พิงก็ไม่รู้ว่าในสมองของท่านประธานคนนี้ กำลังคิดอะไรอยู่ เธอถามอย่างอึ้งและไม่น่าเชื่อ “จริงหรอ? ไปตอนนี้จริงๆหรอคะ?”

“อืม”

“ห้า!” คิดไม่ถึงว่าจะพูดโน้มน้าวเควินได้ ง่ายแบบนี้ รู้สึกเซอร์ไพรส์มาก พิงกี้อึ้งไปครู่นึง ถึงโดดลงจากเตียงเพื่อเก็บข้าวของ จัดความ เรียบร้อยของเตียงพอเป็นพิธี เอามือถือโยน เข้าไปในกระเป๋าถือ จากนั้นก็ดึงมือของเควิน อย่างรีบร้อน “ไปๆๆ เรารีบไปกันเถอะ!”

เควิน “

แววตาแฝงไปด้วยรอยยิ้ม เขาปล่อยให้พิง กี้จูงมืออย่างตามใจชอบ ในใจรู้สึกรื่นรมย์มาก

ทั้งสองใช้เวลาอันรวดเร็วที่สุดมาถึง ลานจอดรถชั้นใต้ดิน คนขับรถคือพายุ ส่วน สายฟ้า….เดิมทีเขาก็จะขึ้นนั่งข้างคนขับ แต่ วินาทีที่เขาจะก้าวเท้าขึ้นรถ เควินเปิดปากพูด อย่างเบาบาง “สายฟ้า นายไปขับรถอีกคันของฉัน แล้วตามรถเรามา

“เพราะอะไรครับ?”

“เพราะไม่สะดวก”

33

ภายนอกสายฟ้าดูสงบนิ่ง แต่ในใจกลับมีน ติ๊บ เขาไม่สามารถเข้าใจความหมายของเควิน ได้

ทั้งๆที่เขาก็สามารถนั่งข้างคนขับได้ ทำไม ยังต้องขับรถอีกคันด้วย?

มีอะไรที่ไม่สะดวกล่ะ?

ปฎิบัติการพร้อมกันไม่ใช่ยิ่งดี และยิ่ง

สะดวกกว่าหรอ?

แต่แล้ว แต่ชัดเจนมากว่าเควินไม่คิดที่จะ อธิบายต่อ
สายฟ้าเองก็เป็นคนเงียบขรึมอยู่แล้ว ยิ่ง เป็นไปไม่ได้ที่จะถาม

ในหน่วยสืบลับหน้าที่ของผู้ใต้บังคับบัญชา ก็คือฟังคำสั่งของผู้บังคับบัญชา ในฐานะของ ผู้นำสูงสุดของหน่วยสืบลับ อยู่ในหน่วยสืบลับ อำนาจของเควินถือว่ายิ่งใหญ่ที่สุด แต่เสี้ยว วินาทีนี้สายฟ้าแค่ไม่เข้าใจ แต่เขาก็ได้พยักหน้า อย่างเคร่งครัด รับทราบครับ!”

ในเมื่อคุณเควินให้เขาขับรถอีกคันนึง เขา ย่อมมีเป้าหมายและการพิจารณาของเขาอยู่ แล้ว ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เขาแค่เชื่อคุณ เควินก็พอแล้ว! เชื่อใจเขาเหมือนทุกครั้งที่เคย ปฎิบัติภารกิจมานับครั้งไม่ถ้วน!

ส่วนพายุยิ่งบ้าคลั่งเอาเควินเป็นไอดอล ของเขาซะขนาดนั้น แค่เควินสั่งให้ขับรถเพิ่ม อีกคัน เขาไม่มีอารมณ์ไปคิดเยอะแยะขนาดนั้น หรอก

เพราะคุณเควินพูดอะไรก็ถูกไปหมด ทําอะไรก็ได้ผลลัพธ์ที่ดีไปหมด เขาแค่ฟังและทำ ตามก็พอแล้ว

ส่วนพิงกี้………….

พอปิดประตู บานกั้นหน้าหลังรถได้เลื่อน ลงมา เธอรู้สึกมีอะไรผิดสังเกตุนิดหน่อย แต่ว่า เธอก็ไม่ได้รู้สึกมีอันตรายอะไร

พิงกี้คอยคาดเข็มขัดนิรภัย และคอยถาม ด้วยความสงสัย “คุณเควิน ทำไมคุณถึงให้ สายฟ้าขับรถอีกคันหรอคะ? เพราะเดี๋ยวจะจับ นายลิขิต กลัวว่าข้างกายเขาจะมีลูกน้องอยู่ ด้วย เลยกลัวรถจะไม่พอใช้หรอคะ?”

“ไม่ใช่” เควินส่ายหัว

“แล้วเพราะอะไรหรอคะ?” ดวงตากลมโต ของเธอมองไปที่เขา

เควินยิ้มมุมปากเล็กน้อย “เดี๋ยวคุณก็รู้

เอง
ค่ะ”

เดี๋ยวก็เดี๋ยวสิ เพราะเธอก็ไม่ได้รีบร้อนที่ อยากจะรู้อยู่แล้ว

แต่หลังจากรถขับไปได้สักพัก จู่ๆเค วินเอามือถือของตนเองยื่นไปให้พายุ “ฉัน วางแผนการเดินทางเรียบร้อยแล้ว นายไป ตามGPSเลย”

พายุเหลือบมองมือถือทีนึง “เจ้านายครับ เส้นทางที่เจ้านายเลือกรู้สึกว่ากำลังซ่อมถนน อยู่ เราจะเปลี่ยนเป็นเส้นทางอื่นมั้ยครับ?”

“ไม่ต้อง”

“ห้า?”

“ไปเส้นนี้แหละ”

“……ครับ”
“เปิดเพลงหน่อย

พายุมีการลังเลเล็กน้อย แต่ถ้าเปิดเพลง อาจจะไม่ได้ยินเสียงเตือนของGPSได้นะครับ

“ได้ครับ” หลังจากเงียบไปครู่นึง พายุ ยอมแพ้แล้ว “เจ้านายอยากฟังเพลงอะไร ครับ?”

“ได้หมด เปิดเสียงดังหน่อยก็พอ เอา แบบที่ว่าฉันนั่งอยู่ข้างหลังก็ต้องได้ยินอย่าง ชัดเจน”

“ได้ครับ เจ้า…..

พายุยังพูดไม่จบ เควินก็ได้เลื่อนบานกั้นลง มาใหม่อีกครั้งแล้ว

พายุ “เสียงดนตรีบรรเลงอยู่ในรถ เควินหลับตา ลง เขาฟัง เบาะนั่งและพักสายตา

เห็นเขาแบบนี้ พิงกี้ก็ได้ปรับมือถือเป็น โหมดเงียบ และนั่งเล่นมือถืออยู่เงียบๆ พยายาม ไม่ไปรบกวนผู้ชายที่เหนื่อยล้า

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง รถได้ขับมาถึงถนน ที่กำลังซ่อมแซมอยู่ เส้นทางขรุขระ รถก็เริ่ม โยกเยกขึ้นมา

ในขณะนี้ เควินได้ลืมตาขึ้นมา ในแววตามี แสงแว๊บผ่านไป เขาดูแล้วกระปรี้กระเปร่ามาก ไม่เหมือนคนง่วงนอนเลยสักนิด กลับเหมือน สัตว์ป่าตัวนึงที่เฝ้ารอเตรียมการจู่โจม พอเวลา ที่ดีที่สุดมาถึง เขาจะได้ล่าเหยื่อได้สำเร็จ

เห็นเขาตื่นแล้ว พิงกี้มองไปที่เขาด้วยความ เป็นห่วง “หลับไม่สบายใช่มั้ยคะ?”
“ไม่ครับ หลับสบายมาก

“ทําจนคุณตื่นแล้ว ยังหลับสบายอีกหรอ คะ?”พิงก็ไม่เชื่อ เธออดจําไม่ได้ “คุณไม่ต้อง ฝืนทนหรอก ถนนขรุขระซะขนาดนี้ฉันดูซิว่า คุณจะหลับยังไง กลัวว่าจะยิ่งอยู่ยิ่งหงุดหงิดซะ มากกว่า สมาคุยเล่นกับฉันดีกว่า”

“ได้ครับ.……”

เขาชอบเวลาที่เธออยู่กับเขา ใช้เสียงที่ ออดอ้อนเข้ากระดูกดำคุยกับเขา ฟังเสียงแบบ นี้ของเธอแล้ว ทำให้การสื่อสารที่ลึกซึ้งดูมี ความหมายมากยิ่งขึ้น

เควินยิ้มมุมปาก และโน้มตัวไปปลดเข็มขัด นิรภัยของพิงกี้

” พิงกี้ไม่เข้าใจ “คุณปลดเข็มขัด นิรภัยฉันออกทำไมคะ?”

“สะดวก”
“หม?” กำลังงงงวยอยู่ ฟัง รู้สึกร่างกาย ของผู้ชายทับมา เธอ ลมหายใจ ร้อนๆอบอ้าว อยู่ที่ข้างหูเธอ ทําให้เธอหน้าแดงหูแดงอย่าง ห้ามใจไม่ได้ เธอตื่นตระหนกสับสนผลักที่อก เขา และถามด้วยเสียงสั่น “คุณเควิน คุณจะทํา อะไรน่ะ?”

“คุณ”

33

เดิมทีก็ไม่ใช่สาวน้อยบริสุทธิ์อยู่แล้ว เป็น คนมีประสบการณ์เยอะ และเคยมีอะไรกับเค วินไปหลายครั้งมาก แค่เสี้ยววินาทีพิงกี้ก็เข้าใน แล้ว แต่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้มันไม่ปกตินี่ น่ะ!

“ในนี้เนี่ยนะ?” เธอถามอย่างจืดชืด

“ใช่”

“นี่ที่ไม่สะดวกนี่คะ!” พิงกี้แทบอยากจะ

ร้องไห้
ผู้ชายคนนี้เอาจริง!

แค่พูดคุยกันไปสองคำ นิ้วมือที่เรียวยาวมี เรี่ยวแรงของเขาก็ได้ปลดบราของเธอออกแล้ว ฝ่ามือได้คลุมความนุ่มนวลของเธอไว้ และคอย บีบนวดอย่างป่าเถื่อน

แววตาที่เร่าร้อนจ้องมองเธอ และจงใจคิดมิ ดีมิร้ายกับเธอ เขาได้เพิ่มแรงขึ้นเล็กน้อยในการ ดูดเลียหัวจุกที่เซนซิทีฟของเธอ ความรู้สึกเสียว ซาบซ่านทำให้ร่างกายเธออ่อนนุ่มลงมาอย่างไม่ เอาไหน

“อืม…..” พิงกี้อดครางออกมาเสียงต่ำไม่ ได้ เธอรู้สึกอายจนหน้าแดง กัดริมฝีปาก จ้อง มองเขาแล้วพูดว่า “คุณเพลาๆหน่อย! รีบดับ ไฟที่มีอยู่ในใจให้ดับลงซะ อย่ามามั่วแบบไม่ดู สถานการณ์อย่างนี้ เดี๋ยวรอ…กลับไปแล้ว ฉัน ค่อยอันนั้นกับคุณ!”

ถึงเวลาอย่าบอกว่าเขาจะล้มเธอได้รึเปล่า? ถึงเขาไม่ไหวไม่เอาแล้ว เธอก็จะให้เขารู้ฤทธิ์เดชของเธอให้ได้!

ปกติต่อหน้าเขาเธอชอบประพฤติตัวดี แกล้งทำเป็นโง่ เขาก็เลยไม่รู้ฤทธิ์เดชของเธอ ใช่มั้ย?

เหอะๆ!

คอยดูกลับไปเธอจะจัดการกับเขายังไง!