“คุณเควินยา ฉันผิดไปแล้วค่ะ ฉันไม่กล้า หัวเราะเยาะคุณแล้ว จริงๆนะ! คุณเล่าให้ฉันฟัง หน่อยสิคะว่าจะลงโทษลิสายังไง ขอร้องคุณ ล่ะ! ” จากนั้นพิงกี้ก็กอดแขนของท่านประธาน อย่างไร้จริยธรรม

เธอสามารถทนรับทุกสถานการณ์ และ สามารถแบกความอัปยศอดสู แต่เธอจะปล่อย โอกาศที่สามารถโค่นล้มลิสาไปไม่ได้เด็ดขาด!

ขายหน้าเพื่อสิ่งนี้หน่อยจะเป็นอะไรเชียว?

เควินชายตามองเธอที่เปี่ยมล้นด้วยรอยยิ้ม เหมือนเลียแข้งเลียขาแล้วรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

เธอเงยหน้ามองเขา แสงระยิบระยับใน แววตาเหมือนแสงที่สะท้อนอยู่บนผิวน้ำ มันเป็น ความตื่นเต้นและความสุข แสงนั้นแทบจะระยิบ ระยับไปถึงในใจเขา

แต่ว่า เขาอาจจะทำให้เธอผิดหวัง

เควินยื่นมือปิดตาของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเสียง เคร่งขรึมและเงียบงันดังขึ้น “วันนี้ก็ดีก มากแล้วไปนอนก่อนเถอะ มีเรื่องอะไรพรุ่งนี้ ค่อยคุยกันนะ”

“นอนอะไร? ฉันไม่ง่วงนอนเลยสักนิด! พิงกี้ดึงมือออกจากเขา เธอร้อนใจจนอยาก กระโดดขึ้นมาอยู่แล้ว

“คุณไม่นอน งั้นผมไปนอนแล้วนะ”

“แต่ว่า……”

“ไม่มีแต่ว่าอะไรทั้งนั้น

“พิงกี้ ก็เหมือนสาเหตุที่คุณเดาออกก่อน หน้านั้นแหละ คุณรู้ว่าผมต้องคำนึงถึงหลายๆ อย่างใช่มั้ย?” เควินมองเข้าไปที่แววตาเธอ อย่างลึกซึ้ง ใบหน้าที่หล่อเข้มเต็มไปด้วยความ หนักหน่วง
พิงกี้ “

ในที่สุดเธอก็เงียบสงบลง

บนฝาผนังมีไฟเปิดอยู่ดวงนึง พิงกี้ที่อาบ น้ำเสร็จพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง ยังไงก็นอนไม่ หลับ

เควินอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ตอนนี้เลยยังไม่รู้ ว่าเธอนอนไม่หลับ ไม่งั้นต้องต่อว่าเธอที่ไม่รีบ พักผ่อนอย่างแน่นอน

มือเท้าคางไว้ พิงกี้กำลังคิดหนักอยู่

เธอรู้ว่าเควินกำลังทำเรื่องลับๆอยู่เรื่อง นึง ถึงเธอไม่รู้รายละเอียดว่าทำอะไร แต่เธอ สามารถเดาออกคร่าวๆจากการตัดสินใจเรื่องนี้ ของเควิน

เพื่อเรื่องที่เขากำลังทำอยู่ เพื่อสาเหตุที่ไม่อาจพูดออกมาได้ เขาไม่มีทางลงมือกับลิสา แน่นอน แม้กระทั่งยังจะเลือกปกป้องลิสาด้วย ซ้ำ เพราะไม่ว่ายังไงตอนนี้เขากำลังจะทำให้ ตระกูลดำรงกูลและลิสาเชื่อใจเขา เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่สามารถเพิกเฉยกับเรื่องนี้ได้

แต่ว่าเธอจะปล่อยให้โอกาศนี้หลุดมือไป ต่อหน้าต่อตาได้จริงๆหรอ?

ไม่ เธอทําไม่ได้!

พิงกี้หรี่ตาเล็กน้อย แล้วลุกจากเตียงเบาๆ จากนั้นเธอเปิดโน๊ตบุ๊คของเควินขึ้นมา และได้ ส่งคลิปที่อัดไว้ตอนที่เค้นถามนายลิขิตไปที่ อีเมลของตนเอง

นี่เป็นหลักฐานสำคัญเชียวนะ เธอต้องกุม หลักฐานไว้ในมือของตนเองถึงจะถูก!

หลังส่งคลิปเสร็จ เธอก็ลบร่องรอยทั้งหมด ทิ้ง ทีนี้ถึงได้กลับไปที่เตียงอย่างลุกลี้ลุกลน
เพราะทําเรื่องต่อหน้าเชื่อฟังลับหลังกลับ ทําผิดสัญญา วันนี้พิงกี้เชื่อฟังเป็นพิเศษ ถึง คนบางคนเอาเธอครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนสัตว์ เดียรัจฉาน เธอก็กัดริมฝีปากไว้ไม่ต่อต้าน แต่นี่ กลับทำให้เควินรู้สึกแปลกใจและอดครุ่นคิดไม่ ได้

วันรุ่งขึ้น

พิงกี้ตื่นขึ้นมาจากความฝัน สิ่งแรกที่เธอ ทําก็คือหาคนข้างกาย พบว่าเตียงข้างๆว่าง เปล่า ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าตนเองหลงกลแล้ว หลงกลแผนยื้อเวลาของผู้ชายบางคนที่จิตใจ ยากแก่การหยั่งรู้

“อ๊าๆๆๆ……..

เธอก๋ามือทั้งสองข้างแล้วทุบตีหมอนไปพัก นึง ถึงได้รู้สึกความหงุดหงิดในใจได้ถูกระบาย ออก
หลังจากระบายอารมณ์เสร็จ เธอก็โทรหา เควินโดยตรงและพูดด้วยอารมณ์เดือดเป็นฟืน เป็นไฟ “เควิน คุณอยู่ไหน แอบไปบริษัทแล้วใช่ มั้ย? คุณบอกว่าจะปรึกษาเรื่องของนายลิขิตกับ ฉันไม่ใช่หรอ?”

เธออารมณ์เสียนิดหน่อย ถึงผลนี้จะอยู่ใน ความคาดหมายของเธอ แต่เมื่อวานเธอก็รู้สึก แล้วว่าเควินไม่มีทางจัดการลิสาไม่ใช่หรอ? ดัง นั้นเขาต้องหลบหน้าเธออย่างแน่นอน

แต่แล้ว เธอกลับได้ยินคำตอบที่เหนือความ

คาดหมาย

“อยู่ในห้องสมุด”

“ห้า?”

“ผมอยู่ในห้องสมุด มาหาผมเลย

“ค่ะ.……..…” พริบตาเดียวอารมณ์เป็นฟืน เป็นไฟก็ได้ดับลงไป แถมยังรู้สึกมึนตึ๊บไปเลย
เธอนึกว่าเขาจะหลบหน้าเธอเสียอีก คิดไม่ ถึงว่าเขายังจะรอเธออยู่ที่บ้าน

พิงกี้โดดลงจากเตียงก็อยากจะบุกเข้าไปที่ ห้องสมุดเลย แต่คิดไปคิดมา เท้าของเธอก็ได้ หยุดนิ่งไว้ที่หน้าประตู จากนั้นเธอได้หันหลัง เดินกลับไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วค่อยไปที่ห้อง สมุด

“คุณเควินคะ ฉันเข้ามาได้มั้ยคะ?” พิงกี้เส แสร้งเคาะประตูและถามด้วยมารยาท

“เข้ามา”

พิงกี้เปิดประตูด้วยรอยยิ้ม แว๊บแรกก็เห็น เควินที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน

เขากำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ แสงอาทิตย์ ที่สดใสแต่ไม่อบอ้าวส่องอยู่บนตัวเขาและบน ศรีษะเขา ทําให้เขาดูแล้วมีความอบอุ่นและพร่า มัว ทำให้มองสีหน้าของเขาไม่ค่อยชัด
พึงก็รู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างแปลก ประหลาด เดินเข้าไปใกล้โต๊ะทำงาน เธอเอา มือทั้งสองยนไว้บนโต๊ะแล้วมองเขา “คุณเควิน คุณตัดสินใจได้รึยังคะ?

“ได้แล้ว” เควินเงยหน้ามองเธอ และพูด เบาๆ “ผมว่าเราอย่าเพิ่งบุ่มบ่ามทำอะไรไม่ยั้ง คิดดีกว่า อย่าให้ลิสารู้ว่าเราได้หาตัวนายลิขิต เจอแล้ว”

” พิงกี้ทนแล้วทนอีก สุดท้ายก็ทน ไม่ไหว “ความหมายของคุณคือเรายังไม่ต้อง ทำอะไรทั้งสิ้น และก็ไม่ต้องเปิดโปงธาตุแท้ของ ลิสา ยิ่งไม่ต้องกำจัดกับลิสาใช่มั้ย?”

”

ใช่”

เธอนึกแล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้! พิงกี้ โมโหและตบที่โต๊ะ

“คุณไม่ไปจัดการลิสาก็ได้ แต่ฉันต้องไป!

เธอทําร้ายฉันไปหลายครั้งมาก ถ้าฉันยังฝืนทนความเจ็บแค้นนี้ไว้ แม่ง!ฉันก็เป็นอดทนจนเป็น เทพเหมือนนินจาเต่าแล้ว ฉันไม่อยากเป็นเต่า ฉันอยากเป็นแค่นักฆ่าที่กำจัดยลิสาที่เสแสร้ง เป็นคนดีผู้สูงส่งเท่านั้น!

“อดทนจนเป็นเทพเหมือนนินจาเต่า?” เค วินอดขำไม่ได้ แววตาที่คมเข้มเหลือบมองพิงกี้ สีหน้าขี้เล่นมาก “คุณจะไปจัดการลิสาตอนนี้ เลยก็ได้ ผมไม่ขัดขวางคุณหรอก มากสุดผมก็ แค่ต่อหน้าช่วยลิสาพูดดีพอเป็นพิธี เพราะไม่ว่า ยังไง เพื่อคุณแล้วแม้แต่อายัดบัตรเครดิตของ สาผมก็ทำมาแล้วไม่ใช่หรอ? ”

พิงกี้อึ้ง “มันก็ใช่……

“คุณรู้มั้ยทำไมผมถึงบอกคุณว่าอย่า บุ่มบ่ามทำอะไรไม่ยั้งคิด

“ไม่รู้”

“ในเมื่อไม่รู้ งั้นต่อไปก็ดูและฝึกฝนกับผม ดีๆ” ใช้สายตาที่ดูถูกมองพิงกี้ทีนึง เควินถามอย่างใจเย็น “ตอนนี้แค่จับนายลิขิตได้คนเดียว คุณ ตื่นเต้นขนาดนี้ หรือคุณไม่อยากรู้ว่ายังมี ใครซ่อนอยู่เบื้องหลังของสาหรอ?”

“อยากรู้สิคะ”

“ในเมื่ออยากรู้ งั้นก็อย่าแหวกหญ้าให้งู

ตื่น”

“งั้นฉันต้องทำยังไงอีก?” ด้วยจิตใต้สำนึก พิงกี้ถามขึ้นมา จู่ๆดวงตาเธอเปล่งประกาย“ใช่ สิ ในเมื่อครั้งนี้ลิสาถูกฉันตรวจสอบเจอ งั้นก็ แสดงว่าวิธีก่อนหน้านั้นของเธออาจจะจุดไหน เกิดปัญหา ดังนั้นจึงไม่สามารถซ่อนตัวเองได้ ลึกขนาดนั้น ตอนที่ลงมือกับฉันถึงได้วางแผน ได้ยขนาดนั้น?”

“พูดต่อเลย..…….