“carplay?” สมองพิงกี้เหมือนไม่ ทํางาน แม้แต่พูดจายังติดๆขัดๆ เธอถามอย่าง สะลึมสะลือ “carplayไม่ใช่ระบบรถยนต์หรือ คะ? ตอนนี้มายบัคยังไม่ได้เปลี่ยนรุ่น น่าจะยัง ไม่มีระบบนี้มั้งคะ?”

“ตอนนี้สามารถมีแล้ว…..”

เหม?”

“เรามาเปลี่ยนรุ่นกันเอง คุณว่าเป็นไง

บ้าง?”

ทันใดนั้น เธอก็เข้าใจแล้ว

คิดทบทวนคําพูดของเขาแล้ว ถึงการเรียน เธอจะโง่ไปหน่อย แต่เธอก็ไม่ใช่คนที่สมอง เชื่องช้าขนาดนั้นนะ!

ท่านประธานคนนี้อยากแอบทำเรื่องลับๆ ล่อๆกับเธอยังพูดซะเปิดเผยบริสุทธิ์และยึดมั่นในความเป็นธรรมขนาดนี้ มีคนหน้าด้านไว้ ยางอายกว่านี้อีกมั้ยเนี่ย!

แต่แล้ว พิงกี้รู้สึกว่าวันนี้ตนเองก็เหมือน ช่วยคนเลวก่อกรรมชั่วยังไงไม่รู้

วันนี้เธอสวมใส่ชุดเดรสยาวสไตล์โบฮีเมีย น หลังจากถอดรองเท้าทั้งสองเหยียบที่เบาะนั่ง บังช่วงล่างของทั้งสองไว้พอดี…..ภายใต้การ ปกปิดแบบนี้ คนบางคนอยากทำอะไรก็สะดวก ต่อเขามาก

เควินจูบริมฝีปากของพิงกี้อย่างดูดดื่ม มือ ที่หยาบกระด้างเล็กน้อยลูบไล้ที่เรือนร่างเธอ

ถึงไม่ใช่ครั้งแรกที่สัมผัสร่างกายเธอ แต่ เขาก็รู้สึกตื่นเต้นทุกครั้ง อารมณ์พลุ่งพล่าน ขนาดนี้ มีความอดทนขนาดนี้……ผิวทั้งสอง สัมผัสกันจนเกิดประกายไฟขึ้นมา บรรยากาศที่ หน้าแดง หัวใจเต้นแรงแผ่ขยายขึ้นเรื่อยๆ

พิงกี้สายตาเย้ายวนถูกเควินโอบไว้ใน200 towa

อ้อมอก พอเสร็จสิ้นจากจูบ เธอหน้าแดงและ หอบเบาๆ ตอนที่ไม่ทันสังเกตุ กางเกงในก็ถูก ผู้ชายที่วางแผนมานานถอดออกแล้ว

เขาเอาเธอวางไว้ที่เช่า ถอดเข็มขัดออก ปล่อยบาง ๆความฮึดสู้ได้จุดปะทุขึ้นมาอย่าง สงบนิ่ง ร่างกายของทั้งสองแนบชิดอย่างไม่ เหลือช่องว่างเลยสักนิด

ครั้งนี้ อาจจะเป็นเพราะเปลี่ยนที่ใหม่ ทั้ง สองเลยยิ่งไวต่อความรู้สึก

ใช้นิ้วมือล้วงเข้าไป เควินหัวเราะและพูด เสียงต่ำใส่ข้างหูพิงกี้ “พิงกี้ ผมดูท่าคุณเหมือน เตรียมตัวพร้อมแล้ว อยากให้ผมเข้าไปมั้ย?”

เขาถามไปด้วยและใช้นิ้วมือปลุกเร้า อารมณ์เธอไปด้วย

นิ้วมือที่เรียวยาวมีแรงเขี่ยเธออยู่เบาๆ คอย ปลุกเร้าเธอ เธอจมอยู่ในเคลิ้มอย่างควบคุม ตนเองไม่ได้แต่เขาค้นยังแกล้งถามอีก “อยากเอา

อยากเอามั้ย?

ทุกเซลล์ของร่างกายต่างก็เรียกร้องอย่าง กําเริบเสิบสานว่าต้องการเพิ่มความชุ่มฉ่ำที เร่าร้อน แต่พิงกี้กลับกัดฟันไว้ ต่อต้านอารมณ์ นี้อย่างแข็งกระด้าง เธอพูดอย่างดื้อรั้น “ไม่ อยาก…….

ถึงเธอจะสะลึมสะลือ แต่ยังจำได้ว่านี่คือ

บนรถ

ทันใดนั้นเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเควินถึง ให้สายฟ้าขับรถอีกคันนึง เพราะว่า……คนขับ ไม่มีไม่ได้ แต่คนที่ไม่จำเป็นยิ่งน้อยยิ่งดี

ยังมีอีก เขาดันจะให้พายุเดินทางที่ลำบาก แบบนี้ ไม่แน่อาจจะจงใจก็ได้?

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถึงเธอไม่ยอม เขาก็คงอด200 malowau

กลั้นไว้ได้ไม่นานแน่นอน

งั้นก็รอดูแล้วกัน

พิงกี้กัดริมฝีปากไว้ไม่ยอมแพ้

ต้องบอกว่าเดิมทีพิงกี้ถือว่าเป็นคนตรงไป ตรงมาอยู่แล้ว เธอไม่ใช่คนชอบพูดอ้อมค้อม แต่อยู่กับคนบางคนที่เย็นชาและใจดำมานาน ก็ เลยติดนิสัยไม่ดีของเขามาด้วย

เธอกำลังคิดแผนอยู่ในใจ ทำให้เควินอด ขำไม่ได้ เขาถูกเธอยั่วโมโหจนอยากหัวเราะ

แต่ในใจกลับรู้สึกยิ่งสนุกแล้วสิ

“ไม่ยอมใช่มั้ย?” เขากัดที่ซอกคอเธอ เบาๆ ถามอย่างรักใคร่และชั่วร้าย “คุณพิงกี้ คุณอยากให้ผมจับคุณมัดขามัดแขนไว้ แบบนี้ ถึงจะเสียวยิ่งกว่าใช่มั้ย?

.” พิงกี้หมดคำพูด
เควินอดทนได้ไม่นานจริงๆซะด้วย เขาพบ ว่าการยืดเยื้อแบบนี้ก็ทําให้ตนเองเสียเปรียบ เหมือนกัน เขาพูดเหมือนไม่ยินยอม “ยับตัว แสบ เอาเถอะ….ในเมื่อคุณยืนหยัดที่จะเงียบไว้ ใช้ความเงียบแสดงถึงการยอมรับ งั้นสามีคนนี้ ก็จะเติมเต็มความต้องการของคุณเอง

“ตอนนี้ไม่พูด เดี๋ยวถึงจะเสียวแค่ไหนก็ อย่าครางออกมานะ ไม่งั้นมีคนได้ยินเข้าก็แย่ เลย”

“รอนานแล้วใช่มั้ย ผมมาแล้ว……

พิงกี้หลับตาไว้ ผู้ชายชูร่างกายเธอขึ้นเล็ก น้อย ร่างกายรับตัวเธอไว้ พอตอนที่ร่างกายเธอ ทิ้งตัวลงมา ก็เหมือนกับว่าเธอเป็นฝ่ายรุกตรง นั้นของเขาเอง เอาบางจุดที่ตื่นตัวฮึกเหิมของ เขาหลวมรวมเข้าไปในร่างกายของเธอเอง
ถูกเติมเต็ม ถูกกระตุ้นอารมณ์……

พิงกี้ที่กัดริมฝีปากไว้ ก็อดครวญคราง ออกมาเสียงเบาไม่ได้ เสียงที่เบาบางเหมือน แมวน้อยตัวนึง แต่เพราะในรถเต็มไปด้วยเสียง ดนตรีที่ดังมาก ดังนั้นเสียงเล็กๆของเธอจึงไม่ ได้ก้องไปถึงหูคนอื่น

เธออยู่ด้วยกันกับเขา ทั้งสองเหมือนสกรู ที่ถูกเจาะเข้าไปในท่อนไม้ ถูกปั่นและเจาะเข้า ไปลึกๆ พอถึงสุดท้ายก็แน่นหนาจนไม่อาจแยก จากกัน

เส้นทางที่ขรุขระทำให้พวกเขาประหยัด แรงไปเยอะมาก

ทุกครั้งที่รถกระแทกทำให้พวกเขาได้ สัมผัสถึงจุดที่ลึกมากยิ่งขึ้น ส่วนพิงกี้เธอ ต้องปิดปากไว้แน่น ถึงได้ไม่ทำให้ความเสียว ซาบซ่านที่มาแบบฉับพลันทำจนกรีดร้องออกมา

เสียวซาบซ่านเกินไป ทะลุทะลวงเข้าไปมากเกินไป ผ่านไปครู่นึงพิงกี้ก็กลั้นไว้ไม่อยู่ จับที่ไหล่ของเควินไว้ ในที่สุดเธอครวญคราง พร้อมไปถึงจุดสุดยอด

ให้ตายสิ

เธอถึงจุดสุดยอดแล้ว เขายังไม่ถึงอีก

ท่าทางของผู้ชายยิ่งอยู่ยิ่งรุนแรงขึ้น พอ สุดท้ายไม่สมใจอยาก เขาจึงกดทับเธอลงไปที่ เบาะนั่ง จู่โจมเธออย่างป่าเถื่อน เอาความใคร่ ทั้งหมดปลดปล่อยไปที่ตัวเธอ

พายุที่ขับรถอยู่ด้านหน้ารู้สึกประหลาดใจ

ถนนเส้นนี้ถึงจะขับยากมาก แต่ว่ารัศของ ถนนที่มีการกระแทกนี้เหมือนจะมีวงกว้างเกิน ไปหน่อยนะ? นี่….มันเพราะอะไรกันแน่? หรือ ถึงเวลาที่รถมายบัคคันนี้ต้องเปลี่ยนรุ่นแล้ว การลดแรงกระแทกจึงไม่ค่อยได้ผลเหมือนเมื่อ ก่อนแล้ว?
สองชั่วโมงครึ่งผ่านไป รถได้ขับเข้ามาถึง เขตเล็กๆของเมืองM

เขตนี้เป็นที่ลับตาคนมาก และล้าหลังมาก ถึงไม่มีการซ่อมถนน ผิวทางที่ปูด้วยหินกรวด และดินโคลนก็ไม่ได้เรียบ พอรถขับผ่านกลับมี แรงกระแทกกว่าถนนก่อนหน้านี้

เดิมทีเควินได้หยุดสงครามลงแล้ว แต่พอ เจอแบบนี้เข้า ไฟในร่างกายได้ลุกท่วมขึ้นมาอีก

อีกประเดี๋ยวเดียวก็จะหมดโอกาศแล้ว เขา ต้องไขว่คว้าโอกาศไว้ไม่ใช่หรอ?

คาดว่ากว่าจะถึงต้องใช้เวลาอีกชั่วโมงก ว่าๆ เควินอุ้มพิงกี้ที่หลับตาพักผ่อนขึ้นมาใน อ้อมอกแล้วยิ้มเบาๆ อาศัยความชุ่มฉ่ำของก่อน หน้านี้ทะลุทะลวงเข้าไปที่ร่างกายเธอ พิงกี้ไม่มี แรงแม้แต่จะต่อต้าน จึงปล่อยให้เขาทำตามใจ ชอบ

พอรถมาถึงจุดหมายปลายทาง พายุจอด