สมคิดหายใจติดขัด ไม่กล้าเชื่อที่ตนเอง ได้ยิน

เควินก็แววตาลุ่มลึก

พายุที่เดินกลับมาพร้อมกรรไกรใหญ่ก็ยิ่ง ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆได้ยินคำพูดที่แปลกประหลาด แบบนี้

แต่แล้ว พิงกี้กลับไม่รู้สึกว่าตนเองพูดอะไร ที่มันช็อกโลกออกมาเลย

เรื่องที่เธออยากทํา เธอรู้อย่างชัดเจนมาก

ไม่ใช่โกรธและคึกคะนองในชั่วขณะ และ ไม่ใช่โรคจิตหลังจากที่จิตใจได้รับกระทบ กระเทือน

เธอก็แค่อยากให้สมคิดได้รับผลกรรมที่ ตนเองก่อไว้ อยากให้ลิสาที่บงการเรื่องทั้งหมด อยู่เบื้องหลังได้รู้ฤทธิ์เดชของเธอ!

โหดเหี้ยมหน่อยจะถือว่าอะไรเชียว?
“ตอนนี้พวกเรามาเล่นเกมส์หน่อย เป็นไง บ้าง? ถ้านายปิ้ง มาไม่ได้ ฉันก็จะไม่ลงมือ กับแก มากสุดก็แค่ให้คนตีแกจนปางตาย แต่ ถ้าแกมีความคิด ช้ากับฉัน งั้นฉันก็จะตัดกระ ปู่แกทิ้งไปเลย ให้ชีวิตที่เหลือของแกเป็นผู้ชาย ไม่ได้อีก แกว่าเป็นไงบ้าง?

มองสมคิด หน้าซีด พิงกี้หัวเราะเฉยเมย แววตาเธอเย็นชาเหมือนหิมะเดือนสิบสอง

“เจ้านายครับ?” พายุที่ถือกรรไกรไว้ไม่รู้ จะทำยังไงดี ขอกรุณาสอบถามความหมายของ เควิน

พิงกี้ได้ยินเสียงของเขา พอหันหน้ากลับมา ก็เตฝจอกับสีหน้าที่ลำบากใจของเขา

เควินแววตาลุ่มลึก แต่ไม่ได้เปิดปากพูด

อะไร

พิงกี้เดินไปหาอย่างไม่ลังเล มือยื่นไปที่ พายุ “เอากรรไกรมาให้ฉัน!”
พายุ

มองไปที่เควินด้วยแววตาสอบถาม พบว่า เขาก็ไม่คิดจะขัดขวาง เขาก็ได้แต่เอากรรไกร ให้พิงกี้อย่างอกสั่นขวัญแขวน พอพิงกี้ถือ กรรไกรไว้แล้วเดินไปที่สมคิด เขายืนตัวตรงอยู่ ลับๆอย่างควบคุมไม่ได้ รู้สึกระหว่างขาเหมือน จะเย็นๆ

ผู้หญิงน๊า………

ช่างน่ากลัวจริงๆ!

แน่นอนอยู่แล้ว พายุรู้สึกว่าตนเองจะทำให้ หน่วยสืบลับขายหน้าไม่ได้ เขาก็ยังทำสีหน้า เหมือนคนที่เคยเจอเรื่องน่าสะพรึงกลัวกว่านี้มา อีกเช่นเคย

ดีที่เขาติดตามเควินมานาน ไม่เพียงแค่ได้ เรียนรู้สไตล์การต่อสู้กับเควิน แม้แต่สไตล์การ จัดการเรื่องด้วยความเคร่งขรึมก็เรียนรู้มาจาก เควินเหมือนกัน ตอนนี้แค่ทำหน้าเฉยเมยไว้ ใครก็ดูไม่ออกว่าในใจของเขากลัวแค่ไหน

พิงกี้เดินมาถึงตรงหน้าของสมคิด ดวงตาคู่ โตจ้องเขาไว้

“กลัวมั้ย?”

“มึง…มึงเอาจริงหรอวะ?” เผชิญกับ สายตาเย็นชาของเธอ ในที่สุดสมคิดก็หวาด กลัวขึ้นมาจนได้ “พิงกี้ กูเป็นพ่อมึงนะโว๊ย ถ้า มึงกล้าทำเรื่องเนรคุณต่อกู ต่อไปถึงก็อย่าคิด จะได้เป็นคนต่อเลย!

“ฉันไม่เป็นคน ฉันเป็นผีถึงจะจัดการแกได้ ไม่ใช่หรอ?” พิงกี้หัวเราะเบาๆขึ้นมา “สมคิด นายคงไม่รู้มั้งว่าคืนนั้นตอนที่แกฉีกเสื้อผ้าของ ฉัน ฉันแทบอยากจะฆ่าแกให้ตายๆไปเลย! ถ้า ไม่ใช่ระหว่างเร่งรีบเศษแก้วที่หยิบขึ้นมานั้นเล็ก เกินไป ไม่ได้ทำให้แกตายตั้งแต่ในตอนนั้นล่ะก็ ไม่แน่แกอาจจะไม่ต้องมาทรมานเหมือนตอนนี้ ก็ได้ แกว่าถูกมั้ย?………วิตคนเรานี่ไม่แน่นอน เลยจริงๆวันนั้นสมคิดหนีรอดจากเนื้อมือของเธอ ตอนนี้เขากลับต้องเผชิญกับเรื่องที่ทรมานยิ่ง กว่าความตายเสียอีก!

เธอเต็มใจและยินดีมากที่จะทำลายชีวิต ของเขาไปทีละนิดๆ!

พิงกี้ถือกรรไกรไว้ และตัดกางเกงของ สมคิดขาดทีละนิดๆ

บนตัวเขาถูกเฆี่ยนตีจนเลือดไหลเนื้อฉีก เดิมทีกางเกงก็มีก็มีเนื้อผ้าบางส่วนติดอยู่บน ผิวหนังอยู่แล้ว ตอนนี้ถูกพิงกี้ตัดไปตัดมาอย่าง ไม่แยแสอีก ทําเอาสามคิดเจ็บจนเหงื่อท่วมหัว ขึ้นมาทันที

“พ่อผิดไปแล้ว!” สมคิดสั่นไปทั้งตัว จู่ๆ ตะโกนขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว เขาร้องขอชีวิต ด้วยการร้องไห้ขี้มูกไหลอย่างทรมาน “ลูกรัก ของพ่อ ลูกปล่อยพ่อไปเถอะน๊า ต่อไปพ่อไม่ กล้าลงมือกับลูกอีกแล้ว ก่อนหน้านั้นพ่อถูก ความชั่วบางใจไว้ ต่อไปพ่อจะดีกับลูกให้มากๆจริงๆนะ พ่อสัญญา!

“แกนึกว่าฉันอยากได้ความรักจากแกมาก งั้นหรอ?” พิงกี้หน้าก็ไม่เงยขึ้นมาดู ถามเขา อย่างชิวๆและมือก็ไม่หยุดตัด “ใครใช้ให้แกลง มือกับฉัน ลิสาใช่มั้ย?”

“ไม่ใช่ ไม่ใช่เธอ….” ถึงขั้นนี้แล้ว สมคิด

ยังพยายามปิดบังอีก

“จริงหรอ?”

แววตาสมคิดระยิบระยับ ก็ไม่รู้เป็นอะไร อาจจะเป็นเพราะหมดหนทางแล้วถึงลองเสี่ยงดู สักตั้ง จู่ๆก็มาเล่นไม้ตีซี้ความสัมพันธ์เพื่อให้ได้ มาซึ่งความต้องการของตนเอง

“พิงกี้ พี่สาวหนูไม่ใช่คนแบบนั้น เธอ ปกป้องลูกขนาดนี้ จะลงมือทำร้ายลูกได้ยังไง กัน? เธอบอกกับพ่อเป็นประจำว่าเพราะครอบ ครองฐานะของลูกมา ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ มาก ดังนั้นเลยอยากชดเชยให้ลูก แต่ว่าลูกเข้าใจเธอผิด ดังนั้นจึงเข้าใจความหวังดีจากใจ ของเธอผิดไปด้วย ลูกก็เข้าใจพ่อผิดด้วย พ่อก็ เพราะรักลูกเกินและรู้ว่าลูกไม่ใช่ลูกสาวของพ่อ แท้ๆ พ่อเลยอยากใช้วิธีที่รุนแรงรั้งลูกไว้ที่ข้าง กายพ่อ ลูกเข้าใจหัวอกพ่อมั้ย?”

“สมคิด แกรู้มั้ยว่าแกทำให้ฉันสะอิดสะ เอียนจริงๆ! ไม่ว่าคำพูดหรือการกระทำก็ดี หรือ ว่าจะเป็นตัวแกเอง ก็ทำให้ฉันขยะแขยงแก ไปหมด! แต่ว่าฉันก็ต้องยอมรับจริงๆว่าเวลานี้ แล้วแกยังคิดแทนลิสาอีก ช่างเป็นพ่อที่ยิ่งใหญ่ จริงๆ”

พิงกี้ทนความคลื่นไส้ไว้ เงยหน้าขึ้นมา เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม

นี่ก็คือความรักที่ยิ่งใหญ่ของพ่ออย่างที่ว่า กันซึนะ?

เธอรู้สึกตลกมาก!

เธอเองก็เป็นคนหน้าตาสวยงามอยู่แล้วผิวพรรณเนียนใสเหมือนหยกชั้นเลิศ ตอนที่ ดวงตาคู่โตประดับด้วยรอยยิ้มมองมา ความ สวยงามที่เผยออกมา ทําให้สมคิดควบคุม อารมณ์ไม่ได้

ถึงจะอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็เถอะ!

ตอนที่พิงกี้ยังเด็กอยู่ สมคิดก็รู้สึกว่า ลูกสาวที่ตนเองไปสลับมาคนนี้โตขึ้นต้อง ยั่วยวนใจเหมือนนางแมวยั่วสวาทแน่นอน คน ทั่วไปอาจจะไม่สังเกตุเห็นเสน่ห์ของเธอ แต่ขอ แค่ได้สัมผัสตัวเธอก็จะรู้ถึงรสชาติที่หอมหวาน ของเธอจนลืมเลือนไม่ลงเลย

ตอนนั้นเขาก็มีความคิดเลวทรามกับเธอ แล้ว แถมยังข่มขู่เมียตัวเองให้ความร่วมมือกับ เขา ให้เขาได้ลวนลามพิงกี้ ถึงแม้ต่อไปเรื่องนั้น จะถูกยายสมศรีทำลายไป แต่จนถึงตอนนี้เขาก็ ยังจําได้ไม่ลืมเลือนเลย

รู้ทั้งรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่สถานการณ์ที่ดี แต่เขา ก็ยังทนไม่ไหวกับการเย้าแหย่ของเธอ”แกชอบลิสามากใช่มั้ย?” พิงกี้ถามอีก

เธอเห็นเขาเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาแล้วรู้สึก ขยะแขยง พอมองลงไปข้างล่าง ของที่ทุเรศ ของเขาได้ชี้ตั้งขึ้นมาแล้ว ถึงยังมีผ้าบางๆบัง กั้นไว้อยู่ก็ทำให้เธอรู้สึกสะอิดสะเอียนจนอยาก อ้วก!

ถูกสายตาแหลมคมของพิงกี้จ้องไว้ ทำเอา สมคิดหายใจติดขัด เขาทั้งกลัวทั้งสั่น อามรณ์ ที่สุดขีดยิ่งทำให้เขายากที่จะควบคุมความคึก คะนองของร่างกายไว้

เขาพูดอย่างเสียงสั่น “พ่อ พ่อ….ลิสาก็ เป็นลูกสาวของพ่อเหมือนกัน ก็ต้องชอบ….

“อ๋อ….” พิงกี้ถามอย่างเย็นชา “ในเมื่อ แกชอบลิสา แล้วอยากขึ้นเตียงกับเธอมั้ย?”

“จะเป็นไปได้ยังไง?” สมคิดดึงสติกลับ แล้วรีบตอบโต้ ตะคอกเสียงดังด้วยความโมโห “ลิสาเป็นลูกสาวแท้ๆของฉัน ฉันจะทำเรื่องที่ยิ่งกว่าสัตว์เดียรัจฉานได้ยังไง?

“อ้อหรอ?”

เพราะเป็นลูกสาวแท้ๆ ดังนั้นจึงทำทุกวิถี ทางเพื่อปกป้อง

เพราะไม่ใชลูกสาวแท้ๆ ดังนั้นเขาจึงกล้า ทํากับเธอเหมือนไม่ใช่คนใช่มั้ย?!

ไฟแห่งความโกรธแค้นพุ่งออกมาอย่างห้าม ไม่ได้!

พิงกี้เงยหน้าขึ้นมา สายตาจ้องมองไว้ แล้ว ใช้กรรไกรคมกริบแนบที่เป้าของเขา ในระหว่าง สายตาที่ตกตะลึงและหวาดกลัวของเขา เธอใช้ แรงสุดโหดตัดที่กระปู๋ของเขา จากนั้นก็ได้ยิน เสียงที่ร้องโหยหวนอย่างทรมานที่แสบแก้วหู ของสมคิดดังขึ้น

เลือดกระเซ็น!