ฟังถึงตรงนี้แล้ว ในที่สุดพิงกี้ก็ทนฟังไม่ ไหวอีกต่อไป

ผลักประตูออกอย่างแรง พอเห็นความ เละเทะของข้างในแล้วยิ่งทำให้เธอโมโหขึ้นมา

แจกันดอกไม้ ทีวี ชั้นวางหนังสือ………

ของที่เขยื้วงได้ต่างก็เขยี้วงจนหมดแล้ว

เศษแก้วและคราบน้ำเต็มพื้น เดิมทีไผ่กวน อิมที่เสียบอยู่ในแจกันดีๆ นาทีนี้เรี่ยราดอยู่บน พื้น กิ่งก้านใบไม้ต่างก็ถูกเหยียบจนแบน

ดุสิตกับผู้หญิงคนนึงที่แต่งตัวสวยสง่า กำลังเผชิญหน้ากัน ส่วนน้ำหวานได้ใส่ชุด ลำลอง อุ้มท้องนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสติไม่อยู่กับ เนื้อกับตัว ก็ไม่รู้ว่านาทีนี้ในสมองกำลังคิดอะไร อยู่

แต่พิงกี้รู้ว่าเธอต้องไม่สบายใจแน่นอน

“พวกคณหยดเดี๋ยวนี้นะ!” เดินเข้ามาในห้อง พิงกี้ขมวดคิ้วแน่นและตะคอกใส่ซินดี้ที่ ร้องไห้ “เด็กไม่ใช่แค่ของดุสิตคนเดียว เขา ออกอสุจิ เพื่อฉันก็ได้ออกไปเหมือนกัน คุณมี สิทธิ์อะไรมาช่วยคนอื่นตัดสินใจ คุณใหญ่โตมา จากไหน? ”

“แล้วแกคือใคร?” ดวงตาคู่สวยของซินดี้ จ้องมองเธอ

ต้องยอมรับว่าเธอหน้าตาสวยสง่ามาก พริบตาเดียวก็สามารถดึงดูดสายตาผู้คนได้

แค่มองทีเดียว พิงกี้ก็รู้ว่าซินดี้คนนี้มีนิสัย ค่อนข้างเย่อหยิ่ง สายตาเธอสูงจนไม่เห็นหัว ใคร น้ำเสียงของเธอเหมือนผู้หญิงที่ถูกโอ๋อยู่ ในฝ่ามือตั้งแต่เด็กจนโต และคิดว่าตัวเองสูงส่ง ที่สุด

“ฉันคือใคร? ฉันก็คือตัวแทนของความถูก ต้องน่ะสิ!”

“ยังมาตัวแทนของความยุติธรรมอีก แกมายุ่งอะไรด้วยมิทราบ?” ซินดี้ขมวดคิ้วอย่างไป

พอใจ

พิงกี้กลอกตาขาวใส่ซินดี้ด้วยความโมโห เธอไม่สนใจดุสิต อึดอัดทำตัวไม่ถูก ก้าวข้าม ผ่านความเละเทะในห้อง เธอเดินไปที่ข้างกาย ของน้ำหวานแล้วแตะที่ไหล่เธอ “น้ำหวาน เธอ เป็นยังไงบ้าง?”

“ฉันโอเค” น้ำหวานเห็นเธอแล้วเผยรอย ยิ้มที่จริงใจออกมา

ซินดี้ได้เดินตามมา “ในเมื่อแกเป็นเพื่อนข องนังนี่ งั้นรบกวนแกเกลี้ยกล่อมนังนี่ด้วย! ผู้ หญิงสมัยนี้นี่ยิ่งอยู่ยิ่งหน้าด้านจริงๆเลย เห็น ผู้ชายที่รวยหน่อยก็เอาตัวเข้าแลก ก็ไม่สนว่า คนอื่นมีแฟนหรือหมั้นกันหรือยัง สำส่อนจริงๆ เลย!”

“คุณผู้หญิงท่านนี้ คุณยังเป็นสาวเวอร์จิ้นอ ยู่หรอคะ?” พิงกี้ถาม
“ทําไม ฉันเป็นหรือไม่เป็น แล้วมันเกี่ยว อะไรกับแก ห้า?”

“สมัยโบราณเค้ายังให้ความสำคัญกับ กรอบคุณธรรมที่ใช้ในการอบรมสตรีให้รักนวล สงวนตัว! ตอนนี้คุณน่าจะยังไม่ได้แต่งงานมั้ง คะ ยังไม่ได้แต่งงานก็ขึ้นเตียงกับผู้ชายแล้ว ดู ตามความคิดที่รักนวลสวนตัวของคุณแล้ว ฉัน ว่าคุณก็ไมาได้ดีไปถึงไหนหรอก”

“แก แกนี่มันโต้แย้งไม่มีเหตุผลชัดๆ!

“ฉันว่าคุณมากกว่าที่โต้แย้งไม่มีเหตุผล เลย คุณถามดุสิตเองว่าตอนที่เพื่อนฉันอยู่กับ เขาๆอยู่เขายังโสดอยู่รึเปล่า?ฉันดูแล้วคุณ มากกว่าที่เป็นมือที่สามระหว่างพวกเขา ทำให้ ความสัมพันธ์ของเพื่อนฉันกับดุสิตมีปัญหา นี่ ถึงก่อให้เกิดสถานการณ์แบบนี้ คุณอย่ามาพูด เรื่อยเปื่อยว่าคนอื่นหน้าด้าน คำพูดเหล่านั้นมัน เหมาะสมที่จะใช้กับคุณเท่านั้น!

“ตอนที่ฉันรู้สึกกับดุสิต เพื่อนของแกยัง227 pmmit

ไม่รู้เล่นดินโคลนอยู่ที่ไหนเลย! ผู้หญิงจนๆ อย่างพวกแกอย่ามาพูดว่ารักแท้ต่อหน้าฉัน หน่อยเลย พวกแกก็ไม่ใช่แค่อยากจะจับแฟน รวยๆหรอกหรือ?”

พิงกี้หรี่ตา “งั้นความหมายของคุณคือ เพราะว่าคุณมีเงิน ดังนั้นความรักที่คุณมีต่อ ดุสิตถึงจะเป็นรักแท้งั้นหรอ?”

“แน่นอน อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้รักเขาที่ ฐานะ! ฉันจะบอกพวกแกให้นะ พวกแกอย่าเพ้อ ฝันที่จะได้แต่งเข้าตระกูลไฮโซเลย! ถึงพวก แกครอบงำหัวใจของผู้ชายได้ ก็ผ่านด่านแม่ สามีไม่ได้หรอก ตระกูลภักดีวัฒนากุลชอบฉัน มาก แต่ถ้าเป็นเพื่อนของแกๆดูซิว่าตระกูลภักดี วัฒนากุลจะให้หล่อนเข้าบ้านมั้ย?”

ซินดี้เชิดหน้า สีหน้ากำเริบเสิบสานและ ได้ใจมาก

“ปากก็บอกว่าตัวเองไม่ได้วัตถุนิยม แต่ ความรักของตัวเองกลับต้องใช้เงินทองมาพิสูจน์ ก็ไม่รู้ว่าเป็นความเศร้าใจของคุณ หรือ

เป็นความเศร้าใจของคนที่อยู่ด้วยกันกับคุณกัน แน่!” พิงกี้หัวเราะเยาะที่นั่ง

ไม่รอให้ซินดี้ได้เปิดปากพูด เธอก็พูดตรงๆ อีก “เอาล่ะ เชิญคุณสองคนออกไปเถอะ ถ้า พวกคุณยังอยู่ที่นี่ต่อก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ นะ !”

“ทำไมฉันต้องไป ที่ฉันมาในวันนี้ฉันก็มา เพื่อจะลากเพื่อนแกไปทำแท้ง แกอย่ามาสร้าง ความวุ่นวายที่นี่จะดีกว่า!

“ดุสิต!” พิงกี้กวาดสายตาไปที่ดุสิต โดยตรง หลังจากเห็นดุสิตที่บุคคลิกดูซึมเศร้า เหมือนผ่านอะไรมาเยอะแล้ว เธอแทบจะตาลุก เป็นไฟ “นี่เป็นคนที่คุณล่อมา คุณพูดอะไรสัก อย่างสิ รบกวนคุณทำตัวให้มันสมกับความเป็น ลูกผู้ชายหน่อยได้มั้ย?!

“ไปกับผม!” ดุสิตเงยหน้าขึ้นฉับพลัน กระชากแขนและลากเธอไปทางประตูอย่างแรง“ดุสิต คุณปล่อยฉัน ไอ้สารเลว คุณทําฉัน

เจ็บจะแย่อยู่แล้ว!”

“คุณรีบปล่อยมือ มือของฉันจะหักอยู่

แล้ว!”

ซินดี้ดิ้นรนขัดขืนอย่างไม่หยุด แต่ไม่ว่ายัง ไงก็ดิ้นไม่หลุดจากมือของดุสิต ได้แต่ถูกลาก ไปยิ่งอยู่ยิ่งไกลอย่างจนปัญญา ก่อนไปเธอยัง จ้องพิงกี้อย่างโหดอีกที เหมือนกับว่าแค้นพิงกี้ มากกว่าแค้นน้ำหวานเสียอีก

ไม่นาน เสียงตะคอกของซินดี้ค่อยๆเบาลง พร้อมกับประตูลิฟท์ปิด

พิงกี้ปิดประตู

ห้องเล็กๆถึงแม้จะยุ่งเหยิงไปหมด แต่ไม่ นานก็ได้สงบลงแล้ว

“ฉันดูตลกมากเลยใช่มั้ย?” น้ำหวานเงย

หน้าขึ้นมา
เธอถอนหายใจ นึง ใบหน้ากลับไม่มีความ เศร้าโศกอีกเช่นเคย เหมือนกับว่า……..ปล่อย วางทุกอย่างได้แล้ว

มองดูน้ำหวานที่เป็นแบบนี้ ในสมองของพิง กลับมีผู้หญิงอีกคนโผล่ขึ้นมา

น้ำผึ้ง!

“น้ำหวาน เธอคิดยังไงกับเรื่องนี้?” พิงกี้

ที่จริงเธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ต้องถามเลยด้วย ซ้ำ สีหน้าของน้ำหวานชัดเจนมากว่าเธอทำการ ตัดสินใจออกมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ฉันไม่อยากพัวพันกับเขาอีกต่อไป” น้ำ หวานฉีกรอยยิ้มออกมา “พิงกี้ ตอนที่ฉันถูกเขา เกลี้ยกล่อมออกมาจากห้องทำแท้ง ฉันรู้สึกดีใจ มาก ฉันคิดว่าสุดท้ายเขาก็ยังแคร์ฉันอยู่ ความ พยายามหลายเดือนของฉันถือว่าไม่ได้สูญ เปล่า ในที่สุดฉันก็ได้เดินเข้าไปในใจของเขาแล้ว แต่ว่า ฉันเหมือนจะคิดผิด……..

“เขาแคร์เธอก็จริง แต่ในใจเขาก็ยังรักซิน ดี้ที่สุด”

“เขาไม่เคยลืมซินดี้ได้เลย ถึงซินดี้ได้ แต่งงานกับผู้ชายคนอื่นแล้วเขาก็ยังรักเธออยู่ อีกเช่นเคย หลายปีมานี้ ข้างกายเขาไม่เคยมีผู้ หญิงคนไหนมาก่อน เขาเฝ้ารอแต่ชิ้นดี้คนเดียว ตอนนี้ซินดี้หย่ากับสามีและกลับมาข้างกายเขา เขาไม่มีทางปฎิเสธเลยด้วยซ้ำ ส่วนฉันก็แค่จับ พลัดจับผลูขึ้นเตียงกับเขา เขาก็เลยต้องรับผิด ชอบเฉยๆ…….

น้ำหวานกุมหน้าไว้ น้ำตาไหลออกมาจาก ซอกนิ้วมือของเธอ

“น้ำหวาน…..” ไม่รู้จะพูดอะไร พิงกี้กอด น้ำหวานมาที่อ้อมอก อยากใช้อ้อมกอดของตัว เองส่งพลังให้เธอ เธอพูดเบาๆว่า “ไม่ว่าเธอจะ ตัดสินใจยังไง ฉันก็จะสนับสนุนและยืนอยู่ข้าง กายเธอเสมอนะ”
อยู่เป็นเพื่อนน้ำหวานมาทั้งวัน พอตกดึก พิงกี้รอเธอหลับไปแล้วถึงกลับบ้าน

เธอกลับไม่รู้ว่าตอนที่เธอปิดประตูน้ำหวาน ก็ลืมตาขึ้นแล้ว นั่งเหม่อลอยอยู่บนเตียง สายตา มองวิวยามค่ำคืนนอกหน้าต่างและคิดเรื่องอยู่ ในใจอย่างเงียบๆ

เพราะคำสั่งของเควิน พิงกี้ออกจากบ้าน ต่างก็เป็นสายฟ้าที่รับผิดชอบคอยรับส่ง เธอไม่ ได้รู้สึกถูกจำกัดความเป็นอิสระ แต่กลับกันเธอ รู้สึกสะดวกกับการใช้ชีวิตมากกว่าเพราะตอนนี้ เธอเองก็ชินแล้ว

พอขึ้นรถ พิงกี้เพิ่งนั่งลงก็ได้รับหนึ่ง ข้อความ

ตอนที่หน้าจอยังไม่ได้ล็อก พิงกี้เหลือบ มองคนที่ส่งข้อความมา นึกไม่ถึงว่าจะเป็นลิสา