บทที่242 แล้วลูกล่ะ จะทำยังไง?

“แล้วเธอ…..” น้ำหวานรู้สึกเจ็บใจ

มือที่วางอยู่บนเข่ากำแน่นขึ้นมา ดวงตากลมโตเต็ม ไปด้วยความเจ็บแค้น

ถึงแม้ก่อนหน้านั้นเธอไม่ได้เตรียมพร้อมกับการมีลูก แต่ตอนที่เสียลูกไป ความรู้สึกที่หนาวเข้ากระดูกดำแบบ นั้น ราวกับว่าหัวใจถูกฉีกให้ขาดเป็นชิ้นๆ ตอนนี้เธอนึกขึ้น มาทีไรก็ยังรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว

ตอนนี้..

เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอ ก็ต้องประสบกับความสิ้นหวัง แบบนี้เหมือนกันเหรอ?

“พิงกี้ เธอคิดจะเอาเด็กคนนี้ไว้มั้ย?”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน” พิงกี้ส่ายหัว มุมปากมีรอยยิ้ม ที่ขมขื่นจนปัญญา แววตาอ่อนแอ

เรื่องนี้ เธอยังไม่ได้คิดดีๆเลย

#ตั้งแต่เล็กจนโต ไม่ว่าจะใช้ชีวิตอยู่ในความเหน็บ หนาวและสกปรกของตระกูลบุญถาวร หรือว่ากลับมาถึง ตระกูลดำรงกูลที่ภายนอกดูเงียบสงบแต่แท้จริงแล้วเย็นชา เธอก็ไม่เคยได้สัมผัสถึงความรักจากพ่อแม่เลย นี่คือ บาดแผลที่ลึกที่สุดในใจเธอ

เธอเคยเพ้อฝันอย่างไร้เดียงสา กระทั่งถึงขั้น เคยสาบานอยู่ในใจว่าต่อไปถ้าเธอมีลูก เธอจะต้องให้ ครอบครัวที่อบอุ่นแก่ลูก ให้เขาได้โตมาในคอบครัวที่มีแต่ ความรักและความอบอุ่น เธอจะไม่ยอมให้ลูกได้ซ้ำรอยเธอ เด็ดขาด

แต่ตอนนี้ จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบและอบอุ่นคง เป็นไปไม่ได้แล้ว แต่ว่าเธอจะยอมทำใจเอาเด็กคนนี้ออก ได้จริงๆหรอ?

ไม่มีพ่อ แต่ยังมีเธอที่เป็นแม่อยู่…….

บนโลกใบนี้ ก็ไม่ขาดแม่เลี้ยงเดี่ยวที่มีความเข้มแข็ง และสามารถดูแลลูกได้เป็นอย่างดี ให้พวกเขาได้โตมา อย่างแข็งแรงและมีความสุข

เธอจะต้องเลือกยังไง เธอจะต้องทำยังไง?

น้ำหวานถอนหายใจที่นึงแล้วพูดว่า “ฉันรู้ว่าเธอ ลำบากใจ แต่เธอก็รู้ว่าเรื่องนี้จะยืดเยื้อไม่ได้ ถ้าท้องยิ่งโต ก็ยิ่งยากที่จะจัดการ พอถึงสุดท้ายกลัวก็แต่จะมีผลกระทบ กับร่างกายของเธอ
ประเด็นนี้พูดขึ้นมาแล้วรู้สึกไม่รื่นรมย์เลย แต่ถึงไม่ รื่นรมย์ก็จะทำยังไงได้

เรื่องที่ต้องเผชิญยังไงก็ต้องเผชิญอยู่วันยังค่ำ

#หยุดไปครู่นึง น้ำหวานพูดขึ้นมาอีก “ที่จริง ถึงแม้ ฉันจะเกลียดขี้หน้าเควินไปหน่อย แต่ไม่ว่ายังไงพวกเธอก็ มีลูกด้วยกันคนนึง ฉันขอแนะนำให้เธอคุยกับเขาซึ่งๆหน้า สักครั้งจะดีกว่า ไม่แน่เขาอาจจะมีเหตุผลในใจก็ได้ อย่าง น้อยได้เปิดใจพูดกันตรงๆก็ยังดีกว่า”

“คุยอ่ะจะคุยอยู่แล้ว ฉันฝากข้อความทิ้งไว้ให้เขา แล้ว ถ้าเขาเห็นข้อความแล้วยอมเจอหน้าฉันก็จะมีโอกาศ คุย เพียงแต่ว่าต่อไปฉันคงไม่มีทางอยู่กับเขาแล้วแหละ”

“เพราะอะไร?” น้ำหวานตะลึง

ถึงแม้เธอรู้สึกพิงกี้อยู่กับเตชิตจะดีมาก แต่ว่า เธอคิด ไม่ถึงว่าพิงกี้จะยอมปล่อยความสัมพันธ์ของเธอกับเควิน ได้อย่างเด็ดขาดขนาดนี้

หรือว่าความรักที่เคยมี สามารถตัดขาดได้ง่ายขนาด นี้จริงๆหรอ?

“เพราะฉันรู้สึกเหนื่อยมากแล้ว” พิงกี้หัวเราะเยาะตัวเอง “ฉันในอดีตเอาความรักอยู่เหนือทุกอย่าง แต่ฉันใน ตอนนี้อยากได้แค่ชีวิตที่มั่นคงและสงบ หาผู้ชายที่อาจจะ ไม่ได้รักมากแต่ก็ไม่ได้เกลียด มีลูกที่ฉลาดและน่ารักคน นึง ใช้บ้านปลายชีวิตให้ดีก็พอแล้ว

“งั้นเตชิตล่ะ?”

“ไม่ ฉันไม่อยากพิจารณาเขา”

“เพราะอะไร?” น้ำหวานยิ่งงงงวยเข้าไปใหญ่ “ถึง คุณเตชิตดูแล้วเหมือนจะไม่เอางานเอาการมาก แต่เขา แคร์เธอขนาดนี้ จะต้องดีกับเธอแน่นอน ไม่บอกว่าเขา จะดีกับเธอตลอดชีวิต แต่ถ้าเธออยู่กับผู้ชายคนอื่น ก็จะ สามารถรับประกันได้ว่าคนๆนั้นจะดีกับเธอตลอดชีวิต หรอ?”

พิงกี้ยิ้ม แต่ไม่ได้ตอบอะไร

เธอรู้ว่าเตชิตเป็นคนดีมากอยู่แล้ว แต่ก็เป็นเพราะว่าเขาดีเกินไป เธอจึงรู้สึกกดดันมาก

เธอกลัวว่าทั้งชีวิต ตัวเองก็ไม่มีทางรักเขา ให้ความ รู้สึกแบบเดียวกันกับเขาไม่ได้ เธอจะรู้สึกละอายใจกับ ความรักที่เขามีให้
วันถัดมา พิงกี้ก็ได้ย้ายออกจากโรงพยาบาล

มีนําหวานด้วยที่ไปพร้อมเธอ

ทั้งสองก็ถือว่าประสบกับเรื่องแบบเดียวกัน เดิมที ก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดอยู่แล้ว ดังนั้นทั้งสองจึงตัดสินใจจะ พักอยู่ด้วยกัน จะต้อนรับชีวิตใหม่ๆด้วยกัน เตชิตเป็นคน จัดการเรื่องบ้านให้ พิงกี้ไม่ได้ปฏิเสธ แต่เธอยืนกรานที่จะ จ่ายค่าเช่าบ้าน

แค่นี้เธอก็ถือว่าได้เอารัดเอาเปรียบเตชิตแล้ว ดัง นั้นทางด้านอื่นๆเลยตามใจเขามาก เธอกะว่าจะลงมือทำ อาหารเย็นเองแล้วส่งไปให้เตชิตที่โรงพยาบาลทุกวัน

พิงกี้ไม่ได้พูดถึงเรื่องลูกอีก น้ำหวานก็ไม่ได้เอ่ยขึ้น มา ทั้งสองต่างก็รู้ใจกันมาก

ถึงแม้น้ำหวานจะรู้สึกเธอยืดเยื้อแล้วยืดเยื้ออีกแบบนี้ ต่อไปไม่แน่ยืดเยื้อจนท้องโตอาจจะทำแท้งไม่ได้ สุดท้าย ก็ได้แต่คลอดออกมา แต่เธอเกลี้ยกล่อมไปครั้งนึงแล้ว ไม่ อยากเกลี้ยกล่อมเป็นครั้งที่สองอีก

เธอดูออกว่าพิงกี้ชอบเด็ก ไม่ยอมเอาเด็กออก ส่วน เธอเคยผ่านการทำแท้งที่เหมือนฝันร้ายไปครั้งนึง เธอได้ เสียใจทีหลังกับเรื่องที่ทำไป เธอจึงยิ่งไม่ยอมใช้เหตุผลที่ต่อไปจะสะดวกกับการแต่งงานแบบนี้มาเกลี้ยกล่อมให้ฟัง ก็ทำแท้ง

เธอคิด ขอแค่พิงกี้อยากเอาลูกคนนี้จริงๆ งั้นเธอก็จะ สนับสนุน ต่อไปจะเลี้ยงเบบี้ที่น่ารักกับเธอด้วยกัน ถ้าพิงกี้ ไม่สะดวก งั้นเธอก็ช่วยพิงกี้เลี้ยง ถ้าพิงกี้เงินไม่พอใช้ เธอ ก็ช่วยออกครึ่งนึง!

ทุกอย่างย่อมมีทางออกเสมอ!

ทั้งสองขยันและปรองดองกัน การย้ายบ้านครั้งนี้ ถือว่าผ่านลุล่วงไปได้ดีมาก

พิงกี้เก็บของทุกอย่างที่เกี่ยวกับเควินไว้ รวมถึงมือถือ ที่สามารถสะกดรอยตามที่เขาเคยให้เธอ เก็บรวมใส่กล่อง เดียวกันหมด แล้วส่งพัสดุไปที่บริษัทของเขา

อย่างอื่นเธอจะไม่สนใจแล้ว พัสดุจะส่งถึงมือของเควิ นรึเปล่า หลังจากเควินได้รับของจะทิ้งก็ดี หรือว่าจะจัดการ ยังไงก็ช่าง เธอก็จะไม่ไปสนใจอีก

กลับมาชีวิตตัวคนเดียว พิงกี้เริ่มคิดวางแผนเกี่ยวกับ เรื่องหาเงินแล้ว

ตอนนี้เธอตั้งครรภ์อยู่ ในระยะเวลาอันสั้นคงรับงานและวิ่งไปดูไซด์งานไม่ได้ ดังนั้นเธอก็เลยเอาอาชีพ ออกแบบนี้ทิ้งไว้ข้างหลังก่อน

นอกจากงานออกแบบ เธอยังมีความสามารถอะไรใน การหาเงินล่ะ?

ยังเป็นการพูดคุยในครั้งนึง เตชิตเป็นคนสร้างแรง บันดาลใจให้เธอ เธอจึงตัดสินใจจะไลฟ์สดเกมส์!

ก่อนหน้านั้น ตอนที่เธอเล่นเกมส์กับเตชิตและชนะ เขา ส่วนนึงเป็นเพราะโชค แต่สาเหตุส่วนใหญ่เพราะตัว เธอเองเล่นเกมส์เก่งมาก……..ตอนนี้platformในการ ไลฟ์สดมีเยอะมาก เธอตัดสินใจจะเป็นพิธีกรไลฟ์สดเกมส์ ไม่ขายนม ไม่ขายหน้าตา อาศัยเทคนิกทำมาหากิน ไม่แน่ นี่ก็อาจจะเป็นอีกเส้นทางที่สามารถเลี้ยงปากท้องได้

ใช้เงินออมที่เหลืออยู่ไม่มากซื้ออุปกรณ์ที่ต้องใช้ พิง ก็ดูวันมงคลด้วยความงมงาย และเลือกวันมงคลที่ใกล้ ที่สุด แล้วลงทะเบียนไล์สดที่เพิ่งมาใหม่บนplatform

วันแรก มีแค่ไม่กี่คนที่เข้ามาชมไลฟ์สดของเธอ และ ไม่ได้รับรางวัลสักแดงเดียว

พิงกี้ก็ไม่ได้สนใจ
เพราะยังไงนี่ก็เป็นplatformใหม่ เธอก็เป็นแค่ พิธีกรหน้าใหม่ ไม่ได้รับความนิยมก็เป็นเรื่องปกติ มีใคร บ้างที่ไม่ได้เริ่มจากศูนย์? ท้อแท้เร็วเกินไป นั่นไม่ใช่สไตล์ ของเธอ

พยายามมาสามวัน จู่ๆความโชคดีของเธอก็มาแบบ

กระทันหัน

หน้าหลักของplatform ได้ให้รูปเล็กๆเธอแนะนำ ไลฟ์สดของตัวเอง ในระยะเวลาสั้นๆแค่สามนาทีก็มีคนชม เพิ่มขึ้นสองพันกว่าคน เพราะไลฟ์สดที่เธอจัดอยู่คือเกมส์ มาใหม่ที่ช่วงนี้ฮอตฮิตมาก คนที่กดติดตามก็เยอะมาก

อีกอย่าง ที่ทำให้เธอเซอร์ไพรส์ที่สุดคือ คาดไม่ถึงว่า เธอจะได้รับรางวัลแรกของชีวิต

ดวงตาเปล่งประกาย พิงกี้อารมณ์เบิกบานมาก ตื่น เต้นจนอยากขอบคุณผู้ชมที่สนับสนุนเธอ แต่แล้ว ตอน ที่เธอเห็นชื่อของผู้ชมคนนั้น ทันใดนั้นอดขยี้ตาไม่ได้มี ความรู้สึกที่ซับซ้อนโผล่ขึ้นมา