บทที่246: แบ่งการตบรางวัลให้อย่างดุเดือด

ชัดเจนมาก เขาไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย!

พริบตาเดียว พิงกี้รู้สึกตัวเองโง่เง่าที่สุด

เธอยังเฝ้ารออะไรอีก

ราวกับว่ามองไม่เห็นอะไรเลยอย่างไรอย่างนั้น หรือ ว่าเห็นแล้วก็ไม่แคร์ เควินก็ยังเคร่งขรึมอยู่อีกเช่นเคย ใบหน้าหล่อเหลาดูไม่ออกว่ามีอารมณ์ขึ้นๆลงๆมั้ย? แม้ กระทั่งมองยังไม่เหลียวมองมาที่ทิศทางของเธอเลย

พิงกี้กินอาหารอย่างไม่ได้รสชาติเสร็จก็อยากกลับไป

แล้ว

เธอตั้งครรภ์อยู่ เตชิตก็ออกมานานไม่ได้ ดีที่สุดต้อง นอนพักอยู่บนเตียงจะดีกว่า

ภายใต้การเรียกร้องของเตชิต พิงกี้กับน้ำหวานได้ไป โรงพยาบาลพร้อมกับเขาก่อน

ทําการตรวจเช็คร่างกายอย่างละเอียดไปรอบนึงที่ โรงพยาบาลของตระกูลมหาเจริญศิลป์ พิงกี้ก็ได้กลับมา นั่งพักที่ห้องผู้ป่วยกับเตชิต พูดคุยกับเขาไปพักนึง ถึงได้ กลับบ้านพร้อมกับน้ำหวาน
เวลาสองทุ่ม

พิงกี้ได้เปิดไลฟ์สดตรงตามเวลา

เพิ่งไลฟ์สดได้ไม่ถึงหนึ่งนาที หีบทองคำก็หล่นลง มาที่ห้องไลฟ์สดเหมือนไม่ใช่เงินเลย หนึ่งชุด สองชุด สามชุด……ตบรางวัลมารัวๆหนึ่งร้อยชุด

หนึ่งหีบคือเงินไทย 8888

หนึ่งร้อยหีบคือ 888888!

รางวัลพวกนี้ ต่างก็เป็นสามีของฉัน เป็นคนตบ รางวัลให้ หนึ่งนาทีได้รางวัลแปดแสนกว่าบาท

แม้แต่ไฮโซอย่างเตชิตก็ยังประหลาดใจ และโทรมา หาพิงกี้โดยตรง “พิงกี้ คนๆนี้คงไม่ใช่คนรู้จักมั้ง?

คนรู้จัก?

พิงกี้ใจสั่น อารมณ์เหมือนตกลงเหว “น่าจะไม่ใช่มั้ง

คะ?”

เธอไม่อยากให้ตัวเองมีการเพ้อฝันอะไรอีก เพ้อฝัน มากไป ถ้าเกิดความหวังพังทลาย ยิ่งทำให้เสียสุขภาพจิต
เธอถือว่าได้รู้แล้วว่าตัวเองแค่ปากพูดว่าไม่ยอมแพ้ แต่ในใจกลับคิดสวยงามมาก ถึงจะเสแสร้งทำเป็นสงบ และเด็ดขาดขนาดไหน แต่ขอแค่นึกถึงทุกอย่างของคนๆ นั้น เธอก็ยังเจ็บปวดใจอย่างทรมาน

“เหอะ….ถึงเป็นคนรู้จักก็ไม่เป็นไร! คุณคอย ดูเถอะ!”

“คุณอยากทําอะไรน่ะ?”

พิงกี้เพิ่งถาม ข้างหูก็มีเสียงตุ๊ดๆๆดังขึ้น ชัดเจน มากว่าคนอารมณ์ร้อนอย่างเตชิตได้วางสายไปแล้ว

ไม่นาน เธอก็เข้าใจแล้วว่าเตชิตอยากทำอะไร

เหมือนแข่งขันกับสามีของฉัน อย่างไรอย่างนั้น เต ชิตที่ใช้ ID’สามีดีเด่นของฉัน’ ก็เริ่มตบรางวัลอย่างบ้า คลั่งขึ้นมา

น้ำหวานได้เดินมา “พิงกี้ คุณเตชิตนี่บ้าไปแล้วหรอ? แล้วก็ คนๆนั้น…….

คนๆนั้นคือใคร?

ใครจะลงทะเบียนด้วยชื่อที่แปลกประหลาดในตอนที่พิธีกรหญิงเพิ่งไลฟ์สดมาแค่สองสามวัน แถมยังตบ รางวัลให้อย่างใจป๋าขนาดนี้ แทบจะเอาสมบัติของที่บ้าน มาอย่างไรอย่างนั้นเลย?

นั่นไม่ใช่88บาทนะ แต่เป็นแปดแสนแปดหมื่นบาท เชียวนะ!

ตอนนี้ยังแข่งขันกันต่ออยู่เลย!

พิงกี้ก็หมดคำพูด เธอหดหู่จนแม้แต่อารมณ์จะไลฟ์ สดก็ไม่มีแล้ว “ฉันรู้สึก…..ฉันต้องการอยู่อย่างเงียบๆ แป๊บนึง”

นําหวานรีบเปิดปากพูด “คุณผู้หญิงคะ คุณรับเลี้ยง ฉันเถอะ ฉันทําเป็นหมดทุกอย่าง! จะทำกับข้าว ล้างถ้วย กวาดบ้านถูกบ้าน ขัดห้องน้ำ ขอแค่คุณผู้หญิงสั่งมา ฉัน ทําได้หมดเลยค่ะ!

พิงกี้ “

ยัยตัวแสบคนนี้นี่ ศีลธรรมของเธอล่ะ?!

“ศีลธรรมสิ่งนี้ ตอนเกิดก็ไม่ได้เอามา ตายไปก็เอา ไปไม่ได้ จะแคร์ขนาดทำไม?” น้ำหวานยักไหล่

พิงกี้กลอกตาขาวใส่ทีบึง “ไสหัวไปเลย
คิดไปมาหนึ่งนาที มองดูสถานการณ์ที่ยิ่งอยู่ยิ่งด เดือด ผู้ชมในไลฟ์สดก็โวยวายกันยกใหญ่ วิพากวิจารณ์ กับศตวรรษที่ใช้เงินฟาดหัวนี้ ถึงขั้นพูดคำพูดที่ไม่ดีออก มาด้วย พิงกี้ยิ่งอยู่ยิ่งร้อนรนใจจนตัดสินใจปิดไลฟ์สดไป โดยตรงเลย

น้ำหวานยักไหล่

เรื่องสนุกจบแล้ว เธอไปดูทีวีของเธอต่อดีกว่า

พิงกี้เพิ่งปิดคอมพิวเตอร์เสร็จ เตชินก็โทรมาอีกครั้ง “พิงกี้ไอ้สมองพิการ ทำไมคุณถึงไม่เปิดไลฟ์สด? ไอ้เวร นั่นตบรางวัลมากกว่าผมห้าแสน ตอนนี้ผมกำลังไม่พอใจ อยู่! รีบเปิดเร็วๆ มีเงินวางอยู่ตรงหน้ากองเบ้อเริ่มเพิ่มคุณ ไม่เอา คุณน้ำเข้าสมองใช่มั้ยเนี่ย?!

.” พิงกี้หายใจลึกๆทีนึง “คุณชายเตชิต นี่ก็คือ ท่าทีที่คุณจีบฉันหรอ?”

สมองพิการ น้ำเข้าสมองอะไรพวกนี้ก็คือกำลังจีบคน หรอ?

“ผม…..ผมร้อนใจแทนคุณนี่น่ะ คุณดูสิ หลังจากผม จีบคุณติด ของๆผมก็คือของๆคุณใช่มั้ย? ผมตบรางวัลให้ คุณ นั่นก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องโดยไม่ต้องสงสัยอะไรนี่น่ะตอนนี้ไอ้เวรนั่นกำลังแข่งขันกับผมอยู่ ผมใช้การตบรางวัล มากระตุ้นให้เขาตบรางวัลให้คุณมากยิ่งขึ้น นี่ก็เท่ากับว่า เราได้กำไรไม่ใช่หรอ? ที่ผมทำก็เพราะหวังดีกับคุณนะ!”

พิงกี้“เหอะๆ” ทีนึง แล้วพูดคำว่า “ไสหัวไป เป็น ครั้งที่สองของวันนี้

“เตชิต ต่อไปถ้าคุณมาตบรางวัลให้ฉันเยอะขนาด นี้อีก ฉันก็จะไม่ไปเยี่ยมคุณที่โรงพยาบาลอีกแล้ว ให้คุณ นอนเหงาอยู่บนเตียงไม่มีคนคุยเล่นด้วยและอัดอั้นตันใจ ตายไปเลย!”

“ไม่นะ พิงกี้คนสวย ที่ผมทำนี่คือ…………..

“ตุ๊ดๆๆ……”

ครั้งนี้ พิงกี้เป็นคนวางสายก่อน

กดดูหลังฉาก เธอก็รู้สึกวิงเวียนศรีษะอีกครั้ง ในระยะ เวลาสั้นๆแค่สิบนาที ส่วนแบ่งที่เข้าบัญชีของเธอก็สิบกว่า เกือบยี่สิบล้านบาทแล้ว โอ้พระเจ้า! หมดคำพูดเลยจริงๆ ในเวลานี้ ถ้าเธอบอกว่าวิธีหาเงินแบบนี้เธอไม่ชอบเลยสัก นิด ไม่มีความสุข ไม่ยินยอม ไม่เต็มใจ……จะถูกหั่นเป็น ชิ้นๆมั้ยเนี่ย?
บริษัทข้ามชาติโมเดิร์นกรุ๊ป

พายุเคาะประตู และเดินเข้ามาที่ออฟฟิศของท่าน ประธาน “เจ้านายครับ เรื่องที่อยู่อเมริกาก่อนหน้านั้นมี ความคืบหน้าแล้วครับ เพราะเราได้รายชื่อที่เป็นความ ลับขั้นสุดยอดจากsteven ฝั่งนั้นได้ส่งคนมาแทรกแซง จริงๆด้วย ตอนนี้ได้เข้ามาในเมืองหลวงแล้ว และกำลัง แทรกแซงอยู่ในที่ลับรอโอกาศเคลื่อนไหวอยู่ครับ

“ตระกูลดำรงกูลมีความเคลื่อนไหวอะไรมั้ย?”

เควินเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาที่คมเข้มมีแสงเยือกเย็น แว๊บผ่านข้ามา

พายุส่ายหัว “ตอนนี้ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ เลยครับ ชาตรีไอ้จิ้งจอกเฒ่านั่นเจ้าเล่ห์มาก ช่วงนี้ทำตัว ดีเป็นพิเศษ ครั้งก่อนตอนที่เราดำเนินการวางแผนจับกุม นายชาตรีก็ไม่ได้โผล่หน้ามา ผมว่านั่นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แน่นอนครับ แต่เป็นเพราะว่าเขารู้ข่าวในองค์กรนั้นไวมาก ไม่แน่เบื้องหลังของเขาอาจจะมีผู้มีอำนาจหนุนหลังอยู่ ก็ได้ครับ”

“และมีความเป็นไปได้ที่คนของเรารั่วไหลความลับ

“เป็นไปไม่ได้มั้งครับ” พายุตะลึง “ฝั่งเรา…..มีแค่คนรู้เรื่องอยู่ไม่กี่คนเองไม่ใช่หรอครับ?”

เขาชี้ไปที่ฝ้าเพดาน

“บนโลกใบนี้ มีเรื่องอะไรที่แน่นอน?” ยิ้มมุมปาก ขึ้นเล็กน้อย แววตาของเควินมีความเย็นชาและรอยยิ้มที่ หัวเราะเยาะ

พายุขมวดคิ้วจนใกล้ผูกเป็นโบว์แล้ว

“เอาล่ะ นายออกไปเถอะ”

“งั้น….ทางคุณพิงกี้ยังจะให้คนคอยติดตามตัวอยู่ มั้ยครับ?” พายุอดถามไม่ได้ “คุณพิงกี้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย และเข้าใจเจ้านายผิดอย่างหนักด้วย……..ตอนนี้เธอใกล้ ชิดกับคุณเตชิตมาก เจ้านาย…….…….

“ออกไป!”

“ครับ…”

พายุออกไปปุ๊บ ในออฟฟิศก็เงียบสงบขึ้นมาทันที

เควินหลับตาลงลึกๆ และปิดโน๊ตบุ๊คที่อยู่ด้านข้างลง อย่างแรง ยกมือบีบนวดที่ระหว่างคิ้ว ในสมองมีภาพที่เต ติดกับข้าวโผล่ขึ้นมาอย่างลายลงไปได้ไ
ทันใดนั้น เควินลุกขึ้นมาจากโต๊ะทำงานและเดินไปที่ ตรงหน้าต่าง แววตาที่หดหู่มองดูผู้คนที่เดินไปมาอยู่ด้าน ล่าง ในใจอัดอั้นจนจะระเบิดอยู่แล้ว