“เธอรู้แล้ว?” เควินหันหลังกลับทันที

ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน พิงกี้แบกร่างกาย ตัวเองลุกขึ้น ดวงตาแวววาวมองไปที่เขา เธอ พูดอย่างประชดประชัน “หรือว่าคุณไม่อยาก ให้ฉันรู้?”

ไม่รอให้เควินตอบ พิงกี้ก็พูดขึ้นมาอีก “ก็ ใช่น้อ คุณไม่อยากให้ฉันรู้อยู่แล้ว ถึงฉันจะชื่อ เสียงไม่ดีแถมยังโง่ด้วย แต่รูปร่างหน้าตาถือว่า ไม่เลว แถมร่างกายยังแข็งแรงทนต่อการเย็ด ใช่มั้ย?”

“ใช่…. ” เควินหันหลังกลับอย่างใจเย็น สายตาเหลือบมองเธอทีหนึ่ง “อืม ทนต่อการ เย็ดจริงๆ”

.” พิงกี้หายใจหยุดชะงัก ทีนี้ยิ่ง เกลียดเขาเข้าไปใหญ่

“เธอบอกว่าเธอทนต่อการเย็ดนี่คือกำลัง ส่งซิกให้ฉันเย็ดเธอเพิ่มอีกหลายครั้งหรือ?” ระหว่างพอ เขาก็เริ่มปลดเข็มขัดออก “ถ้าอยากเอาเธอพูดไวกว่านี้หน่อยก็ได้ ไม่ต้องรอ ให้ฉันใส่กางเกงแล้วค่อยมาพูดให้เสียเวลา ฉัน เองก็ยังไม่เต็มที่ ยังเย็ดเธอได้อีกหลายครั้งเลย

“ไม่ใช่!” พิงกี้กัดฟันพูดรัวๆ “ไม่ใช่ ไม่ใช่

ไม่ใช่!”

“ไม่ใช่จริงๆหรือ?”

“คุณหยุดเดี๋ยวนี้ ไอ้สารเลว!

เธอก็เหมือนคนที่เวลาบ้าคลั่งเสียใจจะ ตบตัวเองเพื่อให้คนอื่นมาเอ็นดู เธอไม่มีทาง ลงมือกับตัวเอง แค่อยากใช้ถ้อยคำลดค่าตัว เอง จะได้ยั่วโมโหเขา คิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่ สะทกสะท้าน กลับกลายเป็นว่าเธอเองที่แทบจะ กระอักเลือด

เควินหยุดท่าทีในมือ และจ้องมองเธออย่าง เย็นชา
พิงกี้หายใจลึกๆ “ฉันรู้ว่าคุณคิดยังไง! ความรู้สึกเสียวซาบซ่านที่คุณไม่สามารถได้ จากลิสา สามารถได้จากที่ฉัน ตระกูลดำรงกูล เพื่อจะผูกมัดคุณไว้มีแต่จะช่วยคุณปกปิดเรื่อง ที่กักขังฉัน เพื่อทำให้คุณละอายใจจะได้ให้ผล ประโยชน์พวกเขาเยอะขึ้นไปอีก ถึงคุณทำเรื่อง เลวทรามต่ำช้าเหมือนเดียรัจฉานกับฉัน อยู่ข้าง นอกคุณก็ยังเป็นท่านประธานที่ชื่อเสียงดีและ รักนวลสงวนตัวใช่มั้ย? คุณนี่วางแผนเก่งจริงๆ เลยนะ!”

“เหอะ….”

รอพิงกี้พูดจบ เควินหัวเราะเย้ยเสียงหนึ่งก็

เดินจากไป

“คุณหยุดก่อน!” แต่พิงกี้กลับไม่อยากให้ เขาไป เธอดึงมือเขาไว้

เธอใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยโคลนมาครึ่งเดือน เธอไม่อยากเป็นแบบนี้อีกต่อไป
“ยังมีเรื่องจะคุยกับฉัน?”

“ใช่” พิงกี้พยักหน้า

เธอมองดูผู้ชายหันหลังกลับ ดูสายตาที่ เย็นชาสงบของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอไม่ได้ หลบเขาในครึ่งเดือนนี้

เมื่อก่อนเธอจีบอย่างลําบากก็จีบเขาไม่ ติด เขาอยู่ในใจเธอเหมือนภูเขาที่สูงใหญ่ ที่มด เล็กๆอย่างเธอไม่อาจดูหมิ่นได้ ถึงเขาจะเย็นชา กับเธอ แต่ขอแค่เหลียวมองเธอครั้งหนึ่ง เธอก็ ดีใจจนกระโดดและสามารถมีความสุขได้ทั้งวัน แล้ว

ต่อมาเธอได้จับพลัดจับผลูมีอะไรกับเขา เขาได้สร้างความอับอายให้เธอๆรู้สึกตัวเองเจ็บ ปวดใจมาก แต่ในเมื่อตัดสินใจไม่รักเขาอีกต่อ ไป เธอก็ถือว่าไม่ได้เสียใจมากเท่าไหร่

แต่ต่อมาอีก………
เขาบอกรักเธออย่างจริงจัง บอกว่าเลิกกับ ลิสาก็เพราะเธอ แถมยังแสดงความเป็นเจ้าเข้า เจ้าของเธอทุกวินาที

เธอบอกว่าไม่รักเขาแล้ว แต่ก็ยังอดมีใจให้ เขาไม่ได้

ถึงจะรักเธออย่างโมโหบ้าคลั่งยังไง สุดท้ายเขาก็ยังลงไปซื้อยาที่ใต้ตึกให้เธอโดย เฉพาะ และทายาให้เธออย่างตั้งใจและละเอียด อ่อน สีหน้าที่หล่อเหลาตั้งใจนั้นทำให้เธอ หลงใหล ถึงถูกเธอกระทืบไปที่หน้าสายตาเขา ก็ยังเอ็นดูเธออยู่เช่นเคย……

ตอนที่เธอป้อนน้ำใส่ยานอนหลับให้เขาๆ ก็ดื่ม เธอจับเขามัดไว้และรังแกเขา เขาก็แค่ สีหน้าข่มขู่เธอ แต่แววตาที่เร่าร้อนนั้นทำให้เธอ เข้าใจอีกเช่นเคยว่าเขาชอบการเข้าใกล้ของ เธอ ชอบที่เธอท่าตัวงี่เง่าไปยั่วสวาทเขา

แต่ว่าตอนนี้ล่ะ?
เขาที่เป็นตอนนี้คือเกลียดชังเธอ!

ความหวานแหววที่ผ่านมาเผาจนเธอเจ็บ ปวดทรมาน

ไม่คาดหวังก็ไม่ผิดหวัง ไม่เคยถูกรักก็จะ ไม่ถูกทําร้ายจิตใจ เมื่อก่อนเธอไม่ได้ครอบ ครองก็ไม่ได้รับบาดเจ็บทางใจ แต่เคยถูกเขา รักขนาดนั้นมาก่อน ตอนนี้ถูกทำร้ายจิตใจอีก ครั้ง เธอรู้สึกเหมือนตกอยู่ในนรกทุกวินาที เธอ รู้สึกเจ็บปวดมาก

เธอไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เขาถึงได้ทำ กับเธอแบบนี้ แต่เธอไม่อยากเป็นแบบนี้อีกต่อ

ไป

เธอจะต้องคุยกับเขา

“คุณเควิน…..” ได้พิจารณาคำพูดไปครู่ หนึ่ง พิงกี้เปิดปากพูด “ระหว่างเรามีอะไรเข้าใจ ผิดหรือเปล่า?”“เข้าใจผิด?” เขาย้อนถาม

“ใช่” ได้เปิดปากพูดก่อน พิงกี้ก็ใจกล้าขึ้น แต่สาเหตุก็เพราะถูกบีบจนไม่คุยกับเขาไม่ได้ “ฉันยอมรับว่าก่อนหน้านั้นฉันก็มีส่วนผิด แต่ฉัน รู้สึกว่าที่คุณทำกับฉันแบบนี้สาเหตุไม่ใช่เพราะ ฉันจับคุณมัดไว้และรังแกคุณใช่ไหม?”

“ไม่ใช่อยู่แล้ว”

“งั้น….เป็นเพราะว่าคุณเห็นเตชิตล้มลงที่ พื้นกับฉันถึงได้ทำแบบนี้?” พิงกี้ส่ายหัวอธิบาย ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “นั่นเป็นอุบัติเหตุจริงๆ ฉัน สามารถอธิบายได้! วันนั้นฉันมัดคุณไว้ทั้งวันทั้ง คืน เอ่อ…ฉันกลัวจะถูกคุณเอาคืน ถึงได้ให้คุณ เตชิตขับรถพาฉันไปหลบ…………….

“ทำไมต้องเป็นเขา

“อยู่ในเมืองนี้ก็มีแต่เขาที่พอจะรับมือ กับคุณได้ และพาฉันไปหลบไม่ให้คุณเจอได้ ฉัน…..ฉันอยากรอให้คุณหายโกรธแล้วค่อยไปหาคุณ

เหอะ…… เควินหัวเราะเสียงต่ำ น้ำเสียง แฝงไปด้วยการประชด “เธอแน่ใจว่าเธอจะ กลับมาหาฉันอีก?”

“ทำไมจะไม่ล่ะ?” พิงกี้ถามกลับ

เธอยังชอบเขาอยู่ ไม่ใช่หรอ?

แต่ว่านาทีนี้เธอพูดไม่ออก ถ้าพูดออกมา ทำให้เธอความรู้สึกว่าตนเองยินยอมที่จะ ทำตัวเอง เขาทำกับเธอถึงขั้นนี้แล้วเธอยัง บอกรักเขา เธอไม่ใช่คนที่อยากถูกคนทารุณ ถึงในใจยังปล่อยวางไม่ได้ แต่ปากเธอไม่ อยากยอมพูดอ่อนข้อง่ายๆ

“เธออะไร? พูดไม่ออกแล้วใช่มั้ย?” มือที่ ห้อยอยู่ข้างกายไว้แน่น แววตาของเควิน เย็นชาลงทันที “พิงกี้ เธอตายใจที่จะหนีไปจาก ข้างกายฉันเถอะ ถ้าฉันไม่อยากปล่อยเธอ เธอติดปีกก็ยากที่จะหนีพ้น!”

“แต่คุณได้หมั้นกับลิสาแล้ว กักขังฉันไว้ อย่างนี้มันหมายความว่ายังไง?

“เธอไม่ใช่รู้สถานะตนเองชัดเจนมาตั้งนาน แล้วหรอ? เธอเป็นแค่ของเล่นของฉัน และเป็นที่ ระบายความใคร่ของฉัน”

“เควิน!” ถูกกระตุ้นจนโกรธ ดวงตาแดง ก่ำของพิงกี้จ้องเขาไว้ “ก่อนหน้านั้นคุณเป็น คนบอกเองว่ารักฉัน มันเป็นแค่คำโกหกใช่ มั้ย? คุณบอกรักฉันแต่กลับให้ฉันต้องกล้ำกลืน ฝืนทนตลอดเพราะลิสา ตอนนี้ก็มาเหยียบย่ำ ศักดิ์ศรีของฉันอีก คุณยังมีความเป็นคนอยู่ มั้ย?”

“แค่เพราะไม่พอใจฉัน ดังนั้นเธอก็เลย เสนอตัวไปซบอยู่ในอ้อมอกของผู้ชายคนอื่น หรอ?คนอื่นต่างว่าเธอปล่อยเนื้อปล่อยตัวนี่ไม่ ผิดเลยจริงๆ!
“ฉันเปล่านะ! ฉันกับคุณเตชิตแค่

อุบัติเหตุ!

เขาครอบครองร่างกายเธอไปแล้วยังมาว่า เธอแบบนี้อีก เขาตาบอด ยังไงกัน?

“อุบัติเหตุ? เหอะ…พิงกี้ ต่อหน้าฉันเธอ อย่าเสแสร้งเลย เธอรู้มั้ยฉันเกลียดที่จะมอง สีหน้าเสแสร้งของเธอที่สุด!

“งั้นคุณก็ปล่อยฉันไปสิ!” พิงกี้ตะโกน เสียงดัง น้ำตาไหลรินไม่หยุด “คุณเกลียดฉัน ก็ปล่อยฉันไปสิ กลับมาทรมานฉันทุกวันมัน หมายความว่ายังไงกัน? ขึ้นเตียงกับผู้หญิงที่ คุณรังเกียจ คุณผู้ชายอย่างคุณนี่มีความชอบ ด้านนี้จังเลยนะ!”

“ปล่อยเธอแล้วให้เธอโบยบินไปกับเตชิ ตน่ะหรอ?”

“ฉันกับเขาไม่มีทางเป็นไปได้ คุณจะให้ฉัน พูดกี่ครั้ง! “พิงกี้จะพังทลายอยู่แล้ว