หยุดไปครู่นึง เควินถึงเปิดปากพูด “อีก สองวันผมจะไปต่างประเทศ ในระยะเวลาอันสั้น คงกลับมาไม่ได้”

“ไปต่างประเทศ?

พิงกี้ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ เธอถามตามเซนส์ ของตนเอง “คุณไม่ได้ไปเพราะเรื่องของบริษัท แต่เป็นเรื่องอื่นใช่มั้ย? ใช่เรื่องของคุณเตชิต มั้ย? »

เควินไม่ได้พูดอะไร

ดวงตาคมลึกจ้องมองเธออยู่อย่างนี้ ใจเย็น และหนักแน่น ไม่นานพิงกี้ก็เข้าใจแล้ว

เขาพูดไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากโกหกเธอ ดังนั้น ผู้ชายคนนี้จึงตัดสินใจเงียบ

พริบตาเดียวก็ทำให้อารมณ์ของพิงกี้ซับ ซ้อนขึ้นมา เธอหันหน้าไปอีกข้าง สายตาหล่น อยู่ที่ต้นไม้กระถางสีเขียวต้นนึง จู่ๆรู้สึกเคืองตา และคัดจมูก เหมือนคนอยากร้องไห้
“คุณจะไปนานเท่าไหร่คะ?”

“ยังไม่แน่ใจครับ”

“คงไม่ใช่จะไปเป็นเดือนมั้งคะ?” พิงกี้ แกล้งมองไปที่เขาอย่างผ่อนคลาย

เธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่รู้สึกว่าหนึ่ง เดือนมันนานเกินไป

“ยังไม่แน่ใจเลยครับ” เควินพยักหน้า เขา ก็ยังตอบคําเดิม

ทีนี้ พิงกี้อยากพูดอะไรก็พูดไม่ออกแล้ว

ดีที่ดุสิตกับน้ำหวานมาทำลายความเงียบที่ ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

“พิงกี้…..” เดินมาที่ตรงหน้าของทั้งสอง น้ำหวานได้ดึงมือออกจากดุสิตเบาๆ เดินมา ที่ตรงหน้าของพิงกี้ด้วยใบหน้าแดงก่ำ “วันนี้ ขอบใจเธอมากนะ แต่ว่าฉัน…..ทำให้เธอเสียเวลามามากแล้ว

“กับฉันยังต้องพูดเกรงใจขนาดหรอ? โง่ จริงๆเลย!” พิงกี้ชี้ที่หน้าผากเธอเบาๆ และ กระซิบข้างหูเธอด้วยการข่มขู่ “วันนี้ฉันปล่อย เธอไปก่อน วันหลังฉันจะต้องบีบเธอพูดความ จริงออกมาหมดให้ได้!

“เอาล่ะ เอาล่ะ…..” ที่ผ่านมาน้ำหวานเป็น คนโผงผาง นาทีนี้กลับเหมือนศรีภรรยาที่อ่อน โยนมาก

ดุสิตกับเควินต่างก็เป็นคนที่เข้าใกล้ยาก หลังจากจัดการเรื่องของน้ำหวานเสร็จ ทั้งสอง ฝ่ายก็ไม่ได้บอกว่าทานข้าวด้วยกันก็จากไป อย่างนี้เลย

เควินไม่ได้ไปบริษัท แต่ได้กลับบ้านพร้อม พิงกี้แทน

พอขึ้นรถปุ๊บ พิงกี้ก็ดึงบานกั้นหลังรถลงมา เสร็จแล้วเธอนั่งคร่อมที่ตักเขา มือทั้งสองจับไป226 เขาไป

ที่ข้างใบหน้าของเขาแล้วจูบลงไป ความเร่าร้อน ที่ไม่เคยมีมาก่อนทําให้เควินอึ้งเล็กน้อย

แต่ว่า พริบตาเดียวเขาก็ได้ครองสิทธิ์เป็น ฝ่ายรุกก่อน

ล็อคลําคอที่เรียวเล็กของพิงกี้ไว้ ใช้ลิ้นบุก เข้าไปในปากเธอ จูบและดูดลิ้นเธอด้วยความ คล่องแคล่ว คอยลิ้มรสชาติของเธอ

ระยะทางที่กลับบ้านไม่ถือว่าไกล อยู่บนรถ ทำอะไรไม่ได้ด้วยซ้ำ

นี่มันดื่มเพื่อแก้กระหายชัดๆ

พอรถจอดเพิ่งจอดสนิทที่โรงจอดรถใน วิลล่า รถยังไม่ได้ดับเครื่อง เควินก็อุ้มพิงกี้ลง จากรถและตรงดิ่งไปที่ห้องนอนบนชั้นสอง ป้า เฉินออกมาด้วยความเร่งรีบ อยากถามว่ามื้อเย็น อยากทานอะไรดีก็ไม่ทันได้ถาม

ใช้เท้าปิดประตูเสร็จ เควินวางพิงกี้ลงบนเตียงและจ้องมองเธอ “ทําไมวันนี้ถึงเร่าร้อน ขนาดนี้ หม?”

พิงกี้กระพริบตาแล้วย้อนถาม “ฉันเร่าร้อน หน่อย คุณไม่ชอบหรือไง?

“ชอบสิ!”

ไม่ว่ายังไงทำก่อนแล้วค่อยว่ากัน

ถอดเสื้อผ้าที่กีดขวางออกอย่างไว เขา กอดพิงกี้ที่นุ่มนวลไว้ในอ้อมอก เควินยืดตัวตรง ก็เข้าสู่จุดซ่อเร้นที่ดึงดูดวิญญาณของเขามาก ที่สุด

ลมหายใจยิ่งอยู่ยิ่งเร่าร้อนขึ้น เขาเลียดูด ซอกคอเธออยู่เบาๆ จังหวะที่ป่าเถื่อนครั้งแล้ว ครั้งเล่า ไม่เพียงนำพาการเสพสุขมาให้เขา อย่างที่สุด แต่ยังทำให้พิงกี้หน้าแดงจนคราง เสียงเบาออกมาอย่างห้ามไม่ได้

ถูกผู้ขายกอดไว้ในอ้อมอกอย่างแน่น พิงกี้กัดริมฝีปากไว้เบาๆ รู้สึกว่าตัวเองใกล้จะละลาย แล้วยังไงอย่างงั้น

เพราะการริเริ่มของเธอ เขาในวันนี้เลยยิ่ง ดุดันกว่า วันเวลาที่ผ่านมา

ตอนนี้เธอเพิ่งสังเกตุเห็น ปกติเขาคงคำนึง ถึงความรู้สึกของเธอ เลยอาจจะไม่ได้เต็ม ที่…..วันนี้เธอเป็นฝ่ายรุกก่อน เขาก็เลยรู้สึกว่า สามารถดุดันขึ้นหน่อย จึงพลิกเธอไปมาอย่าง ทรมาน แล้วเอาท่าทางและพลานุภาพของก่อน หน้านั้นที่ใช้ลงโทษเธอมาอีกแล้ว

ในเริ่มแรก เธอใจกล้าอยากจะจัดหนักๆให้ กับเควิน แต่พอทุกอย่างจบสิ้น เธอถึงพบว่าตัว เองไร้เดียงสาจริงๆ

“ตอนนี้บอกผมได้รึยังว่าทำไมวันนี้ถึง เร่าร้อนขนาดนี้?”

หลังจากทำเสร็จ เควินทั้งกระปรี้ประเปร่า และสดชื่น สีหน้าดูดีกว่าก่อนขึ้นเตียงเสียอีก22 – เราไป

แต่พิงกี้กลับนอนพะงานอยู่บนเตียง คอยบีบ นวดเอวที่เมื่อยล้า

ถูกถามขึ้นมาอีกครั้ง เธอถึงหน้าแดงและ พูดอย่างหมดความอดทน “วันนี้ไม่ได้มีการ ป้องกัน”

เควิน “ …….….…… ”

“ถ้าคุณจะไปปฎิบัติภารกิจที่อันตรายล่ะ ก็ ไม่แน่อาจจะเกิดเรื่องเหนือความคาดหมาย ล่ะ? ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจปลุกลูกคุณอยู่ในท้อง ของฉัน เพื่อให้คุณมีคนที่ต้องห่วงหาอาทรเพิ่ม อีกคน เวลาคุณทำอะไรจะได้นึกถึงลูกคนนี้ให้ มากๆ”

“กลัวผมมีอันตรายหรอ?”

ถึงแม้พิงกี้พูดเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ แต่เควิน กลับฟังความเป็นห่วงที่ซ่อนอยู่ในนั้นออก

“ใช่.………….”
“ในเมื่อคุณอยากได้ งั้นผมจะให้คุณ” เค วินใช้การกระท่าจริงเพื่อแสดงออกถึงการเห็น ด้วย ร่างกายที่แข็งแกร่งทับลงมา เขาเตรียม ครอบครองเธออีกครั้ง “ผมให้เมล็ดพันธ์คุณ เยอะๆหน่อย โอเคมั้ย?”

พิงกี้ “ 33

เย็ดแม่ง

เธอบอกว่าไม่เอาได้มั้ย?

ที่จริงเธอแค่ไม่อยากให้เขาไป

พิงกี้บอกอารมณ์ตัวเองไม่ถูก แต่เธอรู้สึก วิตกกังวลกับผลได้ผลเสียของตัวเอง

เมื่อก่อนเธอเคยคิดว่าเธอสามารถเลิกรัก เควินได้ง่ายดาย สามารถทิ้งความรักแปดปีที่ ผ่านมาไว้ข้างหลัง ต่อมาเขากักตัวเธอไว้ข้างกายด้วยความแข็งกร้าวและเผด็จการ เพราะ ดิ้นไม่หลุดเธอจึงประนีประนอมให้ ต่อมาเธอ ค่อยๆพบว่าตัวเองปากไม่ตรงกับใจ

สุดท้ายหัวใจทั้งดวงก็ถูกเขาหลอมละลาย อย่างช้าๆ

พอมาถึงตอนนี้ เธอพบตัวเองได้ก่อตัว เป็นการพึ่งพากับเขาไปซะแล้ว

ตอนที่เควินอยู่เธอไม่รู้สึกอะไร พอเขาไม่ อยู่ข้างกายแล้ว ยามค่ำคืนที่มาถึงต่างก็เป็นบท ทดสอบสําหรับเธอ โดยเฉพาะตอนที่ตื่นขึ้นมามี แต่ความว่างเปล่า เธอรู้สึกหัวใจอ้างว้างมาก

แต่ดันไม่สามารถติดต่อเขาซะด้วย

ในระหว่างที่เธอเบื่อหน่าย จู่ๆนึกถึงเรื่อง ที่น้ำหวานยังไม่ได้เล่าเรื่องของดุสิตให้เธอ ฟัง เธอจึงนัดเจอกับน้ำหวาน กะว่าจะไปเยี่ยม คนท้องอย่างน้ำหวานสักหน่อย และเตรียม สอบสวนเพื่อนรักของตัวเองด้วย
แต่แล้ว สิ่งที่ทำให้พิงกี้คิดไม่ถึงคือเธอเพิ่ง เดินมาถึงหน้าประตูบ้านของน้ำหวาน ก็ได้ยิน เสียงทะเลาะวิวาทจากข้างใน

“ดุสิต วันนี้คุณพูดมาให้ชัดเจนเลยว่าจะ

เลือกยัย หรือว่าเลือกฉัน?”

“ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจผมนะ

“คุณให้ฉันเข้าใจคุณ? จะให้ฉันเข้าใจยัง ไง?” เสียงตะคอกที่กระหืดกระหอบของผู้หญิง ดังขึ้น “ฉันรับปากว่าจะอยู่กับคุณแล้ว ตอนนี้ คุณกลับมาบอกฉันว่าคุณมีลูกกับผู้หญิงคนอื่น คุณจะให้ฉันรับเรื่องนี้ได้ยังไง?

“ซินดี้ เรื่องนี้ผมพูดชัดเจนกับคุณแล้วนะ” น้ำเสียงของดุสิตฟังดูจนปัญญา “คุณให้เวลา ผมหน่อย ให้ผมได้คิดอย่างละเอียดหน่อยได้ มั้ย?”

“คุณยังต้องคิดอะไรอีก?” น้ำเสียงของผู้ หญิงที่ชื่อซินดี้เหมือนจะร้องไห้ “ถ้าคุณรักฉัน