เควินเหลือบมองเธอทีนึง “อยากแก้แค้น จนอดใจรอไม่ไหวขนาดนี้เลย?”

“อืม!” พิงกี้พยักหน้าอย่างจริงจัง “คืนนี้ นายสมคิดเกือบทํฉันตาย ถ้าฉันไม่แก้แค้นเอง กับมือ ชาตินี้ฉันก็ไม่มีวันสบายใจได้”

ดวงตาแวววาวมองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า หวัง ก็แต่เขาจะพยักหน้าและตอบตกลง

เควินกลับไม่รับปาก “พักที่โรงพยาบาล สามสี่ก่อนค่อยว่ากัน

“แต่ฉันรอไม่ไหวแล้ว!” พิงกี้ได้ยินคำพูด เขาก็ร้อนรนใจขึ้นมา “แค่คิดว่ายังต้องให้ไอ้ สารเลวคนนั้นมีชีวิตอยู่ต่ออีกหลายวันฉันก็รู้สึก ไม่สบายไปทั้งเนื้อทั้งตัว ถ้าคุณไม่ให้ฉันกลับไป จริงๆ ฉันก็รู้สึกว่าร่างกายของฉันจะไม่หายสักที ไม่แน่อาจจะถูกบีบจนเป็นบ้าก็ได้”

” เควินหรี่ตาเล็กน้อย “พรุ่งนี้เตชิต ก็ออกมาจากห้องผ่าตัดแล้ว ผ่าตัดต้องฉีดยา ชา พรุ่งนี้ถ้าครีบกลับก็จะไม่ทันตอนเขาตื่นคุณแน่ใจ?”

พิงกี้ “…………

เธอคิดอยู่ว่าถ้าเตชิตออกมาจากห้อง ผ่าตัดเธอก็จะกลับไป แต่กลับคิดไม่ถึงว่าเวลา นั้นเขาจะสลบเพราะฤทธิ์ยา…..เพราะยังไงที่ เตชิตไปแนวหน้าก็เพราะใครบางคนเล่นลูกไม้ อยู่ลับๆ อาการบาดเจ็บของเขาในตอนนี้ก็ทำให้ เธอเป็นห่วง…….

วางใจไม่ลงจริงๆ!

พิงกี้ได้ประนีประนอมแล้ว “งั้นก็ได้ค่ะ ฉัน

กลับมะริน”

เควิน “

แววตามีความอาฆาตแว๊บผ่านมาเสี้ยวนึง ในใจเขายิ่งอึดอัดเข้าไปใหญ่
แต่แล้ว สิ่งที่ยิ่งทำให้เควินอึดอัดกว่ายังอยู่ ข้างหลัง

วันรุ่งขึ้นพอตื่นมา พิงกี้ก็คอยถามไถ่การ ผ่าตัดของเตชิตอยู่ตลอดเวลา ตอนที่เขาออก ไปซื้อโจ๊กให้เธอโดยเฉพาะ เธอกลับคุญกับคุณ หญิงเพียงดาวถูกปากถูกคอมาก

เควินกลับมาปุ๊บ สิ่งที่เห็นคือคุณหญิงเพียง ดาวดึงมือของพิงกี้ ไม่ว่าดูยังไงก็ชอบใจเธอ มาก

“หนูพิงกี้ เมื่อก่อนน้านึกว่าหนูเป็นผู้หญิงที่ เสเพลไม่เชื่อฟัง ตอนนี้พอได้สัมผัสใกล้ชิดกัน ถึงรู้ว่าหนูเป็นคนจิตใจดีงามมากและเป็นเด็กดี ด้วย ทำไมตระกูลดำรงกูลถึงไม่รับปากเรื่องที่ ตระกูลเราไปสู่ขอนะ ให้น้าสูญเสียลูกสะใภ้ที่ เข้ากันได้ขนาดนี้ฟรีๆไปเลย

พิงกี้ก็พูดประจบด้วยรอยยิ้มน่าเสียดาย จังเลยค่ะ ถ้าหนูได้แม่สามีที่ดีเหมือนคุณน้า แม้ แต่ในฝันก็ยังจะหัวเราะออกมาเลย ไม่ใช่มีการทําแบบสํารวจหรอคะว่าตอนนี้เปอร์เซนต์ที่หย่า ร้างกันสูงขึ้นเรื่อยๆ สาเหตุส่วนใหญ่ก็เพราะ ความสัมพันธ์ของลูกสะใภ้และแม่สามีค่ะ”

“ก็นั่นน่ะสิ” คุณหญิงเพียงดาวยิ่งดูยิ่ง ชอบพิงกี้ ยิ่งดูยิ่งรู้สึกเสียดาย

ทั้งสองพูดคุยกันสนุกเฮฮา จนไม่สังเกตุ เห็นเควินที่ยืนอยู่หน้าประตู

ยังเป็นพยาบาลที่อยู่นอกประตูส่งเสียง ออกมาด้วยความเกรงใจ “คุณเควิน รบกวน คุณหลีกทางให้หน่อยได้ไหมคะ? ถึงเวลาที่ต้อง วัดความดันให้คุณพิงกี้แล้วค่ะ…..…….

“อืม” เควินหน้าทิ้งไว้และหลีกทางให้

พิงกี้ให้ความร่วมมือกับพยาบาลอย่างเชื่อ ฟัง คุณหญิงเพียงดาวมองใบหน้าที่มืดเหมือน ก้นหม้อของเควินแล้วรู้สึกหนาวเล็กน้อย รู้สึกว่า ตนเองควรจะกลับไปใส่เสื้อเพิ่มอีกตัวแล้ว
พอคนอื่นจากไปหมดแล้ว เควินเดินมาที่ ข้างเตียง โน้มตัวลงก็กัดเข้าที่แก้มของพิงกี้ที นึง

เขาใช้แรงไปหน่อย พอกัดทีก็ทำให้ใบหน้า เธอมีรอยอย่างเห็นได้ชัดเจน!

“โอ๊ย….” พิงกี้เจ็บจนกุมหน้าตนเอง รู้สึก ตลอดว่าโชคดีจังเลยที่เนื้อชิ้นนี้ยังอยู่บนหน้า ดีๆ “เควิน คุณเกิดปีหมารึยังไงกัน!

“รู้จักเจ็บแล้วหรอ?”

“ทำไมฉันจะไม่รู้จักเจ็บ? ประสาทรับรู้ ความรู้สึกของฉันไม่ได้เสียสักหน่อย ฉันเจ็บจะ ตายอยู่แล้ว!”

“ถ้ารู้จักเจ็บ ครั้งหน้าก็อย่านับถือเป็นแม่ สามีไปมั่วซั่วเข้าใจมั้ย?”

” พิงกี้กระพริบตา จู่ๆก็ถามขึ้นมา ว่า“คุณเควิน เรื่องที่เราไปจดทะเบียนสมรส ที่บ้านคุณยังไม่รู้ใช่มั้ย?”

“ทำไม?” เควินขมวดคิ้วและมองมาที่เธอ

“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่ถามเฉยๆ

“คุณแคร์เรื่องนี้มากเลยหรอ?”

“ไม่แคร์ค่ะๆ เหอะๆ.. พิงกี้ก็ทนไม่ไหว อยู่ดี เธอแขวะเสียงเบา “คนอย่างแม่คุณไม่มี ทางยอมรับฉันหรอก ฉันแทบอยากให้ท่านไม่ ต้องรู้ตลอดชีวิตเลยดีกว่า! เมื่อก่อนท่านไม่ใช่ ชอบแนะนำลูกสาวตระกูลใหญ่ และลูกเศรษฐีที่ ไปเรียนเมืองนอกให้คุณหรอคะ? ถ้าฉันโผล่อยู่ ตรงหน้าท่านอย่างไม่กลัวตายล่ะก็ ฉันกลัวว่า ท่านจะให้ฉันดื่มยาพิษ ให้นางมารจิ้งจอกน้อยที่ ไปยั่วสวาทคุณตายไม่มีที่ฝังน่ะสิ”

เควินสีหน้ายิ่งมืดครึ้มอีก “ไม่ได้โอเวอร์ ขนาดนั้นหรอก อย่าพูดเลย พักผ่อนเยอะๆ หน่อย!”
“เหอะๆ….. ” พิงกี้หัวเราะแห้งๆ

ดึงคุณหญิงหทัยรัตน์มาพูด ยังดีที่เควินก็ ไม่ถือสาเรื่องเมื่อกี้กับเธอแล้ว เธอรู้สึกโล่งอก ไปที ในความเป็นจริงเธออยากได้แม่สามีแบบ คุณหญิงเพียงดาวจริงๆ ทั้งอ่อนโยน ทั้งร่าเริง และน่ารักมาก!

ส่วนคุณหญิงหทัยรัตน์……

เฮ้อ~ยากที่จะพูดให้จบง่ายๆ

หลังทานข้าวเสร็จ ในที่สุดไฟห้องผ่าตัด ก็ได้ดับลงสักที

ตอนที่คุณหมอเดินออกมา คุณหญิง เพียงดาวพุ่งไปถามด้วยเสียงสั่น“คุณหมอ ลูกชายฉันอาการเป็นยังไงบ้าง ขา…ขาของ เขา……รักษาไว้ได้มั้ย?”
พิงกี้ที่ร้อนใจรออยู่หน้าห้องตั้งนานก็รีบ เดินมาอย่างขากระเผลกเพื่อฟังคำตอบของคุณ

หมอ

คุณหมอถอดถุงมือออกและเช็ดเหงื่อบน หน้าผากด้วยความเหนื่อยล้า และพูดสั้นๆเพียง ว่า”สําเร็จแล้วครับ”

“สำเร็จแล้ว? สําเร็จแล้ว!” คุณหญิงเพียง ดาวดีใจจนน้ำตาไหล “ดีจังเลย ดีจังเลย…ทีนี้ ฉันก็วางใจได้สักที ฮือๆ…..” เธอกลัวตนเองจะ ไม่ได้เรื่อง ถ้าลูกชายล่าช้าในการรักษา เธอจะ มีหน้าไปเจอสามีตนเองได้ยังไง?

พิงกี้ก็โล่งอกเสียที

ผ่านไปไม่นาน เตชิตก็ถูกเข็นออกมาจาก ห้องผ่าตัด เขานอนอยู่บนเตียงเงียบๆ บนตัว ยังพันด้วยผ้าพันแผลเป็นชั้นๆ นั่นเป็นเพราะว่า สะเก็ดระเบิดทําเขาได้รับบาดเจ็บไปทั้งตัว ก่อน ที่แผลจะหายดีเขาก็ได้แต่พันผ้าไว้อย่างนี้แหละ
“ลูกชายคนนี้นี่ก็มีแค่เวลานอนเท่านั้น แหละที่เป็นเด็กดีที่สุด ตอนที่ตื่น….เฮ้อ~อย่า ให้พูดเลย!”

การผ่าตัดของเตชิตสำเร็จแล้ว คุณหญิง เพียงดาวก็มีอารมณ์พูดเล่นแล้ว

พิงกี้อดขำไม่ได้ “ถึงแม้หลังจากขาของ เขาหายดีก็ยังคงกระโดดขึ้นลงอย่างไม่หยุด แต่ว่าการผ่าตัดของเขาสำเร็จ นี่ก็เป็นเรื่องดี มากแล้วค่ะ”

“ก็นั่นน่ะสิ ขอแค่เขาปลอดภัย น้าก็ไม่หวัง อะไรอีกแล้ว” คุณหญิงเพียงดาวพยักหน้า

มองดูพิงกี้ เธอก็ยังรู้สึกเสียดายอยู่ดี เด็ก คนนี้สามารถเอาลูกชายตัวเองได้อยู่หมัด แต่จะ ให้ทำยังล่ะ? เธอได้ถูกคนอื่นชิงนำหน้าไปก่อน แล้ว

คุณหญิงเพียงดาวส่ายหัวและถอนหายใจ

เบาๆ