“ ให้ความเท็จอะไร?” เควินคลายเน็ก ออก และถามด้วยสีหน้าขวๆ

ไท

ชัดเจนมาก เขาไม่คิดว่าพิงกี้จะใจกล้าถึง ขั้นกล้าทำเรื่องชั่วร้ายใหญ่โตอะไร

พิงกี้กระพริบตาไปมา เธอตัดสินใจยังไม่ บอกเขา

เธอเปลี่ยนประเด็น “ที่จริงก็ไม่มีอะไร หรอกค่ะ ฉันเชื่อฟังขนาดนี้จะก่อเรื่องอะไรได้ ถูกมั้ยคะ? มาๆๆ ที่จริงฉันก็แค่คิดถึงคุณ คุณ มาให้ฉันกอดหน่อยสิคะ!”

สามารถได้ผ่อนคลายอีกสักพัก ทำไมเธอ ต้องรีบสารภาพผิดด้วย?

เมื่อกี้เธอเองก็สะเพร่าด้วย!

รอเรื่องเกิดแล้วค่อยว่ากันเถอะ เธอไม่ กังวลที่ตนเองมาหาผู้หนุนหลังจะได้วิ่งเสียเที่ยว อย่างไรก็ตามเธอเชื่อว่าลิสาไม่ลามือง่ายๆ หรอก!
เควิน “……

เขาหน้าบึ้งเดินมานั่งที่ข้างเตียง มองดูผู้ หญิงที่เป็นฝ่ายซบมาที่อก ผู้หญิงที่ร่างกายนุ่ม นวลและหอมหวนอยู่ที่อ้อมอก เขาพิงที่หัวเตียง และหลับตาอย่างจนปัญญา

ก็เพื่อพักผ่อนครู่นึง และเพื่อไม่ให้ใครบาง คนเห็นรอยยิ้มในแววตาเขา

ยัยตัวแสบคนนี้นี่ยิ่งอยู่ยิ่งเหิมเกริมแล้วนะ!

นอนคว่ำแล้วเล่นมือถืออยู่บนเตียงไปสอง สามนาที ในที่สุดมือถือของพิงกี้ก็มีเบอร์ที่ไม่รู้ จ๊กโทรเข้ามา

มีความรู้สึกเหมือนยกหินออกจาก อกเลย พิงกี้ยึกยักอยู่สองวินาทีถึงรับสายขึ้น มาอย่างไม่เต็มใจ เธอถามด้วยความระมัดระวัง “ฮัลโหล ไม่ทราบว่าใครคะ?”

“ไม่ทราบว่าคุณคือคุณพิงกี้หรือเปล่าครับ?”

“ใช่ค่ะ”

“ไม่ทราบว่าช่วงเวลาบ่ายสามถึงสี่โมงเย็น ของวันนี้คุณอยู่ที่ไหน สะดวกบอกหน่อยมั้ย ครับ?”

“คุณเป็นใคร ทําไมคุณถามฉันก็ต้องตอบ คุณ?”

“เอ่อ…..” ในสายได้ทำการแนะนำตัว “ขอโทษครับ ผมเป็นตำรวจ

“อ๋อ ตำรวจหรอคะ” พิงกี้พูดมั่วซั่วอย่าง จริงจัง “ที่จริงฉันเป็นBoosหญิงของฝ่ายตรง ข้าม เป็นสายลับใหญ่สุดที่แอบแฝงอยู่ในทีม ของพวกคุณ เป้าหมายของฉันก็คือทำลาย โลกให้สิ้นซาก ตอนนี้มีความคืบหน้าไป30% ผลสําเร็จล่าสุดเมื่อวานเพิ่งกําจัดไก่ที่หน้าตา สวยเหมือนดอกไม้ไปตัวนึง ” (ไก่ในที่นี้แปล ว่า=โสเภณี)
เพิ่งพูดคํานี้จบ หน้าผากของพิงกี้ก็ถูกเคาะ

ไปทีนึง

เธอกุมหน้าผากแล้วมองไปที่เควิน เขาห ตาแล้วมองดูเธอ เหมือนไม่ชอบมงคำพูดของ เธอ “พูดจาสามหาว

พิงกี้ “.……………….

เธอได้กำจัดไก่ไปตัวนึงจริงๆ!

ไก่อบหอมหวนที่ป้าเฉินทำ………

“คุณพิงกี้ ผมเป็นตำรวจจริๆ ผมโทรมา เพื่ออยากถามคุณเรื่องนึง คุณสะดวกมั้ย?” ตำรวจที่อยู่ในสายก็จนปัญญาแล้ว

“เอ่อ ไม่ค่อยสะดวกค่ะ”

“….แก๊กๆ” ตำรวจที่อยู่ในสายกระแอมไป สองที รู้ว่าตนเองเจอคู่แข่งที่ชอบปั่นป่วน เขา ได้แต่พูดตรงๆ “คุณพิงกี้ คือแบบนี้ บ่ายวันนี้คุณ สาถูกโจมตีที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของ ห้าง เธอกล่าวหาว่าคุณเป็นคนบงการให้พวก อันธพาลไปโจมตีเธอ คุณเองยังลงมือใช้ความ รุนแรงกับเธอ ใช่แบบนี้รึเปล่า?”

“ไม่ใช่อยู่แล้วค่ะ”

“ถ้าพูดแบบนี้ หมายความว่าคุณปฏิเสธข้อ กล่าวหา?”

“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ!

“แล้วช่วงเวลาระหว่างบ่ายสามถึงสี่โมง เย็นของวันนี้คุณอยู่ที่ไหน มีคนเป็นพยานให้ คุณมั้ย?”

“เอ่อ…” พิงกี้กัดเล็บมือ เธอมองไปที่เค

วิน “อันนี้มันค่อนข้างพูดยากอ่ะค่ะ”

“มีอะไรไม่สะดวกรึเปล่าครับ?”

“คุณคุยกับผู้ชายของฉันเถอะ!” ในที่สุดพิงกี้ก็เผยเป้าหมายที่มาครั้งนี้ของเธอ เธอเอา มือถือยัดไปที่มือของเควิน จากนั้นก็ทำท่าพนม มือมองเขาด้วยหน้าตาน่าสงสาร เหมือนหมา น้อยที่กำลังจะถูกเจ้าของทอดทิ้ง แววตาที่มอง เขาช่างใสสะอาดและแววาว

เควิน “

ดังนั้น…….

นี่ก็คือเรื่องชั่วที่เธอทำ

เขาไม่ใช่เด็กสองสามขวบสักหน่อย ถ้าถูก หน้าตาที่น่าสงสารของเธอลุ่มหลงได้ง่ายๆล่ะก็ นั่นสิถึงจะแปลก!

เขาหายใจลึกๆทีนึง แล้วหยิบมือถือขึ้นมา

พูด “ผมเควินครับ”

“เอ่อ….”

พิงกี้แน่ใจว่าเธอได้ยินตำรวจที่อยู่ในสายตกใจจนพูดไม่ออก

ไม่มีคนตอบ เควินได้พูดอย่างเฉยเมยอีก “วันนี้พิงกี้อยู่กับผมตลอด ผมเป็นพยานให้เธอ ได้ แบบนี้โอเครึยัง?”

“เอ่อ….คุณ คุณเควิน บอกผมได้มั้ยครับ ว่าบ่ายวันนี้คุณกับคุณพิงกี้อยู่ที่ไหน ทำอะไรมา บ้าง?” ตำรวจถามด้วยความระมัดระวัง

เจอกับเควินนี่ความรู้สึกแตกต่างกับเจอพิง กื้อย่างสิ้นเชิงเลย

พิงกี้มากสุดก็แค่ปั่นป่วนไปหน่อย ต้องใช้ ความอดทนมากหน่อย ส่วนเควิน………….นี่มัน ปีศาจใหญ่ชัดๆ ถึงไม่ได้โกรธกริ้ว แค่น้ำเสียงที่ เย็นชาเคร่งขรึมอย่างนั้นก็ทำให้คนมีรู้สึกคุยกับ เขาเหมือนได้ไปเดินที่นรกมารอบนึง

“ผมทํางานอยู่ที่บริษัท เธออยู่กับผมที่ห้อง พักผ่อนในออฟฟิศ ยังมีอะไรสงสัยอีกมั้ย?”มท 208 โลกอนอกทำแล้ว จนก็มาของ Minor

“ค่า… าถามสุดท้ายครับ ไม่ทราบว่าคุณ พิงกี้อยู่ตั้งแต่เช้าจนเย็นเลยรึเปล่าครับ?พวก คุณ พวกคุณไม่ได้ทําอะไรจริงๆหรอครับ?”

“นี่คือสองคำถาม” เควินขมวดคิ้ว

” พี่ตำรวจเริ่มอึดอัดใจแล้ว ต้องโทษที่เขาไม่ตั้งใจเรียนคณิตศาสตร์ ใช่มั้ย?

“เราได้ทำไปแล้วค่ะ!” พิงกี้ได้แย่งตอบ คำถามนี้ เธอได้ใจจนอดยิ้มไม่ได้ เธอแนบชิด ไปที่มือของเควินแล้วพูด “พูดชัดเจนขนาดนี้ แล้ว คุณยังเดาไม่ออกหรอ? ลุงตำรวจ เขาอยู่ ที่ออฟฟิศฉันอยู่ที่ห้องพักผ่อน เราสองคนทำ อะไรหรือไม่ได้ทำอะไร นี่ยังกระจ่างแจ้งไม่พอ หรอคะ?”

“โฟง!”

“ตุ๊ดๆๆ…..”
โทรศัพท์ถูกวางสายไป ดูท่าน่าจะฝั่งนู้นไม่

ระวังเลยทํามือถือหล่น

พิงกี้มองมือถือของตนเอง จากนั้นเธอแย่ง มือถือมาจากมือของเควินแล้วโยนเข้าไปใน กระเป๋า

แก้ไขเรื่องนี้ได้แล้ว เธอเตรียมตัวจะกลับ

บ้านแล้ว

เควินเป็นคนบ้างาน ยังไม่รู้ว่าจะกลับวิลล่า เมื่อไหร่ สู้เธอกลับก่อนดีกว่า…..วันนี้ถ้ามีเวลา มีโอกาศล่ะก็ ไม่แน่เธอยังสามารถไปที่บริษัท ของตระกูลมหาเจริญศิลป์เที่ยวนึง ถามไถ่ หน่อยว่าเตชิตหายไปไหน?

แต่ว่าเธอยังไม่ทันได้โดดลงจากเตียง ก็ถูก ผู้ชายจับข้อมือไว้ และกระชากเบาๆก็ล้มกลับ ไปที่เตียงอีกรอบ แล้วกดเธอไว้ภายใต้ร่างกาย ของเขา

“เราได้ทำไปแล้วใช่มั้ย?” แววตาที่คมเข้ม