แต่พิงก็ไม่แยแส!

เธอเช็ดเลือดที่กระเซ็นมาที่หน้าด้วยความ เอี่ยเฉื่อย กำลังจะก้มลงไปเก็บของไอ้นั่นที่ตก อยู่บนพื้น กะว่าจะเก็บไว้เดี่ยวเตรียมใช้เป็น ประโยชน์ แต่เควินกลับดึงข้อมือเธอไว้ก่อน

“อย่าไปจับของไอ้นั่น” เสียงเย็นชาของ

เขาดังขึ้น

แต่พิงกี้กลับไม่ยอมถอย “มันมีประโยชน์ ต่อฉันค่ะ”

“ประโยชน์อะไร?”

” พิงกี้เงยหน้ามองผู้ชายที่อยู่ตรง หน้าแล้วเงียบไปคู่นึง “ขออุบไว้ก่อน

“แล้วตอนนี้คุณอยากทำยังไงต่อ?

“เก็บไอ้นั่นขึ้นมาแล้วเอาไปแช่เย็นไว้ดีๆ

» เควินหายใจลึกๆทีนึง สายตาเย็นซามองไปที่พายุ “นายมาเก็บ

พายุ “…..

ถึงแม้เขาเองก็ไม่อยากแตะต้องของที่น่า ขยะแขยงนั่น แต่ว่า……เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น แล้ว

พายุพยักหน้า “ครับ เจ้านาย”

ในเมื่อมีคนมาเก็บ งั้นพิงกี้ก็ไม่ต้องดึงดัน มาเก็บเอง เธอเองก็รังเกียจของสกปรกที่ตกลง มาจากร่างกายของสมคิด แต่แค่เพราะเดี๋ยว ยังใช้ประโยชน์ได้อีก เธอจึงต้องทนความ ขยะแขยงไว้แล้วลงมือเอง

“ขึ้นไปกับผม” เควินจูงมือที่เย็นเฉียบของ เธอไว้ อดไม่ได้ที่จะพาเธอเดินออกไปจากที่นี่

ค่ะ”

พอกลับถึงมาห้องนอน พิงกี้นั่งเล่นเควิน ”

ที่จริงเขาไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

จู่ๆนึกถึงสายตาสับสนของพายุที่มองเขา แล้ว ทันใดนั้นเขารู้สึกปวดไข่เล็กน้อย

ก่อนหน้านั้นแค่รู้สึกว่าเก็บแมวน้อยที่ป่า เถื่อนกลับมา นิสัยไม่ถือว่าเชื่อฟัง ทั้งเขี้ยวลาก ดินทั้งประจบประแจงเก่ง และพลิกแพลงตาม สถานการณ์ได้ทุกเมื่อ แถมยังยื่นกรงเล็บออก มาชวนเขาเบาๆอยู่ทุกเวลา บางเวลาก็ถูกเธอทำ จนโมโห บางเวลาก็ถูกเธอหยอกเล่นจนอารมณ์ ดีขึ้นมา

แต่ตอนนี้ เขารู้สึกว่าสาวน้อยคนนี้ช่างอันต

รายจริงๆ

ถ้าเป็นผู้ชายต่างก็คงรู้สึกกลัวหมดแหละ!

พิงกี้ไม่รู้ความคิดในใจของท่านประธานคนนี้ เธอทำขั้นแรกเสร็จแล้ว ก็ไม่ได้รู้สึกดีใจมาก แต่ก็ถือว่าได้แก้แค้นไปเล็กน้อยแล้ว สามารถ หลับสบายใจได้สักที

ที่เธอไม่รู้คือเธอ มองดูเธอที่หลับสบาย ท่านประธานใหญ่ของเธอแทบจะนอนไม่หลับ ทั้งคืน

วันรุ่งขึ้น

ลิสาที่ลงมาจากชั้นบนแต่เช้าตรู่เธอได้รับ พัสดุหนึ่งกล่อง

“คุณหนูคะ นี่ค่ะกรรไกร ให้ดิฉันช่วยเปิด กล่องมั้ยคะ?” คนรับใช้พูดด้วยความเคารพ

“ไม่ต้อง” มองกล่องพัสดุไปทีนึง ลิสายิ้ม หวานและพูดด้วยความโอ้อวด “นี่น่าจะเป็นของ ที่แฟนคลับส่งมาให้ฉัน ของที่เต็มไปด้วยน้ำใจ แบบนี้ฉันมาแกะเองจะดีกว่า’
“คุณหนูนี่ดีจริงๆเลยค่ะ ถึงว่าล่ะมีคนชอบ เยอะขนาดนี้”

หลังจากคนรับใช้พูดประจบเสร็จ ลิสายิ่ง ยิ้มกว้างเข้าไปอีก

เปิดกล่องพัสดุออกมา ข้างในเป็นกล่อง ของขวัญที่หรูหราสวยงาม นี่ทำให้ลิสายิ่ง รื่นรมย์เข้าไปใหญ่ แต่ว่าตอนที่เธอเปิดกล่อง เจอของข้างใน ทันใดนั้นใบหน้าที่แต่งจนสวย สง่าของเธอบูดเบี้ยวขึ้นมาทันที สีหน้าเต็มไป ด้วยความหวาดกลัว

“อ๊า! อ๊า! อ๊าๆๆ!” โยนกล่องของขวัญใน มือทิ้ง จู่ๆลิสากรีดร้องขึ้นมาด้วยความรวดเร็ว

กล่องของขวัญถูกโยนใส่พื้นอย่างแรง น้ำ แข็งที่อยู่ข้างในกระจัดกระจายเต็มพื้น

แต่บังเอิญของสำคัญที่สุดชิ้นนั้นกลับหล่น อยู่บนหัวเข่าของลิสา ทั้งดำทั้งเย็น ทําให้เธอยิ่ง กรีดร้องหนักเข้าไปอีก
ลิสาตกใจจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

เธอร้องไปด้วยและเขี่ยของสิ่งนั้นลงพื้น ด้วยความเร่งรีบ ตอนที่นิ้วมือโดนของสิ่งนั้น เธอสั่นเหมือนเครื่องสีข้าวยังไงอย่างงั้นเลย

มาลาตีได้ยินเสียงกรีดร้องจึงลงมาจากชั้น บน พอลงมาก็เห็นลิสาที่หน้าซีดเหมือนกระดาษ นั่งอยู่บนโซฟาและกุมหน้าอกไว้ ร่างกายสั่นเป็น ผักๆ

“ลิสา ลูกเป็นอะไรไป รีบบอกแม่เร็ว! เดินมาที่ตรงหน้าลิสา มาลาตีกอดเธอเข้ามาใน อ้อมกอด และปลอบเธอด้วยความอ่อนโยน “โอ๋ ไม่กลัวนะลูก แม่อยู่แล้ว หนูมีอะไรก็ต้องบอก แม่หมดนะรู้มั้ย?”

“คุณแม่คะ!” เหมือนหาที่พึ่งทางใจเจอ ลิ สากอดมาลาตีแล้วร้องไห้เสียงดัง

ในเวลานี้ คนรับใช้ถึงเดินมาข้างหน่“คุณหญิงคะ เมื่อกี้คุณหนูได้รับของขวัญ มาหนึ่งกล่อง ของ ใส่อยู่ข้างใน……….. สีหน้า ของคนรับใช้ก็แย่มาก เธอชี้ไปยังของที่อยู่บน

มาลา กวาดสายตาไปทีนึงก็ตกใจเหมือน กัน “นั่นเป็นของบ้าบออะไรกัน ใครมาเล่นอะไร พิเรนทร์แบบนี้?”

“คุณหญิงคะ นี่คงจะไม่ใช่เล่นพิเรนทร์ค่ะ ของไอ้นั่นเหมือนของแท้เลยค่ะ” คนรับใช้พูด ด้วยความอยากดูเฮฮา “ก็ไม่รู้ว่าใครโหดเหี้ยม ขนาดนี้ ถึงได้ตัดของไอ้นั่นลงมาได้……

“อะไรนะ?” มาลาตีก็โงนเงนจะล้มมิล้ม แหล่ ใบหน้าตกใจจนซีดเซียว พอดึงสติกลับ มาได้ ทันใดนั้นเธอโบกมือให้คนรับใช้พร้อม ตะคอก “ในเมื่อรู้ว่านี่คือของสกปรก แล้วทำไม เธอไม่เอาไปทิ้ง ดันจะทิ้งของสิ่งนี้ไว้รกหูรกตา พวกฉัน? ฉันดูเธอไม่เต็มที่กับงานขนาดนี้ เงิน เดือนๆนี้เธอก็ไม่ต้องเอาแล้ว!
คนรับใช้ร้อนรนใจขึ้นมาทันที “คุณหญิง คะ ดิฉันโดนปรักปรำนะคะ ดิฉันก็…….”

“ไสหัวไป อย่ามาขวางหูขวางตาอยู่ที่นี่! มาลา ต่อว่าอย่างหมดความอดทน แล้วหันมาก อดลิสาไว้ พร้อมกล่อมเธอด้วยเสียงอ่อนโยน จนละเลยคนรับใช้ที่สีหน้าเต็มไปด้วยการไม่ได้ รับความยุติธรรมไปเลย

ลิสายังสั่นไหวอยู่

เธอไม่เคยประสบเรื่องที่น่าสะพรึงแบบนี้มา ก่อน ยิ่งอย่าให้พูดเลยเมื่อกี้เธอยังได้แตะต้อง ของสิ่งนั้นไปแล้วด้วย!

ถึงแม้ของสิ่งนั้นเย็นเฉียบ แต่การสัมผัส

ของสิ่งนั้นเป็นของจริง เป็นของจริงจริงๆ

นะ!
ในขณะนี้ แม่ลูกสองคนนี้ที่กอดไว้แน่นอยู่ บนโซฟาได้ยินเสียงคนรับใช้ดังขึ้นอีกครั้ง คุณ ผู้หญิงคะ คุณหนูคะ ในกล่องของขวัญนี้ยังมี การ์ตอยู่ใบนึง ในการ์ดเขียนไว้ว่า ของขวัญ ชิ้นนี้คือของที่ตัดลงมาจากร่างกายของพ่อแท้ๆ ของคุณหนู หวังว่าคุณหนูจะชอบใจนะคะ”

สมคิด เป็นของสมคิด……

“อ๊า!” ลิสาได้ยินปุ๊บก็ส่งเสียงกรีดร้องที่ ย่ำแย่กว่าออกมา กลอกตาขึ้นแล้วสลบไปเลย

มาลาตีก็ตกใจจนหัวใจหยุดเต้น แต่เธอยิ่ง กวฝลัวลิสาจะเป็นอะไรไปมากกว่า

“ลิสา ลิสาลูกตื่นสิลูก นั่นใครนะ……….. เธอเขย่าลิสาอย่างแรง และตะโกนเรียกคนรับ ใช้ “เธอยังยืนเซ่ออยู่ทำไม ยังไม่โทรหาเบอร์ ฉุกเฉินอีก? โง่จริงๆเลย เรื่องแบบนี้ยังต้องให้ ฉันสั่งเธอด้วยหรอ?”
“ฉันโง่? ลูกสาวแท้ๆของตนเองก็มีอยู่กลับ ไม่รัก แต่ต้นไปรักลูกสาวจอมปลอมอย่างมึงนี่ ไม่โง่รึไง? มึงเก่งมากนักก็ไปโทรเองซิ ตะคอก ใส่กูนี่หมอก็จะมารีไง ห้า? หมดความอดทนแล้ว จริงๆ!” คนรับใช้ที่รองรับอารมณ์มาโดยตลอด ก็ทนไม่ไหวแล้ว เธอเอาผ้ากันเปื้อนโยนลงพื้น โดยตรงและตะคอกกลับด้วยความโมโห “กูจะ บอกมึงให้ว่ากูไม่ทำแล้วโว้ย!