“หนูไม่ได้ทําให้ลิสาลำบากใจ แต่ลิสา กำลังทำให้หนูลำบากใจ!” ชี้ลิสาที่หลบอยู่ข้าง หลังยายสมศรี พิงกี้จ้องด้วยสายตาโมโหและ พูดว่า“ยายคะ ถ้าไม่ใช่ลิสาเอากับข้าวที่หนู ทำเสร็จเขยี้วงลงพื้น หนูก็ไม่ทำแบบนี้กับเธอ หรอก!”

เนื้อเป็ดที่ใช้เวลาตุ๋นมาตั้งนาน เธอขี้งก จนถึงขั้นตักให้สายฟ้าแค่ถ้วยเดียว ตัวเองก็ ไม่ได้ดื่มเลยสักนิด ยังมีกับข้าวอย่างอื่นที่เธอ ตั้งใจทำอีก กับข้าวทุกอย่างเธอใช้ใจทำทั้ง

ปรากฎว่า น้ำพักน้ำแรงของเธอกลับถูกลิ สาแค่เขยี้วงและทำลายหมด!

เธอจะไม่โมโหได้ยังไงกันล่ะ?

“พิงกี้!” ยายสมศรีเกลี้ยกล่อมด้วยสีหน้า ที่ไม่เห็นด้วย “ถึงลิสาทำไม่ถูก หนูก็ทำแบบนี้ กับลิสาไม่ได้นะ! พี่สาวหนูเป็นถึงคุณหนูใหญ่ ของตระกูลดำรงกูล หน้าตาสะสวยขนาดนี้ แถมยังเป็นดาราด้วย ถ้ายอดนถ่ายโอนภาพที่เละเทะแบบนี้ของเธอ จะมีผลกระทบต่องานเธอ

ได้นะ!”

“ยายคะ……

พิงกี้อึ้งจนตาค้าง

“อีกอย่างพี่สาวหนูก็ไม่ใช่คนที่มีเหตุผล แล้วก็ไม่ยอมใคร เธอโกรธขนาดนี้ ต้องเป็น เพราะหนูไปพูดอะไรที่ยั่วโมโหเธอใช่มั้ย?” ยายสมศรีดึงมือของลิสาและพูดอย่างเอ็นดูมี เมตตา “ลิสา หลานมาพูดซิเมื่อกี้เรื่องมันเป็น มายังไงกันแน่ ทำไมหนูสองคนถึงทะเลาะกัน ขึ้นมา?”

“ยายคะ ลิสาเป็นเพราะว่าโกรธเกินไปเลย ควบคุมอารมณ์ของตนเองไม่อยู่ ยายเชื่อลิสา นะคะ…… “ลิสาน้ำตาไหลหลั่งลงมา ดวงตาคู่ งามมองดูยายอย่างน่าสงสาร รอยายสมศรีทวง ความยุติธรรมให้เธอ

“หนูค่อยๆพูด ยายฟังอยู่” ยายสมศรีลูบมือเธอและปลอบใจ

“ก่อนหน้านั้นลิสาไม่เคยพูดกับยาย แต่ ตอนนี้ลิสาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ลิสาแบบรักไว้ คนเดียวไม่ไหวแล้ว! ยายคะ ยายไปเกลี้ยกล่อม พิงกี้หน่อยเถอะ ความสัมพันธ์ของลิสากับเควิน ดีมาก เมื่อไม่นานมานี้ก็ได้เข้าพิธีหมั้นกันแล้ว อีกไม่นานเราก็จะแต่งงานกันแล้ว แต่ว่า….เมื่อ ก่อนพิงกี้ยั่วสวาทเควินและมีอะไรกับเควินก็ แล้วไป ตอนนี้เธอยังใช้เรื่องนี้มาปูลิสาอีก บอก ว่ายังจะพัวพันกับเควินต่อ ในใจลิสา…..ยาย คะ ลิสารู้สึกลำบากใจมากเลยค่ะ!”

กุมที่ตำแหน่งหัวใจไว้ ลิสาร้องไห้สะอึก สะอื้น และจับมือของยายสมศรีไว้แน่น ยาย สมศรีลูบที่หลังเธอแล้วถอนหายใจ สีหน้ายายก็ เริ่มหนักใจขึ้นมา

“เอาล่ะ ไม่ร้องนะๆ น้องสาวหนูก็คงไม่ได้ ตั้งใจแน่นอน หนูอาจจะฟังผิดก็ได้” ยายสมศรี มองที่พิงกี้และส่งสายตาให้เธอ “พิงกี้ หนูรีบ บอกพี่สาวเร็วว่าเธอเข้าใจหนูผิด หนูไม่ใช่ผู้หญิงร้ายกาจที่แย่งผู้ชายคนอื่นถูกมั้ย?”

ลิสาราดน้ำมันใส่กองไฟ “หวังว่าลิสาจะ เข้าใจผิดเอง ถ้าพิงกี้ทำแบบนั้นกับลิสาจริงๆ แล้วลิสาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้ยังไง? คนนึงก็น้อง สาว คนนึงก็ว่าที่สามี ลิสาจะเป็นบ้าแล้วจริงๆ!

ยายสมศรีกับลิสายืนอยู่ข้างประตูอีกฝั่ง

นึง พิงกี้ยืนอีกฝั่งนึง ระยะห่างกันแค่นี้ แต่ดูแล้ว เหมือนแบ่งแยกเขตและยากมากที่จะข้ามเขต มาได้

มองคนที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม จู่ๆพิงกี้มีความ รู้สึกยากที่จะบอก

สักพัก ภายใต้สายตาที่คาดหวังของยาย สมศรี พิงกี้หลุบตาลงต่ำและพูดอย่างเย็นชา “หนูกับลิสาไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด ใดๆทั้งสิ้น ไม่เพียงแต่ไม่ใช่พี่น้อง แต่ยิ่งไม่ใช่ น้องกันแท้ๆ”

“พิงกี้!” ลิสาน้ำตาคลอเบ้า “เพื่อผู้ชายคนเดียว เธอถึงกับตัด ตัดน้องเลยหรอ? เธอบอก ว่าพี่ไม่ใช่พี่สาวเธอแท้ๆ พี่ยอมรับ แต่พี่เห็นเธอ เป็นน้องสาวแท้ๆมาโดยตลอด! เธอดีกับคุณ ยายขนาดนี้ พี่นึกว่าเธอก็จะเห็นยายเป็นยาย แท้ๆของเธอเสียอีก หรือเธอไม่ได้คิดแบบนั้น หรอ?”

“พิงกี้ หลาน……..เกินไปแล้วจริงๆ ขอโทษพี่สาวหนูเดี๋ยวนี้! ” ยายสมศรีก็เปิดปาก

เธอก็กุมหัวใจไว้ ชัดเจนมากว่าเธอไม่สบาย

แต่แปลกมาก ครั้งนี้พิงกี้กลับไม่ค่อยเป็น ห่วงขนาดนั้นแล้ว

ในสมองเธอกำลังคิดปัญหาที่แปลก ประหลาดมาก ยายสมศรีเป็นโรคหัวใจ ลิสาก็ เป็นโรคหัวใจ ทั้งสองต่างก็เป็นโรคหัวใจ ต่าง กันแค่หนักหรือเบาเท่านั้นเอง ดูแบบนี้แล้ว นี่ก็ คือความสัมพันธ์ทางสายเลือด?
เพราะพวกเธอเป็นญาติทางสายเลือด เดียวกัน ดังนั้นแม้แต่โรคหัวใจก็เป็นทั้งหลาน ทั้งยายเหมือนกัน?

ยายสมศรีกับลิสาทั้งสองต่างก็เผชิญหน้า กับเธอ สายตาและใบหน้าของทั้งคู่ดูออกว่า คล้ายคลึงกัน โดยเฉพาะตอนที่ใบหน้าของทั้ง สองมีสีหน้าเดียวกัน ยิ่งทำให้คนมองทีเดียวก็รู้ ว่าพวกเธอคือครอบครัวเดียวกัน

ทั้งสองยืนอยู่ด้วยกันและปรองดองกันซะ ขนาดนั้น ส่วนเธอเหมือนเข้ากันไม่ได้กับยาย หลานคู่นี้เลย

ถูกลิสาทำตัวสะอิดสะเอียนใส่ไม่ใช่ครั้ง แรกแล้ว แต่ว่าครั้งนี้ทำไมเธอถึงรู้สึกผิดหวัง ขนาดนี้ และเจ็บใจขนาดนี้?

หรือว่าเธอเองก็ป่วยเป็นโรคหัวใจแล้ว

หรอ?

พิงกี้ฉีกรอยยิ้มออกมาเล็กน้อย “เสียใจด้วย ทำให้ยายและเธอผิดหวังแล้ว แต่ฉันไม่ ได้รู้สึกว่าฉันผิดตรงไหน! ลิสาเจอหน้าฉันปุ๊บก็ ตะคอกใส่ฉัน ไม่เพียงแต่พูดจาเหยียดหยามฉัน แถมยังเขยี้วงกับข้าวที่ฉันทำลงพื้น เป็นเพราะ ฉันโมโหมากถึงได้โจมตีไป!เธอไม่ดีกับฉันๆก็ จะให้เธอรู้ฤทธิ์เดชของฉัน นี่มันก็เป็นเรื่องปกติ มากไม่ใช่หรอ?”

“พิงกี้ ทำไมหลานถึงกลายเป็นแบบนี้?” ยายสมศรีแววตาเปลี่ยนไป เธอเดินมาดึงมือ พิงกี้และถอนหายใจ มองเธออย่างเจ็บปวดใจ “พิงกี้ เมื่อก่อนหลานเป็นเด็กที่ประพฤติตัวดี มาก เวลาทําผิดไม่เคยกลัวที่จะยอมรับผิด วัน นี้เป็นอะไรไป? หรือว่า….หนูเป็นเหมือนที่ลิสา พูดจริงๆ ไปชอบว่าที่สามีของเธอ แถมยังอยาก แย่งผู้ชายกับเธอ ดังนั้นถึงได้ตาต่อตา ฟันต่อ ฟันกับลิสาขนาดนี้ใช่มั้ย?

“ยายสมศรีคะ รบกวนยายสมศรีอย่าพูด เรื่องให้มันเลยเถิดไปไกลขนาดนั้นเลย” พิงกี้ ดึงมือตัวเองกลับอย่างเย็นชา เธอไม่ได้มองยาย สมศรี แต่หลุบตาลงและพูด “วันนี้เราพูดเรื่องหลิสาพูดจาเหยียดหยามฉัน และเอาของๆฉัน เขวงลงพื้นกันก่อนดีกว่ามั้ย ระยะห่างแค่ไม่กี่ เมตร ฉันคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ยายสมศรีจะไม่ได้ บินมังคะ?”

ยายสมศรีร่างกายแข็งทื่อ แววตาเต็มไป ด้วยความเหลือเชื่อ เธอคิดไม่ถึงว่าสักวันพิงกี้ จะใช้น้ำเสียงที่แฝงด้วยการเหน็บแนมคุยกับ เธอ ตอนที่เรียกเธอก็ไม่เรียกคำที่สนิทแนบ แน่นอย่าง “ยาย” แต่กลับเรียกว่า “ยายสมศรี”

เธอรู้สึกรับไม่ได้ในชั่วขณะ ปาดน้ำตาบน หน้าทิ้งแล้วถามว่า “พิงกี้ นี่หนูกำลังโทษยาย หรอ?”

“ฉันไม่ได้โทษยาย ฉันก็แค่แปลกใจ ใน เมื่อยายก็รู้ที่มาที่ไปของเรื่องนี้ ทำไมต้องยืน อยู่ข้างลิสาแล้วมาว่าฉันตลอด แถมยังให้ฉัน ขอโทษเธออีก?”

“เป็นเพราะหนูไปพัวพันกับว่าที่สามีของ ลิสา ลิสาถึงได้อารมณ์วู่วามนะ!” ยายสมศรี