บทที่ 502: หันหน้ามาก็พุ่งชนเข้าอย่างจังเลย

ตั้งแต่ตอนเย็นจนถึงกลางดึกห้าทุ่มกว่า เควินทำให้พิงกี้เข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงความแต่ต่าง ระหว่างคนที่หลับนอนกันได้กับคนที่หลับนอนไม่ได้ และผู้หญิงที่แต่งงานแล้วกับผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่ง หลังทะเลาะกันแล้วมีวิธีแก้ปัญหาที่แต่งกัน จะ ซ่ากับใครก็อย่ามาซ่ากับท่านประธานคนนี้ นี่เป็น ความในใจส่วนลึกของเธอ เธอมันซวยโคตรๆ นานๆทีจะได้พูดลับหลังใครบางคนหน่อย แต่กลับ ถูกจับได้คาหนังคาเขาซะงั้น…….เธอจะทำยังไง ได้ แน่นอนก็ต้องยอมรับความซวยของตัวเองอยู่ แล้ว เวลายาวเหยียดหลายชั่วโมงนี้ เธอถูกเขา ทำจนหมดเรี่ยวแรงหลับไปแล้วถูกเขาทำจนตื่นจาก ความสะลึมสะลืออีก ไม่รู้ว่าเขาเอาแรงมากมายมา จากไหน สาทารถทรมานเธอพลิกไปพลิกมาก็ไม่รู้ จักเหนื่อย เธอบีบนวดเอวที่ปวดเมื่อยอยู่ แล้ว หันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง เที่ยงคืนแล้ว จริงๆซะด้วย เควินไม่ได้นอนอยู่ข้างๆ แต่ใน ห้องน้ำมีเสียงน้ำไหล คงกำลังอาบน้ำอยู่ ตอน นี้เธอรู้สึกค่อยยังชั่วแล้ว เธอมีความในใจ เลย หยิบหนังสือมาเปิดอ่านเล่นๆ เปิดไปไม่กี่หน้า ประตู ห้องน้ำก็ดังขึ้น ต่อจากนั้นก็เป็นเสียงเท้าเดินของ ผู้ชายเดินมาทางเตียง “คุณตื่นแล้วเหรอ?” เต ชิตเดินมาด้วยและเช็ดผมที่เปียกชุ่มไปด้วย บน ตัวเขามีแค่ผ้าเช็ดตัวคลุมช่วงล่างไว้ผืนหนึ่ง อกผ่าย ไหล่ผึ่ง ได้เผยรูปร่างหุ่นนายแบบออกมาอย่างเซ็กซี่รูปร่างแข็งแรงแต่ไม่มีความรู้สึกกล้ามเนื้อที่ใหญ่ จนเป็นมัดๆ แอบแฝงพลังและมีเสน่ห์ ทำให้คนเห็น แล้วดึงสายตากลับไม่ได้ น้ำเสียงของเขาทุ้ม ตี๋าและแหบแห้งเล็กน้อย มีแรงดึงดูดมาก และเพียง พอที่จะสามารถเห็นได้ว่าการ“สู้รบของเมื่อกี้มีผล ต่อเขาอยู่ “อืม” พิงกี้ลงนั่งจากเตียง ดวงตาที่ มองเขาแฝงด้วยความแปลกใจและความตื่นเต้น & เธอไม่ได้สังเกตเห็นว่าตัวเองใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้น มาก พอขยับปุ๊บ ผ้าห่มบางๆที่ทำจากใยไหมได้ไหล ลื่นลงมาจากหน้าอกของเธอ ภาพงดงามที่ราวกับ ว่ามีลูกเชอรี่ในกองหิมะได้ปรากฏอยู่ตรงหน้าของ เควินอีกครั้ง เปลวไฟที่เพิ่งจะดับลงก็ได้ลุกขึ้นมา อีกครั้ง “คุณรอผมหรอ?” สูดหายใจเข้าลึกๆ เควินเดินมานั่งที่ขอบเตียง จับไหล่ของเธอไว้แล้ว ประทับรอยจูบลงมาอีกครั้งถ้าไม่ใช่คำนึงถึงว่า ทำไปหลายครั้งแล้ว กลัวเธอจะทนไม่ไหว เขาอยาก จะกินตับอีกรอบจริงๆ “อืม ……. ฉันมีเรื่ออง (( อยากจะถามคุณ “พิงกี้พูด “มีเรื่องอะไร?

ถูกดวงตาคมลึกของผู้ชายจ้องมองไว้ เธออดไม่ ได้ที่จะตื่นเต้น แต่คำพูดที่เธอได้ยินลางๆ คำถาม นั้นวนเวียนอยู่ในใจเธอตลอดเวลา ทำเอาตอนเธอ หลับก็ยังอดไม่ได้ที่จะคิด พลิกตัวไปมาจนนอนไม่ หลับ “ฉันอยากถามคุณว่า ที่คุณพูดว่าจะจัด งานแต่งก่อนหน้านี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ?”พิง กี้กัดริมฝีปากแล้วแก้มแดง เธอก็รู้สึกเก้อเขินอยู่ เธอกลัวตัวเองจะฟังคำถามของเควินผิด ไม่รู้ว่าตัวเองเพ้อฝันไปหรือเปล่า คำพูดแบบนี้ถ้า ออกจากปากของเธอก่อน มันจะดูเหมือนเธอไม่เป็น กุลสตรีที่รักสงวนตัวเอาซะเลย รู้สึกอดใจรอไม่ไหว เกินไป …….. หรือจะรออีกหน่อยดี ? ไม่ เธอ จะไม่ยอมรออีก ไม่งั้นเธอจะอดคิดไม่ได้อีก !ga

เรื่องบางเรื่องถ้าลืมไปแล้วก็ยังดี แต่จู่ๆถูกพูดให้ นึกถึง จะให้เลิกคิดก็ยากแล้ว ในหัวของเธอมี ความคิดผ่านเข้ามาหลายอย่าง แต่ก็ลังเลตัดสินไม่ ได้ แต่ความเป็นจริงแล้ว เวลาก็เพิ่งจะผ่านไปแค่ หนึ่งวินาทีเอง “คุณถามผมแบบนี้ แปลว่าคุณ ตกลงแล้วใช่มั้ย?” เควินยิ้มเสียงเบาและถามกลับฆ พิงกี้กลับอึ้งไป “ต๊ะ?” “ในเมื่อคุณตกลง แล้ว นั้นเราก็รีบหาฤกษ์งามยามดี แล้วรีบเตรียม จัดงานแต่งเลย คุณว่าเป็นยังไงบ้าง?” ดึงสาวน้อย ที่นั่งเซ่อมาไว้ในอ้อมอก ดวงตาที่คมลึกของเควิน เต็มไปด้วยความรักใคร่เอ็นดู “ผมได้เตรียมไว้ตั้ง นานแล้ว ก็รอแค่คุณตอบตกลงแค่นั้นแหละ

“คุณเตรียมการไว้ตั้งนานแล้ว?” พิงกี้รู้สึกไม่น่า เชื่อ ทำไมเธอถึงไม่รู้มาก่อน หรือว่าเขาปกปิด ได้ดีเกิน? “ อืม ” เควินพยักหน้า “เดิมทีคือ อยากรอให้จัดการคดีองค์กรให้เสร็จสิ้นก่อนแล้ว ค่อยจัดงานแต่ง แต่ตอนนี้แอ๊ปเปิ้ลก็โตแล้ว ผมก็ไม่ อยากจะรอต่อไปอีกแล้ว ที่สำคัญคือ มันไม่ ยุติธรรมกับเธอเลย เมื่อก่อนเขาคิดผิดไป คิดแต่จะรอให้ชีวิตคงที่เงียบสงบและมั่นคงก่อนแล้ว ค่อยจัดงานแต่งอย่างอลังการให้เธอ แต่ตอนนี้คิดๆ แล้ว ในเมื่อเขาได้ตัดสินใจเลือกงานที่อันตราย เสี่ยงภัยนี้ แล้วจะรอให้ชีวิตราบรื่นสงบตลอดได้ยัง ไง? การที่เขาให้ความสนใจแต่เรื่องนี้มากเกิน

ไป กลับละเลยความรู้สึกของคนข้างกาย “ผม ได้เชิญดีไซเนอร์ชุดแต่งงานจากอิตาลีมาออกแบบ ชุดเจ้าสาวให้คุณ อีกสองวันก็จะมาในประเทศ ถึง ตอนนั้นคุณมีข้อคิดอะไรก็สามารถคุยกับเธอได้ รู้ มั้ย? “ ” พิงกี้พยักหน้ามึนงง “อืม Pas

“เรือนหอของเราก็ใช้บ้านหลังนี้ คุณว่าดีมั้ย? ถ้า คุณไม่ชอบการตกแต่งของที่ไหน อยากจะตกแต่ง เพิ่มเติม เริ่มทำตอนนี้ก็ยังทันอยู่” “ไม่ต้อง ค่ะ ฉันชอบที่นี่มาก อย่าเสียเวลาอีกเลย ” พิงกี้รีบ พูด ถ้าตกแต่งใหม่ มันจะเสียเวลาเกินไป

“555…… ” เควินกลั้นหัวเราะไม่หยุด “นี่คุณ อยากจะแต่งงานกับผมขนาดนี้เลยเหรอ?” พิง กี้หน้าแดงขึ้น พบว่าตัวเองไม่มีความเป็นกุลสตรี ที่รักนวลสงวนตัวบ้างเลย แต่ว่า ……. เธอ

ก็ไม่อยากจะเสแสร้งอีกต่อไปแล้วนี่น่ะ! ใช้ชีวิต อยู่กับผู้ชายคนนี้ทั้งชีวิต ถูกคนเรียกว่าคุณผู้หญิง ของตระกูลภิรมย์ภักดี แต่ไม่ใช่คุณพิงกี้ นี่เป็นชีวิต ที่เธอต้องการมาตลอดไม่ใช่เหรอ? พอคิดแบบนี้ ปุ๊บ พิงกี้ก็รู้สึกความอายในใจได้กลายเป็นความ สบขึ้นมาทันที “เสียใจด้วยนะ ท่านประธานไม่ใช่ฉันรีบร้อนจะแต่งงานกับคุณหรอกนะ แต่ใน ความเป็นจริง คุณได้เป็นคนของฉันตั้งนานแล้วต่าง หาก” ทะเบียนสมรสก็อยู่ในมือแล้ว อยากเบี้ยว ก็เบี้ยวไม่ได้แล้ว ….. พิงกี้อารมณ์ ดี หลับจนถึงเช้าเลย และนานๆทีที่เควินไม่ได้ ไปทำงานแต่เช้า ตอนเธอตื่นขึ้นมาเขาก็ยังอยู่

สบตากันอยู่สักพัก หัวใจของพิงกี้ได้แอบหวาน ดีใจเป็นพักๆ เม้มปากยิ้ม “ที่รักคะ…… ” คำ พูดนี้ พูดออกมาจากใจจริง และวนเวียนเป็นหลาย ร้อยหลายพันครั้งละ ก็เธอมีความสุขนี่น่ะ เค วินที่เดิมทีนั่งคิดเรื่องงานอยู่บนเตียง ถูกเธอเรียก จนใจละลายไปกว่าครึ่ง หันมามองหน้าตาเธอที่เพิ่ง ตื่นและแดงอมชมพูเหมือนดอกซากุระ รอยแดงบน ตัวที่อยู่ใต้ผ้าห่มเผยออกมาอย่างลางๆ ทันใดนั้นเขา มีอารมณ์ขึ้นมาทันที ถึงปฏิกิริยาทางเพศของ ผู้ชายตอนตื่นได้ผ่านไปแล้ว แต่ก็ไม่รีรอที่จะจัดให้ เธออีกรอบ ล้วงพิงกี้ที่อยู่ในผ้าห่มออกมา ให้ เธอนั่งตักเขา ทั้งคู่ต่างก็เปลือยกายอยู่ เจ้าน้องชาย ที่แข็งและร้อนระอุได้กระแทกเข้าไปในส่วนที่นุ่ม นวล ถูกห้อมล้อม ถูกดูด ทั้งสองคนแนบชิดจนไม่ อาจแยกจากกัน พิงกี้ไม่นึกเลยว่าจู่ๆจะถูกเขา จับมาทำอย่างไม่ทันตั้งตัว เธอตื่นตกใจ “นี่คุณ ทำไมคุณถึงมาอีกแล้ว เมื่อคืนทำนานขนาด นั้น ไม่เหนื่อยเลยหรือไง? “ผมว่าไม่เพียงแค่ผม ที่อยากหรอกนะ คณเองก็อยากเหมือนกันแหละ ไม่งั้นทำไมคุณถึงได้แฉะขนาดนนี้ ฮะ?” เควินหัวเราะ “คุณนี่ปากไม่ตรงกับใจเลยนะ” ถูกการจู่โจม ของผู้ชายทําจนร่างกายของเธออ่อนยวบยาบ ผู้ชายจับเอวเธอไว้ด้วยท่าทางขึ้นๆลงๆ หน้าทีหลัง ที พิงกี้ก็รู้ว่าตัวเองหนีไม่รอดแล้ว เธอได้แต่ข้อ ร้องเขาโดยดี “งั้นคุณเบาหน่อยได้มั้ยคะ อย่าแรง ขนาดนี้ อ๋อ ซี้ด …………….. ” อดไม่ได้ที่ จะส่งเสียงครวญครางออกมา ใบหน้าแดงอมชมพู ราวกับดอกซากุระที่บานสะพรั่งของพิงกี้ งดงามจน ไร้ที่ติ ทั้งคู่พอดรักกันในห้องอย่างมีความสุข โดยไม่รู้เลยว่าข้างนอกมีคนได้ยินเสียงครวญคราง แว่วออกมา นอกห้อง น้ำหวานดึงมือกลับ ด้วยความเก้อเขิน เมื่อกี้ตอนที่เธออยู่ชั้นล่างไม่ เห็นพิงกี้ เลยถามป้ามะลิ ป้ามะลิบอกว่าวันนี้พิงกี้ไม่ ได้ออกจากบ้าน ส่วนเควินแต่ไหนแต่ไรก็เป็นคนที่ ออกไปทำงานแต่เช้า เธอเลยกะว่าจะขึ้นมาปลุกพิง กี้ แต่ที่ไหนได้ มือยังไม่ทันได้เคาะประตู เธอ ก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงดังออกมาจากข้างใน นี่ นี่ ………. น้ำหวานไม่ใช่เด็กสาวไร้ประสบการณ์ แล้วสักหน่อย เธอรู้ดีว่าข้างในเกิดอะไรขึ้นER

พริบตาเดียวเธอก็หน้าแดงหูร้อนขึ้นมาทันที น้ำ หวานรีบดึงมือกลับ ไม่มีเวลาบอกลาป้ามะลิ เธอก็ เหมือนหนีหลบภัยพุ่งลงชั้นล่าง แล้ววิ่งออกไปข้าง นอกเลยวิ่งกลับมาถึงวิลล่าNo.3 เวลานี้หัวใจ ของน้ำหวานก็ยังเต้นแรงมาก “ฮึดฮาดๆ……….เธอตบอยู่ที่หน้าอกตัวเอง แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ หลายครั้ง นี่ถึงหายใจคล่องขึ้นมาหน่อย นี่มัน เก้อเขินชะมัด & เธอไม่นึกไม่ฝันเลยว่าตัวเองจะ ได้ยินเสียงที่ ฮ่มๆ …. ได้ยินเสียงร้องครางสดๆแบบ นี้ แถมยังเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง ยิ่งเก้อเขินคูณ สองเข้าไปใหญ่ ! ดื่มน้ำสงบสติอารมณ์ก่อน เถอะ น้ำหวานหยิบแก้วของตัวเองเข้าไปในครัว แล้วหยิบน้ำมะนาวที่แช่อยู่ในตู้เย็น เพราะสติไม่อยู่ กับเยื้อกับตัว พอหันมาก็ชนกับคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง อย่างจัง น้ำมะนาวที่อยู่ในแก้วได้สาดใส่คนที่ อยู่ตรงหน้าเต็มๆ น้ำหวาน “…”