“ นางบ้า ปล่อยลูกฟ์กูเดี๋ยวนี้นะ! ”

“ทุบตีมันให้ตายเลย!”

“…..”เสียงที่ดุร้ายดังขึ้นมาข้างหู

ไม้หน้าสามฟาดมาที่ตัวเหมือนน้ำฝน เจ็บมาก แต่ฟังกี้ ไม่มีความรู้สึก…

สายตาเธอเห็นแต่กรรไกรแหลมคมที่อยู่ในมือของก โก๋ผมทอง

เธอสู้สุดชีวิตก็จะเอากรรไกรนั้นมาถึงมือให้ได้

“เอามาให้ฉัน! “กระต่ายเวลาโมโหขึ้นมาก็กัดคนเป็น เหมือนกัน

เห็นจิ๊กโก๋ผมทองยังไงก็ไม่ยอมปล่อยมือ

พิงกี้กัดที่แขนเขาอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง

เธอกัดเขาสุดแรงเหมือนแทบอยากจะกัดเนื้อเขาออก มาเป็นชิ้นๆ

“ อ๊า! ” จิ๊กโก๋ผมทองร้องลั่นจนแทบขาดใจ

* มึงปล่อยกู ปล่อยกูเดี๋ยวนี้! ” เขาเจ็บจนเหงื่อไหล

ออกมา
เขาทุบตีที่ศรีษะของพิงกี้เหมือนคนบ้า

มือ จับกรรไกรไว้ปล่อยลงอย่างควบคุมไม่ได้ กรรไกรตกลงที่พื้น

พิงกี้รีบก้มไปเก็บกรรไกรไว้ในมืออย่างแน่น

“ พวกแกอย่าเข้ามานะ!ถ้ากล้าแตะต้องฉันอีกที่ฉันจะ

ตายให้ดู

ถ้าฉันไม่ตายก็คือพวกแกตาย! ถึงฉันตาย

ก่อนตายฉันก็จะไม่ให้พวกแกอยู่อย่างเป็นสุขหรอก! พิงกี้ผมเผ้ายุ่งเหยิง

แต่สายตาที่เฉียบคมเหมือนมีดที่ดูสว่างเป็นพิเศษ

เธอจ้องจิ๊กโก๋ที่อยู่ตรงหน้าด้วยความแค้น เหมือนแมว

น้อยที่ถูกบีบจนๆมุม

เงียบสงบและบ้าคลั่งขนาดนี้ ทำให้พวกจิ๊กโก๋อดไม่

ได้ที่หัวใจหนาวสั่น

มีคนพูดเสียงต่ำๆ “ ลูกพี่ นางบ้านี้จัดการยากขนาดนี้

เราจะเอายังไงดี?”

“จะเอายังไงได้อีกหล่ะ? พวกมึงนี่ไม่ได้เรื่องเลย
แค่ผู้หญิงคนเดียวก็จัดการไม่ได้!

แผลบาดที่แขนเจ็บจนทำให้จิ๊กโก๋ผมทองอารมณ์ร้าย

เป็นพิเศษ

เขาตะคอกเสียงดังและถีบคนที่อยู่ใกล้ๆ

วันนี้ยังไงกูก็เอาอี๊บผู้หญิงคนนี้แน่ มึงนี่แหล่ะไปแย่ง กรรไกรมาดี้! ”

“ ลูก…พี่ ผู้หญิงคนนี้มันบ้าไปแล้ว พวกเราจะหาเรื่อง ต่ออีกจริงๆหรือ? ”

คนที่ถูกถีบก็ไม่อยากเข้าใกล้พิงกี้ สีหน้าเขาลำบากใจ

ถ้าไม่หาเรื่องต่อ

หรือพวกมึงจะเอาเงินที่เข้ากระเป๋าแล้วคลายออกมา

อีกหรือ? ”

จิ๊กโก๋ผมทองถุยน้ำลายไปทีนึงและตบคนข้างๆอย่าง

แรงทีนึง

สุดท้ายเขาทุ่มเงินเพื่อให้มีแรงฮึดสู้

วันนี้ถ้าใครแย่งกรรไกรจากแพศยานี้ได้ ฉันจะเพิ่ม ให้ต่างหากหนึ่งแสนห้า
ใครอยากได้เงินก็ลุยเลย!” คำนี้พูดออกมาต่างก็

เงียบสง

ทุกคนกำลังคิดพิจารณา ไม่นานก็มีสายตาที่โหด

เหี้ยมขึ้นมา

“หนักสุดก็แค่ถูกกรรไกรบาดสองแผลไม่ใช่หรือ? ฉัน

ลุยเอง! ”

มีคนๆนึงก้าวเท้าออกมา อีกคนเห็นแล้วก็เริ่มสนใจ

ฮ่าๆ มีเงินให้เอาไม่เอาก็โง่เง่าเต่าตุ่นแล้ว กูก็ลุย

ด้วย! »

พิงกี้เม้มปากไว้แน่น เธอไม่ร้องขอชีวิตและไม่โมโหจน

ด่าทอ

เธอจับกรรไกรไว้แน่น ถ้ามีคนเข้าใกล้เธอๆก็จะใช้แรง

แทงกลับไป

ป้องกันตัวอย่างคนบ้า บาดแผลบนร่างกายเยอะมาก

จนมีแค่แรงเฮือก

สุดท้ายที่จะโจมตี เธออาศัยความแค่ความมุ่งมั่นแบก

รับร่างกายตัวเองไว้

แต่ถึงจะหัวดื้อยังไงก็มีเวลาที่แบกรับไม่ไหวเข่าที่หมดแรงของเธอทรุดไปที่พื้น สายตาของพิงกี้

เริ่มพร่ามัว

เธอหายใจหอบอย่างแรง เหมือนปลาที่ถูกทิ้งขึ้นฝั่ง ปอดเจ็บจนใกล้จะฉีกขาด สุดท้ายเธอเอากรรไกร มา

ที่ลําคอ

กรรไกรที่เย็นเฉียบจี้ที่คอจนเจ็บจี๊ดอย่างเห็นได้ชัด เธอกลั้นน้ำตาไม่อยู่

ไม่อยากตาย ไม่อยากตายเลยสักนิด แต่เธอคิดมา

ตั้งนานแล้ว

ถึงตายก็จะถูกหยามไม่ได้!

“ พิงกี้วางกรรไกรลง! วางลงเดี๋ยวนี้! ” ตอนที่เธอ

กำลังจะแทงเข้าไป

จู่ๆเสียงที่เหมือนฟ้าร้องก้องขึ้นมา

น้ำเสียงแฝงไปด้วยความร้อนรนใจและกระวนกระวาย

ต่อมามีเสียงเท้าเดินดังขึ้นมาเรื่อยๆ

ผู้ชายเสื้อ พวกนึงซัดเข้ามาเหมือนคลื่น

พริบตาเดียวก็ควบคุมสถานการณ์ได้
ใคร ? ฟังก็พยายามลืมขึ้นมา เพื่อจะดูคนที่เดินมา

ให้ชัดเจน

ในซอยที่มืดมน เธอพยายามมองไปข้างหน้า

เห็นแต่เงาที่สูงใหญ่วิ่งมาอย่างไร

ตอนที่เธอหมดแรงจะทรุดไปที่พื้นเขารับเธอไว้ใน

อ้อมอก

อยู่ระยะใกล้ชิด ในที่สุดเธอก็มองเห็นใบหน้าคนที่มา

ชัดเจน

ทันใดนั้นเธอตาค้างจนไม่กล้าเชื่อ “ เควิน

“ ฉันเอง ”

“ ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม? หรือว่าฉันใกล้จะตายแล้ว?

ฉัน….ทำไมฉันถึงเห็นคุณ? ” พิงกี้อารมณ์ซับซ้อน

หรือว่าเธอไม่เอาไหนจริงๆอย่างที่คิด ถึงได้รักเควินจะ

เป็นจะตาย

เพราะฉะนั้นตอนใกล้ตายถึงได้เพ้อฝันเห็นเขา

ทําไมเขาเหมือนวิญญาณเร่ร่อน เธอก็ใกล้จะตายแล้ว
เขายังไม่ยอมให้เธอจากไปอย่างสงบ!

หุบปาก! ” ไม่อยากได้ยินคำว่าตาย เควินพูดเป็น

ชา

และพริบตาเดียวก็กลับมาอ่อนโยน “ อย่าพูดโง่ๆแบบ นี้ เธอไม่มีทางตาย

มีฉันอยู่ฉันไม่ยอมให้เธอตาย

“อ๋อ” พิงกี้พยักหน้ามั่วซั่ว น้ำตาไหลมาทำให้เส้นผมที่

ติดอยู่ใบหน้าเปียก

“ คุณช่วยฉันอีกแล้ว ” ความคิดที่ล่องลอยกลับคืนมา

ที่ร่างกาย

เธอรู้ว่าเธอชื่อบื้อ เธอยังไม่ตาย

“ วางใจเถอะ มีฉันอยู่ เควินปัดผมที่อยู่บนใบหน้า

เธอออก

และจูบลงไปที่หน้าผากอย่างไม่รังเกียจความสกปรก

มือใหญ่ตรวจดูร่างกายเธอไปรอบนึงแล้วสีหน้ายิ่งแย่

เข้าไปใหญ่

“ ฉันพาเธอไปโรงพยาบาล ” พิงกี้ไม่ได้พูดอะไร ตอนนี้ก็ไม่มีแรงพูดแล้ว
เธอถูไปมา อกเขา เหมือนแมวที่กำลังอ้อนเจ้าของ

อย่างเชื่อฟัง

ในที่สุดเควินก็มีรอยยิ้มออกมา

‘ ตอนนี้รู้จักเชื่อฟังแล้วหรือ?” รู้อย่างนี้เขาน่าจะตาม ติดเธอให้แน่นหน่อย

ผู้หญิงคนนี้ ทำไมทำให้เขาวางใจไม่ลงสักที?!

เธอสูดดมอากาศที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอโดยเฉพาะของ

ผู้ชาย

เธอรู้สึกวางใจที่สุดอย่างหาไม่ได้ เธออดไม่ได้ที่จะ อยากร้องไห้

เหมือนพริบตาเดียวกลายเป็นคนสำออยสุดขีด

เหมือนกำลังจะแสดงออกถึงความอ่อนแอของเธอ

เธอหันหลังไปมอง เควินอุ้มเธอออกจากซอยมีดทีละ

เสียงร้องอนาถของพวกจิ๊กโก๋ดังขึ้นและเบาลงอย่างไม่

ตอนนี้พวกเขาถูกจัดการอย่างน่าอนาถ เขาสูงใหญ่

ไหล่กว้าง

ก้าว

หยุด
แต่อ้อมกอดอบอุ่นไม่มีที่ติ เขาเหมือนเทพบุตรที่สูงส่ง

อุ้มเธอไว้

ให้เธอออกห่างจากความมืดมนและการถูกทําร้าย

ตอนที่ใกล้เดินออกมาจากซอยมีด พายุโบกมือให้ทั้ง สองและตะโกนอย่างดีใจ

“ เจ้านายสู้ๆครับ นี่เป็นโอกาสดีที่จะแสดงตัวเป็นฮีโร่

อย่าพลาดโอกาศดีๆแบบนี้เชียวนะ!” หน้าตาที่สดใส

แบบนี้

เหมือนตัวเองมีโอกาศเปิดซิงยังไงอย่างงั้นเลย

เชอะ….. พิงกี้ทำตาขาวอย่างไม่พอใจ เห็นท่าทาง

ของเธอแล้ว

เควินอดพูดไม่ได้ “ กลับไปฉันส่งเขาไปที่แอฟริกาใต้

ให้เขาไปขุดเพชรกับเตชิตสักสี่ห้าเดือนเป็นไง?

พิงกี้ยิ้มอ่อนๆ จากนั้นเควินก็จูบที่หน้าผากเธออีกครั้ง

พิงกี้

พิงกี้รู้สึกอึดอัด เธออยากหลบหนีอย่างห้ามใจไม่ได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ