บทที่255ะการท้าทายที่จงใจ

“ดิ้ง” เสียงข้อความดังขึ้น เป็นมือถือของชาตรี

มาลาตีที่นั่งปาดน้ำตาอยู่บนโซฟาได้ลุกขึ้นมาทันที และถามด้วยความใจร้อน “คุณ ใช่เควินส่งข่าวมาว่าช่วยลิ สาลูกเราได้แล้วรึเปล่า?”

หลังกลับมาจากโรงพยาบาล ชาตรีกับมาลานั่งรอที่ โซฟาตลอด ทั้งสองต่างก็ไม่รู้สึกง่วงนอนเลย ถึงนอนอยู่ บนเตียงก็นอนไม่หลับอยู่ดี

คนนึงนั่งเช็ดน้ำตา น้ำตาไม่เคยแห้งหายไปเลย

คนนึงสีหน้าเคร่งเครียด แววตาดุร้าย ไม่รู้ว่ากำลัง

ครุ่นคิดอะไรอยู่

ถูกมาลาตีเร่งรัด ชาตรีหยิบมือถือขึ้นมาปลดล็อค พอ กดเข้าไปดูปุ๊บ รูม่านตาหดทันที

มีเบอร์ไม่รู้จักส่งรูปมาให้เขาหลายรูป

“เป็นข้อความจากเควินใช่รึเปล่า เขาพูดอะไรมาบ้าง พูดว่า……อ๊า! อ๊าๆๆ

คำพูดที่เหลือ กลายเป็นเสียงกรีดร้องไปหมด

มาลาตีแย่งมือถือมาอย่างเร็ว จ้องตาค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ ต่อมาก็ร้องไห้ฟูมฟายขึ้นมา “ลิสาของแม่ ลิ สาลูกแม่! ไอ้สัตว์เดียรัจฉานที่สมควรตายพวกนั้น ทำไม ถึงกล้าทำกับลิสาลูกฉันแบบนี้?!

ดูรูปถ่ายบนมือถือทีละรูปๆ มาลาตีดวงตาแดงก่ำขึ้น

มาทันที

เธอสงสารลิสาจะแย่อยู่แล้ว ในใจก็รู้สึกขยะแขยง

ด้วย

ในรูปถ่าย ลิสานอนอยู่บนพื้นเหมือนดินโคลน ทั้งตัว เปลือยกายไว้ บนเรือนร่างมีแต่รอยเขียวรอยแดงที่ถูกคน กระทำ เสื้อผ้าที่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆกระจัดกระจายอยู่รอบๆตัว เธอ

มีชายผิวดำ ผิวขาวห้อมล้อมเธออยู่ ในภาพมีแต่ลิสา ที่เป็นนางเอก ผู้ชายคนอื่นไม่เผยให้เห็นหน้าเลยด้วยซ้ำ

รูปทุกรูปต่างก็สกปรกจนไม่อาจทนดู มาลาตีดูอยู่ดีๆ จู่ๆผะอืดผะอมขึ้นมาทีนึง โยนมือถือทิ้งบนโซฟาเหมือน โยนเผือกร้อนในมือทิ้ง และไม่กล้าไปดูมันอีก

ผะอืดผะอมเสร็จ ก็อดร้องไม่ได้อีก

ลูกสาวสุดรักสุดหวงของเธอ!
ลูกสาวทีเธอเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กจนโต ทะนุถนอมเหมือนไข่ในหิน กลับถูกไอ้พวกเดียรัจฉาน …ต่อไปเธอจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย? ลวนลาม ………

ถ้าหากเรื่องนี้ถูกปล่อยข่าวออกไป คนในแวดวง สังคมของเธอจะมองเธอยังไง?

เดิมทีตระกูลดำรงกูลก็มีพิงกี้ที่หน้าด้านไร้ยางอาย และสําส่อนไปทั่วอยู่แล้ว ถ้าเกิดมีข่าวหลุดออกไปว่าลิสา ถูกข่มขืนอีกคนล่ะก็ เธอจะมีหน้าออกไปเจอผู้คนได้ยังไง!

คิดถึงตรงนี้ มาลาตีรีบพูดกับชาตรีว่า “คุณ คุณต้อง คิดหาวิธีปกปิดเรื่องนี้เอาไว้นะ! ตระกูลเรายังจะเอาหน้า อยู่ จะให้ข่าวแบบนี้รั่วไหลออกไปไม่ได้เด็ดขาด!

“ผมรู้แล้วน่ะ ผมมีวิธีจัดการของผมเองอยู่แล้ว คุณ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก!

แววตาที่เกลียดชังมองดูมือถือของตัวเองทีนึง ชาตรี หยิบขึ้นมาดูรูปถ่ายในมือถืออย่างไว และตัดสินใจลบมัน ทิ้ง สีหน้าก็ยิ่งตึงเครียดกว่าก่อนหน้านั้นอีก

“Linkin เรื่องที่ตกลงกันหน้านั้น ไม่ได้รวมไปถึง ให้ลูกน้องแกมาลวนลามลูกสาวฉันนี่!” ยืนอยู่บนดาดฟ้าชาตรีตะคอกใส่มือถือ เสียงก็โมโหจนสั่น “แกรีบปล่อยตัว ลิสาลูกฉันมาเดี๋ยวนี้ ฉันให้ลูกสาวอีกคนของฉันไปแลก เปลี่ยนกับคนนี้! ลูกสาวคนนั้นตั้งท้องลูกของนายเควินอยู่ สำคัญกับเควินมากกว่าคนนี้!”

คนพวกนั้นลงมือกับลิสา ก็เท่ากับว่าไม่ไว้หน้าเขา

นี่ทำให้เขามีความรู้สึกอันตรายเกิดขึ้นในใจ

เขาต้องสืบหาความจริงหน่อย และบอกกับฝ่าย ตรงข้ามอย่างลางๆว่าเขากับเควินไม่ใช่คนที่อยู่ในเรือ ลำเดียวกัน เพื่อพิสูจน์สิ่งนี้ แม้แต่เด็กที่อยู่ในท้องของ ลูกสาวเขาก็สามารถละทิ้งได้

“ฮ่าๆ……” เสียงหัวเราะที่บ้าคลั่งก้องมาจากใน สาย เสียงแหบแห้งของผู้ชายดังขึ้น “ใช่ ตามที่เราตกลง กันตอนแรกไม่ได้รวมไปถึงทำให้ลูกสาวแกเสียวซาบซ่าน แต่ว่า…..รสชาติของลูกสาวแกไม่เลวจริงๆ ตอนนี้ฉัน กำลังปลดปล่อยอยู่ในปากของเธออยู่ เธอยังกินน้ำของๆ ฉันลงไปด้วย ถูกเล่นจนจะสลบแล้วยังแรดได้ขนาดนี้ อีก…..Oh! แกเคยลองรสชาดนี้มั้ย? ส่วนลูกสาวอีก คนของแก ฉันก็จะดูตามสถานการณ์เอง พี่สาวและน้อง สาว……แค่คิดก็น้ำลายไหลแล้ว”

เสียงครางของผู้ชาย เหมือนเป็นการท้าทาย
“แก….ไอ้สัตว์เดียรัจฉาน!” ชาตรีโมโหจนตะคอก

เสียงดัง

เขาก็ไม่ได้ถือว่าเอ็นดูลิสาขนาดนั้น แต่อย่างน้อยก็ พอมีความผูกพันอยู่บ้าง อีกอย่างคนพวกนั้นทำแบบนี้กับ ลิสา นั่นก็เท่ากับว่าฉีกหน้าเขา และแตกคอกันอย่างไม่สน อะไรทั้งสิ้น!

นี่ก็เป็นสัญญาณเตือนว่าการร่วมมือกำลังจะสิ้นสุดลง

ถ้าคนพวกนี้ทำอะไรมิดีมิร้ายขึ้นมาจริงๆเขาจะทำยัง

แล้ว!

ไง?

คนพวกนี้จะเอาเรื่องที่เขาทำลับๆออกมาแฉมั้ย? ถ้า ถึงเวลานั้น เขาจะเจอกับผลที่ตามมายังไง?

ยิ่งคิด ชาตรีก็ยิ่งกลัวจนตัวสั่น

“กูคือเดียรัจฉาน แล้วมึงล่ะ? คนถ่อยที่แอบแทงข้าง หลัง!” Linkin พูดด้วยความโมโห “ตอนที่มึงร่วมมือกับ พวกกู มึงไม่ได้บอกพวกกูว่าลูกเขยของมึงก็คือเควิน! มึง ปกปิดเรื่องนี้เอาไว้นี่มีแผนการอะไรกันแน่?

“นี่คืออุบัติเหตุ………..
“นี่คือเรื่องเหนือความคาดหมายหรือจงใจวางแผน มึงรู้อยู่แก่ใจ! นายชาตรี มึงระวังตัวดีๆเถอะ กูจะอี้บลูกสาว มึงต่อแล้ว มึงจะมาเสียวด้วยกันมั้ย?! ฮ่าๆๆ……

“Linkin แกไร้มารยาทกับฉันได้ แต่แกกล้าพูดกับ พี่องอาจแบบนี้มั้ย? ฉันจะบอกแกให้นะ ขอแค่พี่องอาจ เชื่อฉัน ฉันก็ไม่มีปัญหาใดๆแล้ว ฉันก็ไม่กลัวแกหรอก!”

ชาตรีพูดถึงองอาจปุ๊บ ความเหิมเกริมและเสียง หัวเราะของLinkinก็ได้เพลาลง

ผ่านไปสักพัก เสียงที่เกียจคร้านของเขาถึงได้ก้องมา “ในเมื่อแกพูดพูดแบบนี้ งั้นฉันให้แกเลือกหนึ่งข้อ ตอนที่ อยู่อเมริกาครั้งก่อน การหนีไปแบบกระทันของแกทำให้พี่ น้องของฉันตายและบาดเจ็บเป็นร้อย ฉันรู้สึกไม่พอใจแก มาก แกต้องชดใช้ให้กับสิ่งนี้! แกว่า แกจะตัดนิ้วมือหนึ่ง ข้างของแกลงมาชดใช้ หรือว่าจะให้ลูกสาวแกมาชดใช้ให้ แก? ถ้าแกเลือกที่จะให้ลูกสาวแกมาชดใช้ ถ้างั้น ในช่วง ที่พวกเราอยู่ที่เมืองZลูกสาวของแกต้องปรนนิบัติพวกฉัน ให้ดีๆ!”

“เรื่องของครั้งก่อนไม่เกี่ยวกับฉัน!”

“ฉันว่าใช่ก็คือใช่สิวะ ตอนนี้แกแค่เลือกมาก็พอ!”
“งั้น…..” ชาตรีสีหน้ามืดครึ้ม รู้ว่าคนตรงข้ามไม่ใช่ ย่อยๆ ได้แค่พูดอย่างประนีประนอม “งั้นก็เอาตามที่แก บอกเถอะ! แต่ว่า ฉันหวังว่าแกจะให้ลูกน้องของแกเพลาๆ หน่อย อย่าทําร้ายลูกสาวฉัน ถ้าเธอเป็นอะไรขึ้นมา ฉันไม่ ปล่อยแกไว้แน่!”

“ตุ๊ดๆๆ….”

เสียงวางสายก้องมา ชาตรีได้เขยี้วงมือถือลงพื้น อย่างโหด มือถือได้แตกเป็นเสี่ยงๆ สีหน้าของเขาดูแย่ มาก

เขาพุ่งเข้าไปในห้องอ่านหนังสือ และปัดของบนโต๊ะ ลงพื้นเหมือนกับว่ากำลังระบายอารมณ์ เขวงแจกันไปอัน นึง แล้วเอาที่เขี่ยบุหรี่คริสตัลเขวงไปที่ประตูกระจก

ยืนอยู่ในห้องสมุดที่เละเทะ ชาตรีเหมือนสัตว์ป่าตัว นึงที่ถูกบีบจนๆมุม ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ สีหน้าเหนื่อยล้า

เขาจ้องกระจกที่แตกเป็นเสี่ยงๆบนพื้น จู่ๆได้ดึง สายตากลับมามองโทรศัพท์บ้านที่วางอยู่บนโต๊ะ

หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขาได้โทรออกไปอีกหนึ่งสาย

หลายนาทีผ่านไป ชาตรีที่วางสายอารมณ์คงที่ขึ้นตั้งเยอะ แล้วนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องสมุดไปสิบกว่านาที เขาดึง ประตูออกและตะคอกเรียกคนรับใช้ที่ไม่ได้หลับทั้งวันทั้ง คืน “มาทำความสะอาดห้องสมุดหน่อย!

“เป็นไงบ้าง นี่แหละธาตุแท้ของพ่อเธอ! Linkinกระชากผมของลิสา แววตาที่ร้ายลึกจ้องเธอ ไว้ “สาวน้อยที่น่าสงสาร พ่อของเธอก็บอกแล้วว่าให้ ปรนนิบัติฉันกับพี่น้องของฉันดีๆ ต่อไปเธอต้องใช้ใจให้ มากกว่านี้หน่อยนะ ต้องทำให้พวกเราสบายถึงจะได้

“ถุย!” ลิสาจ้องเขาด้วยสายตาเกลียดชัง และถุย น้ำลายใส่หน้าเขา

“นังแพศยา!” ตบที่ใบหน้าของลิสาอย่างโหดทีนึง Linkinจับเอวเธอไว้แล้วแทงเข้าไปที่ร่างกายเธอ ทารุณ อย่างกำเริบเสิบสาน คอยหายใจหอบและตะคอกไปด้วย “มึงเป็นของเชลยศึกของพวกกู! แม้แต่พ่อของมึงก็ละทิ้ง มึงแล้ว ถ้ามึงจะเกลียดก็เกลียดพ่อมึงเถอะ!

“ถ้าแกแน่จริงก็ฆ่าฉันเลยสิ!” เสียงของลิสาแหบ แห้ง เหมือนคนเป็นโรคประสาท ตะคอกด้วยความเกลียด ชัง
“ฆ่ามึง?” Linkin ยักไหล่ “เสียใจด้วย เบบี้ ฉัน ไม่ชอบมีอะไรกับศพ ฉันไม่มีความชอบ ขยะแขยงแบบ นั้น!”

พูดจบ เขาก็ขยับขึ้นมาอย่างรุนแรง

พอLinkin จบ เขาก็ได้พูดกับคนอื่นๆว่า “เอาล่ะ วัน นี้พอแค่นี้ก่อนให้เบบี้ของเราได้พักหน่อย จะเล่นให้ตาย ไม่ได้ ถ้ามีใครอยากกิ๊บมันอีกก็ต้องรออีกครึ่งชั่วโมง ใช่ แล้ว ส่งรูปให้เควินรึยัง มันยังไม่มีความเคลื่อนไหวเลย หรอวะ?”

“พวกเราฟังลูกพี่หมดเลยครับ

“ครึ่งชั่วโมงก็ครึ่งชั่วโมง เมื่อกี้เพิ่งจัดไปดอกนึง ยัง ไม่ต้องรีบร้อนหรอก”

“หรือว่าไปเอาน้ำมาทำความสะอาดให้นังนี่หน่อย เดี๋ยวจะได้เล่นได้มันส์กว่านี้

“ลูกพี่ครับ ไอ้เควินไม่มีความเคลื่อนไหวเลย ไม่แน่ มันอาจจะไม่แคร์ว่าที่ภรรยาคนนี้เลยมั้งครับ?”

“เมื่อกี้ชาตรีไม่ใช่บอกว่ายังมีลูกสาวอีกคนตั้งครรภ์ ลูกของไอ้เควินอยู่หรอ? ไม่แน่นี่อาจจะเป็นแผนลวงของมันก็ได้ ผู้หญิงอีกคนถึงจะเป็นคนที่มันแคร์จริงๆ! พวกเรา จะไปชิงผู้หญิงคนนั้นมาด้วยมั้ยครับ?”

“ฮ่าๆ ความคิดนี้ดี!!

เสียงหัวเราะเหิมเกริมของผู้ชายสะท้อนอยู่ในโกดัง เหมือนเสียงของปีศาจชั่วร้าย

ลิสานอนหลับตาอยู่บนพื้นอย่างหมดแรงเหมือนคน ตาย ถ้าไม่ใช่หัวใจยังเต้นเบาๆอยู่ คนอื่นคงคิดว่าเธอเป็น ไปศพแล้ว

คำพูดที่Linkinคุยกับชาตรีเมื่อเธอได้ยินหมด

คําพูดของผู้ชายพวกนี้เธอก็ฟังรู้เรื่องหมดแล้ว!

เธอเกลียดชาตรีที่ไม่มีความรับผิดชอบ ขี้ขลาด ตาขาว และเกลียดที่ไม่สนใจใยดีเธอ เลือดเย็นใจดำ และเกลียดเควินที่หลอกใช้เธอ แต่ยิ่งเกลียดพวกสัตว์ เดียรัจฉานที่อยู่ตรงหน้าเธอ โดยเฉพาะหัวหน้าของพวก เดียรัจฉานนี้!
เธอนึกว่าตัวเองจะตาย แต่ว่าเธอกลับยังไม่ตาย ตอนนี้คือขอเกิดไม่ได้ ขอตายก็ไม่ได้ชัดๆ!

หลังจากสลบก็ถูกทำจนเจ็บแล้วตื่นขึ้นมาอีก ความ เจ็บปวดที่ทนไม่ไหวก็ถูกทำจนสลบไปอีก……ผู้ชายที่อยู่ ที่นี่ทั้งหมดต่างก็ใช้เธอเป็นเครื่องมือระบายความใคร่ ถึง ขั้นหัวเราะเสียงดังว่าใครทำเวลาได้นานกว่า ใครมีลีลา เด็ดกว่ากัน!

ไอ้เดียรัจฉานพวกนี้กระทั่งถึงขึ้นนัดเวลา และ มารังแกเธอทีละคนสลับสับเปลี่ยนกันไป และในขณะ เดียวกันก็ไม่ทําให้การลาดตระเวนได้รับผลกระทบด้วย

เธอไม่รู้ว่าถูกผู้ชายถูกเนื้อต้องตัวมาแล้วกี่คน และไม่ กล้าคิดด้วย

ถ้าหาก……

ถ้าหากเธอสามารถรอดชีวิตออกไปได้ เธอจะให้คน พวกนี้ได้ชดใช้แน่นอน!

สองวันต่อมา เวลาตีสี่
นอกโรงงานร้าง กองกำลังพิเศษที่เตรียมการพร้อม กำลังแฝงตัวเข้าไปในทิศทางของโรงงานร้างอย่างลับๆ

สายฟ้าที่ใบหน้าป้ายด้วยสีน้ำมันหันหน้าไปถาม ผู้ชายที่อยู่ข้างกาย “หัวหน้าครับ เราจะจู่โจมเข้าไปเมื่อ ไหร่ครับ?”

เควินพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ไม่รีบ รออีกสักพัก

“ก็ไม่รู้ว่าฝั่งของคุณลิสาสถานการณ์เป็นยังไง .” เพิ่งพูดออกมา สายฟ้าก็เสียใจแล้ว บ้าง……”

จู่ๆเขาเอ่ยเรื่องนี้ขึ้นมาทำไม?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ