั่นใจขึ้นมาอีก

เป็นอย่างที่คิดจริงๆซะด้วย………

ผู้หญิงที่อยู่ในมือของเขาถึงจะเป็นจุดอ่อนของเควิน

จริงๆ!

“เควิน มึงจะเลือกยังไงดี? ” Linkinยักคิ้วและ ถามด้วยความได้ใจ “กูว่าวันนี้สู้เรามาหยุดสงครามก่อน เอาไว้ครั้งหน้าค่อยมาสู้กันใหม่?”

หายใจลึกๆ เควินพูดด้วยเสียงหนักหน่วง “ฉัน….. เพิ่งพูดไปคำเดียว จู่ๆมีเสียงใสๆของผู้หญิงพูดแทรก

“รอก่อน!”

ในเวลาเดียวกัน สายตาของทุกคนต่างมองมาที่พิงกี้

อาการของพิงกี้ไม่สู้ดีนัก

เธอมีสีหน้าซีดเซียวและถูกLinkinคุมตัวไว้ ผมเผ้ายุ่งเหยิง มีดที่จี้อยู่บนคอของเธอบีบให้เธอต้องเงยคางขึ้น เล็กน้อย แต่สีหน้าที่ใจเย็นไม่มีความกลัวก็ยังหล่นอยู่ใน สายตาของทุกคน

Linkinสีหน้าเปลี่ยนไปทันที จู่ๆมีความรู้สึกเหมือน สูญเสียการควบคุม

ในขณะนี้นี่เอง พิงกี้ได้เปิดปากพูดอย่างเบาบาง

เสียงใสๆของเธอเหมือนน้ำแข็งที่ห้อยอยู่ใต้ชายคา บ้าน แฝงด้วยความเยือกเย็นและความเด็ดเดี่ยว “พวก เขามีโทษอย่างมหันต์ ตายก็ชดใช้ความชั่วที่ทำเอาไว้ไม่ ได้ เควิน อย่าปล่อยพวกเขาไว้! ห้ามปล่อยไว้แม้แต่คน เดียว!”

ในยามดึกตอนที่ถูกพวกของLinkinจับตัวมา แค่ ระยะเวลาสั้นๆไม่กี่ชั่วโมง ก็เพียงพอให้เธอได้รู้เรื่อง หลายๆอย่างแล้ว

คนพวกนี้เป็นปีศาจร้ายชัดๆ จะปล่อยไว้ไม่ได้สักคน เด็ดขาด!

ส่วนเธอ เธอก็ไม่รู้สึกเสียใจและโกรธแค้นแล้ว

เสียงร้องไห้ของลิสาในเมื่อกี้กับปฏิกิยาของเควินเพียงพอที่จะพิสูจน์ทุกอย่างแล้ว

เธอเข้าใจเขา

แต่เธอก็มีความยืนหยัดของตัวเอง ซึ่งไม่อยากให้เขา ถูกตั้งคำถามเพราะเรื่องความรักระหว่างชายหญิง

มองใบหน้าที่สุขุมแน่วแน่ของผู้ชายด้วยความคิดถึง พิงกี้ไม่พลาดความตื่นเต้นและความตื่นตระหนกที่แบ ผ่านสายตาของเขา เธอยิ้มมุมปาก แทบจะแค่เพิ่งพูดจบ เธอก็ถอยหลังอย่างไว หลับตาไว้แน่น และพุ่งไปหามืดที่ อยู่บนมือของLinkinด้วยความเฉียบขาด

ถ้าไม่มีตัวประกัน Linkinยังสามารถใช้อะไรมาเป็น ข้อต่อรองได้?

“นังผู้หญิงบ้า!”

สังเกตุเห็นจุดประสงค์ของผู้หญิง Linkinเรียก เสียงดังเสียงหนึ่งและดึงมีดกลับ แต่ว่า ความต้านทานที่ มีดส่งมาจากปลายมีดทำให้เขารู้ว่ามีดที่อยู่ในมือของเขา ก็ยังโดนเข้ากับร่างกายของผู้หญิง

พิงกี้เจ็บจนสั่นไปทั้งตัว
ทันใดนั้นร่างกายของเธอได้ทรุดลงที่พื้น หลุด พ้นจากการควบคุมตัวของLinkinอย่างจับพลัดจับผลู Linkinยื่นมืออยากไปดึงเธอไว้ แต่ในขณะที่เพราะเขา ช็อคเกินไปเลยสูญเสียการป้องกันตัว จู่ๆเสียงปืนได้ดังขึ้น

เควินคว้าโอกาศไว้ ยกมือยิงเข้าที่ไหล่ ของLinkinด้วยความแม่นยำ

“อ๊า! ไอ้คนเมืองZที่สมควรตาย!

Linkinเจ็บจนร้องโหยหวน มือที่จับพิงกี้ไว้ได้คลาย ออก มีดที่ตกลงไปยังพื้นได้ส่งเสียงไพเราะเพราะพริ้ง ออกมา

ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีอยู่

การหนีรอดของพิงกี้เหมือนเป็นสายจุดฉนวนระเบิด ขณะนี้ในโรงงานที่กว้างขวางมีเสียงปืนที่ดุดันดังขึ้นเป็น พักๆ เสียงดังจนทั้งโรงงานต่างก็สามารถได้ยิน

“ปัง!”

“ปังๆๆ!”

และมีเสียงตะโกนของLinkinและพวก
“ให้ตายสิ! ไอ้คนเมืองZที่เจ้าเล่ห์ กูจะฆ่าพวกมึง ตายให้หมด!”

“พวกมึงก็เหมาะที่จะแช่อยู่ในฟอร์มาลีนเท่านั้น กูจะ เอาพวกมึงเป็นมาตัวอย่าง

Linkinส่งเสียงก้อง แต่ว่านี่ไม่ได้มีส่วนช่วยทำให้

สถานการสงครามดีขึ้นเลย

“หัวหน้าครับ รีบถอนทัพกลับเถอะครับ…

“Lion มึงอดทนไว้นะ อดทนไว้นะ……..อ๊า! ไอ้ พวกเจ้าเล่ห์ วันนี้กูขอสู้ตายกับพวกมึง!”

“ลูกพี่ ตัวประกัน……

ตัวประกัน?

กว่าจะหนีรอดมาได้ไม่ใช่ง่ายๆ พิงกี้ไม่อยากตก อยู่ในเนื้อมือของLinkinอีกเด็ดขาด ครั้งที่เธอทำลาย แผนการของพวกเขา ทำให้พวกเขาทั้งตายและบาดเจ็บ ถ้าถูกจับตัวอีกครั้งต้องไม่ได้ตายดีแน่!

ถ้าให้เธอเจอแบบลิสา เธอยอมตายจะดีกว่า!
พิงกี้ที่ยังไม่ได้วิ่งไปไกลกุมแขนซ้ายที่ได้รับบาดเจ็บ ไว้ เลือดที่เข้มข้นไหลออกมาจากง่ามนิ้วมือของเธอ

แต่เธอมัวแต่ห่วงเจ็บไม่ได้ ออกห่างจากกลุ่มรบด้วย สีหน้าซีดเซียว เธอต้องหาที่ๆสงบหลบซ่อนตัวไว้

สายตาของเควินติดตามอยู่ที่ตัวเธอตลอด มองเธอที่ อยากเดินไปในที่ๆไม่มีคน เขายิงหลายกระสุนเพื่อดึงดูด สายตาของฝ่ายตรงข้าม จะได้ให้พิงกี้หนีออกไปจากกอง รบได้ง่ายขึ้น

พิงกี้ไม่รู้ความลึกลับของในนี้ รู้สึกแค่ตัวเองถือว่า โชคดีมาก

พิงหายใจหอบหืดอยู่ที่มุมกำแพง พิงกี้กุมหน้าท้อง ไว้ น้ำตาไหลพรากลงมาอย่างไม่หยุด แต่ใบหน้าสะสวยที่ ซีดเซียวกลับเต็มไปด้วยความดื้อดึง

เธอเป็นห่วงเควิน เป็นห่วงชัยชนะของการปะทะกัน ครั้งนี้ และเป็นห่วงตัวเอง………

ลูกในท้องจะต้องไม่เป็นไรเด็ดขาด!

เควินก็จะต้องไม่เป็นไรเหมือนกัน!
ดีที่สวรรค์ได้ยินคำอธิษฐานของพิงกี้ ไม่นาน สถานการณ์ในการสู้รบก็ถูกเควินควบคุมไว้ได้

ไม่มีพิงกี้เป็นตัวประกัน ลิสาก็รอดตัวเพราะการไม่ แยแสของเควินทำให้Linkinไม่เห็นความสำคัญ บวก กับข้อได้เปรียบที่มีกองกำลังที่ฝีมือดีเยี่ยม ไม่นานเควิน ทำลายล้างแก๊งของLinkinได้

ไม่ปล่อยไว้สักคน!

เช็ดคราบเลือดบนใบหน้า เควินเก็บแววตาที่เย็นชา ไว้ ให้สมาชิกในทีมจัดเก็บสนามรบ ส่วนเขาได้เดินไปหา พิงกี้ที่นั่งกอดเข่าอยู่

“พิงกี้”

ยืนอยู่ตรงหน้าของพิงกี้ สีหน้าของเขาดู กระวนกระวาย ยื่นมือไปหาพิงกี้ด้วยมือที่เมื่อก็ยังกุมปืนไว้ แววตาที่ดำเข้มจ้องมองเธอ มีความรู้สึกตื่นเต้นและกลัวจะ ถูกเธอปฏิเสธ

อยู่ตรงหน้าเธอ เขาไม่ชินกับการเก็บซ่อนอารมณ์

นี่คือเควินที่พิงกี้คุ้นเคย คือเควินที่รักเธอ คือผู้ชายที่ แคร์เธอและทะนุถนอมเธอไว้ในกำมือ…….
ตั้งแต่เควินเดินมา พิงกี้ก็มองดูเขาตลอด

นาทีนี้ เห็นเขายื่นมือมาที่เธอ หัวใจเธอเต็มไปด้วย ความซับซ้อน

อยากร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้ อยากกระโจนเข้าไป ในอ้อมอกแล้วระบายความโกรธ ความไม่พอใจของเธอ อย่างโหด แต่ว่าท้ายสุดเพราะความเจ็บของร่างกาย และ อาการตกใจที่ยังไม่สงบลง เธอได้แต่ยื่นมือให้เขาอย่าง ถือว่ายังสงบอยู่

เดี๋ยวกลับไปค่อยคิดบัญชี!

“พิงกี้!”

แววตาของเควินมีรอยยิ้มและความสุขโผล่ขึ้นมา ทันที รอยยิ้มนี้เบ่งบานอยู่ในแววตาของเขา

ดึงพิงกี้ขึ้นมาจากพื้น เขาอุ้มเธอไว้ในอ้อมอกอย่าง

แน่น

“ผมจะไม่ทำให้คุณเสียใจอีก ไม่มีทางทำอีกแล้ว!” เขาพูดเหมือนสาบาน

ผู้ชายที่เฉลียวฉลาดและหนักแน่น ไม่ว่าโกรธหรือดีใจก็ไม่แสดงออกทางสีหน้า นาทีนี้กลับมีความตื่นเต้น อยู่ภายใต้ที่สมาชิกของหน่วยสืบลับยังอยู่ในเหตุการณ์ เลยพูดสะเปะสะปะเป็นพิเศษและควบคุมไม่ได้ “ต่อไป ไม่ว่าเรื่องอะไร ผมก็จะไม่ปิดบังคุณอีกแล้ว ผมรู้ว่าคุณ แคร์เรื่องนี้ แต่คุณเชื่อผมได้.

.อืม”

ครึ่งค่อนวัน พิงกี้ถึงได้พยักหน้า

เธอกำลังอยากเงยหน้าแล้วพูดอะไร แต่จู่ๆสายตา เหลือบไปมองเห็นอาชญกรที่อยู่บนพื้น สีหน้าร้ายกาจ กำลังเหนี่ยวไกมาที่เควิน

“ระวัง!”

พิงกี้ส่งเสียงตื่นตกใจออกมา ด้วยสัญชาติญาณ เธอ อยากกระชากเควินออก กลับถูกเควินที่สังเกตุเห็นกอดไว้

แน่น

“ปิ๊ง!”

เสียงปืนดังขึ้น เควินก็เจ็บจนส่งเสียงร้องออกมา

ปืนนัดนี้ยิงเข้าที่ขาซ้ายของเขา
เดิมทีเขาสามารถหลบหลีกได้ แต่เขาไม่แน่ใจว่า ถ้าพาพิงกี้หลบแล้วจะหลบพันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์มั้ย? ยิง โดนเขาน่ะไม่เป็นไร แต่เขากลัวกระสุนจะยิงมาที่ร่างกาย อ่อนแอของพิงกี้

ดังนั้น ระหว่างความคิดในสมองเปลี่ยน ไหนๆก็ไหนๆ แล้วเขาเลยใช้ตัวเองเป็นเกราะป้องกันตัวให้พิงกี้ ตัวเอง เลยรับกระสุนนี้แทน

พิงกี้ก็ไม่โง่ ไม่นานเธอเข้าใจความคิดของเควินแล้ว ความโกรธเคือง ความไม่พอใจ…….

นาทีนี้ได้ปลิวหายไปไกลๆแล้ว

“คุณโง่รึเปล่าเนี่ย?!” ร้องไห้ชกไปที่หน้าอกของ เควินทีนึง พิงกี้น้ำตาไหลพรากลงมาไม่หยุด สีหน้าก็ ซีดเซียวขึ้นมาอีก

“ใช่ ผมโง่”

ยื่นมือเช็ดน้ำตาบนใบหน้าเธอ แววตาของเขายังมี ความอ่อนโยนที่ไม่สลายอยู่เช่นเคย
บนรถ ใช้เวลารวดเร็วที่สุดมุ่งไปที่โรงพยาบาลส่วน ตัวของตระกูลมหาเจริญศิลป์

พิงกี้ซบอยู่ที่อ้อมอกของเควิน หลับไม่สนิทเพราะ ความกังวล

หลังจากเธอโทรหาเตชิต ถึงแม้อยากคุยกับเควินต่อ แต่ร่างกายเดิมทีก็อ่อนเพลียมากอยู่แล้ว แล้วเพราะแขน ที่ได้รับบาดเจ็บมีเลือดไหลออกมาเยอะ เลยยิ่งซ้ำเติมให้ อ่อนเพลียมาก ไม่นานเธอก็ทนไม่ไหวแล้วหลับไป

เควินกอดเธอไว้ ระหว่างทางยังคอยสะสางงานต่างๆ

ด้วย

หนึ่งชั่วโมงผ่านไปก็ได้มาถึงโรงพยาบาลของตระกูล มหาเจริญศิลป์

เตชิตที่ได้รับสายได้เตรียมทุกอย่างพร้อมไว้หมด แล้ว รวมถึงเตรียมห้องผ่าตัดให้เควิน………..ตอนที่เควิน ถูกเข็นเข้าไปในห้องผ่าตัด เตชิตก็เฝ้าอยู่ที่ข้างเตียงของ พิงกี้ สีหน้าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเหมือนไฟจราจร

เดี๋ยวก็แดงก่ำขึ้นมา เดี๋ยวก็หน้าเขียวหน้าดำ……….

มองดูเตชิตที่สีหน้าเปลี่ยนงิ้วเสฉวนแล้ว พิงกี้ก็จนปัญญามาก “คุณอยากพูดอะไรกันแน่คะ?”

“ตอนนี้คุณคืนดีกับเควินแล้วหรอ?” ทนแล้วทนอีก สุดท้ายเตชิตก็ทนไม่ไหว

พิงกี้อึ้งไปครู่นึง “น่าจะ….ใช่มั้งคะ……

เธอก็ไม่ค่อยแน่ใจ

ถึงแม้ตอนนี้เธอรู้ความจริงแล้ว แต่เรื่องราวบางอย่าง ก็ไม่ใช่จะเคลียร์ได้ง่ายๆ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ